การแซวเพื่อน หยอกเพื่อนเล่นๆ แบบนี้ผิดศีลข้อ4ไหมครับ

คือผมเป็นคนถือศีลจริงจังมาก แต่หลังๆชอบแซวหรือเล่นกับเพื่อน เช่นว่า ว่าไงบ้าง ณเดชทักไปทำไมไม่ตอบครับ ?? หรือ ดูต้มยำกุ้งนี่ถ้าโรงไม่มืดตั้งวงพนันเดิมพันคู่ต่อสู้แล้วนะนี่ คือผมรู้อยู่แล้วว่าเพื่อนผมต้องรู้ว่าผมโกหก และเขาก็ไม่เดือดร้อนแบบนี้ผิดศีลไหมครับ อยากทราบครับ เพราะปกติเล่นกันแบบนี้ พอช่วงถือศีลผมก็จะเงียบเลย ตอนนี้กลับมาพูดอีกละ เลย งงๆ ว่าผิดไหมครับ

# ขอบคุณมากนะครับ

 

องค์ประกอบของมุสาวาท ๔ ประการ
๑. อตฺถวตฺถุ สิ่งของหรือเรื่องราวที่ไม่เป็นจริง
๒. วิสํวาทนจิตฺตตา มีจิตคิดจะมุสา
๓. ปโยโค ทำความเพียรเพื่อมุสา
๔. ตทตฺถ วิชานนํ ผู้อื่นเชื่อตามความที่มุสา
เท่าที่เล่ามายังไม่ถึงกับศีลขาด แต่ศีลก็ไม่บริสุทธิ์ ด่างพร้อย เหมือนผ้าขาวที่เปื้อน คุณเองใส่แล้วก็ไม่มั่นใจ ดังที่คุณเองก็ไม่มั่นใจในศีลของตัวเอง

 

ถ้าเพื่อนโกรธ ก็คงจะผิดเต็มๆ อ่ะ...ไปขอโทษเค้าซะ เรื่องจะได้จบๆ ไป ไม่ผูกเวรผูกกรรมกันอีก

บางทีเราคิดเองว่าเพื่อนไม่โกรธ แต่จริงๆ ในใจเค้าอาจจะไม่พอใจนิดๆ ก็ได้ ใครจะไปรู้

อย่างไรก็ตาม เพื่อนจะโกรธหรือไม่โกรธ...ขอโทษเค้าไว้ก่อนก็ละกัน แต่ถ้าจะให้ดีกว่านั้น ก่อนพูดก่อนแซวใคร ต้องยั้งคิด มีสตินิดนึงก่อนพูด จะได้ไม่รู้สึกลำบากใจในภายหลัง

เรามีเพื่อนกลุ่มสนิทกันนี่ล่ะ เค้าจะมีนิสัยชอบพูดแขวะคนอื่นอ่ะ อย่างเราโดนแขวะใช่ป่ะ ภายนอกเราทำเป็นไม่โกรธมันนะ ก็เห็นเป็นเพื่อนกันมา แต่ในใจเรารู้สึก ไม่ไหวเลย จะพูดยังไงให้มันรู้สึกตัวดี จะพูดไปตรงๆ ก็กลัวจะบาดหมาง พอพูดกับเพื่อนอีกคน เพื่อนก็บอกว่า นิสัยมันเป็นอย่างงี้ล่ะ แก้ไม่หาย (พอมาคิดๆ นิสัย=กรรม เปลี่ยนนิสัยก็เท่ากับเปลี่ยนกรรมได้ เคยอ่านผ่านตาอยู่กระทู้นึง) ผลกรรมที่เพื่อนเป็นคนพูดจาแย่ๆ แบบนี้ ทำให้เค้าเป็นคนที่มีกลิ่นปากอ่ะ เท่าที่สังเกตได้อ่ะนะ

 

จริงแท้แน่นอน ค่ะ
จำได้สมัยตอนเด็กๆ จะโดนเพื่อนแซว ว่าเป็นคนพูดไม่ชัด (ตอนเด็กเพดานโหว่ค่ะ ตอนนี้ผ่าตัดแล้ว ) จะรู้สึกทั้งอาย ทั้งโกรธ บอกไม่ถูก ทางที่ดี ก็พยายาม อย่าแซว พร่ำเพื่อนะคะ มันจะทำปาบแบบไม่รู้ตัวก็ได้ค่ะ

 

ดิฉันคิดว่าศีลด่างค่ะ ยิ่งหากเพื่อนไม่พอใจเรายิ่งกลายเป็นกรรมติดโดยไม่รู้ตัวอีกตะหากค่ะ... สำหรับศีล ๕ ที่ดิฉันดำรงค์อยู่สำหรับผู้ครองเรือนข้อ ๔

มุสาวาทา, เวระมะณี สิกขาปะทัง สะมาทิยามิ,
- ข้าพเจ้าจะไม่กล่าวคำเท็จ ให้ผู้อื่นเดือดร้อน,

ปิสุณาวาจา, เวระมะณี สิกขาปะทัง สะมาิทิยามิ,
- ข้าพเจ้าจะไม่พูดส่อเสียด, ให้ผู้อื่นเดือดร้อน,

ผรุสะวาจา, เวระมะณี สิกขาปะทัง สะมาทิยามิ,
- ข้าพเจ้าจะไม่กล่าวคำหยาบคาย ด่าทอ, ให้ผู้อื่นเดือดร้อน

สัมผัปปะลาปา, เวระมะณี สิกขาปะทัง สะมาทิยามิ,
- ข้าพเจ้าจะไม่พูดเพ้อเจ้อ โปรยประโยชน์, ให้ผู้อื่นเดือดร้อน

 

อ๋อครับ รับทราบศีลด่างพร้อย

ผมหมายถึงไม่ได้พูดแขวะครับ หมายถึงพูดชมตัวเองอ่ะ อย่างเช่น เห้ออ วันนี้ไปเล่นหนังคู่กับญาญ่ามา เหนื่๊อยเหนื่อย (คือบอกว่าผมคือ ณเดชอ่ะครับ) แล้วเพื่อนผู้หญิงคนนี้เขาตอบเหรอออ หล่อตายแหละย่ะ แบบนี้แหละครับ ไม่ได้ทะเลาะกันครับ หรือบางครั้งเล่นมุกเพื่อจีบสาวมันก็เลยต้องคล้ายๆแบบนี้ มันทำให้ศีลด่างพร้อยนั่นเอง

ขอบคุณทุกๆคอมเม้นนะครับ

 

ลองศึกษาเรื่องกรรมบถ ๑๐ ครับ

 

ศีลข้อ 4 หมายถึง การพูดปดมดเท็จ อันจะทำให้ผู้อื่นเดือนร้อน ส่วนคุณไผ่ อยู่ในข่ายพุดจาหยอกล้อ คือการพูดไร้สาระนั้นเอง ไม่ได้อยู่ในศีล ข้อที่ 4 หรอก แต่ถ้าถือกรรมบถ 10 ด้วยก็โดนแหละ เพราะมันรวม ไม่พูดโกหก ไม่พูดส่อเสียด ไม่พูดหยาบคาย และไม่พูดไร้สาระคะ

 

การหยอกล้อกันเล่นบ้าง บางครั้งก็ทำให้สนิทกันขึ้นนะ และเวลามีเหตุการณ์อะไรเราก็มักจะช่วยหรือบอกคนที่สนิทกันมากกว่า

 

ถ้าจะว่ากันไปตามเรื่องของคน ปุถุชน ตามกระแสโลก นี่ ก็ว่ากันไปตามนั้นครับ ไม่มีอะไรผิดไม่มีอะไรถูก แต่ ถ้าถือเอาเรื่องศีลเรื่องธรรม มาเกี่ยวข้อง นี่ ต้องใส่ใจหน่อยนึง ครับ เพราะ คุณ จขกท เขาถือเรื่องศีลธรรมจริงจัง เลยต้องมาโพสถาม

 

เกรงว่าถ้าสำเร็จธรรมแล้วจะกลายเป็นคนเพี้ยนไป มันดีหรือครับ (ถ้าจะให้พูดตรงๆก็จะถามแบบนี้)

 

ผมว่า คุยกันปกติ หยอกล้อ กันปกติ ศีลไม่ด่างพร้อยหรอกครับ

อย่างผมคุยกับเพื่อนสนิทก็หยอกล้อกันปกติ ขึ้นชื่อว่า โกรธกัน ไม่มี

ยกเว้นเรา หยอกล้อคนอื่นสิ ที่ไม่ใช่เพื่อนหรือคนรู้่จักที่คุ้นเคยกัน

อันนั้นและมีซวย ศีลอาจจะด่างพร้อยได้

คิดง่าย ๆ สมมุติ (แต่เรื่องจริงของผม)

ผมคุยกับเพื่อน ก็คุยกัน มิงๆกูๆ เป็นปกติ แต่วันไหนผมพูดสุภาพ

ผมเนียโดนด่าว่ามาอารมณ์ไหน คุยแบบภาษาเพื่อนไม่เป็นไรหรอกครับ

อย่าพูดเสียดสี หยาบคายจนเพื่อนไม่สบายใจก็พอ

สำคัญที่เจตนา ๆ ๆ นะครับ ถ้าเจตนาไม่ได้พูดเพื่อทำลายจิตใจเพื่อน

เป็นในทางคุยปกติหรือให้กำลังใจ ศีลย่อมไม่ด่างไม่พร้อยแนะนอนครับ

ปล.ผมก็เป็นคนหนึ่งที่พยายามพากเพียรถือศีลห้าให้บริสุทธิ์ตลอดวันเช่นเดียวกันครับ

 

ถ้าคนสำเร็จธรรมแล้วจริงๆไม่มีเพื้ยนจ๊ะ ตรงกันข้ามกันเลยทีเเดียว เพื้ยนจะถือว่าสำเร็จอย่างไง เสร็จซะมากกว่า เสร็จอะไรคิดเอาเอง...

 

มันเป็นการกระทำที่เศร้าหมอง เพราะผิด กุศลกรรมบถ ๑๐ แต่ไม่ถึงกับผิดเบญจศีล
แต่ถ้าใครละวจีกรรมที่ไม่ดีได้ขาด คงจะประพฤติสำรวมในกุศลกรรมบท ๑๐ ได้ง่ายแน่ๆ