การเชิญวิญญาณผู้ตายมาเข้าร่างเพื่อถาม

เรื่องนี้เกิดขึ้นเมื่อผมอายุได้ประมาณ 12 ปี ตอนนั้นแม่เป็นอัมพฤต(ขออภัยที่สะกดผิด) เป็นอัมพาตครึ่งซีก จึงได้ไปให้ ตั่งกีเจ่กซึ่งเป็นคนทรง แป๊ะกง อยู่แถววัดบางขุนนนท์ ต่อมาย้ายมาแถวบางหว้า กทม. ตอนไปถึงก็เกือบทุ่มนึงแล้ว สักพักหนึ่งก็มีรถตู้วิ่งเข้ามา 2 คัน มากันได้ 3 ครอบครัว ทราบภายหลังว่าต่างก็ไม่รู้จักกันมาก่อน เมื่อมาถึงก็ขอให้ตั่งกีเจ่ก เชิญวิญญาณของญาติที่ตายแล้วมาซักถาม ตั่งกีเจ่ก เอาปี๊บมาวางข้างหน้า ให้ผู้หญิงคนนึง(ซึ่งเป็นหนึ่งในคนที่มาถาม)แล้วเอาแก้วน้ำใส่ทราย จุดเทียน แล้วให้เขียนชื่อนามสกุล วันเดือนปีเกิดคนตาย จากนั้นเอาใส่ หงิ่งเตี๋ย(กระดาษไหว้เจ้า)เอาธูปมาจุดแล้วแกบริกรรม พร้อมกับวนหงิ่งเตี๋ยที่ห่อธูปนี้ไว้ไปบนหัวของผู้หญิงคนดังกล่าว พอวิญญาณเข้าร่าง หญิงคนนี้ก็ฟุบลงไปกับปี๊บนั้น ธูปถูกปักไว้ในถ้วยเพื่อกำหนดเวลาว่าถ้าธูปหมดดอกวิญญาณต้องออกจากร่างไป...คนแรกเป็นวิญญาณผู้ชายยังหนุ่มอยู่ เสียงผู้หญิงคนนั้นกลายเป็นเสียงผู้ชายอย่างชัดเจน บอกได้หมดว่าใครเป็นใคร และบอกว่าตัวเองโดนยิงตาย ญาติถามว่าเห็นตัวไอ้คนยิงไหม เขาบอกว่า ไม่ทันเห็นเพราะมันยิงเข้ามาจากด้านหลัง แล้วฟุบไปด้านหน้า ก็ขาดใจตาย จึงไม่ทันเห็นหน้า ตอนนี้ยังเจ็บที่แผลอยู่เลย...ผมเองยังเด็กแต่ก็คิดในใจว่า หน้าม้าหรือเปล่านะ,แกล้งทำเป็นเสียงผู้ชายได้ไหมนะ? ผมเข้าไปนั่งดูใกล้ๆบนโซฟาร์ ห่างจากหญิงที่อาสาเป็นร่างทรงชั่วคราวให้นั้นไม่เกิน2เมตร ส่วนตั่งกีเจ่กจะยืนคุมอยู่ห่างๆ พอเชิญวิญญาณผีตนที่2เข้าร่าง เป็นชายจีนแก่และอ้วน เข้าร่างได้ก็พูดออกเป็นภาษาจีน และเป็นภาษาจีนโบราณที่ผมเองยังต้องเงี่ยหูฟังอย่างตั้งใจเพราะคำบางคำมันลึกไปสำหรับจะใช้พูดกันทั่วๆไป ซึ่งเป็นไปไม่ได้ที่หญิงร่างทรงที่เป็นคนไทยดูจะบ้านนอกสักหน่อยด้วยซ้ำจะพูดภาษาจีน เสียงชายแก่ ได้ด้วยภาษาจีนที่ลึกขนาดนี้ แต่ที่แปลกใจมาจนทุกวันนี้ก็คือ ร่างของหญิงร่างทรงนี้ขยายตัวพองออกจนแขนเสื้อและตะเข็บเสื้อปริออกจากกัน ผมลองสูบลมหายใจเข้าไปเต็มที่มันก็เพียงพอจะทำให้ท้องหรืออกขยายออกได้ แต่ไม่มีทางที่แขนขาจะขยายออกไปได้จนตะเข็บเสื้อแทบปริจากกัน นั่นทำให้ผมสันนิษฐานได้ว่าผีที่มาเข้าร่างนั้นคงจะตัวอ้วน ไม่ต้องสงสัยเลยว่าที่แกพูดสื่อสารกับญาติที่มาถามนั้นจะรู้เรื่องเข้าใจกันหมด ขาเดินไม่ไหวไม่ค่อยมีแรงมาตั้งแต่ก่อนตาย ตอนนี้ตายแล้วไปอยู่กับ...บอกชื่อญาติพี่น้อง ถามไถ่คนเป็นแสดงความเป็นห่วงเป็นใยกัน .... วิญญาณที่ 3 เป็นหญิง ป่วยตาย ซึ่งผมสังเกตว่าตัวที่เคยพองจากวิญญาณที่2นั้น กลับมามีขนาดรูปร่างเท่าเดิม พูดจาเป็นเสียงผู้หญิงสาว บอกอาการก่อนตายลักษณะการตายของตัวเองได้ถูกหมด แน่นอนว่าญาติๆที่มาก็ต่างพากันถามไปร้องไห้กันไป จนครบหมด3คนก็ปาเข้าไปเกือบ 4 ทุ่ม ทุกคนพากันเดินทางกลับ สังเกตุว่าหญิงที่เป็นร่างชั่วคราวให้นั้นก็มีอาการอ่อนเพลียไปด้วย เพราะหลังจากเสร็จพิธีกรรมแล้วตั่งกีเจ่กจะพรมน้ำมนต์ให้ นัยว่าเพื่อป้องกันไม่ให้มีผีตัวอื่นมาฉวยโอกาสเข้ามาสิงร่างหญิงคนนี้ได้อีก เหมือนจะปิดประตูอะไรสักอย่างหนึ่ง แม่บอกมาทำนองนั้น...ผมเองไม่ได้ตั้งใจจะไปจับผิด แต่ก็จ้องหาข้อผิดปกติอยู่ คิดไปว่าถ้าตอบถูกหมดได้ ตั่งกีเจ่กอาจเลี้ยงผีไว้ก็ได้ แต่ตรงที่ร่างของหญิงคนนั้นขยายใหญ่ได้ อันนี้เป็นข้อสงสัยที่หาคำอธิบายไม่ได้...นั่นเอง ขากลับ ซึ่งคณะท่านทั้งหลายเหล่านั้นไม่ได้ให้ติดรถตู้ออกมาด้วย การต้องเดินออกมาจากปากซอยที่สองข้างทางเป็นป่าหญ้า ในคืนวันเพ็ญเวลาสี่ทุ่มกว่าแล้ว กับแม่ที่เป็นอัมพฤก แม้ว่าระยะทางจะเพียง ร้อยกว่าเมตร แต่มันช่างเป็นหนทางที่ยาวนาน แสนทรมาน เย็นยะเยือกจับใจเหลือเกิน บอกไม่ถูกเลยว่ากลัวขนาดไหน แต่ถึงอย่างไรก็ต้องประคองแม่เดินออกมาให้ได้ นึกตำหนิในใจว่าทำไมไม่มีน้ำใจเลยนะ จะให้ติดรถออกมาปากซอยก็ไม่ได้...นั่นเป็นครั้งนึงที่เห็นการเชิญวิญญาณที่ผู้เชิญไม่ได้เชิญเข้าร่างตัวเอง แต่เชิญเข้าร่างคนอื่นได้ และวิญญาณที่เข้าร่างยังสามารถเปลี่ยนแปลงขนาดร่างกายของร่างทรงได้ด้วย...ผมเองก็ไม่อยากจะเชื่อ แต่ก็ยังหาคำอธิบายไม่ได้...

 

เรื่องนี้ก็เคยเห็นเหมือนกัน ตอนวิญยาณมาเข้าทรง แต่ถ้าถามถึงเรืองนรกสวรรค์ จะไม่ยอมตอบเลย จะตอบกันแบบกลาง ๆ ว่า เหมือนกับบ้านเราทุึกอย่าง อยู่สบายดี

ความลับของโลกวิญญาณ เป็นความลับของเบื้องบน นอกจากปฏิบัติเองได้จึง
จะรู้ รู้ได้เฉพาะตนเองเท่านัั้น

 

ผีของคุณยายก็มาเข้าสิงคุณแม่ของดิฉันค่ะ ถามเรื่องนรกสวรรค์แกก็ไม่เห็นตอบ
บอกแต่ว่าก็ยังอยู่ในบ้านที่เคยอาศัย เมื่อวานยังมาไกลเปลหลาน ซึ่งหลานก็ตอบว่าจริง
เวลาหลานกลับบ้านก็บอก ย่าๆ เปิดประตูหน่อย แรกๆก็กลัว หลังๆก็ชิน จนหลานเริ่มโต
ก็ไม่เห็นย่าอีก เคยพิเลน ถามหวยท่าน ท่านก็บอกว่า ท่านไม่ใช่พระอินทร์ไม่รู้
ดิฉันเคยแอบนินทาท่านว่าตอนอยู่ขี้เหนียว จู่ๆ ก็มีคนมาหักมือ หักนิ้วดิฉันต่าหน้าเื่พื่อน
ที่โรงเรียน4-5 คนเห็นเหตุการณ์ ดิฉันกลัวมาก ก็เลยบอกย่าๆ หนูขอโทษค่ะ
เป็นประสบการณ์ตรงอีกเรื่องในชีวิต ดิฉันเจอผีที่นับครั้งได้ก็5-6 ครั้ง ก็ญาติๆ คุณพ่อ
เพื่อนที่เสียชีวิตทั้งนั้นค่ะ ก็น่ากลัว แต่ดิฉัน ข่มใจ มีสติไว้ค่ะ มาก็ทำบุญตามให้ค่ะ
ปีนี้ดิฉันก็ไปทรง ถามแป๊บกง(ศาลที่ตรงข้ามวังฟ้าโคราช)เรื่องที่ไม่สบายใจ ก็แม่นดี
นะคะ ส่วนมากท่านตำหนิแต่เรื่องนิสัยส่วนตัวดิฉันที่ หยิ่ง จองหอง ฯ ดิฉันก็รับฟัง
ปรับปรุงตัวค่ะ ปากร้ายใจดีค่ะ ท่านบอกทำเพื่อคนอื่นมากแล้ว ทำบุญเืพื่อตนเองเยอะๆ
ปีนี้มีเคราะหนักท่านให้ทำกฐิน ดิฉันก็ทำค่ะ ตอนนี้รอให้เคราะร้ายคลี่คลายค่ะ
เคราะหนักเหมือนกัน ขอเล่านะคะ ทำใจดีสู้เสือค่ะ เราคนดีตกน้ำไม่ไหล (แต่จม) ตกไฟ
ไม่ไหม้ (แต่สำลักควัน) 555

 

แบบนี้แม่ของดิฉันเองก็เคยถูกผีเข้า โดยตอนทำบุญบ้านได้เชิญคนทรงมาทำพิธีด้วย แล้วเขาก็ให้เจ้าบ้านคือแม่เป็นคนทรงเองด้วย ทั้งเจ้าที่และสิ่งศักดิ์สิทธิ์ที่คุ้มครองครอบครัวเราก็สลับกันมาเข้าแม่ และบอกกล่าวตักเตือนครอบครัวเรา

บางทีมีครั้งหนึ่งลูกควายมันพลัดหลงกับแม่ หายังไงก็ไม่เจอ แม่เลยนึกถึงเจ้าที่ประจำหมู่บ้านช่วยให้ได้ลูกควายคืน แล้วแม่จะเซ่นไก่ต้มให้1ตัว แล้วก็ได้ลูกควายคืนจริงๆ แม่เลยเอาไก่ต้มเสร็จนำมาวางบนเตียงในบริเวณบ้านแล้วกำลังจะจุดธูปเทียนเรียกให้ท่านมารับเครื่องเซ่น แล้วจัดแจงไก่ทำให้มองเห็นว่าเป็นไก่ที่กำลังไข่ เพราะจะมองเห็นเป็นรวงไข่อยู่ข้างในตัวไก่ แล้วแม่ยังไม่ทันจะจุดธูปเทียนทำพิธีเลย ตาเจ้าที่ประจำหมู่บ้านก็มาเข้าแม่อย่างไวเลย พอแกเข้าแม่แล้ว ป้าที่อยู่ในพิธีด้วยเลยแซวท่านเล่นๆที่ท่านมาเข้าแม่ไวจริงๆยังไม่ทันจะจุดธูปเทียนเลย ท่านในร่างแม่เลยบอกว่าก็ท่านเห็นไก่มันมีไข่ น่าอร่อย ท่านเลยรีบมาเลย แกก็กินโดยหยิบไก่มาชิ้นเล็กๆเอามาทาบไปทาบมาใกล้ๆปากโดยไม่ได้นำเข้าปาก แล้วแกก็เคี้ยวๆเหมือนเวลาเรากินอาหารจริงๆ จากนั้นแกก็สูบบุหรี่ทีเดียวถ้าจำไม่ผิดก็ประมาณ4-5มวน ทีเดียว

 

กาลต่อมาปรากฎว่า แม่ผมก็ถูกจับไปเป็นร่างทรง ซึ่งทางบ้านรับไม่ได้น่ะครับ และต่อมาไม่นานแม่ก็เสียชีวิต ทั้งที่ยังไม่หมดอายุขัย ด้วยโดนของเขาปล่อยใส่เข้ามา เสียชีวิตทันที แต่ว่าร่างกายผ่านไป 20 ชม.แล้วยังอุ่นอยู่เลยนะ แต่นั้นมาผมก็ไม่ยุ่งเกี่ยวกับเรื่องคนทรงเหล่านี้อีก ไม่ใช่ไม่เชื่อว่ามีอยู่จริง ที่จริงนั้นเคยเห็นมาแม้ว่าจะน้อยเต็มที เพียงแต่มีความรู้สึกว่าเพราะเรื่องพวกนี้ทำให้แม่ผมต้องตายก่อนวัยอันสมควร มีบางครั้งเหมือนกันที่อยากรู้ว่าเขาใช้วิชาอะไรเรียกวิญญาณมาเข้าร่างคนทั่วๆไปได้ ถ้าไม่อันตรายมากนักก็อยากศึกษาไว้เหมือนกัน บางคนเคยบอกผมว่าเป็นวิชาเหมาซาน ก็ไม่ทราบว่าจริงหรือเปล่าอย่างไร..

 

.. ไม่ต้องใช้วิชาอะไรหรอกคะ มันขึ้นอยู่กับปัจจัย และ โอกาส .. เพราะถ้าไม่มีกรรมสัมพันธุ์กันคงยากที่จะเข้าสิงได้ ... คาถาที่เขาใช้ ๆ กันมันก็คือ คำพูด ภาษาเราเรานี้แหละคะ .. เนื้อหาก็แนวสรรเสริญบ้าง ใช้คำพูดบังคับบ้าง ฯ ถ้าคนต้นคิดเป็นเขมรภาษที่สวดก็ต้องเป็นภาษเขมรนั้นแหละคะ ..

.. ถ้าคนเราร่างกายแลจิตใจเข้มแข็งสะอย่างไม่หลงมัวเมามากเกินไป มันก็ยากที่จะโดนกระทำ หรือ โดนผีมาแฝงคะ .. คนจิตอ่อน คนดวงตก คนชอบท้าชอบลองส่วนมากจะเจอคะ .. ยิ่งถ้าไปยอมเป็นร่างทรงให้กายละเอียดใช้งาน ยิ่งพวกที่เป็น สัมภเวสี เปรต อสุรกาย ใช้งานแล้ว มันจะยิ่งเสื่อมแลทดถอยจนไม่อาจดำรงสภาพอยู่ได้ ก็ย่อมต้องตายก่อนวัยอันควรเป็นธรรมดา บางคนเมื่อตายแล้วอาจต้องตกเป็นทาสของพวกนี้อีกต่างหาก เรื่องพวกนี้มันซับซ้อนละเอียดอ่อน ..

.. แต่ยังไงก็ขอแสดงความเสียใจกับเจ้าของกระทู้นะคะ .. หมั่นทำบุญให้ท่านมาก ๆ คะ นั้น คือ สิ่งที่ลูกอย่างเราควรจะทำ เพื่อท่านจะได้ไม่ลำบาก ..