ตามรอยธรรมพ่อแม่ครูอาจารย์

อะไรเป็นปัจจัยของอวิชชา เรานั่นแหละเป็นปัจจัยของอวิชชา

อะไรเป็นปัจจัยของเรา อวิชชานั่นแหละเป็นปัจจัยของเรา

ถ้ามีอวิชชาก็มีเรา ถ้ามีเราก็มีอวิชชา

ตำราแบบแผนมิใช่ยา ยามิใช่ตำราแบบแผน

ความไข้ไม่ได้หายด้วยยาอย่างเดียว

ต้องอาศัยกินยานั้นด้วยไข้จึงหาย

 

เขาพูดว่าเราดี เราก็ไม่ดีเหมือนคำเขาพูด
เขาพูดว่าเราชั่ว เราก็ไม่ชั่วเหมือนคำเขาพูด
ถ้าเราไม่ยึดเราไม่มีจะเอาอะไรไปดีไปชั่ว


ให้พากันละบาปและบำเพ็ญบุญ
อย่าให้เสียชีวิตลมหายใจไปเปล่า
เพราะได้มีวาสนาเกิดมาเป็นคนแล้ว

 

ให้พากันละบาปและบำเพ็ญบุญ
อย่าให้เสียชีวิตลมหายใจไปเปล่า
ที่ได้มีวาสนาเป็นมนุษย์

เราเกิดมาเป็นมนุษย์มีความสูงศักดิ์มาก
แต่อย่านำเรื่องของสัตว์มาประพฤติ
มนุษย์ของเราจะต่ำกว่าสัตว์และจะเลวกว่าัสัตว์อีกมาก
เวลาตกนรกจะตกหลุมลึกกว่าสัตว์อีกมาก อย่าพากันทำ

 

ตามรอยธรรมพระอาจารย์สิงห์ทอง ธมฺมวโร




การชำระใจการพิจารณาธรรมะพิจารณาไปๆ

จนใจรู้แจ้งแทงตลอดในเรื่องของธรรม

ก็หมดทางที่จะรักษาหมดทางที่จะแก้ไข

เหมือนกับปากกาของเราหมึกหมด

ถึงเราจะเขียนได้ แต่ทว่าหมึกไม่มี มันไม่ติดกระดาษ

 

การรักษาใจรักษายากยิ่งกว่าสิ่งทั่วไปในโลก

เพราะใจเป็นนามธรรมเป็นของละเอียด

แต่เมื่อรักษาได้ก็ไม่มีอะไรที่จะประเสริฐวิเศษเท่ากับเรื่องของใจ

ไม่มีอะไรที่จะมีคุณค่าสูง

เหมือนการรักษาใจให้ปลอดภัยไปจากกิเลสตัณหา

แม้การรักษาใจจะยากยิ่ง แต่ก็ไม่เหลือวิสัย

 

ทุกคนก็จะไปสู่จุดหมายเดียวกัน คือความตาย

เมื่อเราพิจารณาความตาย มรณสติ อยู่สม่ำเสมอ

จิตใจเราจะไม่เพลิดเพลินไม่มัวเมาในสิ่งของภายนอก

จิตใจจะสงบ จิตใจจะเยือกเย็น

จิตใจจะเบื่อหน่ายในภพชาติ

 

เวลาเป็นอยู่มีชีวิตอยู่
ก็อยากได้อันนั้น อยากได้อันนี้
วิ่งวุ่นอยู่ตั้งแต่เรื่องข้างนอก
เรื่องข้างในคือใจของตัวเอง มันสุขมันสบายไหม
มันสงบไหม เข้าใจเหตุผลตามเป็นจริงไหม


มีสติ มีปัญญารักษาใจ
ให้ปลอดภัยจากความยุ่งเกี่ยวสิ่งเหล่านี้ไหม
เราไม่ได้ตรวจตราพิจารณาดูใจของตัว
มันจึงชั่วจึงเสีย จึงลุ่มจึงหลง
เมื่อความตายเข้ามาถึงก็ร้องไห้เสียใจ
คิดอยากให้อายุยืนยงคงอยู่ต่อไป
เพื่อจะได้ทำบุญสุนทาน
สะสมคุณงามความดีอย่างนั้นอย่างนี้
เวลาจะตายมาจริงจังจึงคิดได้
แล้วจะไปทำได้อย่างไรล่ะ
แต่ตัวของตัวเองก็ลุกไม่ได้ เจ็บปวด
เหน็ดเหนื่อยอยู่ทุกหนทุกแห่งไป
ไม่มีอะไรสุข ไม่มีอะไรสบาย
มันเป็นอย่างนั้น เพราะใจไม่สบาย
ใจวุ่นวาย ใจไม่เห็นตามเป็นจริง
เราจึงควรพิจารณาให้มากเรื่องความตาย

 

จะประพฤติปฏิบัติดีวิเศษขนาดไหน
คนที่ไม่ชอบใจเขาก็ตำหนิ
จะชั่วเสียขนาดไหน คนที่ชอบใจเขาก็สรรเสริญ
เรื่องของโลก เอาแน่นอนจริงจังไม่ได้
มันเป็นอย่างนั้นแต่ไหนแต่ไรมา
แต่จิตของเรามันหวั่นไหวหรือไม่
ถูกเขาสรรเสริญเยินยอ
เราลุ่มหลง เพลิดเพลินไปตามลมปากของเขาไหม
ถูกเขาตำหนินินทา เราเสียใจเหี่ยวแห้งเศร้าหมองไหม
เราตรวจตราพิจารณาภายในเรื่องของเรา
ถ้ารู้เท่า เรื่องสรรเสริญและเรื่องนินทา
มันมีมาแต่ไหนแต่ไร
จิตของเราไม่ลุ่มหลงเสียอย่างมันก็สุขสบาย

 

ตามรอยธรรมหลวงปู่ผาง จิตตคุตโต วัดอุดมคงคาคีรีเขต อำเภอมัญจาคีรี จังหวัดขอนแก่น




เราตรวจคะแนนให้คนอื่นข้อนี้ถูกข้อนั้นผิด

เราเคยตรวจดูตัวเองบ้างหรือเปล่า

วันเวลาผ่านไปตั้งแต่อดีตถึงปัจจุบัน

คะแนนฝ่ายดีกับคะแนนฝ่ายชั่วนั้นข้างไหนมันมากน้อยกว่ากัน

 

เราเคยตรวจดูตัวเองบ้างหรือเปล่า

วันเวลาผ่านไปตั้งแต่อดีตถึงปัจจุบัน

คะแนนฝ่ายดีกับคะแนนฝ่ายชั่วนั้น

ข้างไหนมันมากน้อยกว่ากัน

 

ตามรอยธรรมหลวงปู่บุญฤทธิ์ ปัณฑิโต สวนทิพย์ปากเกร็ด




หลวงปู่บุญฤทธิ์ ปณฺฑิโต เป็นศิษย์สำคัญองค์หนึ่งของหลวงปู่ชอบ ฐานสโม ในอดีตท่านเป็นนักศึกษาปริญญาจากต่างประเทศ เป็นข้าราชการหนุ่มที่มีอนาคตสดใส แต่ด้วยความเลื่อมใสปฏิปทาพระป่าสายหลวงปู่มั่น ภูริทตฺโต ท่านจึงลาออกจากราชการแล้วออกบวชและปฏิบัติธรรมแบบถวายชีวิตต่อพระศาสนา ออกธุดงค์อยู่ตามป่าตามเขาโดยตลอดท่านเป็นศิษย์กรรมฐานของ พระอาจารย์กู่ ธมฺมทินฺโน ท่านพ่อลี ธมฺมธโร และออกป่าติดตาม หลวงปู่ชอบ ฐานสโม นานถึง ๙ ปี



หลวงปู่ชอบ ฐานสโม หลวงปู่บุญฤทธิ์ ปัณฑิโต

 

ถ้ามีสตินึกถึงพุทโธ ธัมโม สังโฆ

ก็ไม่ต้องไปถามไปอธิบายอะไรแล้ว

เป็นการพ้นโลก พ้นจากโลภะ โทสะ โมหะ สิ่งสกปรกทั้งหลาย

จิตบริสุทธิ์เหมือนกับเพชรบริสุทธิ์

อันนี้เป็นที่พึ่งได้ จิตนิ่งเย็นสบายเรียกว่าปีติสุขเกิดขึ้น

เป็นกุศลเป็นภาวนาแล้วให้ผลดีแล้ว

หายใจเข้าก็สบาย หายใจออกก็สบาย

 

รู้สักแต่รู้ตลอด ปฏิบัติเช่นนี้ตลอดไป

เรียกว่าทำความเพียร เราจะพ้นทุกข์ได้ก็เพราะความเพียร





ความทุกข์ที่จริงเป็นสิ่งดี ทุกข์นี้ดีจะได้เบื่อ

เบื่อว่ากูไม่อยากเกิดแล้วโว้ย

จะได้ปรารถนาออกจากกาม

เพราะถ้ามันสุขมันก็จะลืมตัว

มันจะพาเวียนว่ายตายเกิดอยู่อย่างนี้แหละ

 

ใครประมาททำความมัวหมองให้แก่จิตใจตนเอง

มากน้อยแค่ไหนก็ตาม ไม่มีใครๆเห็นก็ตาม ไม่ได้ยินก็ตาม

แต่สิ่งอันลึกลับเกินกว่าจิตของมนุษย์ปุถุชนธรรมดาๆ

ก็ย่อมรู้เห็นได้และยังมีอีกมากเพราะว่า

ผู้มีจิตละเอียดจริงๆยังมีอยู่ จงอย่าปฏิเสธความจริงในข้อนี้

 

มีสติ ฝึกภาวนา เป็นอริยทรัพย์

ติดตัวไปได้หลายหมื่นชาติ

ส่วนทรัพย์สมบัติทางโลก

ชาติเดียวยังเอาไปไม่ได้

 

ถึงจะรู้ว่าไฟ ไม่ไปจับมันก็ไม่ร้อน

ถ้าไม่รู้มันก็จับ อยู่อย่างนั้น

ถ้ารู้ธรรมเห็นธรรม มันก็หายโง่ พ้นทุกข์พอแล้ว

หายใจเข้า หายใจออกก็ธรรมดา

ได้ยินก็ธรรมดา ได้เห็นก็ธรรมดา

รู้สึกนึกคิดก็ธรรมดา ธรรมดาทั้งนั้น

เป็นวิญญาณที่เกิดขึ้นทุกขณะ

พระพุทธเจ้าท่านตรัสรู้โลกุตรธรรม

เห็นก็ได้แต่เห็น วางไปไม่ยึดถือ ดับความยึด

จึงจะไปรอดด้วยสติ ตัวสติแท้ๆ เป็นโลกุตรธรรม เป็นธรรมพ้นโลก

 

ชีวิตมีค่าทุกวันทำน้อยได้น้อยทำมากก็ได้มาก

สตินี่ทำได้ทุกระยะรู้นี่สติพร้อมไม่มีทุกข์

เป็นบุญพร้อมเป็นปัญญาพร้อม

จิตผ่องใสจิตก้าวหน้าพร้อมจะไปมีปัญหาในชีวิตได้อย่างไร

ไม่ต้องถามว่าจะอยู่ไปทำไมทุกวันๆ

ก็มันแจ่มแจ้งแล้วนี่จิตอยู่ในพุทธธรรม

อยู่ในแสงสว่างจิตมุ่งสู่นิพพาน

ธรรมอะไรมันไม่สูงไปกว่านี้หรอก

 

ตามรอยธรรมหลวงปู่แตงอ่อน กัลยาณธัมโม วัดป่าโชคไพศาล อ.วานรนิวาส จ.สกลนคร




อวิชชา ปัจจยา สังขารา

เมื่อเกิดสังขารวิญญาณก็มีเวทนาอยู่ทุกภพทุกชาติ

อวิชาคือท่านตัดได้ อวิชชามันกลับเป็นนิโรธไปหมด

นิรุชฌันติ ดับแล้ว

อริยสัจสี่ ให้พิจารณาตามความเป็นจริง

มันต้องขยัน ถ้าบ่หมั่น บ่เพียร ธรรมก็บ่เกิด