กรรมบันดาลหรือ...คืออะไร

อยากถามความคิดเห็นพี่น้องชาวพลังจิตหน่อยค่ะ
เรื่องราวมีอยู่ว่าเมื่อวันที่ 5 กุมภาพันธ์ 2553 ได้บริจาคเสื้อผ้าของใช้ต่างที่ไม่ได้ใช้แล้ว ของตัวเอง ของลูกสาว ของสามี เพื่อไปบริจาคให้กับเด็กกำพร้าที่แห่งหนึ่งที่จังหวัดอ่างทอง เวลาผ่านไปประมาณเดือนกว่า ๆ อยู่้ ๆ ก็นึกถึงพระเครื่องและสร้อยทองพร้อมพระเลี่ยมทององค์เล็กและแหวนวงเล็ก ๆ ของลูกสาวขึ้นมา
ก็ลองหาดู ปรากฏว่าหากันแทบจะทั่วบ้านก็ไม่มีวี่แววว่าจะเจอ พยายามนึกว่าไว้ที่ไหน สุดท้ายก็คลับคล้ายว่าจะ่น่าจะอยู่ในกระเป๋าเสื้อตัวหนึ่งที่แขวนไว้ในตู้แต่เป็นเสื้อที่ไม่ได้ใส่แล้ว และเป็นหนึ่งในจำนวนที่เก็บรวบรวมไปบริจาค เศร้าค่ะทุกข์มากเลย นอนไม่หลับมา 2 วัน คิดมากมายว่ามันเกิดอะไรขึ้นนะ ทำไมตอนนั้นเราไม่รู้สึกเอะใจแม้แต่นิดเดียว รู้สึกแต่ว่าดีมากที่ได้ทำบุญไป เสียดายก็แต่พระองค์เล็กหลาย ๆ องค์ที่เป็นของพ่อที่เก็บมานานหลายสิบปี พ่อเก็บรักษาไว้ แต่มาหายด้วยมือของเรา และแหวนวงเล็กที่แม่ซื้อให้เราตั้งแต่เรายังเด็ก สมัยทองบาทละ 400 ของที่หายมันเป็นของที่มีค่าทางจิตใจมากมาย ไม่ได้เสียดายสร้อยแต่เสียดายพระและแหวนวงละไม่กี่บาท พยายามตัดใจทำใจทุกวันแต่ก็อดคิดถึงไม่ไ้ด้เลย ไม่กล้าบอกพ่อแม่กลัวท่านเสียใจ ที่เราเก็บรักษาไว้ไม่ได้
ไม่อยากคิดเลยมันเกิดอะไรขึ้น ทำไมเราต้องทุกข์ขนาดนี้

 

เหตุการณ์มันผ่านไปแล้ว ทำใจเถอะค่ะ อย่าไปทุกข์มากมายจนเกินไป
ถ้าหาย ก็คือหาย ... จดจำเป็นบทเรียนว่า อย่าประมาทเลินเล่ออีก
ก็แค่นั้น การกลับไปย้ำคิด แล้วทุกข์อยู่เรื่อยๆ ไม่ดีค่ะ
ต้องปล่อยวางให้ได้ เพราะมันผ่านไปแล้ว..จริงๆค่ะ

 

ทำใจให้สบายเถอะค่ะ..อย่าไปนึกถึงสิ่งของที่มันหายไปแล้วเลยค่ะ..ถ้าใจยังไปนึกไปคิดอยู่ก็จะทำให้จิตใจเศร้าหมองซะเปล่าๆ..ยังไงของมันก็หายไปแล้ว..ถ้าเรายังไปนึกถึงอยู่ก็จะเป็นทุกข์ซะเปล่าๆ..ถ้าใจยังห่วงอยู่ก็ให้คิดถึงเรื่องที่เราได้ทำความดีในการบริจาคเสื้อผ้าให้แก่เด็กกำพร้าแทน..จิตใจจะได้สบายๆคล้ายกังวล..คุณพระรักษาค่ะ

 

"บุคคลอย่าคิดถึงเรื่องที่ผ่านไปแล้วด้วยอาลัย

อย่ากังวลสิ่งที่ยังมาไม่ถึง เพราะ สิ่งที่เป็นอดีตก็ละไปแล้ว

สิ่งเป็นอนาคตก็ยังมาไม่ถึง " นี้คือคำสอนของพระพุทธองค์

ขอให้คุณคิดว่ามันเป็นกรรม...(ในอดีตที่อาจพรากของรัก..
ของคนอื่นโดยไม่เจตนาก็ได้ครับ ) ขอเป็นกำลังใจให้ครับ.........

 

อาจจะเป็นกรรมบางอย่าง ที่เราเคยทำแบบไม่ได้เจตนา เช่น เคยแนะนำบางอย่างให้ผู้อื่น แต่ไม่ได้นึกถึงผลว่าสิ่งนั้นทำให้เขาเสียทรัพย์แบบไม่ได้เจตนา และอาจจะเป็นเพราะ เราเคยมีกรรมนำทรัพย์ของผู้อื่นมาเป็นของเราแบบไม่ได้เจตนา ทำให้ผู้อื่นเสียทรัพย์โดยไม่ตั้งใจ แต่ทำให้เจ้าของทรัพย์เสียใจเสียดาย แล้วผูกเวรทางจิตใจสาปแช่งไว้ว่าเพราะเราเป็นต้นเหตุ ขอใหัเราเสียของรักแบบเขาบ้าง ก็ได้ค่ะ

คิดว่าของนั้นมันไม่ใช่ของเรา อะไรที่เป็นทรัพย์ภายนอก คือของยืมใช้ในโลกมนุษย์ เป็นสิ่งยืมใช้ชั่วคราวค่ะ อย่าไปยึดมั่นถือมั่นค่ะ มีเกิดขึ้น ตั้งอยู่ดับไป ได้มาก็เสียไปได้ อะไรก็ไม่ใช่ของเราค่ะ ถึงแม้ทางโลกบอกว่า ทองนั้นแม่ให้เรามา แต่ถ้าเราตายไป ทรัพย์นั้นก็ตกเป็นของผู้อื่นอยู่ดี เสียดายแค่ไหนก็เอาไปไม่ได้ค่ะ ปลงซะเถิดค่ะ