การตำหนิติเตียนผู้อื่น...ไม่ดีเลยโดยหลวงปู่มั่น ภูริทัตตะเถระ

" การกล่าวโทษผู้อื่นโดยขาดการไตร่ตรอง เป็นการสั่งสมโทษและบาปใส่ตนให้ได้รับความทุกข์ " จริงๆ
ขออนุโมทนากับทุก ๆ คนด้วยนะคะ

 

ขออนุโมทนาครับ


<CENTER> </CENTER>

 

<TABLE height=193 cellSpacing=5 width=513 border=0><TBODY><TR><TD width="38%" height=225>

​

</TD><TD width="62%" height=225>

[FONT=Cordia New, CordiaUPC][SIZE=+2]รวมภาพถ่ายต่างๆ ขององค์หลวงปู่
เพื่อการอนุรักษ์ภาพเก่าให้อนุชนรุ่นหลัง
ได้เห็นรูปท่านเป็นสังฆานุสสติ[/SIZE][/FONT]
​

</TD></TR></TBODY></TABLE>
<TABLE cellSpacing=5 width=531 border=0><TBODY><TR><TD width="61%">

[FONT=Courier New, Courier, mono]​

[FONT=Cordia New, CordiaUPC][SIZE=+2]รวบรวมบางส่วนของครูบาอาจารย์
ที่เป็นที่พึ่งที่นับถือของชาวพุทธในยุคปัจจุบัน
ซึ่งท่านทั้งหลายเป็นศิษยานุศิษย์ของ
หลวงปู่มั่น ภูริทัตตมหาเถร ​

[/FONT]
​

</TD>[/SIZE][/FONT]<TD width="39%">

​

</TD></TR></TBODY></TABLE>

​

 

สิ่งที่ควรทำก็คือดูตัวเองให้ดีซะก่อน

 

การติเตียนไม่ดี เมื่อก่อนไม่รู้ เดี๋ยวนี้รู้แล้ว

ถ้าคนติมีธรรมบารมีสูงกว่าคนถูกติ คนถูกติก็จะยิ่งเป็นไปอย่างที่ถูกติ

ถ้าคนติมีบารมีธรรมน้อยกว่าคนที่ถูกติ ตัวผู้ติเองยก็จะต้องมีกรรมหนัก

แม้แต่ พระพุทธเจ้าสมณโคดมเอง ก็เคยได้รับกรรมจากการไปตำหนิพระพุทธเจ้าพระองค์หนึ่ง ในชาติหนึ่งที่พระพุทธเจ้าสมณโคดมยังไม่ได้ตรัสรู้เป็นพระพุทธเจ้า
ผลของกรรมนั้นทำไห้พระพุทธเจ้าสมณโคดมหลงทางไปกับการปฎิบัติแบบ
ทรมานตนเป็นเวลานาน

 

หรือแม้นแต่การไปทำร้ายสัตว์เดรัชฉานก็อาจส่งผลกรรมที่หนักแก่ผู้ทำร้ายได้
เพราะถ้าสัตว์ที่ถูกทำร้ายนั้นเป็นผู้มีบารมีธรรมสูงกว่า ผลกรรมย่อมหนัก
บางคนอาจส่งสัยว่าถ้ามีบารมีธรรมสูง ทำไมจึงไปเกิดเป็นสัตว์
นั่นเพราะจิตก่อนตายของคนๆนั้น ประกอบไปได้ โลภะ โมหะ และโทสะ
แต่การไปเกิดเป็นสัตว์ของผู้มีบารมีธรรมสูงก็จะส่งผลไห้ ไม่ต้องไปเกิดเป็นสัตว์ที่ลำบาก แต่จะไปเกิดเป็นสัตว์ที่สบาย มีคนดูแลเลี้ยงดู

 

คุณพระคุ้มครอง

 

การกล่าวติเตียนผู้อื่นอาจจะสร้างกรรมแก่กันโดยไม่รู้ตัว ขอบคุณท่านเจ้าของกระทู้สำหรับเรื่องราวดีๆครับผม

 

คนเราเกิดมาแล้ว ก็มีดี และไม่ดี ที่อยู่คู่กัน กับในโลกนี้ แต่ก็เป็นคนแล้ว ก็ถือว่าเป็น สัตว์ประเสริฐแล้วที่ได้เป็นคน ถ้าเราเห็นตัวเราเอง ใจเราเอง เราก็ไม่กล้าไป ตำหนิติเตียน ว่าผู้อื่นเลย วันนี้เราทำหรือยัง ขออนุโมทนา สาธุ

 

อ่านแล้วเหมือนโดนตีเข้าที่กลางใจ ต่อไปคงต้องพยายามระงับอารมณ์ บางครั้งการที่เราเห็นคนอื่นทำอะไรไม่ถูกต้องและเป็นเพื่อนร่วมงานของเราทำงานที่เกี่ยวเนื่องกันมันก็อดไม่ได้เพราะบางคนเห็นแก่ตัวเหลือเกิน ต่อไปคงต้องกำหนดวางอุเบกขา อุเบกขา อุเบกขา ...
ขออนุโมทนาด้วยครับ

 

ขออนุโมทนากับภิกษุทั้งหลาย ขอไห้ทุกท่านมีความเจริญในธรรมยิ่งๆขึ้นไป
และได้เข้าถึงพระนิพพานในชาตินี้เถอะ
(ภิกษุ=ผู้เห็นภัยของการเวียนว่ายตายเกิด)

 

จริง ๆ แล้วเราไม่มีสิทธิ ที่จะไปดูถูก ตำหนิ ติเตียน ใครได้ จงทำดี จงทำดี มีศิลธรรม และจงเคารพสิทธิของผู้อื่นด้วย dangcarry

 

อนุโมทนา ด้วยคนครับ ผมก็เป็นคนหนึ่งที่ชอบติเตียนตำหนิผู้อื่น จะพยายามเลิกแล้วครับ

 

กำลังพยายามอยู่ค่ะ แต่มันก็มีเป๋ปัดไปบ้าง แต่ก็จะคอยดึง ๆ มันกลับมาอยู่บนเส้นทางของอุเบกขา ขออนุโมทนาบุญกับทุกๆท่านที่ปฏิบัติดีปฏิบัติชอบทั้งหลายด้วยค่ะ สาธุ สาธุ สาธุ

 

*** ถ้าเป็นสิทธิ หน้าที่เราก็ติได้ตามหลักพรหมวิหารธรรม .."โลกไม่ช้ำธรรมไม่เสีย" .....

*** ดีมากครับจะได้นำไปแก้ไขตนเอง....โมทนาครับ ลงบทความดีๆอย่างนี้อีกนะครับ

 

ดังเช่นครั้งหนึ่งพ่อแม่ครูบาจารย์มั่นท่านธุดงค์ไปถ้ำแห่งหนึ่งบนเขาแต่ที่ตีนเขามีขรัวตาคนหนึ่งปฏิบัติธรรมอยู่พอกลางคืนพ่อแม่ครูบาจารย์มั่นท่านได้นั่งสมาธิกำหนดดูจิตดูใจของขรัวตาว่าการปฏิบัติธรรมเป็นอย่างไรบ้างแล้วพบว่าขรัวตามัวแต่คิดห่วงแต่เรื่องทางโลกทำให้จิตใจไม่สงบการปฏิบัติธรรมก็ไม่ก้าวหน้าพอรู้ดังนั้นพอถึงเวลารุ้งเช้าพ่อแม่ครูบาจารย์มั่นได้ไปบิณฑบาตและด้วยความปรารถนาดีจึงได้กล่าวติเตียนไปว่าถ้าท่านได้ตั้งใจออกปฏิบัติธรรมแล้วทำไมยังไปคิดถึงเรื่องทางโลกอีกขรัวตาได้ฟังดังนั้นได้แต่นั่งตัวสั่นทั้งเกรงทั้งกลัวว่าขนาดท่านอยู่ไกลกันพ่อแม่ครูบาจารย์มั่นท่านยังรู้ว่าเราคิดอย่างไรเห็นทีถ้าอยู่ใกล้กันนานกว่านี้สงสัยท่าจะแย่พอคิดได้ดังนั้นคืนนั้นขรัวตาก็ได้หนี้ไปจากที่นั้นทันทีพอรุ้งเช้าพ่อแม่ครูบาจารย์มั่นไปบิณฑบาตไม่เห็นขรัวตาจึงถามชาวบ้านว่าขรัวตาไปไหนชาวบ้านก็บอกว่าขรัวตาหนี้ไปแล้วเพราะกลัวท่านอาจารย์ต่อว่าอีกพอได้ฟังดังนั้นพ่อแม่ครูบาจารย์มั่นก็รู้สึกเสียใจที่ขรัวตาตีความหวังดีของท่านผิดไปเป็นเหตุให้ขรัวตาต้องหนีไปหลังจากนั้นท่านก็ไม่ติเตียนใครอีกเลย