การเจริญสติให้ได้ตลอดเวลาคือ

เห็นถูกแล้วค่ะ

มุกเดิมตลอดสาย

 

ผมรู้มันเกิดประโยชน์
สำหรับคุณ
....ได้แง่คิดในการเดินมรรคต่อแน่

แต่ต้องยอมรับ...คุณทำกลบเกลื่อนเก่ง

 

ยัดเยียดเขาไปเรื่อยแหล่ะ หมูเอ้ย

ไม่ได้รู้เรื่องรู้ราวอะไรกะเขา ก็ยัดเยียดไปเรื่อย

 

หมูไหม้ไม่ต้องสงสารคนอื่นหรอก เอาความสงสารไปพัฒนาตัวเองดีกว่า

1. เรื่องจิตมีกำลัง กับอุเบกขา < ขั้นนี้สร้างไปจากการรู้ตามอายตนะ อันนี้เรียก จิตอยู่กับสิ่งที่ถูกรู้

ฝึกจากข้อ1. ไปมากๆ มันจะเอื้อมาข้อ2 เอง จิตเห็นความคิดในจิต < ขั้นนี้จิตมีกำลัง และอุเบกขาแล้ว จิตมันมีวิหารธรรมเกิดขึ้นมาเอง ขั้นนี้ไม่ต้องรู้ตามอายตนะแล้ว รู้ที่ผู้รู้ตรงๆเลย ถ้าพระสายวัดป่าจะใช้คำว่า เพ่งเข้าไปที่จิต ดูว่ามันมีความคิดอะไรเหลือบ้าง ขั้นนี้จิตจะไม่ออกจากฐานแบบขั้นแรก

ถ้าเข้าใจการฝึก 2.ข้อนี้ก็จบ เหมือนอานาฯที่รู้ลมไปเรื่อยๆ นั่นแหล่ะ

แล้วไม่มีใครหรอกที่บอกไม่ต้องเพียร (ยกเว้นลุงแมวไปก่อน) เขามีแต่ทำให้มาก เจริญให้มากทั้งนั้น เพราะจิตเรายังมีความหลงอยู่มาก แม้แต่รู้ที่ลมหายใจก้อยังอยู่ในขั้นเพียรพยามทั้งนั้น

ไม่ต้องกลัวเส้นทางอริยะ ไม่เกิดหรอก เกิดแบบพระท่านพูดสอนตลอดนั่นแหล่ะ เกิดจนจำไม่ไหวเลย ถ้าจะไม่เกิดคือ อินทรีย์อ่อน ขยันน้อย ความว่างของวิปัสสนาเข้าจิตไม่พอ

 

ในศาสนาพุทธ ไม่ได้มีแต่ตัวสติ มีศีล มีสมาธิ มีปัญญาด้วย

แต่เมื่อฝึก ตัวสติเป็นใหญ่สุด สติจะเป็นเรด้าบอกทางว่า คุณจะไปทางไหน จะไปทางสมถะ หรือวิปัสสนา

เมื่อสติคุมจิตได้ คือจิตอยู่กับสติเมื่อใด> สมาธิหรือความสงบจะตามมาเอง> เพราะตัวปัญญามันทำงาน จิตมันจะไม่เชื่อความคิดนั้นๆ > เมื่อไม่เชื่อก็ไม่มีการทำผิดอะไรออกมา> จิตก็มีศีล ..มันเชื่อมโยงกันไปเป็นสายแบบนี้ เมื่อใช้สติ.... อันนี้ไม่ใช่ขั้นป้อแป้ จิตมันเริ่มเห็นมายาจากรูปนามเอง

 

สรุปว่าลุงแมวนี่ยังไม่เน่านะ
เพียงแค่น่วมๆ 55

 

กายเรามันมีทั้งของเน่าและยังไม่เน่า

ของเน่าคืออาหารเก่า ก็รอถ่ายออก ทุกวันนั่นแหล่ะฮับ

ใครบอกตัวเองไม่มีของเน่า ก็พินาเอาเสียใหม่

 

จิตติดรู้(วิญญาณ) ด้วยอำนาจความเพลินในอารมณ์ทางกาย(เน่าแน่) ติดอยู่ในกำแพงทั้งสี่(มหาภูตรูป) หากหาหนทางออกไม่ได้ กายดับก่อนจิตดับ เรียกว่าตายเน่า ตายเปล่า

 

ผมขอแสดงความคิดเห็นในประเด็นเรื่องกินส้มตำปูเค็มเท่านั้น... ส่วนในประเด็นอื่นผมขอสงวนท่าที ไม่ขอวิจารณ์และออกความเห็นใดๆครับ _/\_

ระวังพิษร้ายของอาหารที่เรียกว่าส้มตำปู! พิษร้ายจากส้มตำปูเค็มนั้นร้ายกาจมาก!!! รู้หรือไม่ว่ามีพยาธิใบไม้ในปอดและพยาธิตัวจี๊ดที่สามารถชอนไชเข้าสู่สมองและอวัยวะสำคัญอยู่ในปูเค็มด้วยนะ? ส้มตำปูเค็มที่เป็นปูน้ำจืด อันตรายมากๆ เพราะในปูเค็มน้ำจืดนั้นเต็มไปด้วยพยาธิใบไม้ในปอด พยาธิตัวจี๊ด และพยาธิอีกหลายชนิด.. ตัวที่ร้ายที่สุดคือพยาธิตัวจี๊ดซึ่งมักจะชอบที่จะชอนไชไปที่เนื้อสมอง ทำให้เลือดออกในสมอง และอาจเสียชีวิตได้ในทันที หากรอดก็อาจพิการ และข่าวร้ายก็คือส้มตำปูเค็มที่มีขายอยู่ทั่วไปนั้น นิยมใช้ปูนาซึ่งอาศัยอยู่ในน้ำจืด… ฉะนั้นวิธีป้องกันที่ดีที่สุด คือควรเลิกทานปูเค็ม… โรคพยาธิใบไม้ในปอดและพยาธิตัวจี๊ดจากปูเค็มนั้นรักษายากมากๆ เพราะแพทย์อาจวินิจฉัยโรคผิดโดยคิดว่าเป็นอาการของวัณโรคที่ปอดเพราะอาการคล้ายๆกัน เพราะฉะนั้นเพื่อความปลอดภัยก็ควรพิจารณาหลีกเลี่ยงการทานส้มตำปูเค็มดีจะกว่า…

ปูเค็มในตลาดประเทศไทยส่วนมากนำเข้าจากประเทศพม่า… มีโอกาสสูงมากในการปนเปื้อนสารตะกั่ว ไม่ว่าจะเป็นจากสิ่งแวดล้อมในป่าชายเลนริมฝั่งที่มีแหล่งชุมชนอาศัยอยู่ จากโรงงานอุตสาหกรรม หรือจากภาชนะที่บรรจุ… จะกิน ส้มตำปูเค็ม ต่อไปหรือไม่นั้น? โปรดใช้ดุลยพินิจและวิจารณญาณ… มันเป็นเช่นนั้นเอง

 

เข้าถึงความเป็นเช่นนั้น(คือพุทธะ) มีอยู่ทุกปรมาณูในสังขธาตุ ที่แสดงให้เห็นถึงการเกิดการดับ เห็นความเป็นเช่นนั้น

 

อย่าไปเข้าใจอย่างน๊าน

สังขารที่มีใจครองเท่านั้นละครับ พุทธะ จึงจะมี จะปรากฎออกมาได้

อวกาศ จักรวาล เนื้ออวกาศปรมาณู อนู ที่ไม่มีใจครอง เปล่าประโยชน์
นิพพานหรือความเป็นจิตพุทธะปรากฎมาไม่ได้

 

ผมขอแสดงความคิดเห็นในประเด็นเรื่องกิน ส้มตำปูเค็ม เท่านั้น... ส่วนในประเด็นเรื่อง “เข้าถึงความเป็นเช่นนั้น (คือพุทธะ) มีอยู่ทุกปรมาณูในสังขธาตุ ที่แสดงให้เห็นถึงการเกิดการดับ ความเป็นเช่นนั้น” และ ในประเด็นเรื่อง “ความเป็นเช่นนั้น กับ ความเป็นเช่นนั้นเอง … ความหมายมันจะแตกต่างกันมากมายดุจดั่งฟ้ากับเหว … ดั่งฟากฟ้าทะเลฝันหรืออะไรก็ตามแต่” ผมขอสงวนท่าที ไม่ขอวิจารณ์และออกความเห็นใดๆทั้งสิ้นครับ _/\_

 

ให้คนที่เห็นว่ามรรคของพระพุทธเจ้า
ไม่ใช่กระจอก....เหมือนของเด็กฝึกหัด
ที่พากันคิดแบบนั้น

ที่ว่าน่ามสาน....
...อีกอย่าง
คือ....มันไม่เห็นตัวเอง...
กำลังอ้อมไปทางลูกรัง
และ
....ตัวเองอ้อมไปทางลูกรัง....
เสียเวลาเอง....ไม่เท่าไหร่
กลับเห็นว่า....
....ทางตรงที่พระศาสดาตรัสรู้นี้
เป็นถนนสั้นๆ...เป็นสนามโกคาร์ทซะอีก

ทั้งที่จริง...อานาปานสติ...
ทางนี้ล่ะ....
....เป็นทางตรงซุปเปอร์โทลเวย์
พื้นถนนเรียบกริ๊บ...

 

ที่ทุกคนพูดมา ก็ล้วนแต่ย้ำให้กำหนดรู้ใจกายตน
มีใครบอกให้ไปดูจิตคนอื่นล่ะคะ

ดูใจตน จิตตนเนี่ย อ้อมตรงไหน
ตรงปั๊วๆ เลย

อย่าแปลงเจตนาการสื่อสารคนอื่นค่ะ
มันจะสร้างประเด็นใหม่ไม่จบ

 

เมื่ออาศัยเกิดขึ้นแล้ว ปรุงแต่งกันแล้ว ย่อมเป็นทุกข์เหมือนกันทั้งสิ้น ไม่มีสิ่งใดแตกต่าง เห็นทุกข์เกิดทุกข์ดับเมื่อใด เข้าถึงความเป็นเช่นนั้นเอง

 

เน่าแน่ ตายเปล่า

 

เน่าแน่ น่ะเน่าอยุ่แล้วว

ตายเปล่ามั้ย ใครจะรู้นอกจากตัวเอง

 

จิตเห็นจิตดับเมื่อใด พ้นทุกข์ได้เมื่อนั้น

 

เดี๋ยวก็รู้ว่าเน่าจากอะไร มะ มะ มะ

 

พระพุทธองค์บอกว่า ฝึกกายคตาสติ หรืออานาปานสติก็ได้ ถ้ามันเมาอยู่แต่ในรูป ในนามตัวเองก็ถือว่าใช้ได้

ทางที่อ้อมคือเพ่งเข้าชาน ดับความคิด