ขยะใจ

ขยะใจ

คนทั่วไปมักไม่เห็นโทษของกิเลส จึงพอใจที่จะโลภ โกรธ หลง จะเห็นได้ว่า เราใส่ขยะคือความโลภในเวลายินดีพอใจ ใส่ขยะคือความโกรธในเวลาหงุดหงิดไม่พอใจ ใส่ขยะคือความหลงในเวลาทั่วไปที่ไม่ได้เจริญสติรู้เท่าทันปัจจุบันรูปนาม ใส่ขยะคือความริษยาบ้าง ความตระหนี่บ้าง แล้วแต่โอกาสอำนวย

กิเลสเหล่านั้นเหมือนขยะที่เน่าเหม็นอยู่ในใจของเราตลอดเวลา ถ้าขยะดังกล่าวยังมีอยู่ในใจเช่นนั้น แม้เราจะร่ำรวยเงินทองเท่าใดก็ตาม ใจของเราก็จะไม่สงบสุข อ่อนแอ อยู่อย่างวิตกกังวล วุ่นวาย เร่าร้อน สับสน และตายด้วยความกลัวภัยในนรก

การเจริญสมาธิทำให้ใจตั้งมั่นไม่ฟุ้งซ่าน ส่งผลให้เรารู้สึกสงบ เป็นสุขใจ จึงเปรียบได้กับการใส่แก้วมณีไว้ในใจ ทำให้ใจของเราสะอาด สว่าง สงบ เพราะแก้วมณีของพระเจ้าจักรพรรดิมีอานุภาพทำให้ตะกอนในน้ำสงบลงได้ สมาธิก็เหมือนกัน ทำให้กิเลสต่างๆ สงบไปจากใจของเรา

ดังนั้น จงเจริญสมาธิเืพื่อกำจัดขยะใจ ทั้งนี้เพื่อทำให้ใจของเราสะอาด สว่าง สงบ เพราะปัญญาย่อมเกิดจากสมาธิ ดังพระพุทธพจน์ว่า

สมาธิปริภาวิตา ปญฺญา มหปฺผลา โหติ มหานิสํสา. ปญฺญาปริภาวิตํ จิตฺตํ สมฺมเทว วิมุจฺจติ. เสยฺยถิทํ. กามาสวา ภวาสวา อวิชฺชาสวาติ.

"ปัญญาที่อบรมด้วยสมาธิ มีผลมาก มีอานิสงส์มาก จิตที่อบรมด้วยปัญญา ย่อมหลุดพ้นโดยชอบ คือ หลุดพ้นจากกามาสวะ ภวาสวะ และอวิชชาสวะ"

copy from

http://www.facebook.com/Prakantasarapiwong?hc_location=timeline