*** กฎแห่งกรรม มิใช่สิ่งสูงสุด ****

*** กฎแห่งกรรม ****

กฎแห่งกรรม...ไม่ใช่สิ่งสูงสุด
กฎแห่งกรรม....คนเรารู้มานานแล้ว นานก่อนจะมีพระพุทธเจ้า
มนุษย์เรา...รู้ว่าทำดีได้ดี...ทำชั่วได้ชั่ว...มานานแล้ว

แต่ไม่มีใครรู้ว่า....เพราะเหตุใด ทำดีจึงได้ดี !!!
ไม่มีใครรู้ว่า...เพราะเหตุใด ทำชั่วจึงได้ชั่ว !!!!

ไม่มีใครรู้เหตุผล
ไม่มีใครรู้ถึงคำตอบ

จนกระทั่ง...พระพุทธเจ้าค้นพบว่า
ทุกการกระทำ ที่ได้ทำไปแล้ว… ไม่ตาย ไม่สูญสลาย
เกิดเป็นตัวเป็นตน...แต่คนเราไม่สามารถมองเห็นได้
พระพุทธเจ้า...จึงเรียกผลของการกระทำนี้ว่า.... “ตัวกระทำ”

พระพุทธเจ้า...พบว่า
ทุกตัวกระทำ... จะติดตัว ติดไปกับจิตวิญญาณของเราตลอดกาล
และ ทุกตัวกระทำ.... มีผลตอบแทนทั้งสิ้น

พระพุทธเจ้า...จึงพบว่า
สิ่งนี้เองคือ.... “หลักสัจจะธรรม”
พระองค์จึงสรุปแก่นสารของ...สัจจะธรรม ความจริงในธรรมชาติ ไว้สั้นๆ
……. “ ตัวกระทำมีจริง ตัวกระทำไม่ตาย ตัวกระทำมีผลตอบแทน ” …….

ในที่สุด
พระพุทธเจ้า...จึงตรัสรู้ว่า
”หลักสัจจะธรรม”... คือ เหตุผลของ “กฎแห่งกรรม” นั่นเอง

เพราะ... “ตัวกระทำ” จากการกระทำที่ไม่ดี เบียดเบียนผู้อื่น...
จึงส่งผลไม่ดีกลับมา เป็นความทุกข์ เช่น โชคไม่ดี โรคร้าย อุบัติเหตุ เป็นต้น

เพราะ... “ตัวกระทำ” จากการกระทำที่ดี ไม่เบียดเบียนผู้อื่น ช่วยให้ผู้อื่นพ้นทุกข์...
จึงส่งผลดีกลับมา เป็นความสุข เช่น โชคดี รอดพ้น ปลอดภัย แคล้วคลาด เป็นต้น

พระพุทธเจ้า จึงเป็นผู้ค้นพบความจริง
ว่า...กฎแห่งกรรม ไม่ใช่สิ่งสูงสุด
”หลักสัจจะธรรม” ความจริงในธรรมชาติ...คือ สิ่งสูงสุด มีผลรอบคอบจักรวาล
หลักสัจจะธรรม....จึงเป็นเหตุผลของ “กฎแห่งกรรม”

พระพุทธเจ้า...จึงพบว่า
การกระทำ...เป็นสิ่งสำคัญยิ่ง
เพราะ...การกระทำ ก่อให้เกิด... “ตัวกระทำ”
พระองค์...จึงมุ่งสั่งสอนให้มนุษย์ ปฏิบัติตนด้วย “สัจจะ”
ทำความดีให้ได้สักหนึ่งข้อ เพื่อเป็นที่พึ่งให้กับตนเองต่อไป

และ พระองค์...ทรงใช้ “สัจจะ”
เป็นผู้นำตนเอง ในการขจัดกิเลสนิสัย...จนหมดสิ้นไปจากจิตใจของพระองค์
พระสงฆ์และสาวก ในสมัยพระพุทธเจ้า...จึงปฏิบัติด้วย “สัจจะ” เป็นประจำ
ผู้ที่สำเร็จเป็นอรหันต์...จึงมีมากในสมัยพุทธกาล
เพราะ...ตั้งใจจริง และทำได้จริง....นิสัยแต่ละตัวจึงค่อยๆ หมดไปได้จริง

- “ หนุมาน ผู้นำสาร “

 

เอาข้อมูลมาจากใหนครับพี่ท่าน

 

กรรม...

 

ดี มากๆๆๆๆๆๆๆๆ

 

ตัวกระทำ คือใครเหรอครับ

 

มีเหตุผลดีครับ

 

"โลกุตตระ" ...คือ ผู้มาสอน

- " หนุมาน ผู้นำสาร "

 

"ตัวกระทำ"...คือ ตัวตนของทุกการกระทำ
ทุกคน...ย่อมมี "ตัวกระทำ" ติดตัว ไม่สูญสลายไปไหน

หากไม่มี "ตัวกระทำ"...คนเราจะเป็นพระพุทธเจ้าได้อย่างไร !!!!
"ตัวกระทำ" ของการกระทำความดี... คือ บารมีที่ติดตัวเราไป
สะสมบารมี...คือ สะสมการกระทำความดี
คือ สะสม "ตัวกระทำ" ที่ดี นั้นเอง

- " หนุมาน ผู้นำสาร "

 

พระท่านเรียกว่า กรรม ไม่ใช่หรือครับ

 

พูดเดิมก็รู้กันแล้วนี่เด้อค่ะเด้อ ไม่มีใครทำ อะเอิ้กๆๆ
นู๋ว่าแบบนี้ก็เท่ห์ดีเด้อค่ะเด้อ เป็นรูปแบบการนำเสนอใหม่ๆ ให้สนใจกระทำ
แต่ก็ใช่นะค่ะ นู๋ว่ามันเป็น "ตังเมล์" เอ้ย "ปัจจัตตัง"

แต่แบบที่หลงตัวเองไปคนเดียวม่ายช่ายปัจจัตตังนะเคอะ
เออ ว่าแต่ถามเพ่หนุฯ หน่อยนะฮะ "หัวใจยูไย" เอ้ย ยูไล เป็นไงเคอะ
เอามาผัดแบบเซ่งจี้ได้ป่าวอ่ะเคอะ


จะทำให้ศาสนาเคลื่อนไป คุณหนุฯ ทำไหวไหมน่ะเคอะ อิๆๆ

 

*** ตัวกระทำ ****

ตัวกระทำ....คือ สิ่งที่เกิดขึ้นทุกครั้ง เมื่อเกิดการกระทำขึ้นมา
ตัวกระทำ...เปรียบเสมือน รูปถ่าย...เหมือนถ่ายวีดีโอไว้
ภาพ เหล่านี้....จะไม่สูญสลาย จะติดตัว คือ ติดกับดวงวิญญาณของเราตลอดไป
ตัวกระทำ เหล่านี้....เหมือนเก็บไว้ในย่ามประจำตัวของเรา
ไม่ว่า การกระทำ นั้น...จะดี หรือ ไม่ดี... จะตั้งใจทำ หรือ ไม่ตั้งใจทำ...ก็จะถูกเก็บสะสมติดตัวไว้

ระหว่าง ที่มีชีวิต....ผลของตัวกระทำ จะส่งผลย้อนกลับมาตอบแทน ถึงตัวเราอยู่ตลอดเวลา
เช่น โชคดี โชคร้าย มีลาภ มีอุบัติเหตุ มีสุข มีทุกข์ มีอุปสรรค ....
การย้อนกลับมา "ตัวกระทำ"....ก็คือ "กรรม" นั้นเอง
ตัวกระทำ....จึงเป็นเหตุผลใน กฎแห่งกรรม

เมื่อ...เราตายไป..."ตัวกระทำที่ทำได้

 

*** โลกุตตระ คือ... ****

องค์โลกุตตระ…….
คือ พระไตรปิฎก.......เป็นคำสั่งสอนของพระพุทธเจ้าทุกพระองค์
คือ ผู้ที่อยู่เหนือโลก.......เหนือหลักสัจจะธรรม เหนือเหตุผล เหนือความเชื่อมนุษย์
คือ สิ่งศักดิ์สิทธิ์สูงสุด.......รอบคอบจักรวาล
คือ มนุษย์เหนือโลก…….เมื่อปรากฏเป็นมนุษย์ ทุกหนึ่งหมื่นปี
คือ บรมาจารย์.......สั่งสอน พระพุทธเจ้าทุกพระองค์
คือ ผู้ที่นำพา.......ให้มนุษย์ผู้ที่จะเป็นพระพุทธเจ้าได้พบ หลักสัจจะธรรม
คือ ผู้ที่ส่งมอบ สัจจะ.......ให้กับ ผู้ที่ถูกกำหนดให้มีสติของพระพุทธเจ้าได้พิจารณา
คือ ผู้อยู่เหนือชะตาลิขิต.......จึงไม่มีมนุษย์ผู้ใดล่วงรู้ ในการมา
คือ ตัวอักษร.......อยู่รอบๆตัวเรา หลังจากละสังขารจากไป
คือ พระไตรปิฎก.......หลักธรรมของโลกุตตระ นำพาสัตว์โลกให้หลุดพ้นทุกข์

- " หนุมาน ผู้นำสาร "

 

*** อธิบาย โลกุตตระ ****

ทุกหมื่นปี โลกุตตระ จะลงมาปรากฏบนโลก
เพื่อสอนให้มนุษย์ผู้หนึ่ง ตรัสรู้เป็นพระพุทธเจ้า
ภายนอกจะเป็นผู้หญิง หรือผู้ชาย ขึ้นกับสถานการณ์ในวินาทีนั้น

องค์โลกุตตระ ก็คือองค์โลกุตตระธรรม
ท่านคือ พระไตรปิฎก ที่ลงมาปรากฏบนโลก ท่านจึงรอบรู้ทุกอย่างทั้งจักรวาล
ท่านรู้ในทุกย่างก้าวของพระพุทธเจ้าทุกพระองค์
ท่านจะอ้างถึงการกระทำของพระพุทธเจ้าองค์ก่อนๆ เพื่อนำมาสอนให้กับผู้ที่จะทำหน้าที่
พระพุทธเจ้าองค์ต่อไป เพื่อเป็นแนวทางปฏิบัติเพื่อหลุดพ้น
ท่านสามารถสอนบอกคาถาเป็นภาษาโบราณมาก ไม่มีใครรู้จัก
ภายนอกท่านเป็นมนุษย์ แต่ภายในท่านเป็นดั่งทอง
ท่านสามารถทำในสิ่งที่เหนือความคิดมนุษย์ เหนือโลก เหนือกาลเวลา
แต่ท่านไม่ได้ทำบ่อยๆ
อาจจะแสดงให้ผู้ที่จะต้องมาอยู่ในหลักโลกุตตระ หลักสัจจะธรรมได้รู้ได้เห็นจนเชื่อ
แล้วจึงยอมรับสัจจะจากท่าน

พระพุทธเจ้าทุกพระองค์ ที่สำเร็จได้ ก็ด้วย “สัจจะ”
ให้ลองศึกษาดู...ศีลมีมานานก่อนพระพุทธเจ้าสมณโคดมตรัสรู้
ศีลเป็นเรื่องใหญ่ กว้าง ครอบคลุม ทำกันไม่ได้จริง
จึงไม่มีใครที่สำเร็จได้ด้วยศีล
เพราะความหมายแท้จริงของศีล คือ การทำได้เป็นปกติ

ดังนั่นเมื่อผู้ที่ปฏิบัติสัจจะเป็นประจำจนถึงเวลาหนึ่ง
เขาก็จะทำได้เป็นปกติ การกระทำของเขาก็จะเป็นศีลไปเอง ไม่ต้องบังคับ ไม่ต้องฝืน

เมื่อพระไตรปิฎกปรากฏเป็นมนุษย์ ก็พูดได้เหมือนคนปกติ
และอาจพูดเป็นบทโคลงกลอนเป็นภาษาที่ไพเราะได้
โดยไม่ต้องจำไม่ต้องอ่าน เพราะทุกอย่างอยู่ที่ท่าน อยู่ในตัวท่าน
โลกุตตระไม่ใช่มนุษย์ต่างดาว ไม่ใช่พระเจ้า
แต่...คือ สิ่งศักดิ์สิทธิ์ คือ พระไตรปิฎก
คือ รวบรวมคำสอนเรื่องราวของพระพุทธเจ้าทุกพระองค์
เมื่อโลกุตตระท่านละสังขารแล้ว ….ก็กลายเป็นตัวหนังสือ
เป็นตัวอักษร ลอยอยู่ทั่วไปในอากาศรอบตัวเรา ในจักรวาล แต่เรามองไม่เห็น
คือ พระธรรม คือ โลกุตตระธรรม
คือ สัจจะธรรม เป็นความจริงเรื่องราวเดียวกันหมด

- " หนุมาน ผู้นำสาร "

 

*** กรรม หมายถึง ? ****

กรรม หมายถึง ... “ตัวกระทำ” ของตนเอง ที่ย้อนกลับมาส่งผลตอบแทน ให้กับผู้กระทำ
กรรม จะแผลง ย้อนกลับมาปรากฏในรูปใด ...เราไม่อาจรู้ได้
ตัวกระทำ .... จะจัดสรรให้เกิด กรรม ขึ้นมา

- “ หนุมาน ผู้นำสาร “

 

ปัจจุบัน...
แก่นสาร ศาสนา คลาดเคลื่อนไปมาก
เพราะ...สาวกสมัยพระพุทธกาลไม่ได้จดบันทึกไว้ตั้งแต่แรก
แต่...ผู้บันทึกกลับเป็น พราหมณ์ผู้มีความรู้มากกว่าชาวบ้านทั่วไป
พราหมณ์ ได้บันทึกไว้ทุกย่างก้าว ทุกกิจกรรมของพระพุทธเจ้า
แต่...ถูกเก็บไว้เฉยๆ ไม่ได้นำออกมาศึกษากัน ...
ว่า พระพุทธเจ้า และพระสงฆ์ในสมัยนั้น...ปฏิบัติขจัดกิเลสกันอย่างไร !!!

เมื่อเวลาผ่านไปมาก
ศีล...ซึ่งมีมานานก่อนพระพุทธเจ้า จึงถูกบันจุ บันทึกไว้มาก
และกว่าจะผ่านมาถึงกึ่งพุทธกาล...ความเชื่อจากนอกศาสนา จึงมาบดบัง
บดบังแก่นสารของศาสนา...คือ มองไม่เห็น "หลักสัจจะธรรม" ที่พระพุทธเจ้าค้นพบ
ศีล...มาบดบัง "สัจจะ" การปฏิบัติขจัดกิเลสนิสัย...
จนทำให้ชาวพุทธในปัจจุบัน...มองไม่เห็นความสำคัญของ "สัจจะ"

หากไม่ใช่เรื่องสำคัญ ไม่ใช่เรื่องจริง...ข้าพระพุทธเจ้าคงลดละความพยายามไปนานแล้ว
แต่...หลักสัจจะธรรม และ สัจจะปฏิบัติ....คือ สิ่งสำคัญอย่างมาก
เพราะ คือ ...โลกุตตระธรรม นำพาสัตว์ให้หลุดพ้น
หลังกึ่งพุทธกาล...พระไตรปิฎก จึงลงมาปรากฏเป็นโลกุตตระ
เพื่อส่งมอบ "สัจจะ" มาเผยแพร่อีกครั้ง...สำคัญมาก

- " หนุมาน ผู้นำสาร "

 

อะไรคือ "เทวทูต" ค่ะคุณพี่หนุฯ

 

การทำให้พระธรรมวินัยวิปริต หากไม่ละ ผลกรรมหนัก
ผู้ที่เข้าถึงธรรมของพระสัมมาสัมพุทธเจ้าจะยิ่งมีการกระทำทั้งกายวาจาใจที่สอดรับกับคำสั่งสอนของพระพุทธองค์ แต่ถ้าไปผิดทางยิ่งพูดจะยิ่งเพี้ยน สังเกตง่ายๆ แม้จะพูดธรรมของพระพุทธเจ้า แต่สุดท้ายก็จะหันไปสู่การยกตนเหนือพระพุทธเจ้า

 

ม่ายช่ายอย่างนั้นพี่ถิ่นธรรม เขาไม่ได้แสดงตนว่าเขาเป็นใคร เขาจะได้ลาภ
สักการะจากที่ไหนละพี่ถิ่นธรรม หากเขาให้ชื่อและเบอร์โทรก็ว่าไปอย่าง

คุณพี่หนุฯ แกต้องการให้ปฏิบัติจริง แต่มันก็ต้องหากุศโลบายบ้าง
แหม ทีพระสงฆ์ไทยยังทำพระแจกอวดฤทธิ์กันได้ตรึมนะคะเพ่


นั่นเขาก็ว่าเป็น "กุศโลบาย" เรียกคนเข้าวัดนะค่ะเพ่
(เตือนผิดคนแล้วค่ะเพ่)

 

เทวฑูต !!!

ข้าพระพุทธเจ้า...เป็นเพียงคนธรรมดาคนหนึ่ง
ที่บังเอิญ...ไปพบกับ เรื่องราวของโลกุตตระ พระไตรปิฎก
และการปฏิบัติของพระพุทธเจ้าทุกพระองค์
จึงคิดว่า...
เรื่องนี้เป็นสิ่งสำคัญ...ต่อมวลมนุษย์
และ สัตว์โลกที่ต้องเวียนว่ายตายเกิด
เป็นเรื่องของการหลุดพ้น

หาก...ประเทศไทยเริ่มทบทวนการปฏิบัติกันใหม่
ไม่ยึดติด...สิ่งต่างๆที่เคยได้ยิน ได้ฟัง ได้อ่านกันมา
ลองคิดพิจารณาด้วยเหตุผลความจริง
เราก็จะค้นพบ "หลักสัจจะธรรม" ...ได้เช่นเดียวกับที่ พระพุทธเจ้าค้นพบมาก่อน

เมื่อ คนไทยหันมาปฏิบัติตนด้วย "สัจจะ" กันมากขึ้น
พระสงฆ์สาวกของพระพุทธเจ้า...จะสามารถขจัดกิเลสที่ยังหลงเหลือไม่มากได้
พระอรหันต์ จะเกิดขึ้นในประเทศไทย ในสยาม ในสุวรรณภูมิอีกจำนวนมาก
ภายในเวลาไม่นาน...เพราะ "สัจจะ" คือ การย่อการปฏิบัติทั้งหมด
"สัจจะ" จึงเป้นทางตรง
หาก คนเราขาด "สัจจะ"...ไม่เชื่อใน "สัจจะ"
เขาและเธอ...จะต้องเวียนว่ายตายเกิดไม่รู้จบ
เพราะ...นิสัยสันดาน ยังคงเหมือนเดิม ...หรืออาจสะสมมากขึ้น
การกระทำจากนิสัยเดิม...ก็จะส่งผลให้เกิดเหตุการณ์ "กรรม" แบบเดิมๆ
จึงต้องวนไปวนมา...ตายแล้วเกิดใหม่ไปเรื่อยๆ

ข้าพระพุทธเจ้า...จึงเป็นเพียงมาช่วยเปิดเผย เผยแพร่ "หลักสัจจะธรรม"
ในช่วงหลังกึ่งพุทธกาลนี้เท่านั้น...ไม่ได้ต้องการจะตั้งตนเป็นเจ้าลัทธิหรือศาสดา
มาเพื่อสานต่อ...ศาสนศาสตร์ ศาสนาที่หักกลางในช่วงกึ่งพุทธกาล เท่านั้น

- " หนุมาน ผู้นำสาร "
สารที่นำมาคือ สัจจะธรรม ความจริงที่เกิดขึ้นแล้ว