เรื่องเด่น ขัดกายวาจาด้วย “ศีล” – ขัดใจด้วย “ธรรม” ข้อแนะนำจาก “พระราชวิชรเมธี”

คนจะมีสุขได้ก็เพราะศีล
คนจะร่ำรวยมีโภคทรัพย์ได้ก็เพราะศีล
คนจะไปนิพพานได้ก็เพราะศีล
เพราะฉะนั้นขอให้รักษาศีลให้บริสุทธิ์



พุทธศาสนิกชนทั้งหลายล้วนรักษาศีล 5 เอาไว้อย่างเคร่งครัดเป็นหลักอยู่แล้ว แต่การรักษาศีลนั้นยังเป็นเพียงแค่การรักษา “กาย” และ “วาจา” ให้เรียบร้อย หากการรักษา “ใจ” นั้นยังต้องใช้ธรรมะขั้นสูงในการช่วยขัดเกลาใจให้บริสุทธิ์ ซึ่ง “พระราชวชิรเมธี” เจ้าอาวาสวัดพระบรมธาตุ จังหวัดกำแพงเพชรได้ชี้แนะ “ธรรมะขัดใจ” เอาไว้ในโอกาสมาแสดงธรรมบรรยาย ในโครงการ “เรายกวัดมาไว้ที่เซเว่นฯ” ซึ่งจัดขึ้นโดย บมจ.ซีพี ออลล์ ผู้ก่อตั้งร้านเซเว่นอีเลฟเว่น ประเทศไทย โดยปีนี้ดำเนินมาเป็นปีที่ 23 แล้ว ตามปณิธานองค์กรที่ต้องการ ร่วมสร้างสรรค์และแบ่งปันโอกาสให้ทุกคน



องค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าได้ตรัสไว้ว่า “มโนปุพฺพงฺคมา ธมฺมา มโนเสฏฐา มโนมยา มนสา เจ ปทุฏฺเฐน ภาสติ วา กโรติ วา” แปลว่า “ใจเป็นใหญ่ที่สุด ประเสริฐที่สุด ทุกอย่างสำเร็จได้ด้วยใจ” ก็เพราะใจเป็นประธาน ใจเป็นใหญ่ จะกระทำสิ่งใดล้วนเริ่มจากใจ คนเราจะฆ่าสัตว์ กายลงมือไม่ได้ หากใจไม่สั่ง คนเราจะกล่าววาจาเท็จ ก็กล่าวไม่ได้หากใจไม่สั่ง เหตุนี้แล้วจึงต้องให้ธรรมะขัดใจให้ใสให้ผ่อง เพื่อให้สั่งกาย และวาจาอย่าให้ทุศีล ถ้าใจผ่องใสความสุขก็จะเกิดขึ้นกับเราเหมือนเงาตามตัว แต่ถ้าใจชั่ว ใจถูกประทุษร้าย ก็มิวายเกิดทุกข์ตามไปเช่นกันเหมือนเกวียนหมุนตามร้อยเท้าโคไป

ธรรมะขัดใจ เป็นธรรมะขั้นสูง ขัดไม่ให้ใจไปหมกมุ่นกับบาป ไม่ให้อกุศลกรรมเกิดขึ้น ป้องกันกิเลสที่ทำให้จิตใจเศร้าหมอง อันได้แก่ โลภ โกรธ หลง หากติดอยู่ในใจต้องขัดออก และหากยังไม่เกิดขึ้นก็ต้องขัดขวางไม่ให้เกิด โดยใช้ความเพียร วิริยะอุตสาหะ



ธรรมะขัดใจในวันนี้ของพระราชวิชรเมธี คือ “สัมมัปปธาน 4” หรือ “ปธาน 4” ซึ่งกล่าวถึงความเพียรชอบ ความเพียรใหญ่ อันประกอบไปด้วย “สังวรปธาน” เพียรระวังยับยั้งบาปอกุศลธรรมที่ยังไม่เกิด มิให้เกิดขึ้น “ปหานปธาน” เพียรละบาปอกุศลธรรมที่เกิดขึ้นแล้ว “ภาวนาปธาน” เพียรทำกุศลธรรมที่ยังไม่เกิด ให้เกิดมี และ “อนุรักขนาปธาน” เพียรรักษากุศลธรรมที่เกิดขึ้นแล้วให้ตั้งมั่นและให้เจริญยิ่ง



จะเห็นว่าพระพุทธองค์มักตรัสถึงบาป หรืออกุศลกรรมไว้ก่อนบุญ หรือกุศลกรรมเสมอ เพราะไม่อยากให้ต้องมาพูดคำว่า “รู้อย่างนี้ไม่ทำก็ดี” ซึ่งแปลว่าได้ทำไปเสียแล้ว การไม่ทำบาป คือคนไม่ทำชั่ว แต่ถ้าจะเป็นคนดี ต้องทำดีด้วย ทว่าก็มีคนไม่น้อยที่รู้ทั้งๆ รู้ว่าเป็นบาปแต่ก็ยังทำ คนจำพวกนี้ระงับใจไม่ได้ ซึ่งสิ่งที่จะช่วยได้คือ “สติ” คนมีสติสัมปชัญญะ คือคนที่รู้เท่าทัน หากเรามอง เห็น กาย เวทนา จิต ธรรม เป็นปัจจุบันได้หมด ก็คือรู้เท่าทันได้หมด การฝึกจิตให้รู้เท่าทันจะช่วยขัดเกลาใจไม่ให้ไปทำชั่ว ปธาน 4 จึงเริ่มที่บาปที่ยังไม่เกิดอย่าให้เกิด บาปที่เกิดแล้วขจัดให้สิ้นเสีย บุญที่ยังไมมีจงสร้าง และบุญที่ทำแล้วจงรักษาเอาไว้ ปุถุชนพึงขัดใจด้วยบุญด้วยธรรม เพราะบุญนี่เองจะเป็นที่พึ่งของเราได้ทั้งในชาตินี้และชาติหน้า ดังพุทธสุภาษิตที่ว่า

“ปุญฺญานิ ปรโลกสฺมึ ปติฏฺฐา โหนฺติ ปาณินํ.”
บุญเป็นที่พึ่งของเราท่านในโลกหน้า

ขอขอบคุณที่มา
https://siamrath.co.th/n/96049