ขวัญเรียม - เพลงรักอมตะของ...พี่ขวัญกับน้องเรียม

แผลเก่า เป็นผลงานประพันธ์เรื่องแรกของ ไม้ เมืองเดิม ตีพิมพ์ครั้งแรกเมื่อ พ.ศ. 2479 นำมาสร้างเป็นภาพยนตร์ครั้งแรกเมื่อ พ.ศ. 2483 และ พ.ศ. 2489 ต่อมา เชิด ทรงศรี นำกลับมาสร้างภาพยนตร์อีกครั้งเมื่อ พ.ศ. 2520 ทำสถิติรายได้สูงสุดเมื่อออกฉายครั้งแรก ลบสถิติภาพยนตร์ทุกเรื่องที่เข้าฉายในเวลานั้นทั้งไทยและต่างประเทศ นอกจากนี้ยังได้ไปประกาศศักดาของภาพยนตร์ไทยโดยคว้ารางวัลชนะเลิศจากงานประกวดภาพยนตร์ ณ เมืองน็องต์ ประเทศฝรั่งเศส เมื่อปี พ.ศ. 2524 นอกจากนี้ยังถูกสร้างเป็นละครในชื่อ "ขวัญเรียม" ฉายทาง ช่อง 4 บางขุนพรหม และสร้างใหม่อีกหลายครั้ง ครั้งล่าสุดเมื่อ พ.ศ. 2544
(k):'boo{)

ขวัญเรียม - เพลงเก่า

4.เรียมเหลือทนแล้วนั่น ขวัญ ของเรียม หวนคิดผิดแล้วขมขื่น ฝืน ใจเจียม

เคยโลมเรียม เลียบฝั่ง มาแต่หลัง ยังจำ คำ ที่ขวัญเคยพรอดเคยพร่ำ

ถ้วนทุกคำยังเรียกยังร่ำเร่าร้องก้องอยู่ แว่ว แว่ว แจ้ว หู ว่าขวัญชู้ เจ้ายังคอย

เรียมเหลือทนแล้วนั่น ขวัญ คงหงอย หวนคิดคิดแล้วยิ่งเศร้า เหงา ใจคอย

อกเรียมพลอย นึกหน่าย คิดถึงสาย น้ำนอง คลอง ที่เรียมเคยเที่ยวเคยท่อง

เมื่อเราสองต่างว่ายต่างว่องล่องไล่ไม่เว้น เช้า สาย บ่าย เย็น ขวัญลงเล่น กับเรียม

ดนตรี 4 Bars..2...3... 4.เรียมเหลือทนแล้วนั่น ขวัญ คงหงอย

หวนคิดคิดแล้วยิ่งเศร้า เหงา ใจคอย อกเรียมพลอย นึกหน่าย คิดถึงสาย น้ำนอง

คลอง ที่เรียมเคยเที่ยวเคยท่อง เมื่อเราสองต่างว่ายต่างว่องล่องไล่ไม่เว้น

เช้า สาย บ่าย เย็น ขวัญลงเล่น กับเรียม..

........................
[MUSIC]http://palungjit.org/attachment.php?attachmentid=1394381[/MUSIC]

 

เนื้อเรื่อง แผลเก่า

ในปี พ.ศ. 2479 ณ ท้องทุ่งบางกะปิ ไอ้ขวัญลูกผู้ใหญ่เขียน หนุ่มเลือดนักเลงรูปงามมีเพื่อนสนิท คือ ไอ้เฉ่ง ไอ้เยื้อน ไอ้สมิง ไอ้เปีย ผู้ใหญ่เขียนรักไอ้ขวัญมากจึงไม่คิดที่จะมีเมืยใหม่ แล้วความวุ่นวายก็เกิดขึ้นเมื่อ นายเรืองและไอ้เริญ รุกล้ำที่นาของผู้ใหญ่เขียนและเกิดเป็นคดีความขึ้น แต่นายเรืองแพ้จึงประกาศตัวเป็นศัตรูกับผู้ใหญ่เขียน แต่เหมือนเป็นกรรมเก่าที่ทำร่วมกันมา เพราะขวัญเกิดไปชอบพอกับเรียม ลูกสาวนายเรือง ซึ่งมีหนุ่มมารุมรักมากมาย รวมถึงไอ้จ้อยเศรษฐีมีเงิน
ขวัญกับเรียมแอบนัดพบกันเสมอ ความรักของทั้งสองยิ่งแน่นแฟ้นขึ้นจนทั้งคู่แอบมีอะไรกัน ขวัญพร่ำบอกว่ารักเรียมเท่าชีวิต แต่เรียมนั้นไม่แน่ใจจึงพาขวัญไปสาบานต่อหน้าศาลเจ้าพ่อไทร ขวัญโกรธที่เรียมไม่เชื่อใจจึงเอามีดกรีดแขนตัวเอง เพื่อใช้เลือดเป็นเครื่องยืนยันความรัก ทั้งคู่สาบานรักกันต่อหน้าศาลเจ้าพ่อไทรว่าจะซื่อสัตย์ต่อกันตลอดไป จ้อยเห็นขวัญกับเรียมอยู่ด้วยกันจึงถึบหน้าขวัญอย่างจัง ไอ้เริญได้ใช้ดาบฟันที่กกหูขวัญเป็นแผล

ขวัญจะฆ่าจ้อยแต่เรียมขอเอาไว้ อีกอย่างนายเรืองอนุญาตให้ขวัญยกขันหมากมาสู่ขอเรืยม ซึ่งสร้างความหวังให้กับทั้งคู่เป็นอย่างมาก แต่แล้วทุกอย่างก็ไม่เป็นไปตามที่หวัง เมื่อไอ้เริญและนางรวยเป่าหูนายเรืองให้กันขวัญออกจากเรียมแล้วยกให้ไอ้จ้อย เพื่อยกฐานะให้กับตนเอง เรียมถูกขายให้คุณนายทองคำที่บางกอก ขวัญจึงออกไปตามหาที่บางกอกแต่ไม่เจอ ไอ้ขวัญแทบคลั่ง ด้วยความเป็นห่วงลูกชาย ผู้ใหญ่เขียนแอบเก็บเงินเพื่อช่วยไถ่ตัวเรียมอีกแรง
ขวัญคลั่งหนักเมื่อรู้ข่าวว่าไอ้จ้อยจะไปไถ่ตัวเรียมเพื่อมาแต่งงาน ผู้ใหญ่เขึยนจึงไปกราบเท้านายเรืองให้ขวัญมีสิทธิ์ไถ่ถอนตัวเรียมมาแต่งงาน นายเรืองรับกราบ ขวัญเร่งทำงานหาเงินเพื่อไถ่ตัวเรียม เรียมอยู่ที่บางกอกในฐานะทาสรับใช้แต่คุณนายทองคำเอ็นดูเรียมเพราะหน้าคล้ายลูกสาวที่ตายไป จึงรับเป็นลูกบุญธรรม โดยซื้อจากนายเรือง นายเรืองบอกให้ขวัญนำเงินไปไถ่ถอนเรียมเอง แต่แล้วขวัญก็ต้องคลั่งอีกครั้งเมื่อรู้ว่านายเรืองได้ขายเรียมให้กับคุณนายทองคำไปแล้ว แต่ขวัญยังเชื่อในคำสาบานว่าเรียมจะกลับมาใช้ชีวิตร่วมกันผู้ใหญ่เขียนเห็นว่าน่าจะให้ขวัญบวชจะได้ทำให้ขวัญสงบลง
ฝ่ายเรียมเมื่อขยับขึ้นมาเป็นลูกบุญธรรม ชีวิตก็เปลี่ยนไป สมชายอดีตคู่หมั้นของลูกสาวคุณนายทองคำสนใจเรียมแล้วทั้งสองคนก็ใช้ความศิวิไลซ์ของบางกอกมัดใจเรียม เรียมพอใจกับความเป็นอยู่หรูหรา เริ่มมองว่าสมชายรักจริง และเริ่มมองขวัญเป็นเพียงพวกป่าเถื่อนด้อยพัฒนา ส่วนขวัญเฝ้าเวียนวนภาวนาต่อหน้าศาลเจ้าพ่อไทร ให้ดลใจให้เรียมนึกถึงคำสัญญา แล้วคำภาวนาก็สัมฤทธิ์ผลเมื่อนางรวยป่วย เรียมต้องกลับมาเยี่ยม ขวัญดีใจรีบไปหาเรียม
แต่ต้องผิดหวังเมื่อเรียมดูสูงส่งไม่เหมือนเรียมคนเดิม และเรียมได้หนีขวัญกลับบางกอกทั้งที่สัญญาว่าจะมาพบในตอนกลางคืน ขวัญเสียใจมากจะฆ่าาตัวตายต่อหน้าศาลเจ้าพ่อไทร แต่ผู้ใหญ่เขียนมาขวางไว้ ผู้ใหญ่เขียนได้โอกาสตอนที่ขวัญกำลังซมซานจึงพูดเรื่องที่จะให้ขวัญบวช ขวัญก็เออออตามพ่อ เพราะกำลังสับสน เช่นเดียวกับเรียมที่ตอบตกลงแต่งงานกับสมชายเพราะกำลังสับสน จนนางรวยเจ็บหน้าอกอีกครั้ง ทำให้เรียมต้องกลับมาดูแลแม่ ช่วงเวลา 3 วันที่อยู่บางกะปิ เรียมตัดสินใจคืนดีกับขวัญ ทั้งคู่ร่าเริงเหมือนปลาได้น้ำ แต่เรียมไม่สามารถกำหนดชะตาชีวิตตัวเองได้ นอกจากคุณนายทองคำคนเดียว

เวลาผ่านมาถึงวันที่ 4 นางรวยตาย หลังจากเสร็จงานศพ สมชายก็ตามเรียมกลับบางกอกเพราะคุณนายทองคำป่วย เรียมจำใจต้องกลับทั้งที่วันนี้เป็นวันบวชของขวัญ เรียมตั้งใจจะกลับไปบอกคุณนายทองคำว่าเป็นเมืยขวัญ และจะไม่แต่งงานกับสมชาย แต่เรียมไม่มีโอกาสที่จะไปบอกขวัญถึงการจากไปครั้งนี้

ที่บ้านผู้ใหญ่เขียนกำลังเตรียมงานบวชโดยที่ไม่รู้เลยว่างานบวชวันนี้จะเป็นงานศพแทน ขวัญเมื่อรู้เรื่องว่าเรียมจะไปบางกอกถึงกับสติแตกคว้ามีดซุยคู่ใจโดดออกจากเรีอน สมชายให้เรียมพาไปเที่ยวท้องนา เรียมตัดสินใจบอกว่าขวัญเป็นหนึ่งในดวงใจและจะไม่แต่งงานกับสมชาย แต่เขาไม่บังคับเพราะต้องการสมบัติของคุณนายทองคำอย่างเดียว ขวัญมาพบการพูดคุยกัน ทำให้ขวัญเข้าใจผิดคิดว่าเรียมจะหนีไอ้ขวัญไปชั่วชีวิต
ขวัญคลั่งทำลายทุกอย่างที่ขวางหน้ารวมทั้งฆ่าไอ้เริญกับสมุนตาย เรียมไม่คิดว่าเรื่องดีจะกลายเป็นเรื่องเลวร้าย เพราะไอ้ขวัญยอดรักถูกสมชายยิงตายไปต่อหน้า ตายไปพร้อมกับความเข้าใจผิดคิดว่าเรียมนอกใจ ทางด้านผู้ใหญ่เขียนวิ่งถือผ้าไตรและเครื่องบวชตามไอ้ขวัญมา ในขณะที่กระสุนปืนพุ่งใส่ร่างของไอ้ขวัญ ผู้ใหญ่เขียนสะดุดรากไม้ล้มลงพร้อมผ้าไตรและเครื่องบวช ผู้ใหญ่รู้ทันทีว่าไอ้ขวัญไม่มีวันกลับมาเป็นลูกชายของเขาอีก ทำได้แต่ก้มหน้าลงร้องไห้จนสิ้นสติไป
เรียมตัดสินใจจะเป็นเมียไอ้ขวัญเพียงคนเดียวชั่วชีวิต จึงตัดสินใจใช้มึดแทงตัวตายตามไอ้ขวัญไป ณ ท้องน้ำอันเป็นที่เริงรักของทั้งคู่ ท้องน้ำที่ไหลสู่ศาลเจ้าพ่อไทร สถานที่ที่ทั้งคู่เคยร่วมสาบานรักกันตราบจนกว่าความตายจะมาพรากทั้งคู่จากกันไป

 

เหมือนพี่ใจเคยร้องไปแล้วเลย รึไง
เพลงนี้เสียงเพราะ....^_^

 

(k) เพลงนี้ม่ะเคยร้อง แต่เพื่อน ๆ ท่านอื่น ๆ น่าจะร้องกันปายทุกคนแย๊วววววววววว
เพลงอมตะ..คราย ๆ ก็ชอบร้องน่ะจ๊ะ พี่ใจก็ช๊อบ ชอบ เพลงนี้เป็นพิเศษ...
เปิดดู list เพลงเพื่อน ๆ คนอื่น ๆ บางทีก็ขำ ๆ นะน้องไรนะ ร้องซ้ำกันไป ซ้ำกันมา ก็ร้องแบบสนุก ๆ น่ะนะ ก็ภูมิใจว่าร้องได้ เพราะไม่เพราะก็อีกเรื่องหนึ่ง หนุก ๆ นะจ้า ๆ อุไรจ๋า......
แต่เพลงมันเก้า เก่า ๆ ๆ ๆ น่ะจ๊ะ...

 

(k) ลืมปลื้มที่น้องไรชมว่าร้องเพราะ คำนี่แหละที่อยากได๊ อยากได้ อิอิอิ เพลงนี้บรรจงร้อง...จ๊ะ เพราะเป็นเพลงที่ชอบเป็นพิเศษ ชอบพี่ขวัญ ชอบน้องเรียม ตั้งแต่สมัยพี่สรพงศ์ กับ นันทนา แสดง ซื้งตั้งแต่เด็กจนแก่....น้องไรเอ๊ยยยยยยยยย

 

มาแว้วจ๊ะ...วันนี้เรียมมาคนเดียว พี่ขวัญมะว่าง ต้องปายทามงานคร้า....

 

อ้าว... ไอ้ขวัญหายไปไหนแล้วอะ!!


เพลงเก่าๆ นี่เนื้อเพลงบรรยายภาพได้ดีมากๆเลยครับ

เสียงพี่ใจก็เหมาะกับเพลงแบบนี้เหมือนกันนะครับ ^^/
มาให้กำลังพี่ใจครับ

 

ม่ะเป็งรายจ้า ๆ น้องเรียมของพี่ใจ...
มาหาก็ดีใจที่สุดแย๊วจ๊ะ...จุฟ จุฟ จุฟ
ม่ายเห็นหน้านู่พิมพ์วันไหน เศร้าจาย ๆ ๆ ๆ จังนิ.......

 

(k) เพลง เพร๊าะเพราะ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ แต่เรียมก็ขมขื่น ๆ ๆ เพราะไม่มีครายฟังเยยยย น้อยใจจังนิ...น้องสันต์ คราย ๆ ก็จะฟังแต่เพลงสนุก ๆ ๆ สนาน ๆ ๆ หรรษา เพลงเก่า ๆ กำลังจะเข้ากรุ อิอิอิ

 

ชอบเพลงนี้ครับ ร้องได้ไพเราะและได้อารมณ์ตามเพลงมากๆเลยครับ

บ้านผมก็อยู่แถวทุ่งบางกะปิครับ

 

(k) ขอบคุณน้องหนึ่งคนแห่งทุ่งบางกะปิ ที่แวะมาฟังเพลงพี่ขวัญกับน้องเรียมนะจ๊ะ ชมอีกด้วยว่าร้องเพราะ ได้อารมณ์ ดีจายจังเยยคะ ขอบคุณอีกทีก็แล้วกานนนนนนนน...........

 

เพลง ขวัญของเรียม หรือ ขวัญเรียม เป็นเพลงประกอบภาพยนตร์เรื่องแผลเก่า ฉบับ พ.ศ. 2483 ประพันธ์โดยพรานบูรพ์ ผู้ที่ขับร้องคนแรกคือ ส่งศรี จันทรประภา (ส่งศรี ยอห์นสัน) แห่งคณะละคร"จันทโรภาส"

ต่อมานำมาประกอบละคร "ขวัญเรียม" ฉายทางช่อง 4 บางขุนพรหม ขับร้องใหม่โดยนันทวัน เมฆใหญ่ บันทึกเสียงเมื่อ พ.ศ. 2511 ประกอบภาพยนตร์แผลเก่า พ.ศ. 2520 ของ เชิด ทรงศรี ขับร้องโดย ผ่องศรี วรนุช


แผ่นเสียงเพลง ขวัญของเรียม

คำร้อง-ทำนอง: พรานบูรพ์

ขับร้องโดย เพ็ญศรี พุ่มชูศรี


เรียมเหลือทนแล้วนั่นขวัญของเรียม
หวนคิดคิดแล้วขมขื่น ฝืนใจเจียม
เคยโลมเรียมเลียบฝั่งมาแต่หลังยังจำ

คำที่ขวัญเคยพลอดเคยพร่ำ
ถ้วนทุกคำยังเรียกยังร่ำเร่าร้องก้องอยู่
แว่วๆ แจ้วหูว่าขวัญชู้เจ้ายังคอย

เรียมเหลือลืมแล้วนั่นขวัญคงหงอย
หวนคิดคิดแล้วยิ่งเศร้า เหงาใจคอย
อกเรียมพลอยนึกหน่าย คิดถึงสายน้ำนอง

คลองที่เรียมเคยเที่ยวเคยท่อง
เมื่อเราสองต่างว่ายต่างว่องล่องไล่ไม่เว้น
เช้าสายบ่ายเย็น ขวัญลงเล่นกับเรียม

 

นึกถึงตอนได้ดูหนังเรื่องนี้จำได้ว่าร้องไห้ด้วย สงสารพี่ขวัญกับน้องเรียม
รู้สึกพี่ใจเริ่มจะเสียงแหบนิดๆ แล้วล่ะ สงสัยร้องเพลงท้างวันอิอิอิอิ

 

(k) พี่ใจดูหนังเรื่องแผลเก่า ก็ร้องไห้ขี้มูกโป่งท้างเรื่องเหมือนกัลล์คร้า คุณเกตุ ก็รู้สึกประทับใจการแสดงของพี่เอกและนางเอกมาก ๆ ขอบคุณที่ชมว่าเสียงแหบนะจ้า ๆ ๆ อยู่ห้องแอร์มาก ๆ ก็อย่างนี้ล่ะค่ะ นอกจากกระดูกจะผุเร็วกว่าปกติแล้วยังเสียงแหบแห้งล่ะจ้า ๆ ๆ

 

มีเกร็ดนิดนึง เห็นว่าน่าสนใจดีครับ

คลองแสนแสบไม่ใช่คลองที่เกิดตามธรรมชาติแต่เป็นคลองที่ขุดขึ้นมา โดยแรงงานส่วนใหญ่จะเป็นชาวจีน

ทุ่งบางกะปิไม่ใช่แถวๆบางกะปิที่เรารู้จักในปัจจุบัน ทุ่งบางกะปิในเรื่องแผลเก่าอยู่ในย่านสุขุมวิทตอนนี้

 

วันนี้แวะมาฟังเพลงเวทีลูกทุ่งได้ฟังเพลงเพราะๆหลายคนขอเป็นกำลังใจให้ด้วยนะครับ

​

 

ฟังเพลงแล้วนึกว่านั่งดูหนังเรื่องแผลเก่าอยู่นะเนี่ย เสียงเข้ากับเพลงมากๆๆ เลย ขอมอบช่อดอกไม้ให้เป็นกำลังใจครับ

 

ซ้อม ๆ หน่อยค่อย ๆ อัด เจ้าของเสียงเสนห์

 

(k) เพิ่งรู้นะคะนี่..ว่าทุ่งบางกะปิในหนังคือสุขุมวิท ...ขอบคุณน้องหนึ่งค่ะ

(k) ขอบคุณคุณแซมมี่มาก ๆ คร้าที่มาให้กำลังใจเสมอ ๆ นะคะ