คนฉลาดย่อมเข้าใจคนฉลาด คนโง่ย่อมเข้าใจคนโง่ด้วยกัน

เนื่องจากคนโง่เยอะกว่าจึงต้องแกล้งโง่เพื่อเข้าใจคนโง่ จะมีมั้ยคนโง่แกล้งฉลาด

 

ไม่มีค่ะ โง่อย่างไรก็ว่าตัวเองฉลาด

คนโง่ที่แกล้งโง่ จริง ๆก็คือคนฉลาด เพราะกลัวคำว่าโง่ จึงแกล้งโง่ เพื่อคนอื่นจะได้เขาใจว่าเขาฉลาด ไม่เห็นโง่อยากที่บอกว่าโง่ ถ้าโง่ขี้นมาจริง ๆ ก็ไม่ถูกคนอื่นว่าโง่ เพราะตนเองยอมรับว่าตนเองโง่แล้ว หากโดนว่าโง่อีกก็ไม่เจ็บ

คนโง่ทีแกล้งโง่ เพื่อเข้าใจคนโง่ ที่จริงแล้วเขากำลังฉลาด เพราะคนโง่ไม่ชอบให้ใครฉลาดกว่าตน

คนโง่ที่แกล้งฉลาด เพราะความซื่อ เขาเลยฉลาด คนโง่จึงว่าเขาโง่ คนฉลาดจึงคิดว่าเขาฉลาด

 

คนแกล้งโง่ ไม่มีทางเข้าใจคนโง่ได้หรอก
เว้นแต่เคยโง่ ถึงจะเข้าใจคนโง่

คนฉลาดที่เคยโง่ก็มีนะ
แต่
คนฉลาดที่ไม่เคยโง่นี่สิ ควรจะเป็นคนฉลาดมั้ย

 

แกล้ง นี้เป็น เล่ห์กล เป็นกิริยา ดัดแปลง ตกแต่ง เป็น ราคะ

ผู้หญิง ย่อมเข้าใจ ผู้หญิง ด้วยกันได้ดีกว่าผู้ชาย หากสมมุติ ผู้หญิง A ชอบผู้ชาย B
ผู้ชาย B นี้จะไม่รู้ตัว แต่ผู้หญิง C จะมองผู้หญิง A ออก ว่าชอบผู้ชาย B อยู่
เป็นการทันเกมส์ ทันเล่ห์กลกันอยู่เป็นลักษณะการมองออกเพราะเป็นประเภทเดียวกัน

ส่วนการรู้เท่าทันอีกแบบ จะไม่ได้เกิดจากการคิดเอาไว้ก่อนหรือเตรียมการเอาไว้ก่อน
แต่เป็นการเดินจิตตามไปแบบกลางๆ แต่ทีนี้เราไม่ได้เดินตามได้ทุกเรื่อง
เพราะเราไม่ใช่พระปฏิสัมภิทาญาณ ไม่ได้แตกฉานภาษาจิต ฉะนั้นเราก็เลย
ฉลาดได้แค่บางเรื่อง และ ก็มีโง่ได้หลายๆเรื่องเพราะยังไม่สามารถเดินจิตตามได้

ตุ๊ด มีลักษณะ ดัดแปลง หรือ ดัดจริต อยู่พอประมาณ จึงบวชไม่ได้
เพราะการเข้าหลักศาสนาพุทธต้องอาศัย จิตเป็นมรรค แต่ตุ๊ดนั้นก็ย่อมเข้าใจตุ๊ดด้วยกัน
มากกว่าให้ผู้ชายแท้มาเข้าใจตุ๊ด อีกเหมือนกัน

ก็พอจะสังเกตได้ว่ามีทั้ง รู้ทันเพราะเป็นประเภทเดียวกัน กับ รู้ทันเพราะมีความสามารถทางจิต

มีระบบที่ไปได้ไวหรือช้า อันนั้นก็แล้วแต่ ปฏิภาณไหวพริบ ของแต่ละบุคคล
ฉลาดไว กับ ฉลาดช้า นั้นมีอยู่ การโง่ที่แกล้งฉลาด ก็เป็นการนำของช้าไปตามของที่ไวกว่า
หากมีการสำคัญตัวเข้าไปร่วมด้วย ก็จะเป็นการสลับขั้ว เข้าใจว่าของไวนั้นเป็นของช้า
เป็นการ โง่ ที่ไม่รู้ตัวว่า โง่ เป็นการสำคัญตนไว้ผิด
เมื่อช้ากว่าแล้วยอมรับว่าช้ากว่ายังพอจะอยู่กับความเป็นจริงได้

โดยธรรมชาติไปพบสิ่งที่ไวกว่า นั้นย่อมจับต้องอะไรๆไม่ได้อยู่แล้ว แต่คนโง่แท้ๆนั้นจะสำคัญ
เอาว่า สิ่งที่จับต้องไม่ได้นั้นหละ คงจะโง่แบบตัว หากยืนอยู่หน้าถ้ำมืดๆแล้วไม่มีความสามารถ
เข้าไปรับรู้อะไรๆในถ้ำมืดๆ ก็กล่าวอยู่ข้างเดียวว่า ในถ้ำนั้นคงจะโง่ ไม่รับรุ้อะไร ไม่มีอะไรเลย
แต่ขาดความเฉลียวใจ ว่าทำไม เราถึงไม่รับรู้ไม่รับทราบ เป็นการโทษผู้อื่นไม่มองหาโทษตนเอง