ขอถามเรื่อง ความฝันของแม่ก่อนที่เราจะเกิดหน่อยครับ

ท่านใดที่ก่อนท่านจะเกิดแล้วแม่ท่านฝันว่าได้เจอท่านในฝันก่อนเกิดบ้างไหมครับ
ของผมนี่ แม่ฝันว่าผมมาพูดคุยด้วย บอกว่าเป้นลูกของคนข้างบ้าน ชื่อ ...
กับเป็นหลานของป้า ... ที่ข้างบ้านแม่ ในฝันแม่บอกว่าหน้าตาผมเหมือนพี่ชาย
แต่ผิวคลํ้ากว่า และ ในฝันก็ได้อุ้มผมด้วย หลังจากนั้นไม่นานแม่ก็ตั้งท้อง
และได้คลอดผมมา ตอนหลังแม่บอกว่า มีซินแสมาทัก คนข้างบ้านว่าต้องมีลูกชาย
อีกคนนึง เป็นเด็กดีมาเกิดทำไม่ไม่มี คนข้างบ้านเลยบอกซินแส ว่ามีลูกสาว 2 คน
เลยทำหมันไปแล้ว แม่บอกว่า ในฝันผมพูดต๋อยๆพูดเก่ง เลยถูกชะตาอุ้มเล่น
พอตั้งท้องเลยรู้เลยว่า เด็กที่อุ้มในฝันมาเกิดแล้ว แต่สงสัยในฝันพูดเยอะแล้ว
ตอนโตเลยไม่ค่อยพูด และผมมีคำถามคาใจจากเรื่องนี้มาหลายปี อยากทราบคำ
ตอบหน่อยครับ จากเรื่องนี้แสดงว่าตอนแรกผมต้องไปเกิดกับน้าข้างบ้าน
แต่เขาทำหมันแล้ว เลยได้มาเกิดกับแม่ปัจุบัน แสดงว่าเดิมดวงผมต้องไปเกี่ยวพันกับข้างบ้านแต่เพราะเขาทำหมัน เลยต้องเปลี่ยนมาทางนี้แทน
แต่แม่ผมจะมีปัญหากับพี่ชายมาก เหมือนเป็นเจ้ากรรมนายเวรกันมา
คือพี่ชายผมจะทะเลาะกับแม่บ่อย ที่บ้านจะทำสวนไม้ดอกไม้ประดับ มีโรงเรือนต้นไม้ แม่จะให้พี่ชายเป็นคนจัดการ ในการสร้าง พี่ชายจะเอาผู้รับเหมาที่เป็น
พี่เมียตัวเองมาสร้าง ราคาดูแพงเกินจริงจากเนื้องาน แต่แม่ก็ไม่ได้ว่าอะไร
ผ่านไปสองปี พี่ชายก็เอาบิลมาเบิกอีกเกือบสองแสน บอกเป็นบิลที่พี่เมีย
ลืมคิด ซึ่งไม่สมเหตุผลเอาซะเลย หลังจากนั้นโรงเรือนต้นไม้ มีร้อยกว่าโต๊ะ
พี่ชายให้แม่เแค่ โต๊ะเดียวเท่านั้น ที่เหลือเขายึดหมด พอท้วงติงก็จะเกี้รยวกราด
ทำลายข้าวของ แม่ก็ต้องยอมเพื่อความสงบของบ้าน วีรกรรมพี่ชายที่ผมคิดว่า
เป็นเจ้ากรรมนายเวรของแม่ มีเยอะมาก เช่น แม่ไปเที่ยวต่างประเทศกลับมา
เอารองเท้าพึ่งลมที่ บนฝาถังขยะหน้าห้องนํ้า มาเจออีกที รองเท้าไปอยู่ในถังขยะแล้ว พี่ชายบอกไม่ใช่ที่วางรองเท้า บางทีแม่วางของไว้นอกห้อง ยังไม่ว่าง
เอาไปเก็บในห้อง ขอใช้คำว่า มันนะครับ ก็จะเอาไปเหวี่ยงไว้ในห้องแม่
บอกแม่มีสิทธ์ วางเฉพาะในห้องแม่เท่านั้น แม่อยากปลูกมะม่วงไว้กินลูก
มันบอกห้ามปลูกใกล้กำแพงบ้าน เดี๋ยวกำแพงพัง ทั้งๆที่มีอีกต้นปลูกมานานหลายปีแล้ว อยู่ใกล้กันก้ไม่เห็นกำแพงจะพังอะไร แม่ไม่ฟังมัน ไปปลูกที่ริมกำแพง ที่มันไม่ค่อยเดินผ่าน พอมันมาพบมันจับถอนทิ้งเลย แม่เสียใจมาก
เลิกปลูกต้นไม้กินผลเลย มันยังเคยพูดว่า แม่มีบุญคุณแค่อุ้มท้องมันมาเก้าเดือน
มันโตมาด้วยตัวของมันเอง อย่ามารำเลิกบุญคุณกับมัน และอีกสารพัดที่มันพูด
ทำร้ายจิตใจแม่ ผมสงสารแม่มาก จะลุยมันตั้งหลายครั้งแล้ว แต่แม่ขอไว้ว่า
พี่น้องทะเลาะกันไม่ดีแม่ไม่สบายใจ ผมเลยต้องอดกลั้นไว้ ยอมให้มันพูดจาดูถูก
สารพัด และก็เป็นเหตุให้ผมไม่มีแฟนไม่แต่งงาน ทุ่มเวลาดูแลแม่เต็มที่
ตอนนี้ก็กำลังปลูกบ้านใหม่ให้แม่อยู่ในที่เดียวกันกับหลังเก่าที่พี่ชายมันยึดไป
ให้แม่ได้มีอิสระเต็มที่ อยากวางอยากจัดบ้านยังไง ใส่ได้เต็มที่ ผมไม่ขัดใจ
อะไรทั้งนั้น ที่นี้ผมอยากถามว่า ผมต้องมาเกี่ยวกับการจองเวรของพี่ชายกับแม่
เพราะ บังเอิญข้างบ้านเก่าเขาทำหมันไปแล้วเลยต้องมาเกิดกับครอบครัวนี้
หรือ เบื้องบนกำหนดมา ให้มาร่วมชะตากรรมกับเขาด้วยครับ
ผมได้แต่บอกแม่ให้คิดซะว่ามาชดใช้กรรม ที่แม่อาจจะเคยทำกับพี่ชายในชาติ
ที่แล้วมา ทำให้เขาคับแค้นใจหรือทุกข์ใจอย่างที่เป็นอยู่ แม่จะได้ปลงได้
นี่ก็ให้แม่สวดคาถา มหาจักรพรรด์ แล้วแผ่อุทิศผลบุญให้เจ้ากรรมนายเวร
เผื่อชีวิตจะได้ดีขึ้น ยาวหน่อยนะครับ ผมขอขอบคุณทุกท่านที่ช่วยตอบครับ
กับ

 

ทำถูกแล้วครับหน้าที่เราคือกตัญญูต่อบุพการี ส่วนเรื่องการจองเวรนั้นถ้าคุณกับแม่หมั่นทำบุญรักษาศีล5 ให้เป็นปกติเจริญภาวนาอยู่เป็นนิจแล้วแผ่บุญกุศลไปให้เขาคนนั้นมากๆ(พี่ชาย) เรื่องร้ายจะกลายเป็นดีครับ

พอกระแสกรรมชั่วในตัวพี่ชายมีกำลังอ่อนลงแล้ว เดี๋ยวเขาจะค่อยๆเปลี่ยนตัวเองยิ่งถ้าเขามีภรรยามีลูกแล้วเขาก็จะเริ่มสำนึกได้ถึงความรักที่มีให้กับลูก เมื่อถึงตอนนั้นคุณต้องพยายามพูดหาวิธีให้เขามาขอขมากรรมกับแม่คุณ เมื่อต่างฝ่ายต่างอโหสิกรรมให้กันและกันแล้ว วิบากกรรมไม่ดีทั้งหลายที่เคยจองเวรกันมาแต่ครั้งอดีตก็เป็นอันสิ้นสุดลงในชาติปัจจุบันครับ

จริงๆแล้วพี่ชายคุณน่าสงสารมากครับ เพราะเขาไม่รู้ว่าตนเองกำลังสร้างบาปกรรมหนักอยู่กับพระอรหันต์ในบ้าน เมื่อเขาเป็นไฟคุณกับแม่ต้องเป็นน้ำครับ คืออย่าไปแสดงกิริยาโต้ตอบในทางรุนแรง ถึงรู้ว่าทำได้ยากแต่ต้องพยายามอดทนอดกลั่นสงบใจแผ่เมตตาออกไปให้ได้ครับ กระแสความเย็นแห่งเมตตาจากการที่เราได้รักษาศีล(เป็นเกราะคุ้มภัยได้ด้วย)และเจริญจิตภาวนานั้นจะเป็นเสมือนน้ำดับไฟพยาบาทในจิตพี่ชายคุณค่อยๆสงบลงๆ และเขาจะเกิดจิตสำนึกที่ดีงามได้เองเมื่อถึงกาลเวลาอันเหมาะสมอย่างแน่นอนครับ

ปล.ถึงแม้คุณและแม่จะพยายามหาวิธีการบอกและเตือนเขาต่างๆน่าๆแล้วก็ตาม แต่ก็คงไม่ทำให้อะไรดีขึ้น นั้นเพราะกรรมไม่ดีบดบังสติปัญญาเขาไว้ให้กลายเป็นคนมืดบอด ดังนั้นคุณลองนำวิธีการนี้ไปพิจารณาดูนะครับ ถ้าเป็นไปได้อยากให้ไปลองเข้าคอร์สวิปัสสนาสมาธิดูก็จะเป็นประโยชน์มากทีเดียว

 

เรื่องความฝันของแม่นั้น คงไม่ใช่สิ่งสำคัญอะไรนัก เพราะไม่มีใครทราบได้แน่ชัดว่า เป็นเรื่องจริงหรือไม่จริงได้แน่แท้ ..

สำหรับความเข้าใจผิดคิดว่าคนจะเกิดที่ใดเพราะมีเบื้องบนหรือเบื้องล่างกำหนดมานั้นขอให้ทำความเข้าใจให้ถูกว่า สิ่งที่กำหนดให้ใครไปเกิดที่ใหนๆนั้นคือ"กรรม"(และตัณหา)ของตนเท่านั้น ไม่มีใครมีอำนาจบันดาลใครให้อุบัติที่ใหนๆอันเป็นความเชื่อที่ไม่มีเหตุผล ปรากฏมีในลัทธิเทพเจ้าทั้งหลาย..ก็กรรมนั้นย่อมแม่นตรงยิ่งนัก ย่อมสามารถจัดสรรค์สรรพสัตว์ให้ไปปรากฏร่วมวงศ์พงศ์เผ่ากับผู้ที่มีกรรมพ้องกันกับตน ไม่ใช่ว่า กรรมพาไปจะให้เกิดกับแม่คนหนึ่ง แต่เเม่คนนั้นไปทำหมันเสีย กรรมเลยเลือกแม่คนที่อยู่ใกล้กันให้..อย่างนี้ไม่มีในคำสอน เป็นความคิดปรุงเอาเองของปุถุชนผู้พยายามตอบคำถามไปตามความคุ้นชินของพฤติกรรมแบบชาวโลกของตนเพราะไม่เคยสดับพระธรรมคำสอนของพระพุทธเจ้ามา..เป็นชาวลัทธถือผีวิญญานล่องลอยหาที่เกิด ซึ่งไม่มีในคำสอนของพระพุทธเจ้า...

พึงทราบว่า สัตว์ทั้งหลายเมื่อตายลง จะเกิดขึ้นทันที ไม่มีการล่องลอยไปหาที่เกิดอะไรๆอย่างในหนังเลย...ถ้าว่าตายแล้ววิญญานลอยไปมาได้ แสวงหาที่เกิดได้อย่างนั้น วิญญานทั้งหลายคงกรูไปเกิดในท้องมหาเศรษฐีทั้งหลายกันเท่านั้น ไม่วิ่งเข้าท้องคนจนหรือหมาแมวจรจัดให้ลำบากหรอก..แต่ที่เห็น มีแต่คนจนกับสัตว์เดรัจฉานเท่านั้นที่มีลูกดก คนรวยแทบไม่ค่อยมีลูก อย่างมากก็๑-๒คนเท่านั้น...

ดังนั้น ท่านจขกท. พึงทราบว่าท่านและมารดา และพี่ชาย ต่างมีกรรมพ้องกันจึงได้มาเกิดร่วมวงศ์กันเช่นนี้...กรรมนั้นจะเป็นกรรมใดก็ต้องรอกราบทูลถามพระผู้มีพระภาคองค์ใหม่ที่จะมาตรัสรู้ เพราะคนอื่นไม่ใช่ฐานะที่จะตอบได้..ทั้งหากขืนนั่งคิดค้นไป จะมีส่วนแห่งความเป็นบ้าไปได้อีก อันไม่น่ายินดีอะไร แก่ใคร..

ส่วนความทุกข์เดือดร้อนที่ต้องได้รับ เพราะเหตุที่อยู่ใกล้พี่ชายพาลสันดานโจรนี้ ก็ย่อมมีมาจากเหตุที่ทั้งท่านจขกท.แลมารดาได้เคยทำมาในอาการคล้ายๆกับที่พี่คนนี้กำลังบันเทิงทำอยู่...ไม่ได้เกิดเพราะฟลุคหรือซวยลอยๆอะไร...ให้ทราบในหลักการว่า กรรมและผลจะสอดคล้องกันเสมอ เช่นในแสนล้านกัปป์ที่ผ่านมา มารดาของท่านเคยกล่าวผรุสวาจาด่าทอดุเอ็ดพ่อแม่มา หรือขัดใจพ่อแม่ตนมาในอดีต บัดนี้ กรรมได้จัดสรรค์สัตว์ที่มีอุปนิสสัย คล้ายกับตนในชาติโน้นให้มาเกิดเป็นลูก แล้วเขาก็ทำแก่มารดาด้วยอาการคล้ายๆกับที่มารดาทำมาก่อน..ส่วนความเสียหายด้วยอาการต่างๆนั้น ก็วิเคราะห์ได้โดยแนวเดียวกันว่า มารดาก็เคยทำความเดือดร้อนพ่อแม่ตนหรือใครอื่นๆในอดีตมาทำนองนั้นเช่นกัน หรือกล่าวอีกอย่างว่า ตนเคยล่วงศีลข้อ๒มาจึงถูกพี่ชายรีดไถ..เคยกล่าวผรุสวาจามา เลยต้องได้ยินคำพูดกากๆจากอวชาติบุตรเช่นนี้ ฯลฯเป็นต้น...ท่านจขกท. เอง ที่ต้องเดือดร้อนไปด้วย ก็เพราะเจตนาตนในกาลก่อนที่เคยทำความเดือดร้อนใจให้คนอื่นมาคล้ายๆกัน จึงต้องมาได้เห็น ได้ยิน กิริยาชั่วหยาบของพี่ชาย และให้รู้สึกคับแค้นเคืองโกรธแทบกระอักเช่นนี้....

จึงไม่มีอะไรหรือใคร มาทำความเดือดร้อนให้ใครๆได้ ถ้าตนไม่เคยทำบาปล่วงศีลมาก่อน..เมื่อทราบความจริงเช่นนี้ ท่านย่อมสามารถอภัยให้พี่ชายได้บ้างไม่มากก็น้อย..

ส่วนพี่ชาย เวลานี้อาจบันเทิงแฮ็ปปี้ยิ่งนักในบาปกรรมที่ทำอยู่ แต่เมื่อบาปที่ตนทำไว้ได้ช่องมาส่งผล เขาจะเข้าเข้าถึงฐานะเช่นเดียวกับที่ท่านและมารดากำลังประสบอยู่...ในวาระนั้น เขาย่อมคิดไม่ได้นึกไม่ออกเลยว่าทำไมเขาจึงต้องอยู่ในฐานะนั้น...ก็คงได้แต่เหลียวถามใครๆว่า..."ท่านเจ้าข้า ด้วยเหตุไรหนอแล..ข้าพเจ้าจึงต้องพบความอัปรีย์จังไรเห็นปานนี้".......


เพราะฉะนั้น ท่านจขกท. พึงปล่อยศรัทธาไปยังพระพุทธเจ้า เงี่ยโสตลงสดับพระธรรม อันเป็นคุณเครื่องให้เกิดสติปัญญา สามารถทราบเรื่องความเป็นไปในชีวิตตน ตั้งแต่เกิดจนตาย แล้วเกิดอีก เข้าใจได้ใน สิ่งทั้งหลายที่เกิดแก่ตนแลคนอื่น สามารถวางใจและจัดการปัญหาข้องขัดได้อย่างถูกควร มีตนเป็นที่พึ่งได้ไม่ต้องถามใครอีก...พระธรรมของพระพุทธเจ้าเท่านั้น นำคนพ้นทุกข์พ้นความงมงายไร้สาระได้อย่างแท้จริง ไม่มีสิ่งอื่นยิ่งกว่า..ผู้มีบุญเก่ารับรองมาดีเท่านั้นย่อมพบเจอได้ เราไม่รู้ว่าตนมีบุญเก่ามาหรือไม่ ก็อย่าท้อแท้ ศึกษาพระธรรมไว้เป็นทุนสำรอง เพื่อสนับสนุนให้สามารถต่อเนื่องำปได้ในภายหน้า ย่อมคุ้มค่ากับทุนคือบุญที่ได้เกิดเป็นคน..ในเมืองพุทธแห่งนี้ นะครับ..

 

ขอบคุณมากครับ คุณ Norlnorrakuln ที่ช่วยตอบ แต่เรื่องพูดจาโน้มน้าวนี่คงยากครับ
เพราะเขาเคยบอกแม่ว่า พนันกันไหมว่าตายไปใครจะตกนรก เขาบอกว่าแม่ต้องตกนรก
แน่นอน ส่วนเขายอมรับแค่เรื่องไม่กตัญญูกับแม่แค่นั้น นอกเหนือจากนั้นเขาคิดดีทำดี
ไม่ฆ่าสัตย์ตัดชีวิต มีจิตใจเมตากรุณา ผมฟังอยู่ยังกลั้นหัวเราะเลย ได้แต่คิดในใจ
เป็นเอามากแล้วเอ็ง ผมละกลัวแทนเขาเลย เวลาที่ตายไป ดวงจิตที่มีแต่โทสะ
อยากได้ใคร่มี อิจฉาตาร้อน สวดมนต์ไหว้พระก่อนนอนก็ไม่สวด อกตัญญู แบบนี้
จะเจออะไรบ้าง ผมไม่อยากไปเพิ่มโซ่กรรมกับเขาอีกเส้นนอกจากของเขากับแม่
ทุกวันนี้ก็ไม่ยุ่งเกี่ยวกัน ต่างคนต่างอยู่ ก็มีแต่ทางเขานี้แหละ จ้องหาเรื่องทุกเรื่อง
ถ้าผมทำอะไรพลาด ที่สร้างบ้านให้แม่แยกออกมาจะได้อยู่บ้านอย่างมีความสุข
ก็มาข่มขู่ ผู้รับเหมาว่าถ้าคนงานทำต้นไม้เขาเสียหายจะคิดเงินต้นละห้าร้อย
โชคดีที่ผู้รับเหมาเขาเห็นแก่แม่ อดทนให้มันเรียกไปว่าแรงๆ ทั้งๆที่เขาอายุมากกว่า
ถ้าผมไม่เอาธรรมมะเข้าข่ม คงมีเรื่องต่อยกับมันทุกวันแล้วครับ
พอดี พ่อเสียไปตั้งแต่ผมยังเล็กๆ มีพี่สาวก็ปัญญาอ่อน แต่พอรู้เรื่องบ้าง แต่ก็เสียไปแล้ว ประมาณ สองปี ตรงกับวันวิสาขบุชาพอดีเลย กับพี่สาวก็โดนพี่ชายเล่นงาน
เหมือนกันครับ ยืนเกะกะขวางทาง บอกให้หลบไม่หลบ ผลักพี่สาวจนเซไปเกือบ
เอามือท้าวเข้าไปในเตาถ่าน แต่ก็หกล้มก้นจํ้าเบ้า กับลูกชายเขาก็โดนเหมือนกัน
พูดแล้วเถียงเขา โดนถีบบริเวณลานพักบรรได เกือบตกบรรได แต่กับคนภายนอก
เขาจะยิ้มแย้มแจ่มใส อัธยาศัยดี เพื่อนฝูงรัก ก็ไม่เข้าใจคนประเภทนี้เหมือนกัน

 

ขอบคุณครับ จะพยายามคิดให้ได้ตามทีึ่ท่านกล่าวมาครับ

 

แม่ฝันว่าเป็นผู้หญิงคล้ายนักเรียน บอกว่าหนูรอมานานแล้วพึ่งจะมาเจอ จะมาอยู่ด้วยไรงี้

 

แสดงว่า ต้องรักแม่มากๆเลย
เพราะเลือกมาเกิดกับแม่คนนี้เท่านั้น อย่าทำให้แม่เสียใจนะครับ

 

เหมือนกันเลยค่ะ คุณแม่เคยบอกว่าตอนท้องอยู่ หรือก่อนท้องนี่แหละ นางฝันว่าไปรับเด็กอนุบาลผู้หญิง ใส่ชุดนักเรียนกระโปรงสีแดงมาอยู่ด้วย...น่าแปลกนะคะ เรื่องคุณแม่ฝันตอนท้องแบบนี้จะว่ามโนไปเองมันก็ไม่เชิง...ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเชื่อได้รึไม่ได้...

 

มีเรื่องจะเล่าหรือระบายด้วยเช่นกัน
พี่ชายคนโตเราก็มีนิสัยคล้ายๆกันกับพี่ชาย จขกท แต่เรามีพี่สองคน คนละพ่อกับเรา พอเขามีครอบครัวก็เปลี่ยนไป ไม่เห็นแก่พ่อแม่เท่าไหร่นัก เห็นแก่ตัวเองซะมาก แต่มีอะไรมักจะแบ่งแจกจ่ายให้คนอื่น แต่พ่อกับแม่กลับไม่ค่อยอยากจะให้ และบางครั้งก็ยังพูดจากระทบกระแทกแดกดันให้พ่อแม่เสียใจ บางทีแม่ก็ไม่ระบายให้ใครฟังเพราะไม่อยากให้คนในครอบครัวผิดใจกันเองและไม่อยากให้คนอื่นมองไม่ดี...บางครั้งแม่ก็พยายามหาอะไรทำจะได้ไม่เครียด แต่พอเครียดมากๆก็ไม่ค่อยทานข้าว ทำให้ผอมและดูแก่ร่วงโรยมากกว่าคนวัยเดียวกัน พ่อเราก็เช่นกัน เพราะพยามทำงานหนักมากขึ้นเพื่อจะได้มีเงินปลดหนี้ที่พวกเขาก่อขึ้น เขาก็ว่าพ่อไม่ดี ทำงานหนักก็บ่นไม่สบาย (ก็เพราะใคร...) แล้วยังว่า,,บ้านไหนบ้างไม่มีหนี้,, อันนี้ไม่รู้เขาเอาอะไรคิด... ที่พ่อกับแม่พยายามทำทุกอย่างก็เพราะว่าพวกพี่ไม่พยามช่วยใช้หนี้ พอไม่มีเงินใช้หนี้หลายเดือนเข้าเจ้าหนี้ก็ส่งจดหมายเตือนไปบ้าน จนเกือบจะโดนยึดที่จะไม่มีที่ดินทำกินแล้ว เขาก็ยังทำเหมือนทองไม่รู้ร้อน...เวลามีรายได้ก็ใส่กระเป๋าตัวเอง เวลาอยากได้หรือเดือดร้อนก็มาเบียดเบียนเงินทองจากพ่อแม่และจากเรา เวลาแม่ทวงถามว่าพอจะมีเงินช่วยแม่ใช้หนี้มั๊ย พี่เราก็พูดจาแดกดันใส่ จนแม่เลิกคิดเลิกหวัง เราเองต้องเป็นฝ่ายช่วยเหลือมาตลอด ยิ่งพี่ชายเราจะชอบเอาชนะ เราก็ไม่รู้ตัวว่าเราไปทำอะไรให้เขาโกรธนักหนา สมมุติเวลาจะซักผ้าเขาก็ไม่ถือตะกร้าผ้าดีๆแต่ใช้เท้าเขี่ยๆตะกร้าตั้งแต่จากหน้าบ้านไปหาเครื่องซักผ้าในสุดของบ้าน พ่อก็ว่าทำไมไม่ถือดีๆ เขาก็พูดใส่อารมณ์กลับมาว่าไปอีกอย่างว่าตะกร้าผ้าเขาก็มีปัญญาซื้อ ไม่ใช่แค่เรา...ว่าไปโน่น ทั้งๆที่เราไม่ได้อยู่บ้านด้วยเลย เราคิดว่าเขากินปูนร้อนท้อง เพราะทำให้พ่อแม่เดือดร้อนมาตลอด ส่วนเราช่วยเหลือมาตลอด ใครๆจึงว่าเราดี เขาเลยดูแย่ เวลาอะไรนิดหน่อยก็โมโหโกรธาเหมือนเก็บกด เห็นหน้าพ่อเราเหมือนเห็นศัตรู

บ้านและที่ดินจะเป็นของแม่เรา พ่อเราเลยเหมือนผู้อาศัยทั้งๆที่ทำประโยชน์ให้คนในครอบครัวแท้ๆ เวลาพ่อเราบอกว่ากล่าวเขา เขาก็จะโมโหหงุดหงิดใส่ มีครั้งนึงเขาว่าพ่อว่าที่ดินมูลมังอะไรก็ไม่ใช่ของโคตรเหง้าของปู่ย่าเรา(เขาเอ่ยชื่อปู่ชื่อย่าเราเลย) ตระหวาดเสียงดังใส่พ่อในขณะทานข้าวเย็นกันอยู่ บอกพ่อว่าถ้าพ่อไปดูแล้วมีปัญหาก็ไม่ต้องไป (วันนั้นพ่อไปดูที่ว่าเป็นอย่างไร แล้วไปเห็นร่องรอยว่าพี่เราขุดถมไม่ดีก็เลยบอกไปโดยไม่ได้คิดอะไร)พอเขาพูดเสร็จก็เดินขึ้นบนเรือนได้ครึ่งบันได ตอนนั้นแม่กำลังจะตำหมากเคี้ยว สิ่งศักดิ์สิทธฺ์ประจำครอบครัวเราก็มาเข้าแม่ทันทีเลย และท่านโกรธมากที่เห็นลูกหลานพูดจาไม่ดี ท่านบอกพี่ชายเราว่า นรกนะนรก คนที่พี่เรากล่าวถึง ท่านบอกว่าปู่ย่าตายายเรา ท่านก็ลงเรือนกันหมดแล้ว(หมายถึงเสียชีวิตหมดแล้ว) พูดจาอย่างนี้ไม่เห็นหัวท่านเลย ท่านบอกว่าท่านอยู่นี่แล้วท่านในร่างแม่ก็ชี้นิ้วขึ้นบนเรือน ท่านบอกว่าให้เห็นหัวท่านบ้าง ถ้าลูกหลานพูดจากันสนุกสนานหากกินเหล้ากินเบียร์ถ้าหมดท่านจะบอกว่ามีอีกมั๊ย ไปเอามาเลย แต่นี่ไม่ดี ท่านทนดูไม่ได้เลยรีบมาเตือน และบอกว่าแม่เราเป็นคนกลาง พี่น้องไม่ถูกกัน พ่อกับพี่เราไม่ถูกกัน มีปัญหาอะไรก็มาลงกับแม่ แม่เป็นคนกลางจะหันไปทางไหนก็ไม่ได้ ท่านบอกประมาณว่าหรือจะให้แม่เป็นอะไรขึ้นมาก่อน แล้วก็จะมาเสียใจภายหลังก็ไม่ทันแล้ว คราวนั้นท่านเข้าแม่นานกว่าที่เคย ตักเตือนพอสมควรและให้ลูกๆทำขันธ์ขอขมากัน น้องขอขมาพี่ พี่ขอขมาพ่อ ขอขมาแม่ พี่ชายเราพอทำผิดโดนท่านดุพี่เราก็เสียใจร้องไห้น้ำตานองหน้าเลย หลังจากวันนั้นก็มิวายหาเรื่องให้พ่อแม่เราเสียใจ ช่วงนั้นเราก็ไม่ได้อยู่บ้านเลยไม่รู้ว่าท่านเข้าแม่และเตือนอะไรอีกบ้าง
ไม่นานนักด้วยความช่วยเหลือจากสามีเรา ทำให้เราได้ซื้อที่ดินเป็นของตัวเอง ทำให้เราภูมิใจที่ถึงแม้พ่อจะตัวเปล่ามาอยู่กับแม่แต่ท่านก็เป็นคนดี ทำมาหากินสุจริต ไม่ได้ทำให้ใครเดือดร้อน และไม่เคยสร้างหนี้สินให้แม่ทุกข์ใจ จนพอให้พี่ๆบริหารก็มีหนี้สิน แต่พี่ยังมาว่าพ่อไม่ดีอีก จากคำดูถูกของพี่ชายเราข้างต้นทำให้พ่อเราภูมิใจมากที่ทำให้ท่านได้มีที่ดิน ส่วนพี่ชายเราอยากมีที่ดินเป็นของตัวเองบ้าง เงินไม่พอซื้อ แม่กับพ่อก็ช่วยและนำเงินเราไปช่วยซื้อ แต่พอเขาได้โฉนดที่ดินก็รีบนำไปจำนองทันที ต่อมาไม่นานก็แอบขายโดยไม่ให้เงินเราคืนและไม่ให้แม่เลย พ่อกับแม่มารู้ภายหลังว่าเขาขายที่แล้วก็ตอนมีชาวบ้านมาเล่าให้ฟังอีกที ซึ่งพี่ๆเราทำกับผู้มีพระคุณไม่ดี ไม่ว่าเขาจะทำอะไรเลยเหมือนไม่เจริญ หลายครั้งหลายหนที่ช่วยเหลือ ผลที่ได้ก็ไม่ดี จนเราและพ่อแม่ตัดสินใจเลิกให้ความช่วยเหลือ ตอนหลังพ่อกับแม่ก็มีความจำเป็นต้องใช้เงินเหมือนกัน เลยไม่สามารถช่วยเหลือเรื่องเงินได้อีกแล้ว พี่ๆก็พยายามพูดให้แม่แบ่งที่ให้ ซึ่งแน่นอนว่าจะต้องเอาไปจำนำหรือจำนองอย่างแน่นอน แม่เลยไม่แบ่งให้...พอเลิกให้ความช่วยเหลือ พักนึงพี่สาวเราคนรองเขาก็ไปเล่าให้คนอื่นๆฟังในทางไม่ดี และไม่ไปเยี่ยมเยียนดูแลแม่เลย แม้จะอยู่บ้านใกล้กันก็ตามก็ขี่รถผ่านไป-มา ไม่แวะ และยังห้ามลูกไม่ให้ไปเล่นบ้านตากับยาย แต่ถึงอย่างไรก็หนีไม่พ้นต้องพึ่งพาพ่อแม่อีกอยู่ดี...พ่อแม่เราบางครั้งท่านก็ไม่รู้จะระบายให้ใครฟัง เวลาเราโทรไปก็จะระบายให้เราฟัง ทำให้เราไม่ห่วงใครมากไปกว่าพ่อกับแม่อีกแล้ว เราจะเป็นยังไงก็ช่าง ขอให้พ่อกับแม่มีความสุขก็พอ เห็นพี่ๆเราเป็นอย่างนี้ เราเลยไม่อยากมีลูกเลย

ปล. ตอนแม่ท้องเรา พ่อจะเป็นคนฝันๆเห็นคนแก่ชุดขาวมาบอกให้เลี้ยงเด็กคนนี้ดีๆ เวลาคลอดให้นำผ้าขาวรองรับ ตอนเราเกิดรกพาดบ่าด้วย จะด้วยเหตุนี้หรือเปล่าไม่แน่ใจ ทำให้เราเป็นคนชอบทำบุญ และมีจิตใจธรรมะธัมโมกว่าคนในครอบครัว และพลอยนำพาให้พ่อกับแม่พยายามสวดมนต์ทำบุญทำทานบ่อยๆ จะได้บรรเทาทุกข์และหลุดพ้นจากเจ้ากรรมนายเวรตัวเป็นๆได้บ้าง...

ด้วยเหตุการณ์ตามที่ว่ามานี้เวลาเราพูดกับพ่ออะไรพ่อก็จะไม่ขัด จนทำให้พี่ๆเราพูดจาเหน็บแนมว่าถ้าพี่น้องเราพูดอะไรจะกี่ครั้งๆพ่อเราไม่เชื่อ พอเราพูดคำเดียว พ่อเราเชื่อ...
เมื่อก่อนนานๆเรากลับไปเยี่ยมบ้านปีละสองอาทิตย์ เราก็อยากเจอพี่ๆน้องๆด้วย ไม่เฉพาะพ่อแม่ ตอนอยู่บ้านเราจะสนิทกับพี่สาว เราก็ไม่รู้ว่าพี่สาวไม่อยากเจอเรา พอเขารู้ว่าเรากลับบ้าน เขาก็ไปที่อื่นจนค่ำมืดดึกดื่น เราก็รอแล้วรอเล่าไม่มาหาที่บ้านแม่ เราเลยไปหาเขาที่บ้านซึ่งเขาก็เข้านอนแล้ว แทนที่เขาจะดีใจ เขากลับไปพูดลับหลังว่าอุตส่าห์หนีหน้ากลับบ้านให้ค่ำๆแล้ว มันยังตามไปถึงบ้านอีก คำนี้สะเทือนใจเรามาก และนี่ยังไม่พอ ไปพูดว่าเรากลับบ้านทีไรก็ไม่มีตังค์ๆ คงคิดว่าเราโกหกไม่อยากให้เงินเขาใช้ แต่ก่อนตอนเราอยู่บ้านสามีเราจะส่งเงินให้ทุกเดือน มีใครขายอะไรใครอยู่ใกล้เวลาเราได้อะไรเขาก็จะได้ด้วย หลังจากเราย้ายมาอยู่ด้วยกันกับสามี เขาก็ไม่ได้ให้เหมือนเมื่อก่อน เวลากลับไปเยี่ยมบ้านเราเลยมีเงินไม่มาก ต้องใช้ประหยัดสุดๆทำให้ไม่สามารถจะใช้จ่ายได้เหมือนเมื่อก่อน พอเราหมดผลประโยชน์เลยเห็นธาตุแท้ของคนใกล้ๆตัวเรานี่เอง จากนั้นมาญาติสนิทที่เคยใกล้ชิดก็ค่อยๆตีตัวออกห่าง...จะมีก็แต่พ่อแม่ที่เข้าใจ ให้กำลังใจเรา ทำให้เรายิ่งรักพ่อกับแม่มากๆๆๆๆ

 

อืม อ่านดูแล้ว พี่ชายคุณ Jasmin99999 จบจากสถาบันเดียวกันกับพี่ชายผมหรือเปล่าเนี่ย
งกอยากได้ใคร่มี เงินทองของพ่อแม่ แต่ไม่ช่วยทำมาหากิน ทำเหมือนกันแต่เอาเข้า
กระเป๋าตัวเอง แม่ให้อะไรมากมายไม่เคยสำนึกในบุญคุณ แต่พอไม่ให้ก็จะไม่พอใจ
แต่ก็คงมีจุดจบไม่ต่างกันหรอกครับ ทำอะไรก็ไม่เจริญแน่นอน

 

คุณwildtrakก็ชมพี่เราเกินไป พี่คุณยังคนเดียว แต่พี่เราสอง บวกอีกหนึ่งกับพี่เขยเราก็ยิ่งงกทะเยอทะยานกว่าพี่สาวเราเสียอีก...คงเป็นกรรมเวรจึงได้เจอแต่คนอย่างนี้

 

คิดเสียว่า มารไม่มาบารมีไม่เกิดครับ ฝึกความอดทนต่อความโกรธความเกลียด
ในจิตใจเรา ถ้ามัวแต่คิดว่าทำไมจิตใจคนเราถึงได้เลวร้าย เอาแต่ได้ มีแต่ความละโมภ
อยากได้สมบัติ อยากครอบครอง อยากมีอำนาจ เหนือคนอื่น เมื่อไหร่คนเหล่านี้จะสำนึก
ในบาป บุญคุณโทษซักทีไม่กลัวตายไปจะตกนรกภูมิกันบ้างหรือ
คิดให้ตายพวกนี้ก็ไม่เปลี่ยนนิสัยหรอกครับ ผมก็เคยคิดแบบนี้ ทำให้ตัวเราเองเครียด
หงุดหงิด ไม่ได้อะไรขึ้นมาเลย ปล่อยให้เวรกรรมทำงานครับ ถึงตอนนั้นพวกนี้ก็จะซึ้ง
เอง บุญ บาป ใครทำอะไรก็ได้แบบนั้น ใครจะว่าร้าย กระแน่ะกระแหน ก็ปล่อยเขาไป
คนดีๆเขาไม่ทำกันแบบนี้หรอกครับ ป่วยการไปเถียงเอาชนะหรือให้เหตุผล
กับคนประเภทนี้ ยังไงเขา ถูกเสมอ ปล่อยเขาไปตามแรงกรรมของเขาเองครับ
ผมคิดแบบนี้ พักหลังๆไม่ค่อยเครียดแล้ว สบายๆ ลองทำดูครับ
และสุดท้าย คนกตัญญูกับพ่อแม่ ถึงจะไม่รํ่ารวยเป็นเศรษฐีแต่ไม่มีวันตกตํ่ายากจนแน่นอน

 

พูดได้ดีมากค่ะ...คิดมากไปก็เท่านั้น ไม่สามารถเปลี่ยนแปลงอะไรได้ เกิดมาก็เพื่อชดใช้เวรกรรมนี่เนอะ...

นึกถึงคำสอนหลวงพ่อสนองที่ว่า ,,ยิ้มไว้ไม่ทุกข์ สนุกดี,, ^^