การเห็น นิพพาน ของพระโสดาบัน

ชั่งมันเถอะ ป๋าเป็นไง ก็ให้ป๋า ได้เห็นกับใจป๋าก็พอ ให้ป๋า ได้รู้ว่าป๋า
ตัวตนเป็นไง จะดีจะชั่ว ป๋า ก็ค่อยปรับปรุงไป สิ่งนึงที่ ที่รักษาไว้
คือ ความกตัญญู เพราะป๋า ไม่รู้อะไร เลย

 

ผมเห็นว่า สติ นั้นคือการระลึก
มีสติ ในสติปัฏฐาน 4 ไม่ได้มีไว้รักษาจิต ครับ
ให้รู้เห็นตามจริง เท่านั้น
ผมเลยไม่เข้าใจ ที่พี่ ว.12 กล่าว ว่า สติรักษาจิต อย่างไร

 

โอยยยยย ป๊ะป๋า เพี้ยนหนักแล้วนะน่ะ

นี่ ป๊ะป๋า มองไม่ออกจริงๆเหรอ ว่า ผู้หญิงคนนี้ เขาร้อยเลห์มารยา

เวลา คุยการปฏิบัติของตน ก็ไป ขุดเอา ทฤษฏี มาพูดท่าเดียว

พอ เพื่อนๆ เขาเสวนาถึงการปฏิบัติ แล้ว ผลมามันเกิดเป็น กุศลจิต
น้อยใหญ่ ส่วนมากผลิกไป สมถะภูมิ หรือ ฌาณจิต ผู้หญิงคนนั้น
ก็หมดท่า หมดภูมิ ไม่มีอะไรในมือ เลย ขุดเรื่องสามี เอาธรรมภายนอก
มาเป็นภายในเพื่อยกอ้าง เพื่อกระทบชิ่งอีกทีว่า สามีนั้นสอนสั่งภรรยาอยู่
หรือ ทำตัวเป็นผู้ถูกปกครองอยู่ แบะท่า ท่าเดียว

เนี่ยะ ทรัพย์ในตนไม่มี แล้ว ยังไปเที่ยวยกของคนอื่นมาแสดง ปล้น
ทรัพย์สามีกันเห็นๆ เขายังไม่รู้ตัวเลยว่า ทำให้ กรรมฐานสามีเสียเพราะ
กริยาแบบนี้

ทำไมเรียกว่าทำให้เสีย เพราะ ใจหนึ่งก็แอบใส่อกุศลจิต ไม่ศรัทธาใน
ความสำเร็จ ในความมะงุมมะงาหราของสามี ฝังในจิต เผยแผ่ออกใน
ลักษณะเอาไฟในบ้านไปพูดข้างนอก

แบบนี้นะ คล้ายๆบ้านจะมีความสุข แต่ เปล่าเลย เต็มไปด้วยกองไฟ
เผากันเอง ยิ่งเอากรรมฐานสามีมาอวด มาปรารภถามเท่าไหร่ ก็ทำ
ลายการภาวนาของเขาเท่านั้น โดยไม่รู้

แล้ว ป๊ะป๋า ยังจะไปเห็น ทางรอดของพวกเขาอีกเหรอ

 

เห็น จิตเที่ยง อยู่หละสิท่า

จิต มันเกิดดับนะ หาก ยังมีทิฏฐิเห็นจิตเที่ยง จิตดวงเดียวไม่เกิดไม่ดับ
มันก็จะไม่มีทางย้อนพิจารณาจิต ว่ามันเกิดมันดับ

ไม่พิจารณาจิตเกิดดับ เพราะไปสำคัญว่า มันเที่ยง มันเทียวไป ภาวนา
แบบนี้ให้ตายก็ไม่เจอ สิ่งที่เรียกว่า "สันตาติ"

สันตาติ ไม่ขาด อย่าไปบอกใครเชียวว่า ภาวนาเป็น ไตรลักษณ์ญาณ
ไม่ปรากฏที่จิต กับจิต แล้วมันจะมีปัญญาได้อย่างไร

นู้น ไปนู้ ไปนั่งรักษาโรค บ้าๆ อยู่กระทู้นู่น แบบนั้นแหละ ภาวนา
แทบตายนั่งกอบสังขารพอกพูล กอบบุญ กอบกรรม

พอสุดท้าย พูดเรื่อง เพียรมีสติรักษาจี๊ตตตตตต ก็ฟังท่านไม่รู้เรื่อง

ต้องไปรักษาอะไรกับจิต น่านแหละ มิจฉาทิฏฐิห้อมล้อมไว้โดยละม่อม

 

อืมนิวรณ์ ป๋าเลยต้องพี่งวิษณุ เขาอยู่ไง แต่คุณk ก็แจ่ม นี่นา
นิวรณ์ แอ๊บแบ้ว

 

ไม่ได้ พินาเรื่อง จิตเที่ยง ไม่เที่ยงครับ
แล้วก็ไม่ได้สนใจไปรักษาโรคอะไรนั่น นี่
จรงๆ ตอนนี้ก็ไม่ได้ พินาเรื่องจิตเกิดดับครับ
เพิ่มเติมครับ
ฟังไม่เข้าใจ จริงครับ ก็เลยต้องถามเข้าพินา ว่าอย่างไร

 

(f)(f)(f)


ฮี้ ฮี้ ฮี้ ไม่พ้นปรับผมเป็นเสยแน่ๆ

 

การทำฌาน หากข้อวัตรเราแม่น และต่อเนื่องมันจะช่วยได้เร็ว

ทีนี้ก็ต้องดูองค์ประกอบอีกอย่างนึง คือสัจจะ
เป็นอุบายในการให้พลังกับจิต
เช่นการตั้งใจรักษาศีลให้ได้เท่านั้นเท่านี้ แล้วทำได้จริง
จะเป็นตัวเพิ่มพลังจิตในการอธิฐาน เพิ่มการทำวสี

เวลาที่เดินสมถะ ก็จะต้องมีช่วงเวลาการทำอธิฐาน

เท่านี้ยังไม่พอ
การเดินสมถะ ต้องทำซ้ำ ทำย้ำ ในอย่างเดียว
หากออกนอกลู่ตรงนี้ ก็จบอีกเช่นกัน

มันออกยังไง ก็ออกตรงเช่น ไปเกิดเอะใจสงสัยในอาการ แสงสีเสียง
รูปนิมิตรบ้าง อาการทางกายบ้าง จึงทำให้ตกกรรมฐานทันที พอจิตจะเริ่มเข้าความสงบละเอียด มักจะปรากฎอาการลักษณะนี้ หากไปเอ๊ะ อะไรนี่
นี่เรียกว่าอะไร นั่นแสดงถึงออกนอกลู่กรรมฐาน

ทีนี่มาดูลักษณะที่จิตกำลังจะเริ่มเดินฌาน

ซึ่งในการจะเริ่มเดินฌานของสมถะ
เมื่อเริ่มเข้า วิตก วิจาร ปีติ สุข เอกคัตตา มันจะวนไปเองไปตามลำดับ

แล้วจะไล่ลับดับฌานไปทีละชั้น
หากบอกว่า ได้ 1 2 3 แล้วยังสงสัยว่าจะ 4ยังไง
นั่นแสดงว่า ยังไม่รู้จัก 1เลย
หากรู้จัก 1ดีแล้ว การไล่ลำดับ ของ อารมณ์ วิตก วิจาร
มันจะเป็นไปของมัน

ตรงนี้ มันจะเกี่ยวเนื่องด้วย การทำบ่อยๆเนืองๆด้วย
และต้องมีเวลามาก ไม่ใช่ มีเวลาฝึกแค่ วันละ 2ชม.
พอออกมากระทบโลก มันก็แตกหมดแล้ว
ตั้งใหม่ยาก
สมัยผมมีโอกาศฝึก ผมฝึก วันละ 12ชม. ตลอดสามเดือน
พอไปส่งอารมณ์ครู ท่านบอก เพียรยังไม่พอ
ขนาดผมนั่งจน ตรูดดด ชาไปเป็นอาทิตย์ :'(
ทั้งหลังเท้า หน้าแข้ง หัวเข่า หลัง คอไหล่ ยังกะกระดูกจะแตก


และอีกอย่าง
ปัญหาที่ทำให้ไม่ลงในองค์ วิตก วิจารซักที ก็เช่น

พอจิตจะเริ่มดำเนินเข้า สู่องค์ วิตก วิจารในช่วงแรก
ก็ไปเกิดเอะใจ ในองค์ของ วิตก วิจาร
มันก็เลย คลาดกรรมฐาน
อารมณ์ ในวิตก วิจารกำลังจะเดินรอบ ก็ตกออกมาแล้ว
มันเลยไม่ก้าวหน้าซักที


จะว่าไปก็มีเทคนิกอีกเยอะแยะ พิมพ์ลำบาก
ถ้ามั่นใจกับคำว่า ทำอย่างเดี่ยวตามที่ครูบอกได้จริง
ไม่นอกคำครู นั่นจะเป็นเร็ว
จึงเรียกว่า เรียนกรรมฐาน ต้องเรียนแบบคนโง่

 

ก็น่านแหละ ตรงปรารภว่า ไม่ได้พิน่าเรื่องจิตเกิดดับ นั่นแหละ
ที่มันขาดหายไป

ปัญญาสิกขาไม่ขึ้น มันก็ไม่รู้จะทำอะไร จิตมันเลยพาไปเห็นนะว่า
การงานไม่มีทำ มันเลยพาไปส่องสัตว์

จิตเขาแสดงธรรมให้ดูอยู่ ว่าเขาขาดการงานชอบ ก็ไม่ได้ดู พิน่าไม่ทัน
ดันหลงคิดว่า จิตจะนำสุขมาให้

 

ไม่เห็นจริงๆครับ ขาดการงานชอบ
แล้วจิตจะนำสุขมาให้ยังไง
คิดไม่เป็นซะแล้ว

 

ก็มีอาณาปาณสติเป็นพื้น นะป๋า คืดมีสติรู้ลมหายตัวเอง
ตอนหลังก็มีคำบริกรรมเพิ่มเข้ามา คือไปหาหลวงพ่อไก่วัดไตรงค์วิสุทธิธรรม
ก็ไปเล่าอาการสมาธิให้ท่านฟัง ท่านก็แนะนำให้คาถามาบริกรรมเพิ่มวันละ 60 ครั้ง
แล้วตอนลืมตาก็เป็นกรรมฐานส่วนตัว ไม่รู้จะมีในตำรารึป่าวนะป๋า
เขาบอกว่าทำเป็นเองตั้งแต่จำความได้แล้ว
คือเขาเล่าเปรียบเทียบให้ฟังว่า เหมือนน้ำบนใบบัว ก็ประคองแล้วตบซ้ายมั่ง
ขวามั่ง ปล่อยเองมั่ง ถ้ามันเข้าสมาธิได้มันจะนิ่งแล้วก็สงบ แล้วก็เป็นสุขสบาย
เคยลองกสิณลมแล้วแต่เหมือนจะไม่คืบหน้าแถมยังถอยหลังอีก เข้าสมาธิไม่ได้
ก็เลยกลับมาทำแบบเดิมๆ ก็ลองผิดลองถูกเอง น่ะ ป๋า นานๆ ก็ไปหาหลวงพ่อให้
สอบอารมณ์แล้วขอคำแนะนำเพิ่ม

 

แบบนี้ ไม่เหมาะกับ วิ่งพลัดเดี่ยวคูณ100ในลู่ในทาง แล้วหละ

ลองหา สนามเขย่งก้าวกระโดด ฝึกดู

ก้นจ้ำเบ้าเมื่อไหร่ มันเด้งเลย ลุกขึ้นมาเลย

ถ้าไม่ลุกขึ้นแปลว่า ผิดปรกติแล้วหละ

 

แปลไม่ออกครับ
แหะๆ สนามเขย่งก้าวกระโดด คืออะไรครับ

 

ฮี้ ฮี้ ฮี้ ฮี้

ยังคิดว่าผมคุยเรื่องธรรมอยู่เหรอ

 

ไม่รู้ครับ ไม่เข้าใจ

 

สงสัย.จริง..สงสัย.จัง..

 

<TABLE><TBODY><TR><TD>พระเสด็จโดยแดนชล</TD><TD>ทรงเรือต้นงามเฉิดฉาย</TD></TR><TR><TD>กิ่งแก้วแพร้วพรรณราย</TD><TD>พายอ่อนหยับจับงามงอน</TD></TR><TR><TD>นาวาแน่นเป็นขนัด</TD><TD>ล้วนรูปสัตว์แสนยากร</TD></TR><TR><TD>เรือริ้วทิวธงสลอน</TD><TD>สาครลั่นครั่นครื้นฟอง</TD></TR><TR><TD>เรือครุฑยุดนาคหิ้ว</TD><TD>ลิ่วลอยมาพาผันผยอง</TD></TR><TR><TD>พลพายกรายพายทอง</TD><TD>ร้องโห่เห่โอ้เห่มา</TD></TR><TR><TD>สรมุขมุขสี่ด้าน</TD><TD>เพียงพิมานผ่านเมฆา</TD></TR><TR><TD>ม่านกรองทองรจนา</TD><TD>หลังคาแดงแย่งมังกร</TD></TR><TR><TD>สมรรถชัยไกรกาบแก้ว</TD><TD>แสงแวววับจับสาคร</TD></TR><TR><TD>เรียบเรียงเคียงคู่จร</TD><TD>ดั่งร่อนฟ้ามาแดนดิน</TD></TR><TR><TD>สุวรรณหงส์ทรงพู่ห้อย</TD><TD>งามชดช้อยลอยหลังสินธุ์</TD></TR><TR><TD>เพียงหงส์ทรงพรหมมินทร์</TD><TD>ลินลาศเลื่อนเตือนตาชม</TD></TR><TR><TD>เรือชัยไวว่องวิ่ง</TD><TD>รวดเร็วจริงยิ่งอย่างลม</TD></TR><TR><TD>เสียงเส้าเร้าระดม</TD><TD>ห่มท้ายเยิ่นเดินคู่กัน</TD></TR><TR><TD>คชสีห์ทีผาดเผ่น</TD><TD>ดูดังเป็นเห็นขบขัน</TD></TR><TR><TD>ราชสีห์ที่ยืนยัน</TD><TD>คั่นสองคู่ดูยิ่งยง</TD></TR><TR><TD>เรือม้าหน้ามุ่งน้ำ</TD><TD>แล่นเฉื่อยฉ่ำลำระหง</TD></TR><TR><TD>เพียงม้าอาชาทรง</TD><TD>องค์พระพายผายผันผยอง</TD></TR><TR><TD>เรือสิงห์วิ่งเผ่นโผน</TD><TD>โจนตามคลื่นฝืนฝ่าฟอง</TD></TR><TR><TD>ดูยิ่งสิงห์ลำพอง</TD><TD>เป็นแถวท่องล่องตามกัน</TD></TR><TR><TD>นาคาหน้าดังเป็น</TD><TD>ดูเขม้นเห็นขบขัน</TD></TR><TR><TD>มังกรถอนพายพัน</TD><TD>ทันแข่งหน้าวาสุกรี</TD></TR><TR><TD>เลียงผาง่าเท้าโผน</TD><TD>เพียงโจนไปในวารี</TD></TR><TR><TD>นาวาหน้าอินทรี</TD><TD>มีปีกเหมือนเลื่อนลอยโพยม</TD></TR><TR><TD>ดนตรีมี่อึงอล</TD><TD>ก้องกาหลพลแห่โหม</TD></TR><TR><TD>โห่ฮึกครึกครื้นโครม</TD><TD>โสมนัสชื่นรื่นเริงพล</TD></TR><TR><TD>กรีธาหมู่นาเวศ</TD><TD>จากนเรศโดยสาชล</TD></TR><TR><TD>เหิมหื่นชื่นกระมล</TD><TD>ยลมัจฉาสารพันมี</TD></TR></TBODY></TABLE>


******************

ทั้งหลายทั้งปวง เน้นเฉพาะตอน "จบ" !!

"จบ....."

 

ตรงที่ มีเส้น นั้น ไม่ใช่ว่า พิจารณาตอนนั้นแล้วมันไม่พอ
แล้วจะวกไปทำให้ได้อัปนาอีก

อันนี้อธิบายว่า ที่ว่าพิจารณาแล้วกำลังไม่พอนั้น
เราก็ต้องทำแบบนั้นอีก ซ้ำๆ แบบนั้นอีก
ไม่ใช่ว่า พิจารณาครั้งนั้นแล้วเลิกเลย
กลายเป็นตั้งกรรมย้ายแทนไม่ใช่ตั้งกรรมฐาน

ทีนี้ จุดของความชำนาญที่วัดได้

คือ ความเป็นอัตโนมัติ ที่มีมากขึ้น
ในลำดับแรก วัดที่อุคหนิมิต จนไปที่ปฏิภาคนิมิต

จนเริ่มเป็นอัตโนมัติ โดยที่ไม่ได้ตั้งใจกำหนด
แต่มันเข้ามาเองแสดงให้ดูเอง จุดนี้เป็นตัววัดช่วงๆแรก

หากเราเห็นนั่น เห็นนี่ไม่ว่าจะเป็นความคิดหรือรูปภาพ
ก็จับเข้ามาพิจารณา ทั้งๆที่จิตกำลังจะตั้งกรรมฐาน
มันก็จะตกจากกรรมฐานเป็นไปทำ กรรมย้ายทุกที

การที่จะมาเข้าใจของคำว่า พ้นเจตนา
มันก็เลยหาจุดเทียบเคียงการสนทนาให้ดูใกล้ๆได้ลำบาก

จะอธิบายคำว่า สติรักษาจิต ก็จะจับจุดลำบาก

สติรักษาจิต ไม่ใช่ว่า จะป้องกันแต่อกุศล
แม้แต่กุศลก็เป็นเพียงผ่านมาผ่านไป
คำว่า
คำสอนใดที่เป็นไปเพื่อสะสม คำสอนนั้นไม่ใช่คำสอนพระศาสดา
ก็จะเข้าใจมากขึ้น

 

นั่งอ่าน สติรักษาจิต มันกลวง แบบไม่มีอะไรให้คิด
อาการเหมือนโดนกดไว้ อารมณ์มันก็ไม่ฟู

 

เอ่อ...สงสัยรู้ว่าสงสัย เนาะ
เป็นวลีหากินประจำตัว อิอิ

แต่ถ้าสงสัย แล้วอยากรู้ให้หายสงสัย ต้องพูดให้เยอะกว่านี้หน่อย
จะได้รู้เจตนา เพราะอิชั้นไม่ได้รู้ใจคนอื่น หุหุ

แต่ถ้าแค่อุทาน ขึ้นมาเฉยๆ
ก็ขอตอบว่า "อย่างนั้นหรอกหรือ?"

มีไรอ๊ะป่าวเพ่!!!