สติคือไม่คิด มันใช่เหรอ ผมว่าไม่ใช่นะ

เออๆ ฝากท่าน ไปด่ามันทีนะ...ผมด่าจนเหนื่อยละ

 

แล้วคุณต้องการ อย่างไรกะมัน บอกมาตรงๆเลย จะช่วยชี้แนะให้

 

ข้าน้อยเป็นค่ะ หยุดคิดไม่ได้เลย ตอนนอนตอนกลางคืน คิดทั้งคืน พอรู้ตัวว่าคิดปุ๊บ ต้องจับลมหายใจ และให้ร่างกายหลับไปเอง แต่ปัญหาคือ ส่วนใหญ่มันจะดื้อฟุ้ง ไม่ยอมจับลมหายใจ

 

คนทั้งหลายเวลานั่งสมาธิ ลืมกายลืมใจ(ตัวฟุ้ง)..ได้
แต่เวลาออกจากสมาธิออกจากฌาณ..เสร็จตัวฟุ้ง ทุกที...
ก็ เพราะไม่เข้าใจในพระไตรลักษณ์ ไงครับ...ปล่อยวางกายใจ ตามหลักสติปัฏฐานไม่ได้ ไม่เป็น....ที่ผมเรียกว่า..เรือล่มเมื่อจอดไงครับ

 

ผมไม่คิด...ถ้าคิดก็รู้ว่าคิด..แล้วก็รู้ด้วยว่าคิดแล้วก็ได้แค่คิด...เพราะมันไม่อุปทานต่อ...ต้องฝึกสคิปัฏฐานครับ ดูจิตดูความคิดให้เป็น..เพื่อเข้าใจในพระไตรลักษณ์ครับ

แล้วจะไม่ทุกข์กับมันอีกเลยครับ

 

ท่านเอกเข้าใจผิดค่

ไม่ได้แปลว่าเที่ยง แต่เพียงชี้ให้เห็นคำว่าธาตุ ที่แปรว่า สิ่งที่ทรงสภาพตามธรรมชาติ

เกิดจากความหลงไม่รู้ นำธาตุมาปรุงเป็นตัวตน

จิตประภัสสรที่มีอยู่ในพระไตรปิฎก

ซึ่งถ้าใครเรียนรู้เรื่องพลังงานไม่ได้สูญหาย มันแปรเปลี่ยนไปตามเหตุปัจจัย

สภาวะจิตก็ไม่ใช่นิพพาน เพราะจิต มันเกิดดับ เป็นสังขตธรรม อันปัจจัยปรุงแต่งได้

แต่สภาวะนิพพาน เป็นอสังขตธรรม อันปัจจัยปรุงแต่งไม่ได้

 

อย่าเลือกข้าง

ตอนที่ มันจะดื้อฝุ้ง ให้กำหนดรู้ "จิตโดนย้อม" ไม่ต้องดึงกลับ
เพราะ อยากจะจับลมหายใจแก้

ภาวนาแบบโดนย้อมไปก่อน

บางครั้ง จะเหมือนว่า เห็นเป็นคนละคน คนละมิติ อย่าไปเชื่อ

ภาวนาไปอีก ไม่เลิก อานาปานสติ

จนจิตจำสภาวะโดนย้อม เห็นโทษของการโดนย้อม เห็นคุณเล็กน้อย
ของการโดนย้อม จิตจะค่อยๆ เห็น คุณที่ยิ่งกว่า คือ รู้ลมหายใจ

ต่อไป พอมันจะถูกย้อม หรือ ถูกย้อมอยู่ จะมีการ รู้ลมหายใจ
คลอไปด้วย

แล้วจะเห็นเลยว่า มันต่างคนต่างทำงาน

ถ้าไปภาวนา แบบพยายามดึงกลับ จะไปสร้าง วิปฏิสาร ขึ้นมา
เพราะยึดมั่นศีล ยึดมั่นพรต

 

พอไป สร้าง วิปฏิสารขึ้นมา เผารนตนเอง จะกระวนกระวาย ใคร่วิมุตติ

คราวนี้ กลับไป ส่ายหวี อีก ไปหา กรรมฐานมาลูบคลำ แก้จิต ยุ่งไปหมด

จริงๆ แล้ว หากสร้างวิปฏิสารขึ้นมา ร้อนใจ ก็แค่ รู้ลงปัจจุบัน ไม่จมอดีต
ไม่จมอนาคต จะค่อยเห็นเองว่า อ้าว ศีลคือความปรกติของใจ

ไอ้ที่สำคัญว่า ตนไม่มีศีล นั่นคือ การยึดมั่นศีล พรต มันตบตา เอาจนเสียคน !!

 

ไม่ได้ต้องการอะไร
อยากให้คนอื่นรู้ว่าผมทุกข์

 

เอาหน่า ยังไง ก็ไม่รสของการ ภาวนา อยู่เลย

จะย้อนแย้งกลับ ก็ยัง ขน บัญญัติ มาปะผุ หนักกว่าเดิม

ไม่เกิดประโยชน์หลอกฮับ การพูดธรรมะได้ เนี่ยะ

 

อ้อ..

 

OK .

 

คือตอนเราไม่มีศีล
ก็ต้องมีประสบการณืไม่มี

เราน่าจะระลึกได้ว่าตอนนั้นๆ
ล่าสุดไม่มีหนะไม่มีข้อไหน

ตอนที่มีก็ต้องจำได้สิว่าไม่มีข้อไหน
มันไม่เกิดขึ้นพร้อมกัน
แล้วก็อุทิศกุศล

คือกุศลไม่ดลบางทีหรือเกือบทุกท่าน
จะไม่หลุดจากสภาพโดนกระแสไฟฟ้าฉาบย้อม

ต้องเห็ฯความแตกต่างกันอย่างชัดเจนมาก
ซึ่งแต่ละคนก็ไม่เหมือนกัน

ตอนโดนย้อมภาวนาอะไรก็จะหลงไปหมดเลย
และการกำหนดรู้ว่าเราหลงโคตรทุกข์เลย

มันทำให้ไม่สามารถปฏิบัติงาน แบบธรรมดาๆในชีวิตประจำวันได้

 

ขอบคุณค่ะ

 

ต้องอดทน นะ

หากมี กำหนดรู้ แม้นจะ ก๊อปปี้ มันจะ พอทำเนา พอเดินได้

แต่ โดยมาก คุณก๊อปปี้ล่วงหน้า เสียเคย เลยตี แทบมือหัก

แหะ แหะ

 

ผู้หญิงมีแฟนแล้วก็งี้ทุกคนแหละ
ผู้หญิงกว่า ครึงโลก
มีแฟนแล้ว

หรือทุกคนในโลกไม่โสด

อะไรงี้
ผู้ชายแบบ สาวๆหน่อยถ้ามีแฟนก็งี้แหละ

โดนฉาบย้อม

 

ถ้าเป็น นักเขียน นักกวี นักจินตนาการ

คุณเล็กน้อยของการโดนย้อม จะเป็น วิชาชีพที่คับแคบ แต่อาจจะทำเงิน

ตรงนี้ให้กำหนดรู้ไป ไม่ต้องฝืนมาก เดี๋ยวเสียงาน เสียการ

อานาปานสติ เป็นกรรมฐาน พิสดาร

หากภาวนาได้แล้วเนี่ยะ เข้าไปสู่กามคุณ5 แล้วกำหนดรู้อยู่ จะเป็น
มหาสุญญตา ได้

หากไม่ได้มรรคผลอะไรใน ปัจจุบันธรรม

พระพุทธองค์ตรัสว่า ใน อัสสาสะ ปัสสาสะ สุดท้าย อาจจะ ปรินิพพานไปเลย

 

เป็นธรรมดา ตนย่อมรู้เฉพาะตนค่ะ

 

สาธุค่ะ ข้าน้อยมีอาชีพค้าขาย แต่มีอุปนิสัยคล้ายศิลปินค่ะ ชอบของสวยงาม ชอบอ่านนิยาย ..

 

ค้าขาย นี่ ดีกว่า เป็นนักจินตนาการ โดนจิตย้อมจมภพของความคิด
มึนทั้งวัน แต่เป็นความมึน ที่ผู้หญิงชอบ ฟินมากๆ จะเกิด ภพนางเอก

ภพนางเอก ฟังดูดี แต่พระท่านเทศนาไว้ว่า ภพนรก อย่างหนึ่ง มีองค์
ประกอบคือกามคุณ สุข เศร้า เคล้าน้ำตา เป็นส่วนใหญ่ แบบซินเดอร
เรร่า มีน้อย(แต่ก็เป็น หาสะนรกภูมิ อย่างหนึ่ง หัวเราะทั้งวัน)

ภพค้าขาย ก็มี อุปสรรค เวลาคนถาม แล้วต้อง ตอบแบบปิดการขาย
หากไม่ตรงกับ สินค้า การภาวนา จะไม่ขึ้น ไม่สำเร็จ ล้มลุกคลุกคลาน
อย่างไม่มีสาเหตุ (จริงๆ คือ สัจจบารมี เสีย)

ต้องฉลาดในการพูดให้ตรงคุณภาพสินค้า หรือ พูดให้ตรงความพอใจในการจ่าย