การปฏิบัติตนเพื่อความพ้นทุกข์แบบย่อๆ โดย หลวงพ่อฤาษี วัดท่าซุง

การปฏิบัติตนเพื่อความพ้นทุกข์แบบย่อๆ​

ผู้ถาม: หลวงพ่อเจ้าคะ อยากจะเรียนถามว่า การปฏิบัติตนเพื่อความพ้นทุกข์แบบย่อๆ มีบ้างไหมเจ้าคะ...?

หลวงพ่อ: ต้องการแบบย่อหรือ..ต้องไม่ยืนตรง!

ผู้ถาม: อ้าว..ทำไมละครับหลวงพ่อ..?

หลวงพ่อ: งอเข่ามานิด..แล้วก็ย่อตัวลงมา ก็ความจริงอันดับแรกจับ พุทธานุสสติ ให้ทรงตัว หลังจากนั้นก็พิจารณากายคตานุสสติ ร่างกายนี้มันไม่ดีเต็มไปด้วยความสกปรก ร่างกายเป็นชิ้นเป็นตอนเป็นท่อนใช่ไหม..ไม่เป็นแท่งทึบมีอาการ ๓๒ คือ ผม..เล็บ..และฟัน เป็นต้น นี่เขาถือเป็นกายคตานุสสติ เห็นว่าทุกส่วนของร่างกายเต็มไปด้วยความสกปรกอันนี้เป็น อสุภกรรมฐาน เห็นว่ามันไม่ดีมันก็เป็นทุกข์ แล้วก็สลายตัวไปในที่สุุด

หลังจากนั้นก็ตั้งจิตไว้เฉพาะ พระนิพพานเป็นอารมณ์ และก็พยายามตั้งตนตั้งใจทำตามนี้คือ
ตัดโลภะ ความโลภ ด้วยจาคานุสสติกรรมฐาน ด้วยการให้ทาน
ตัดโทสะ ความโกรธ ด้วยการรักษาศีล มีพรหมวิหาร ๔ เป็นเบื้องหน้า
ตัดโมหะ ความหลง ด้วยการเข้าใจตามความเป็นจริงว่า ร่างกายมันไม่ดี เราไม่ต้องการมัน ต้องการนิำพพาน แค่นี้ง่ายๆ


ผู้ถาม: แค่นี้ไปได้แน่ๆ เลย..

หลวงพ่อ: จะไปก็ได้จะอยู่ก็ได้!

ผู้ถาม: ไม่ขัดข้องเลย..

หลวงพ่อ: ไม่ขัดข้อง คำว่าไป..หมายถึงนิพพาน ยังไม่นิพพานก็ยังไม่ไป เนื้อแท้จริงๆ ต้องตัด โลภะ โทสะ โมหะ ๓ ตัวเท่านั้น แต่ว่าถ้าเราไม่ยึดพระพุทธเจ้าเป็นอารมณ์ มันจะไม่มีการทรงตัวนะ!

ผู้ถาม: ครับ..

หลวงพ่อ: เอาง่ายๆ ดีกว่า ถือบันไดขั้นแรกไว้ก่อน ถืออารมณ์พระโสดาบันไว้ก่อน ง่ายดี อารมณ์พระโสดาบันนี้ก็คือ

๑. เคารพพระพุทธเจ้า
๒. เคารพพระธรรม
๓. เคารพพระอริยสงฆ์
๔. มีศีล ๕ บริสุทธิ์
๕. ตั้งจิตไว้เฉพาะพระนิพพาน

อันนี้ง่ายๆ ถ้าอันนี้ได้แล้ว..ไอ้เรื่องมรรคผลก็กลายเป็นของไม่ยาก


จาก หนังสือ “หลวงพ่อตอบปัญหาธรรม ฉบับพิเศษ เล่ม ๕” หน้า ๑๒๐-๑๒๑
หลวงพ่อพระราชพรหมยานมหาเถระ (พระมหาวีระ ถาวโร)

 

มีข้อปฏิบัติแค่ 5 ข้อเองไม่ยาก

เอาจริงๆแล้ว ก็หนักแค่ ศีล กับ ยึดนิพพานเป็นอารมณ์

เพราะการที่เราปฏิบัติตามคำสั่งสอนของหลวงพ่อ นั้นมีสาเหตุมาจาก การยึดถือพระรัตนตรัยเป็นสำคัญ

 

เอาแค่ศีล ๕ ให้บริสุทธิ์ก็ยากแล้ว

 

ทุกๆครั้งที่เราทำสิ่งดีๆ อย่าคิดถึงค่าตอบแทนหรือผลพลอยได้ที่จะตามมา
สนองคืน อย่ายึดติดในคำที่คนเค้าว่า"ทำดีได้ดีมีที่ไหน ทำชั่วได้ดีมีถมไป"
เพราะการที่คนๆหนึ่งทำชั่วแล้วยังได้ดีอยู่นั้น เป็นเพราะผลของกรรมชั่วยังไม่
ส่งผลเท่านั้นเอง ในทางตรงกันข้าม คนที่ทำดีแล้วยังไม่ได้ดี ก็เพราะกรรมดี
นั้นยังไม่ส่งผล เหมือนเราปลูกพืชเพื่อรอผลของมัน ต้องใช้เวลาดูแลให้ดีและ
เอาใจใส่ตลอดเวลา หากดูแลไม่ดี พืชนั้นก็เหี่ยวไปตายไป ความดีก็เช่นกันก็
ต้องการดูแลเอาใจใส่ทำให้เสมอต้นเสมอปลาย หลายๆครั้งที่เราทำดีแต่
ไม่มีคนรู้ แท้จริงแล้วมีสิ่งที่คอยมองการกระทำของเราอยู่ตลอดเวลา

หมั่นทำดีเข้าไว้ให้สม่ำเสมอโดยไม่คาดหวัง
แล้วผลแห่งความดีงามจะตอบแทนเรามากเกินกว่าที่เราจะคาดคิด​