ข้อความจาก กลุ่มประสานงานเพื่อการเตือนภัย(เขากะลา)(ปิดกระทู้)

10-11-2551​

มาเข้าฉากใหม่ที่เขากะลาครับ​

กับทีมผู้อาวุโส และทีมงานข่าว 3 มิติ ช่อง 3​

เช็คกล้องรอทีมงานข่าว 3 มิติ




คงจะอยู่ที่นี่จนถึงลอยกระทงบริเวณสระข้างวัดด้านล่างทางเข้า
ที่นี่ทางเข้าเขากะลานะครับ ไม่ใช่สุสานนะครับ เดี๋ยวจะไม่เจอกัน



อาจารย์ป้านำทีมเป็นพลขับ ซิ่งเพื่อให้ทันก่อนพระอาทิตย์ตกดิน



ทีมงานเกาะกะบะรถกันจ้าละหวั่น กันกระจาย

 

น้อง Pasika เป็นผู้ร่วมลงชื่อไปประมวลพลังครั้งที่ 1/2551 แต่เนื่องจากติดภารกิจที่สำคัญ จึงทำให้ไม่สามารถไปร่วมประมวลพลังพร้อมๆกับเพื่อนๆได้ ทั้งๆที่อยู่ที่นครสวรรค์และอยู่ใกล้กับเขากะลา สถานที่ประมวลพลัง

แต่ด้วยความมุ่งมั่นและเด็ดเดี่ยวของน้องเค้า จึงทำให้มีวันนี้ได้
ต้องขออนุโมทนาเป็นอย่างยิ่งที่ได้ไปประมวลพลังในครั้งนี้ และผ่านบททดสอบในการไปประมวลพลังคนเดียวตามที่ระบบได้มอบหมาย

เป็นห่วงก็แต่ผู้อาวุโสจากเขากะลา 1
เสร็จสิ้นภารกิจการประมวลพลังคราวนี้ น้ำหนักคงขึ้นอีกคนละหลายๆกิโล

 

ตอนแรกมีคนตั้งใจมาทำขอขมากรรมกันแค่ 5 คนแต่ไปๆมาๆไหงทำกันหมดทุกคนเลย

 

ขอขมากรรม 2

 

ขอขมากรรม 3

 

ขอขมากรรม 4

 

บรรยากาศขณะเดินทางขึ้นเขากะลา



กล้องพร้อม มืออาชีพประสบการณ์ 20 ปี



ตอนนี้ทุกท่านยังร่าเริงอยู่ โดยไม่รู้ว่ามีกับดักรออยู่ข้างหน้า



ผ่านร่องน้ำ หลุมบ่อ มาได้ครึ่งทาง สายรุ้งยามใกล้ค่ำมาทักทาย



ท้องฟ้าใกล้พลบ งามประทับใจ มาพร้อมหมู่ดาว




พระพุทธรูปปางนาคปรก พระประธานเขากะลา ถ่ายรูปกี่ครั้งๆ ก็ยังงามจับตา



เดินทางขึ้นมาถึงด้านบนเขา หน้าพระประธานพลบค่ำพอดี

;welcome2

 

บอกกล่าวอีกรอบหลังจากเสร็จสิ้นพิธีจากจารโม่

 

มีการสนทนากันพอสมควร ใต้แสงจันทร์ ก่อนการบันทึกเทป



he llo _car





รอดจากฝน จากร่อง จากหลุม มาได้ก็ยังแอบมีกับดักมรณะ เป็นหย่อมๆ ให้พอได้ขยับเสต็ปแข้งขา :'(



คุณmead บินด่วนร่วมประกอบฉาก จากอุทัยธานี



chearr(f)chearr

 

ภาพพระประธานเขากะลา บางภาพท่านยิ้มค่ะ

สังเกตุความแตกต่าง ภาพพระประธานที่เขากะลาบางภาพท่านยิ้มค่ะ/Digital



<TABLE class=tborder id=post1645116 cellSpacing=0 cellPadding=6 width="100%" align=center border=0><TBODY><TR><TD class=thead style="BORDER-RIGHT: #ffffff 0px solid; BORDER-TOP: #ffffff 1px solid; FONT-WEIGHT: normal; BORDER-LEFT: #ffffff 1px solid; BORDER-BOTTOM: #ffffff 1px solid"><!-- status icon and date --> 08-11-2008, 05:09 PM <!-- / status icon and date --></TD><TD class=thead style="BORDER-RIGHT: #ffffff 1px solid; BORDER-TOP: #ffffff 1px solid; FONT-WEIGHT: normal; BORDER-LEFT: #ffffff 0px solid; BORDER-BOTTOM: #ffffff 1px solid" align=right>#5078 </TD></TR><TR vAlign=top><TD class=alt2 style="BORDER-RIGHT: #ffffff 1px solid; BORDER-TOP: #ffffff 0px solid; BORDER-LEFT: #ffffff 1px solid; BORDER-BOTTOM: #ffffff 0px solid" width=175>เทพบุตรชาวดิน<SCRIPT type=text/javascript> vbmenu_register("postmenu_1645116", true); </SCRIPT>
สมาชิก



เข้ามาครั้งล่าสุด: วันนี้ 01:19 AM
วันที่สมัคร: Jun 2008
สถานที่: อยู่ทั่วจักรวาล
ข้อความ: 288
ได้ให้อนุโมทนา: 3,264
ได้รับอนุโมทนา 7,698 ครั้ง ใน 313 โพส
พลังการให้คะแนน: 34



</TD><TD class=alt1 id=td_post_1645116 style="BORDER-RIGHT: #ffffff 1px solid"><!-- message -->พระประธานเขากะลา
<!-- / message --><!-- attachments -->
<FIELDSET class=fieldset><LEGEND>รูปขนาดเล็ก</LEGEND>





</FIELDSET>



<TABLE class=tborder id=post1650750 cellSpacing=0 cellPadding=6 width="100%" align=center border=0><TBODY><TR><TD class=thead style="BORDER-RIGHT: #ffffff 0px solid; BORDER-TOP: #ffffff 1px solid; FONT-WEIGHT: normal; BORDER-LEFT: #ffffff 1px solid; BORDER-BOTTOM: #ffffff 1px solid"><!-- status icon and date --> วันนี้, 01:06 AM <!-- / status icon and date --></TD><TD class=thead style="BORDER-RIGHT: #ffffff 1px solid; BORDER-TOP: #ffffff 1px solid; FONT-WEIGHT: normal; BORDER-LEFT: #ffffff 0px solid; BORDER-BOTTOM: #ffffff 1px solid" align=right>#5146 </TD></TR><TR vAlign=top><TD class=alt2 style="BORDER-RIGHT: #ffffff 1px solid; BORDER-TOP: #ffffff 0px solid; BORDER-LEFT: #ffffff 1px solid; BORDER-BOTTOM: #ffffff 0px solid" width=175>ukrin<SCRIPT type=text/javascript> vbmenu_register("postmenu_1650750", true); </SCRIPT>
สมาชิก



เข้ามาครั้งล่าสุด: วันนี้ 01:17 AM
วันที่สมัคร: Aug 2007
อายุ: 39
ข้อความ: 102
ได้ให้อนุโมทนา: 1,574
ได้รับอนุโมทนา 2,954 ครั้ง ใน 158 โพส
<IF condition="1"><!--############### AWCoding Back-End created by Adam Ellis ########################################### Version 3.0.4 ##############################--> <!--####################### Awards Postbit Template ########################################## Copyright 2008 all rights reserved ##################-->
</IF>พลังการให้คะแนน: 119



</TD><TD class=alt1 id=td_post_1650750 style="BORDER-RIGHT: #ffffff 1px solid"><!-- icon and title -->
<HR style="COLOR: #ffffff; BACKGROUND-COLOR: #ffffff" SIZE=1><!-- / icon and title --><!-- message -->มีการสนทนากันพอสมควร ใต้แสงจันทร์ ก่อนการบันทึกเทป





</TD></TR></TBODY></TABLE>

</TD></TR></TBODY></TABLE>


<TABLE class=tborder id=post1648201 cellSpacing=0 cellPadding=6 width="100%" align=center border=0><TBODY><TR><TD class=thead style="BORDER-RIGHT: #ffffff 0px solid; BORDER-TOP: #ffffff 1px solid; FONT-WEIGHT: normal; BORDER-LEFT: #ffffff 1px solid; BORDER-BOTTOM: #ffffff 1px solid"><!-- status icon and date --> เมื่อวานนี้, 06:17 AM <!-- / status icon and date --></TD><TD class=thead style="BORDER-RIGHT: #ffffff 1px solid; BORDER-TOP: #ffffff 1px solid; FONT-WEIGHT: normal; BORDER-LEFT: #ffffff 0px solid; BORDER-BOTTOM: #ffffff 1px solid" align=right>#5109 </TD></TR><TR vAlign=top><TD class=alt2 style="BORDER-RIGHT: #ffffff 1px solid; BORDER-TOP: #ffffff 0px solid; BORDER-LEFT: #ffffff 1px solid; BORDER-BOTTOM: #ffffff 0px solid" width=175>สุดใจเขากะลา<SCRIPT type=text/javascript> vbmenu_register("postmenu_1648201", true); </SCRIPT>
สมาชิก ยอดนิยม

เข้ามาครั้งล่าสุด: เมื่อวานนี้ 10:41 AM
วันที่สมัคร: Aug 2007
อายุ: 50
ข้อความ: 981
ได้ให้อนุโมทนา: 2,068
ได้รับอนุโมทนา 29,024 ครั้ง ใน 997 โพส
<IF condition="1"><!--############### AWCoding Back-End created by Adam Ellis ########################################### Version 3.0.4 ##############################--> <!--####################### Awards Postbit Template ########################################## Copyright 2008 all rights reserved ##################-->
</IF>พลังการให้คะแนน: 1017



</TD><TD class=alt1 id=td_post_1648201 style="BORDER-RIGHT: #ffffff 1px solid"><!-- message -->หลังจากนั้น ก็ขึ้นไปบนลานหน้าพระประธาน จุดธูปบูชาพระ และสวดมนต์ร่วมกัน โดยมี น้องใหม่ แผนกพื้นที่รุ่นถัดไป รับหน้าที่เป็นช่างกล้องสมัครเล่น บันทึกภาพให้





</TD></TR></TBODY></TABLE>

 

ปุ๋ยชีวภาพ ให้หญ้าเขียวชอุ่มในรุ่นต่อไป



คนอื่นเขาก็หนาวกันหมด มีร้อนอยู่คนเดียว

 

ถ้าไม่ได้เทพบุตรชาวดินช่วยจัดพาน ผมกับภรรยาก็คงไม่ได้ทำการขอขมากรรมหรอกครับ เพราะไม่ได้เตรียมอะไรมาเลย

ยังไงก็ขอขอบคุณมากๆนะครับ

 

ผมติดธุระ ต้องเตรียมตัวไปงานกฐินครูบาคำเป็ง ที่กำแพงเพชร
เลยไม่ได้ไปร่วมสวดมนต์/ขออโหสิกรรม

แต่ก็นำบุญใหญ่มาฝากน้องพี่ ทุกคนด้วยครับ



<!-- / attachments --><!-- sig -->__________________

 

....โลกนี้คือละคร....​

ขออนุโมทนากับอาจารย์นีโม่ และสมาชิกของเขากะลา 2 หลาย ๆ ท่าน ที่เข้าใจในกลไกของระบบ และไม่ยึดติดในบทบาทใด ๆ

เพราะไม่มีบทอะไร ที่น่ายึดมั่นถือมั่น เป็นสมมุติทั้งสิ้น

เมื่อใดที่ยังคงอยู่วนเวียนอยู่ในวัฎฎะสงสาร ก็จะต้องแสดงบาทบาทต่อไปไม่มีที่สิ้นสุด ในโรงละครแห่งสังสารวัฎนี้ หมุนเวียนเปลี่ยนไปในแต่ละบทบาท

ลองคิดดูเล่น ๆ ก็ได้ เกิดเป็นมนุษย์ ใน 1 ชาติ ก็ต้องแสดงมากมายหลายบทเหลือเกิน

แค่เกิดเป็นเด็กผู้ชายคนหนึ่ง ก็มีตั้งหลายบทบาทมาตั้งแต่แรกเกิดมาเลยเชียว

รับบทแรกเป็นเด็ก เป็นลูกของพ่อแม่ แล้วรับบทเป็นพี่ของน้อง ตอนนี้รับบทเป็นสามี พออีกหน่อยรับบทเป็นพ่อ แล้วก็รับบทเป็นลุง เป็นปู่ เป็นอะไรต่อมิอะไร เรื่อยไป

ความอีรุงตุงนังมันมากกว่านั้น ในขณะเดียวกัน ขณะรับบทเป็นพ่อของลูกเรา ก็ยังต้องรับบทเป็นลูกของพ่อ แม่เรา และก็ยังรับบทเป็นสามีของภรรยา ในขณะเดียวกันก็รับบทเป็นปู่ของหลาน รับบทเป็นพี่ของน้อง รับบทเป็นหลานของปู่ เป็นลุงของหลาน อะไรมากมายเกินจะนับญาติ

ถ้าเราเกิดมาแล้วนับแสน ๆ ชาติ เราก็จะมีพ่อมาแล้ว นับแสน ๆ คน มีภรรยามาแล้วนับ แสน ๆ คน มีลูกมาแล้วแสน - สองแสนคน มีพี่น้อง มีหลาน มีปู่ย่าตา ยาย มาแล้วนับแสน ๆ คน เช่นกัน


แล้วเราต้องรับบทอย่างนี้มาแล้วหลายแสน หลายล้านครั้ง ไม่เบื่อกันบ้างหรือไร ?

มีทั้งดีใจ เสียใจ ผิดหว้ง สมหวัง มาแล้วจนนับครั้งไม่ถ้วน จนน้ำตาท่วมท้นจะกลายเป็นมหาสมุทรแล้ว ไม่เบื่อกันบ้างหรือไร?

นี่ยังไม่นับบทอื่น ๆ ที่ร่วมมาให้แบกอีกนะ บทลูกจ้างที่ต้องคอยทำงานให้เจ้านาย หรือเป็นบทเจ้านายที่ต้องคอยคุม คอยดุด่าว่ากล่าวลูกจ้าง บทคนใช้ที่ต้องเอาใจเจ้านาย บทคนค้าขายที่ต้องหวังกำไร บทคนทำมาหากินด้วยความทะยานอยาก บทคนหาเช้ากินค่ำประทังชีวิต บทคนมียศตำแหน่ง บทนายร้อย บทนายพัน บทนักการเมือง บทครู บทอาจารย์ อารมณ์ ความรู้สึก ความคิด ก็ย่อมแตกต่างกันไปตามบทนั้น ๆ จึงมีบทบาทมากมายที่เกาะกุมรุมล้อมตัวเองเอาไว้

แล้วแต่ละบท ก็เล่นไม่เหมือนกัน บทพ่อก็เล่นแบบหนึ่ง บทสามีก็เล่นแบบหนึ่ง บทเจ้านายก็เล่นแบบหนึ่ง บทลูกน้องก็เล่นแบบหนึ่ง บทลุง บทปู่ก็เล่นแบบหนึ่ง อารมณ์ ความรู้สึก ความคิด ก็ย่อมแตกต่างกันไปตามบทนั้น ๆ

คนที่แสดงบทเป็นอาจารย์ ก็ต้องเล่นบทลูกศิษย์พร้อม ๆ กันไปด้วย เมื่อเข้าไปหาอาจารย์ที่สอนมาก่อน และอาจารย์ของเรา ก็เล่นบทลูกศิษย์เมื่อไปหาอาจารย์ต่อ ๆ ไป แล้วบทไหนที่เป็นบทจริง ๆ ของเราล่ะ แล้วเราอยู่ตรงไหนล่ะ แล้วยังไงล่ะ?

มันอีรุงตุงนังกันไปหมด ถ้ายังไม่ว่างจากตัวตน จากสิ่งที่คิดว่าเป็นของตน จะไม่มีการหยุดพัก ไม่ว่าอิริยาบทไหน ที่ไหน เมื่อไร ในโลก... ดังที่ธรรมะได้กล่าวไว้

พอวิญญาณออกจากร่าง ก็เลิกสมมุติ เลิกเป็นสามี เลิกเป็นพ่อแม่ เลิกเป็นพี่น้อง ต้องไปวนเวียนใหม่ ในวงจรของเหตุปัจจัยที่สร้างไว้ในชาติที่ผ่านมา



ถ้ายังยึดติดในบทบาททุกบทบาท ถ้ายังคิดว่าเป็นอัตตาตัวตนของตนจริง ๆ จะไม่มีวันพบกับความสงบได้เลย เพราะทุกบทบาทมีแต่ความวุ่นวาย ความหนักอกหนักใจทั้งสิ้น หากมีตัวตนผู้รับผิดชอบในบทบาทนั้น ๆ จริง ๆ ย่อมเป็นของหนักทั้งสิ้น

แต่หากรู้จริง ๆ ว่า ทุกสิ่งเป็นธรรมชาติ ที่มันต้องหมุนเวียนเปลี่ยนแปลงไปอย่างนี้ และมันไม่ได้เป็นตัวใครของใครจริง ๆ เป็นสิ่งสมมุติตามเหตุปัจจัยเท่านั้น

การที่ยังต้องเวียนว่ายตายเกิด ยังต้องรับบทต่าง ๆ เรื่อยไปนั้น ก็เพราะมีอุปทานว่ามีตัวเรา เป็นผู้เกิดอยู่ เป็นผู้มีตัวตนอยู่ และเราเป็นผู้ตายไปนั่นเอง

อุปทานว่ามีตัวเรา ก็จะยังอยู่แม้ว่าร่างกายมันจะนอนเหมือนท่อนไม้ใช้การไม่ได้ เห็นอย่างนั้นอยู่ก็ตาม แต่ถ้ายังมีความรู้สึกว่ามี ตัวเรา อยู่ อวิชชา คือความไม่รู้จริง มันก็จะดึงเอาดินน้ำลมไฟ มารวมกันอีกครั้ง มาเกิดเป็น ตัวเรา อีกครั้งในชาติต่อไปนั่นเอง

เราจับได้ว่า ไอ้ความหลงผิดไป อุปาทานว่ามี ตัวเราอยู่ นั่นแหละ คือปัญหาที่ต้องจัดการละ

ทำอย่างไร ? จึงจะทำให้ความยึดมั่นว่าเป็น ตัวเรา หายไป

เมื่อไม่มีความรู้สึกที่เป็นตัวเรา สิ่งที่เคยเป็น ของเรา จึงย่อมไม่มีไปด้วยโดยอัตโนมัติ

แต่ทุกวันนี้ บางท่านปฏิบัติจนมีความเข้าใจว่า นี่ไม่ใช่เรา ไม่ใช่ตัวตนของเรา แล้วปล่อยวางอัตตาตัวตนได้ ไม่ทุกข์กับตัวเราได้ในระดับหนึ่ง

แต่พอมองคนอื่น กลับเห็นว่ามี ตัวเขา มีตัวตนของเขาอยู่ มีสัตว์ บุคคล ตัวตน มีเรา มีเขาอยู่ ดังนั้นคนรอบข้างก็เลยมีอิทธิพลกับความรู้สึก ทำให้เราสุข เราทุกข์ได้

ถ้าเรารู้จริงว่า เราก็สมมุติ คนอื่น ๆ ก็สมมุติเช่นกัน

ถ้ารู้จริง ๆ ว่า เรามาแสดงบทบาทเหล่านี้ ในแต่ละชาติ ในโรงละครแต่ละโลกนั้น คนอื่น ๆ เขาก็มาแสดงบทบาทของเขาเช่นกัน ในแต่ละโรงละคร แต่ละชาตินั้น ๆ เช่นกัน แล้วอะไรคือของจริง?

ของจริงไม่มี .... ไม่มีตัวใครของใครทั้งสิ้น ทุกอย่างล้วนเป็นธรรมชาติ

ทุกสิ่งเป็นธรรมชาติที่ปรุงแต่งเข้าด้วยกัน ความมีอุปาทานว่าเป็น ตัวเรา เป็นผู้ดึงดูดดินน้ำลมไฟมารวมกันได้ไม่มีที่สิ้นสุด

อวิชชา คือความหลงว่ามีตัวเราอยู่ ตัวเรามีอยู่ ตัวเราเกิดมา นั่นเองคือปัญหาของการต้องมาเกิดอีก

เมื่อยังคิดว่ามี ตัวเรา อยู่เมื่อใด ก็ยังต้องเกิดอยู่ร่ำไปนั่นเอง

จุดสำคัญที่ต้องตีให้แตก ก็คือความรู้สึกที่เป็น ตัวเรา

เมื่อมีสติ อยู่กับปัจจุบันขณะ รู้ว่ามันกำลังเล่นละคร กำลังดำเนินไปในกลไกของธรรมชาติอย่างนั้นเอง ไม่มีอดีตจริง ไม่มีอนาคตจริง ๆ มีแต่ปัจจุบัน กำลังยืน เดิน นั่ง นอนอยู่ในตอนนี้ ในปัจจุบันขณะนี้ นั่นแหละ ตัวตน ก็จะไม่เกิดขึ้น

ธรรมะ จึงให้มีสติอยู่กับปัจจุบัน ที่เหลือก็แสดงตามบท ตามสมควรที่ขันธ์ห้ามันจะดำเนินไป

ดังนั้น เมื่อเข้าใจว่า เรากำลังมาแสดงตามบทบาทในแต่ละชาติที่ถูกผลักดันตามเหตุปัจจัยที่สร้างมา ด้วยความไม่รู้นั้น

ในชาติปัจจุบันก็เลยต้องมารับบทอย่างนี้ อย่างนี้ ต้องทุกข์มากอย่างนี้ ต้องผิดหวัง สมหวังอย่างนี้ มันก็เป็นอย่างนั้นเองตามบท ถ้ามีความเข้าใจในบทบาทนั้น ในสิ่งที่ต้องเผชิญตามบทนั้น ๆ จะมีสติ ไม่หลงใหลไปในบทบาทต่าง ๆ ที่กำลังแสดงอยู่ และเริ่มไม่ยึดติดในบทที่ต้องแสดงนั้น

เพราะเดี๋ยวก็ต้องเปลี่ยนบทไปเรื่อย ๆ

นั่นคือเริ่มจะไม่มีตัวตน เป็นคนจริง ๆ เป็นเราจริง ๆ เริ่มเข้าใจในกลไกของขันธ์ห้า เริ่มจางคลายจากการยึดมั่นถือมั่นว่ามีตัวตน ของตน จึงเท่ากับมีการปล่อยวางได้ในระดับหนึ่ง ตามกลไกของธรรมชาติ

แล้วเมื่อมาเจอระบบ ที่ต้องทำงานช่วยเหลือมนุษย์โลก ที่ต้องเล่นตามบทอีกมากมาย ที่ต้องซ้อนเข้าไปในบทที่ต้องรับอยู่แล้วตามธรรมชาติ

ถ้ายังยึดของเดิมว่าเป็นเรา แล้วต้องมาแสดงบทใหม่ที่ซ้อนเข้าไปอีก ถ้าไม่รู้เท่าทัน ก็จะมีตัวเรา เพิ่มเป็น 2 เท่าทันที

มีอัตตาตัวตน เป็น 2 เท่า คือบทนักแสดงที่มีอยู่แล้วตามธรรมชาติที่ไปยึดว่าเป็นเรา และบทนักแสดงของระบบ ที่ทับซ้อนเพิ่มเข้าไปอีก

แล้วจะว่างจากอัตตาตัวตนได้อย่างไร? ถ้าไม่เข้าใจว่า ....

ไม่ว่าบทไหน ก็เป็นการแสดงทั้งสิ้น

จะแสดงแบบโปรแกรมเดี่ยว หรือแสดงแบบโปรแกรมคู่

ก็เป็นการแสดงทั้งสิ้น ไม่ได้มีตัวใคร ของใครอยู่ในนั้นเลย.

 

แม้เขากะลา 2
จะเปลี่ยนฉากไป <O</O
<O</O

ก็จะมีฉากใหม่ของ
เขากะลา 3
เขากะลา 4 <O</O
ที่จะเกิดขึ้นตามมาในหลายรูปแบบ

<O</Oนักแสดงหลายท่าน
จะได้เปลี่ยนบทบาทการแสดง<O</O
ไปเริ่มบทใหม่...ฉากใหม่แล้วก็ตาม

แต่ไม่ว่าจะเข้าฉากร่วมกันเป็นกลุ่ม
หรือแยกกันเข้าฉากแบบเดี่ยวก็ตาม

ทุกคนล้วนกำลังแสดงร่วมกันใน
ภาพยนต์สารคดีประสานงานเพื่อการเตือนภัย
ทั้งสิ้น
<O</O
<O</O
ตำนานเขากะลา 2
ได้ถูกบันทึกไว้เรียบร้อยแล้ว

เป็นอีกหน้าหนึ่งในประวัติศาสตร์ของโลกใบนี้<Oเมื่อเวลาผ่านไป

และหากถึงเวลาต้องเข้าฉากใหม่ในเหตุการณ์วิกฤติข้างหน้า
<O</O
<O</O
ผู้แสดงต้องรับบทผู้เก่งกล้าดังเช่นซุปเปอร์ฮีโร่ทั้งหลายในบทละคร

ก็อย่าได้แปลกใจ เพราะผู้กำกับเขามอบอุปกรณ์ประกอบการแสดงมาให้

มันก็แค่บทใหม่
ก็แค่การแสดงในรูปแบบใหม่
ในฉากใหม่ ๆ เท่านั้น

ไม่ได้มีอะไรที่น่าภาคภูมิใจ
ไม่ได้มีอะไรที่ยิ่งใหญ่
ที่พิเศษกว่าใครใด ๆ ทั้งสิ้น

เพราะไม่ได้มี ตัวใคร
อยู่ในการแสดงบทนั้น...นั่นเอง
<O</O​

 

พอดีแวบไปดูกระทูของคุณ พลูโต 47 กลับมาที่กระทู้ของพี่สุดใจ 5151 ได้รับคำตอบที่อยู่ในใจบางอย่างเลยคะ ขอขอบคุณพี่สุดใจมากๆเลย แต่แอบท้อใจอยู่นิดหนึ่งว่าการที่เราจะลด ละ อัตตา ความมีตัวตนของเรา รู้สึกว่าจะไม่ใช่เรื่องง่ายเลยนะคะ บทละครมากมายที่เราโลดแล่นอยู่มันมากมาย ล้วนหลอกล่อให้เราเข้าไปยึดติดเหลือเกินคะ

 

ฉากใหม่
บทใหม่
ในสถานที่เดิม ๆ
ก็เริ่มอีกครั้งหนึ่ง​

ที่เขากะลา​

​

​

​

​

​

ราการ ข่าว 3 มิติ
ทางสถานีโทรทัศน์ช่อง 3

รายละเอียดการมาบันทึกเทป
จะนำมาเล่าให้ฟังอีกครั้งหนึ่งค่ะ​

 

ฉากใหม่วันนี้

11/11/2008

คณะคุณ mooing 2546
จากศรีสะเกษเดินทางมาถึงแล้ว

จะมีการปรับหมายเลขและรับรองหมายเลข
โดยผู้อาวุโส
และมีการประมวลพลัง

ก็เป็นอีกฉากหนึ่งที่กำลังจะเริ่มในเย็นวันนี้

ที่...เขากะลา​

 

บทความเรื่อง โลกนี้คือละคร ทั้ง 2 ตอน ของ อ.สุดใจ เป็นบทความที่ชัดถ้อยชัดคำ ใช้ภาษาที่เรียบง่าย ชัดเจน และถูกต้องมากที่สุด ที่พวกเราทุกคนจะต้องน้อมนำเข้ามาใส่ตัว....เพื่อการลด ละ เลิก ปล่อยวาง และไม่ยึดติดในอุปทานขันธุ์ 5

ขออนุโมทนากับเพื่อนๆที่ได้รู้ ได้เห็น ได้ยิน ได้ฟัง และได้อ่านบทความนี้และน้อมนำมาปฎิบัติทุกคน

 

มีเพื่อนๆ หลายท่านชักชวนผมว่าอยากไปประมวลพลังบนเขากะลากันอีกซักรอบ พร้อมทั้งสัมผ้สบรรยากาศในช่วงต้นลมหนาวกันด้วย แต่ผมเห็นว่าค่าปรับปรุงทางขึ้นเขาในช่วงหลังนี้ต้องใช้อีกเพียงเล็กน้อย ผมจึงขออนุญาตเป็นผู้รับผิดชอบเรื่องค่าใช้จ่ายในการดำเนินการทั้งหมด เพื่อให้เพื่อนๆ ได้ขับรถขึ้นไปถึงข้างบนเขาได้ก็จะเป็นอะไรที่สดวกขึ้นมากทีเดียวครับ จึงขออนุญาตรบกวนท่านผู้อาวุโสประจำพื้นที่ได้กรุณารับไว้เพื่อโปรดพิจารณาด้วยนะครับ ขอบพระคุณครับ