กลุ้มใจชีวิตตัวเอง เจอแต่เรื่อง ที่มันเกินกว่าจะเชื่อได้อีกแล้ว

ชีวิตช่วงนี้ ยิ่งกว่าพระศุกร์เข้า พระเสาร์แทรก ทำไมชีวิตคนเรา มันไม่ขึ้นไปตลอด
ชีวิตดิฉัน เหมือนว่า มันกำลังจะดี แต่จู่ๆก็ร่วงลงมา ยิ่งกว่าฝนดาวตก
เป็นแบบนี้ อยู่ร่ำไป จนหมดกำลังใจ ท้อใจ เบื่อ เหนื่อย เครียด ท้อแท้

ขอเล่าให้ฟังชีวิตคะ ดิฉัน เปิดกิจการ อยู่แถวถนนลาดพร้าว ริมถนนเลยคะ
ใครไป ใครมา ก็บอกว่า ทำเลดีนะ ก่อนหน้านี้ ก็มีงานทำจนล้นมือ ทำแทบไม่ทัน
แต่จู่ๆ งานที่เคยเยอะ ก็หดหายไปเฉยๆ เรียกได้ว่า มีแต่รายจ่าย ไม่มีรายรับ

เรามั่นใจว่าบริการลูกค้าดีทุกคน งานก็เป็นที่น่าพอใจ
หลังปีใหม่ ลูกค้าเก่า โทรมาหาบอกว่า ทำไมปิดร้านนานจังเลย ผ่านทีไร ไม่เห็นเปิด
เราเลยบอกว่า ไม่เคยปิดเลย เปิดตั้งแต่วันที่ 2 มกราคม แล้วนะ งง เลย
อะไรกับชีวิต จะว่าลูกค้ามาหลอกเล่น คงไม่ได้ เพราะเค้าอายุเยอะแล้ว

เรื่องแบบนี้ มันมีจริงเหรอ แล้วมันเกิดขึ้นได้จริงๆไหม
แล้วถ้าเกิด มันเกิดจากสาเหตุอะไร

ตอนนี้ งง เครียด เบื่อ เพราะไม่มีเงินจะเลี้ยงลูกแล้ว ช่วยด้วยคะ

 

ตอนงานล้นมือก็ไม่มาถามก่อน จะได้ให้ทำบุญไว้
ไปหาพระหลวงเงินวัดบางคลานมาห้อยคอไว้ซักองค์
เอารุ่นใหม่ ๆ เพิ่งออกก็ได้
แล้วท่องคาถาท่านทุกวัน

 

ตอนนี้ชีวิตแย่มากๆคะ แม้แต่จะพนมมือขึ้นสวด ยังไม่สามารถทำได้เลยคะ
มันเครียด มันท้อ ยิ่งมองเห็นหน้าลูกสาว 2 คน มันยิ่งทุกข์ในอก
เดือนหน้า ก็จะมีอีก 1 ลืมตาดูโลกขึ้นมา แต่ชีวิตเรา ยังแย่มากๆขนาดนี้

ตอนนี้ กำลังใจ ยังหาไม่ได้เลยคะ กำลังใจมีแต่จากสามี และลูกๆ
เพราะพ่อแม่ ก็ดูถูกสารพัด ยิ่งจะมีลูกอีกคน ก็โดนสารพัด เฮ้อ เฮ้อ

 

"ขอให้คุณผ่านสิ่งร้ายๆ คือความทุกข์ใจนั้นไปได้ด้วยดีนะครับ"

...ผมเคยดูสารคดีชีวิตจริงของคนประเทศหนึ่ง ไม่มี ไม่พร้อม ขาดทุกอย่างว่างั้นนะครับ บ้านต้องใช้ไม้เล็กๆ มาร่วมกันทำเป็นกระท่อม (คือเอาไม้มาวางทับ วางพาดกันไปเรื่อยจนเป็นทรงกรวยปลายแหลมๆ พอบังแดด บังลม บังฝนได้บ้างนิดหน่อย) มีคุณยายและมีหลานๆ 2 คน คุณยายไม่มีอาชีพอะไรนอกจากการสานอุปกรณ์แบบพื้นเมือง คล้ายๆ โอท๊อป แต่รายได้ต่ำมากจนน่าสงสาร..แต่ท่านก็ทำไปเพราะไม่มีความรู้ ไม่มีโรงเรียน..ครับ น้ำก็ตักเอาแถวนั้น (ไม่สะอาด) ผลผลิตทางการเกษตรแทบไม่มี ปลูกอะไรก็ไม่ขึ้นฯ คือแถบนั้เป็นแบบนี้เกือบทุกครัวเรือน...วันนี้เราได้เห็นรอยยิ้มของเด็กแล้ว ได้เห็นรอยยิ้มของคุณยายแล้วแบบสุขใจเหมือนถูกรางวัล..อะไรจะปานนั้น เรื่องมีอยู่ว่าคุณว่า คุณยายได้ขายงานสานของตัวเองไปได้เงินมาจำนวนหนึ่ง ท่านได้ซื้อข้าวโพดแห้งแบบแกะเมล็ดแล้วมาแล้ว ประมาณกิโลกว่า (แบบแห้งมาก แข็ง โอ๊ยทานกันยังไงนิ) อืมท่านได้เอามาต้มใส่หม้อกลางกระท่อมเลย เด็กๆ มานั่งล้อมวง ยิ้ม หัวเราะมีความสุขมากๆ ผมนิเห็นแล้วก็สุขตามไปด้วยเลยนะ 555 เป็นตอนสุดท้ายสิ..........คุณยายได้บอกด้วยความสุขว่า "เป็นมื้อแรกในหลายวันที่ผ่านมา..และที่สำคัญมันเป็นมื้อสุดท้ายของวันนี้" เพราะยังไม่รู้เลยว่าพรุ่งนี้จะมีอะไรให้เด็กๆ กิน...............
ครูจันทร์
(ผมเข้าใจนะ ว่าเวลาคนเรามันทุกข์..มันแย่จริงๆ ทำอะไรไม่ได้หมดเรี่ยวแรง แต่คุณต้องคิดว่า..คุณไม่มีอะไรเสียอีกแล้ว หนีก็แย่ สู้แม้จะแย่แต่คนเราต้องไว้ลายสิ แต่คนเราท้อได้แต่อย่าถอยนะ ไหนจะลูกๆ อีก เค้าไม่ได้มารับรู้หรอกว่าแม่กำลังทุกข์ เค้าหิวก็ถาม เค้าอยากได้เค้าก็บอกตามประสาเด็ก..นั่นแหละกำลังใจของคุณ..ผมรู้คุณอยากละทิ้งทุกสิ่ง แต่มองดูตาดำๆ สิ ไร้เดียงสา ลองสู้ใหม่นะ " นะโมวิมุตตานัง นะโมวิมุติยา " แคล้วคลาด และครอบจักรวาล "รักษาเพียง 3 สิ่งคือ คิด พูด ทำดี..ก็พอครับ เมื่ออ่านที่ผมได้เขียนไว้ข้างต้นแล้วมาเปรียบกับคุณสิ...ที่ว่าทุกข์..แต่ก็ยังมีคนทุกข์มากกว่าอีก)
(ชีวิตเป็นทุกข์มากกว่าสุข..ลองนับดูสิครับ แล้วคุณก็จะเริ่มเข้าใจพระพุทธศาสดาของเรา)

 

คุณ janjar56 คะ บางที ชีวิตคนเรา มันก็คิดไม่ถึงจริงๆ ในโชคชะตาที่เกิดขึ้นกับตัวเอง
ขึ้นอยู่ว่า เราจะยอมรับ เรียนรู้กับสิ่งที่เราเจอว่าเราจะอยู่กับสิ่งพวกนี้ได้ไหม และจะผ่านพ้น
ไปได้อย่างไร มันยากแสนสาหัส
สำหรับชีวิตครอบครัวดิฉันตอนนี้ ยาก ลำบาก มากๆ มืด จนมองไม่เห็น ทางข้างหน้า
ว่ามันจะขรุขระ เป็นหลุม บ่อ หรือเป็นทางที่โรยด้วยกลีบกุหลาบ
ทำได้อย่างเดียว ต้องเดินต่อไป ถึงทางมันจะเป็นหินแหลม หรืออะไรก็ตามแต่
ก็ต้องทน แม้แต่รองเท้าก็ไม่มีใส่ แต่ในความภูมิใจเล็กๆ จะมีเด็กตัวเล็กๆ 2 คน
อยู่บนหลัง และเค้าทั้ง 2 คน จะไม่มีวัน รับรู้ได้ถึงความเจ็บปวดเลย

ขอให้สักวันนึง ฟ้าของดิฉัน มันสว่างกับเค้าบ้างคะ

 

เป็นกำลังใจให้นะคะ คุณจะต้องผ่านเรื่องเลวร้ายไปได้ค่ะ เชื่อสิ แค่อดทน สู้ๆ

 

ขอให้อดทนให้ได้นะครับ แล้วมันจะผ่านไป

 

สู้ๆคะเป็นกำลังใจให้ ขอให้ผ่านไปด้วยดีค่ะ

 

ขอเป็นกำลังใจให้ครับ ท้อได้แต่อย่าถอยนะครับ รักษากำลังใจไว้ให้มั่นคง ดำรงสติให้มั่น คิดในใจเลยว่าอะไรจะเกิดขอให้มา แล้วค่อยๆ แก้ทีละปัญหา อะไรแก้ได้ก็แก้ไป หากยังแก้ไม่ตกให้พักไว้ก่อน ฟ้าหลังฝนย่อมสดใส มีมืดย่อมมีสว่าง มีกลางวันก็มีกลางคืน ปัญหาบางอย่างต้องใช้เวลาขอให้ผ่านพ้นวิกฤตโดยเร็ว สู้ สู้ ครับ

 

เป็นกำลังใจครับ ยามลำบาก ให้มองคนที่ต่ำกว่า ....สุดท้ายมีคนลำบากกว่าเรามากมาย และ เขายังมีชีวิตอยู่ในโลกนี้ อย่างมีความสุข

 

ไม่ว่าปัญหาอะไรเข้ามา เดี๋ยวมันก็ผ่านไป
ทำใจไม่ได้ ก็ไม่ต้องทำใจ
ปัญหามันก็อยู่ใต้ไตรลักษณ์ เกิดได้ก็ดับได้

ต้องเชื่อว่า ปัญหาทุกอย่างมีทางออก ถ้าเราใจเย็นๆ อดทน ไม่ยอมแพ้ ไม่เครียด นะครับ
มีเทคนิคที่สำคัญมากสำหรับคนที่เจอปัญหามากๆ สองสามข้อที่อยากบอก

1. อย่าถามคำถามว่า "ทำไม" เพราะคำตอบมันมักจะไม่ค่อยน่าฟัง หรือช่วยอะไรเราไม่ได้
ให้ใจกล้าๆ สู้ๆ แล้วยอมรับไปเลยว่า เราคงมีกรรม ทำพลาดอะไรมาสักอย่าง
อย่าเพิ่งมองว่าชีวิตมันถึงจุดเข้าตาอับขับตาจน แต่ให้ถือว่ามันเป็นบททดสอบชีวิตที่มีประโยชน์ให้มองปัญหารอบนี้ เหมือนข้อสอบปริญญาชีวิตครั้งสำคัญ ที่ไม่มีคำว่าสอบตก
เพียงแต่มันอาจจะต้องใช้กำลังใจ สติปัญญา และความอดทนมากกว่าที่เคยมีมาทั้งชีวิต

2. มีสติรู้สึกตัวไว้ อย่าปล่อยให้จิตใจหดหู่ จมจ่อมแช่ในปัญหา ฟุ้งซ่านไปเรื่อยๆ
เวลาเราไม่มีสติ จิตใจเรามันมีแนวโน้มจะคิดเรื่องไม่ดีมากกว่าดี
เช่นคิดเรื่องร้ายๆ คิดเรื่องทำลายชีวิต คิดเรื่องหนีปัญหาด้วยการฆ่าตัวตาย
ตั้งสติให้ดี ค่อยๆประคองตัวให้รอดจากมรสุมก่อน
ถ้าเป็นนักมวยก็ต้องบอกว่า ช่วงนี้โดนหมัดเข้าไปหลายขนาน
จะเด้งเชือก จะผวาเข้ากอด จะยังไง ก็ห้ามทิ้งตัว ทรงตัวไว้ให้ได้

3. หาเวลาทำในสิ่งที่เป็นมงคลกับชีวิต
เช่นไปทำบุญ ทำทาน แบบไม่ต้องใช้เงินก็ได้ครับ เช่นไปออกแรงช่วยงานบุญต่างๆ
ทำตัวเป็นผู้ให้ โดยไม่หวังอะไรตอบแทน แรงบุญมันจะช่วยยกจิตเราให้สูงขึ้น
พร้อมจะต่อสู้กับภาระอุปสรรคจนกว่าจะถึงเส้นชัย
หรือถ้าไม่มีเวลา ง่ายๆเลย คือไหว้พระสวดมนต์ ให้กำลังใจตัวเองไว้
ที่ผมว่ามา เป็นหลักกว้างๆในการรักษาชีวิตรอด ในเวลาคับขันสำหรับผู้ที่ไม่เคยภาวนา
ควรเวลาไปหาทางแก้ ดีกว่ามานั่งกลุ้มใจ และสิ่งที่สำคัญที่ไม่ควรเสียไป คือความมั่นใจที่จะมีชีวิตต่อไปให้ดีที่สุด

 

ชีวิตคนเรามีทุกข์ ก็ต้องมีสุข
สิ่งที่เราคิดเสมอคือ คนเราเกิดมาเพื่อใช้กรรม อยากถามว่าตอนที่งานล้นมือได้
สร้างกุศลบ้างไหม เพราะเมื่อถึงจุดที่กรรมใหญ่เข้ามา มันจะไม่มีอะไรมาเบาบางกรรมนั้น ผมจะเปรียบกรรมดีเป็นน้ำใส กรรมไม่ดีเป็นน้ำขุ่น เราทำให้มันเจือจางได้ แต่กรรมไม่ดีก็ยังอยู่ หากเราไม่สร้างกรรมดีเลย เมื่อกรรมไม่ดีมาถึงเราจะเอาอะไรมาเบาบางกรรมไม่ดีนั้น จริงไหมครับ

 

มันก็แค่บททดสอบเราว่าเราจะก้าวผ่านไปใด้หรือเปล่าถ้าไม่ใด้เราก็คือผู้แพ้ถ้ามันผ่านไปใด้เรากับมามองจุดนี้คุณจะภูใจในตัวมัน(ทำบุญเยอะๆอุทิศส่วนกุศลแผ่เมตตาทำทุกวันให้มันรู้ไปว่ามันจะไม่ดีขึ้น)(http://youtu.be/AGTnpr7vc1E)บล๊อกนี้ครับแรงบันดาลใจ

 

แนะนำให้ถวายพระพุทธรูปสักองค์นะ ตามกำลัง

ชีวิตเรามีความหวังเป็นสิ่งที่ดี แต่หวังอะไรที่มากเกินตัวไปนั้นไม่ดีแน่ๆ

ส่วนเรื่องที่คิดนั้นไม่ใช่หรอก มันเป็นช่วงดวงคุณน่ะ อดทนไปอีกสักหน่อยก็จะเริ่มดีแล้ว

 

ขอให้ผ่านพ้นช่วงนี้ไปให้ได้นะคะ สู้ๆ ค่ะ เป็นกำลังใจให้

 

เป็นกำลังใจให้ผ่านวิกฤติไปได้ด้วยดีนะครับ
ไปไหว้พระวัดแถวบ้านนี่แหละครับ ปิดร้านไปเลย ไปไหว้พระประธานในโบสถ์ เลยครับ ยึดถือสัจจะเป็นที่ตั้งครับ ว่าจะตั้งใจทำดี สวดมนต์ หรือ สิ่งที่คิดว่าเราทำได้ ครับ
ก่อนนอนก็สวดพระคาถาเงินล้านของหลวงพ่อฤาษีลิงดำ ครับ สวดไปเรื่อยๆๆ ไม่ต้องว่ากี่รอบครับ หวังว่าพอจะช่วยไม่มากก็น้อยครับ ยังมีเพื่อนๆในนี้เป็นกำลังใจให้นะครับ อดทนอีกนิดนะครับ

 

แนะให้อ่านคำแนะนำขงอ.ชุติภัทร์ วิธีเพิ่มโชคลาภ สอนความร่ำรวย อย่าเพิ่งท้อค่ะ ชีวิตเราก็มีขึ้นมีลง ให้มองคนที่แย่กว่าค่ะ

 

มาเป็นกกำลังใจให้ครับ
ทุกคนต้องมีสักครั้งที่เจอแบบนี้ มากบ้าง น้อยบ้าง

ขอให้มีสติ และ ผ่านไปให้ได้ ครับ

ขอ บารมีพระคุ้มครอง ช่วบเหลือนะครับ

 

๖๒. คาถาเงินล้าน​

วัดท่าซุง จังหวัดอุทัยธานีนั้น เมื่อสองปีก่อนหนังสือพิมพ์บ้านเมืองประเมินราคาสิ่งก่อสร้างว่า ต้องใช้เงินประมาณสี่พันล้านจึงจะสร้างได้ขนาดนี้ ถ้าถามว่าเอาเงินมาจากไหนมามากมายขนาดนี้ ก็เห็นทีต้องคุยกันยาวหน่อย... ตามที่หนังสือพิมพ์ก็ดี วิทยุ โทรทัศน์ก็ดี เรียกวัดนี้ว่าวัดพันล้านก็ไม่ได้เกินจริงเลย หากแต่เขาคำนวณราคาตามที่สายตาเห็น แต่เวลาสร้างจริง ๆ ราคาไม่ถึงนั้น ตัวอย่างเช่นศาลาสองไร่ สถาปนิกคำนวณ ๑๒๐ ล้านบาท หลวงพ่อเห็นว่าแพงไป ขอสร้างเองตามแบบฉบับของท่าน ปรากฏว่าใช้เงินแค่เจ็ดล้านกว่าก็สร้างสำเร็จ... เหตุเพราะปูนก็ดี เหล็กเส้นก็ดี หลวงพ่อสั่งตรงจากโรงงานทีละเป็นร้อย ๆ ตัน จึงได้ราคาต่ำกว่าท้องตลาด วัสดุก่อสร้างอื่นก็เช่นกัน และหลวงพ่อควบคุมการก่อสร้างอย่างใกล้ชิด โอกาสจะทุจริตเลยไม่มี ประหยัดไปได้มหาศาล ดังนั้นเมื่อสองปีก่อนหลวงพ่อแจ้งยอดการก่อสร้างว่า ใช้เงินไปประมาณสามร้อยยี่สิบห้าล้านบาทเท่านั้น... เงินสามร้อยกว่าล้านถ้าเป็นงบประมาณแผ่นดิน นับว่าเล็กน้อยเหลือเกิน แต่ถ้ามาคิดว่านี่เป็นเงินที่วัดต่างจังหวัดวัดหนึ่ง ใช้เป็นงบประมาณก่อสร้างเท่านั้น ก็ต้องคิดหนักเสียแล้วว่าเงินมหาศาลขนาดนั้น ต้องเกิดจากศรัทธาญาติโยมจำนวนมหึมาขนาดไหน อะไรเป็นเหตุให้หลวงพ่อมั่นใจจนถึงกับกล้าเป็นหนี้เขาทีละห้า – หกล้าน ในการสั่งของล่วงหน้าแต่ละที...

หลวงพ่อเมตตาเล่าให้ฟังว่า เมื่อมาอยู่วัดท่าซุงใหม่ ๆ มีเงินติดย่ามมาร้อยเดียว “เงินร้อยสมัยปี ๒๕๑๑ มันหายากนะ...” ท่านใช้คาถาพระปัจเจกพุทธเจ้า พร้อมกับทำงานก่อสร้างไปเรื่อย มี “พระ” ท่านมาบอกคาถามหาลาภซึ่งทางวัดพนัญเชิงเขาเคยใช้ เจ้าอาวาสวัดพนัญเชิงรูปแรกใช้ภาวนาอยู่สามปี วัดนั้นจึงมีลาภมากมาจนทุกวันนี้ หลวงพ่อก็ว่าของท่านเรื่อยไป...

มาปีหนึ่งกำลังบวงสรวงอยู่ “พระ” ท่านบอกคาถาอีกบทว่าเป็นคาถาเงินแสน พอหลวงพ่อใช้ดู ปีนั้นกฐินได้เงินแสนกว่า สมัยนั้นจะหาสักหมื่นยังยากเลย ปีถัดมา “พระ” ก็บอกอีกบทว่าเป็นคาถาเงินล้าน ให้ว่าต่อเนื่องกับบทก่อนแล้วลงท้ายด้วยคาถาพระปัจเจกพุทธเจ้า ปรากฏว่าได้เงินเป็นล้านจริง ๆ และรายรับดีขึ้นทุกทาง จึงกล้าเป็นหนี้เขาทีละมาก ๆ

ต่อมาหลวงพ่อรวบรวมคาถาต่าง ๆ เป็นบทเดียว พิมพ์แจกเป็นของขวัญปีใหม่ปี ๒๕๒๘ ท่านบอกว่าเป็นเพราะ “ท่านย่า” กับ “ท่านแม่” ไปช่วยขอความกรุณาจาก “พระ” ว่าในปี ๒๕๒๘ นั้นสถานการณ์ด้านต่าง ๆ จะเครียดมาก ถ้าลูกหลานไม่มีความคล่องตัว ก็ช่วยเหลือหลวงพ่อได้ไม่เต็มที่ การก่อสร้างของวัดจะชะงักลง “พระ” ท่านจึงอนุญาตให้บอกคาถาเหล่านี้แก่ญาติโยมได้...

“พระ” ท่านว่า คาถานี้ทุกคนต้องทำด้วยความเคารพ ถ้าไม่เคารพจะไม่มีผล คาถาว่าดังนี้

นาสังสิโม
พรหมา จะ มหาเทวา สัพเพยักขา ปะรายันติ
พรหมา จะ มหาเทวา อภิลาภา ภวันตุ เม
มหาปุญโญ มหาลาโภ ภะวันตุเม
มิเตพาหุหะติ
พุทธะมะอะอุ นะโมพุทธายะ
วิระทะโย วิระโคนายัง วิระหิงสา วิระทาสี
วิระทาสา วิระอิตถิโย พุทธัสสะ มานีมามะ
พุทธัสสะ สวาโหม
สัมปฏิจฉามิ​

พออาตมาได้คาถามาก็ท่องวันละ ๙ จบทุกวัน รู้สึกตัวเลยว่า รายรับ – รายจ่าย คล่องตัวมาก การส่งเสียให้น้องสาวสองคน หลานอีก ๑ คนเรียนนั้น รู้สึกไม่หนักใจ ปีนั้นน้องเรียนจบ ปีถัดมาอาตมาก็บวช คราวนี้เห็นผลของคาถาชัดมาก หลวงปู่มหาอำพันกล่าวว่า “คุณเป็นเนื้อนาบุญแล้วนี่ บุญใหญ่มาหนุน ลาภผลก็มากซิ...”

หลวงพ่อสอนพระเวลาออกบิณฑบาตว่า ก่อนจะไปบิณฑบาตให้ทรงกำลังใจให้สูงที่สุดเท่าที่เราจะทำได้ เพื่อผลใหญ่จะได้เกิดแก่ญาติโยมที่ให้การสงเคราะห์เรา อาตมาเล่นด้วยคาถาเงินล้านนี่แหละ แต่เพิ่มเป็นสามสิบจบ ว่าให้ช่ำปอดก่อนแล้วจึงออกบิณฑบาต ระหว่างเดินก็ว่าไปเรื่อยจนกว่าจะครบสามสิบ...

อยู่มาวันหนึ่ง อาตมาตื่นตีสามตามปกติ ก็ว่าคาถาซะ ๑ จบก่อนจะไปสรงน้ำ ทำกรรมฐาน พอว่าจบลืมตาขึ้นมา ฟ้าสว่างโร่เลย...! คว้าบาตรออกบิณฑบาตแทบไม่ทัน เดินงงไปตลอดทาง เราไม่ได้หลับ สติไม่ขาดไม่เคลิ้ม อารมณ์ต่อเนื่องเป็นหนึ่งเดียว รู้ตัวตลอดเวลา ทำไมคาถาสั้น ๆ บทเดียวใช้เวลาเกือบสามชั่วโมง...!

รุ่งขึ้นลองดูอีกที คราวนี้ได้ตั้งสามจบแน่ะ...! ตั้งแต่นั้นมา ทั้ง ๆ ที่บวชใหม่นั่นแหละ ลาภผลเงินทองไม่รู้ว่าไหลมาเทมาจากไหน รับกันไม่หวาดไม่ไหว ใครจะทำบุญสุนทานอะไร ร่วมกับเขาทุกรายการ รายการละไม่ต่ำกว่า ๑๐๐ บาท ช่วยเป็นเจ้าภาพบวชพระ – บวชเณรเป็นว่าเล่น ถวายสังฆทานแทบทุกเดือน ใครเดือดร้อนเรื่องเงินละมาได้เลย...

เงินมาเป็นเทออก ยิ่งเทก็ยิ่งมา อาตมาเพิ่มจากวันละสามสิบจบ เป็นวันละหนึ่งร้อยยี่สิบจบ เชื่อหรือไม่ว่า ให้ความคล่องตัวขนาดอาตมาขึ้นรถฟรีแทบทุกคัน คือถ้าเราไม่ยัดเยียดให้เขาจริง ๆ เขาก็ไม่รับ ขนาดพระกับพระนั่งไปด้วยกัน เขาเก็บค่ารถรูปอื่น เว้นอาตมาไว้รูปเดียว ยัดให้เขาก็ไม่รับ จะไปไหนแทบจะไม่ต้องพกเงินเลย...

จากร้อยยี่สิบจบเพิ่มเป็นสามร้อยจบ คราวนี้อาหารการกินก็พลอยฟรีไปด้วย บางทีทนไม่ไหวบอกเขาว่า “อาตมามีเงินนะโยม” เขาก็บอกว่า “ผมถวายครับ” “หนูถวายเจ้าค่ะ” เคยทำสถิติจากอุทัยธานีมากรุงเทพฯ จากกรุงเทพฯ - กลับอุทัยธานี ระหว่างที่อยู่กรุงเทพฯ นั่งแท็กซี่อย่างเดียว ปรากฏว่าสิ้นค่าใช้จ่ายทั้งหมดสามบาท...! สามบาทจริง ๆ...!

พยายามจะใช้เงินให้หมดก็ไม่มีวันหมด ลองถึงขนาดสามทุ่มซื้อน้ำหวานถวายพระจนหมดตัว สี่ทุ่มเขาเรียกไปสวดศพรับเงินมาจนได้ จะไปธุดงค์เทกระเป๋าทำบุญเกลี้ยง ก็มีคนตามถวาย หมดเมื่อไรได้ทันที เขาถวายจนระอาใจ ต้องพกเงินไปธุดงค์ด้วย ทุเรศตัวเองชะมัดเลย...

มาถึงตอนนี้ อาตมาหมดความสงสัยโดยสิ้นเชิง ของอะไรทำจริงย่อมได้ผลจริง หลวงปู่มหาอำพันท่านบอกว่า “เรื่องวัตถุทางโลก ผมไม่หนักใจเลย” ท่านพลางชี้ให้ดูอาหารที่มากมายจนล้นโต๊ะ กินไม่ไหวใช้ไม่หมด “ถ้าเรามีความเชื่อมั่นในอานุภาพพระรัตนตรัยจริง ๆ ต้องการอะไรก็ได้อย่างนั้น...”

ครับ...หลวงปู่กล่าวชอบแล้วทุกประการ นอกจากจะได้แล้ว ยังได้มากเสียด้วย ใครจะคิดถึงว่าขนาดอยู่กลางป่ากลางดงยังกินไม่ไหว ใช้ไม่หมด สามารถเลี้ยงพระ - เณรจนอิ่มหนำ ซ้ำยังเหลือเผื่อหมาอีกเยอะแยะ คุณพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ นั้นเป็นอัปปมาโณ หาประมาณมิได้จริง ๆ...!

๒๖ พฤษภาคม ๒๕๓๓
พระเล็ก สุธมฺมปญฺโญ


��дҹʹ����Ѵ��Ң�ع - ��Ẻ�ӵͺ����� - ʹյ�����ҹ�鹵͹��� �� : �Ҷ���Թ��ҹ

.

 

ลองสวดพระคาถาเงินล้าน ของหลวงพ่อฤาษีลิงดำ ดูนะครับ ท่องไปเรื่อยๆ น่าจะมีอะไรดีๆเข้ามา

หรือไม่ถ้าว่าง ก็ไปปฏิบัติธรรมครับ ซัก 3 วัน