คนไทยไปวัดทำไม?

[ame="http://www.youtube.com/watch?v=U275xossMGo&feature=player_embedded"]??????? - ?????????? ... ????? 5Jun11 1/2 - YouTube[/ame]

[ame=http://www.youtube.com/watch?v=6yeKW0WTzwY]หลงกรุง - คนไทยไปวัด ... ทำไม? 5Jun11 2/2 - YouTube[/ame]

 

เห็นรายการนี้ผมก็ยิ้มครับ ดีใจที่คนต่างชาติมาเที่ยวหาความรู้เชิงวัฒนธรรม เรียกว่าเที่ยวไทยจริงๆ แถมได้บุญด้วย

 

ที่วัดมี พระ รัตนไตรครบ มีโอกาสได้บุญใหญ่ครับ พูดเยาะไม่ได้ จะเป็นอวดอุตริ รู้เฉพาะตน ภูมิใจที่เกิดในแดนพุทธ ที่มีพระรัตนไตรครบ มีโอกาสสะสมบุญมาก และมีสติปัญญาเห็นได้ จึงไม่ปล่อยโอกาสผ่านไป มีคนอีกมาก ที่ไม่ได้เกิดมาในแดนที่มีพุทธศสนา เกิดในหมูคนที่นับถือศาสนาอื่น ยากจะมองเห็นสิ่งที่พระพุทธเจ้าแต่ละองค์ ได้สั่งสอนไว้ ไครไม่เขลาจนเกินไป ก็มีโอกาสทำที่สุดแห่งทุกข์ให้จบได้ หลังจากนี้ ไปอีก 2500 ปี จะว่างไม่พุทธศาสนายาวนานนับล้านๆปี จึงจะมีพุทธศาสนาเกิดขึ้นอีกจากพระพุทธ์เจ้าองค์ต่อไป ได้เจอผู้ใหญ่ท่านนึง กล่าวว่าถ้าทำบุญให้คนตายมากๆ เขาจะไม่ได้ไปเกิด เห็นเข้าคิดแบบนี้แล้วก็เศร้าใจ ต้องปล่อยวาง รู้ว่าบัวบางเหล่าก็สอนไม่ได้ สอนยากครับ ก็ต้องเฉยครับ

ที่อวดอุตริอีกอย่างคือยุคนี้ เทวดา พรหม เทพทั้งหลาย ที่เป็นเวไนยสัตว์อยากเกิดเป็นมนุษย์มาก โอกาสสะสมบุญมีมาก เสียดายพวกที่ไม่รู้ชิงผูกคอตาย จากความผิดหวังต่างๆ ไปลงนรกบ้าง รอลงนรกบ้าง น่าเสียดายแทนโอกาสมีแล้วแต่กลับเลือกไปนรกแทน สาธุครับ

 

พระไตรปิฎก ฉบับบาลีสยามรัฐ (ภาษาไทย) เล่มที่ ๒๓ หน้าที่ ๒๙๘/๓๗๙
[๒๑๔] ดูกรภิกษุทั้งหลาย บุคคล ๙ จำพวกนี้ เป็นผู้ควรของคำนับ เป็นผู้ควรของต้อนรับ เป็นผู้ควรของทำบุญ เป็นผู้ควรกระทำอัญชลี เป็นนาบุญของโลก ไม่มีนาบุญอื่นยิ่งกว่า ๙ จำพวกเป็นไฉน คือ
พระอรหันต์ ๑
ท่านผู้ปฏิบัติเพื่อความเป็นพระอรหันต์ ๑
พระอนาคามี ๑
ท่านผู้ปฏิบัติเพื่อกระทำให้แจ้งซึ่งอนาคามิผล ๑
พระสกทาคามี ๑
ท่านผู้ปฏิบัติเพื่อกระทำให้แจ้งซึ่งสกทาคามิผล ๑
พระโสดาบัน ๑
ท่านผู้ปฏิบัติเพื่อกระทำให้แจ้งซึ่งโสดาปัตติผล ๑
โคตรภูบุคคล ๑
ดูกรภิกษุทั้งหลาย บุคคล ๙ จำพวกเหล่านี้แล เป็นผู้ควรของคำนับ ฯลฯ เป็นนาบุญของโลกไม่มีนาบุญอื่นยิ่งกว่า ฯ

----
การนอนในโลงศพ การบังสกุลเป็นบังสกุลตาย การรดน้ำมนต์ ไม่ใช่คำสอนของพระพุทธเจ้า
การได้เกิดเป็นมนุษย์นั้นยาก ได้เกิดเป็นมนุษย์แล้วได้ฟังธรรมก็ยาก การได้ฟังธรรมจากพระสงฆ์สาวกของพระพุทธเจ้าก็ยาก เลือกเนื้อนาบุญกันดีๆ ครับ

 

ตอบง่ายจะตาย ผู้ใดอยากเข้าผู้นั้นก้เข้า ผู้ใดมิอยากเข้าผู้นั้นก้ไม่เข้า ผู้ใดมิอยากเข้าผู้นั้นก้ต้องเข้า

 

ผู้รู้หนทางไม่อยากเข้าก็ไม่ต้องเข้า

 

ท่านถามว่า คนไทยไปวัดทำไม?
เราจึงตอบท่านว่าผู้ใดอยากเข้าก็จึงเข้าไป หมายความว่าผู้ปรารถนาที่จะทำสิ่งใดหรือรู้สิ่งใดหรือกระทำสิ่งเป็นอันควรแล้วจักรู้ซึ้งถึงพระธรรมผู้นั้นก็เข้าวัดได้มิช่ายรึ

หรือถ้าผู้นั้นมีแหล่งยึดเหนี่ยวก้มิต้องเข้ามิช่ายรึ และหากผู้ใดได้ถึงเวลาอันควรหรือมิควรแล้วไซร้ผู้นั้นก้ต้องเข้าวัดมิช่ายรึ มีอะไรใหญ่กว่าโลงที่ต้องนอนอีกรึ

 

ผู้ไม่ยึด สิ่งใดสิ่งหนึ่งว่าเป็นเรา เป็นของเรา เป็นตัวตนของเรา ผู้นั้นไม่ต้องไปในที่ไหนๆ

 

ตัวตนของท่านรึ ท่านฝืนสังขารท่านได้ฤา มิมีสิ่งใดเป็นของตอนหรอก
หาทำในสิ่งที่ควรพึงกระทำแล้วนั้น

 

มีก็รู้ ไม่มีก็รู้

 

ท่านหมายถึงจิตของมนุษย์หรอที่รู้หรือมิรู้หน่ะ

 

ธรรมะของพระพุทธองค์ ประดุจดั่งแสงจากดวงประทีปส่องทางในยามมืดมิด

หาใช่การเผาไล่ที่ไม่

เจริญในธรรม

 

คนไทยไปวัดทำไม?
ส่วนใหญ่.........
สมัยก่อนไปเอาบุญ
สมัยนี้เอาทั้งบุญและบาป

 

ใจสะอาดเป็นบุญ
ใจว้าวุ่นเป็นบาป
หาบกันไป......
วัดดูใจเราเอง

 

อนุโมทนาครับ

 

ไฟอะไรๆก็ไม่ร้อนเท่าไฟไหม้ศีรษะ

 

วัดมีพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ อยู่ ...
บางท่่านไปวัดก็เพื่อไปหาพระธรรม คำสอนของพระศาสดา ที่พระสงฆ์
ท่านสืบทอดคำสอนอยู่ในวัด..

บางท่าน ...เมื่อไปแล้วจะไปอย่างไร ขอพร ทำบุญ ขอหวย รดน้ำมนต์
สะเดาะเคราะห์ ปิดทอง ฟังธรรม บูชาพระเครื่อง วัตถุมงคล...ฯลฯ
พระสงฆ์ ท่านก็สงเคราะห์ให้ตามที่ต้องการ

พระสงฆ์ ท่านอยู่ได้ก็ด้วยอาหารของญาติโยม เมื่อขอ ท่านก็ต้องให้
ก็อยู่ที่ว่า เมื่อเข้าวัดไปทำบุญ ก็ถวายสิ่งของที่สะดวกที่สุดที่มี คือ เงิน
พระท่านก็ต้องใช้น้ำ ไฟฟ้า แรงงาน สิ่งของอื่น ๆ ที่จำเป็นต้องใช้เงิน

หากจัดให้มีการบริหารที่ดี ตามพระวินัย เราก็ทำบุญ แล้วสืบทอดศาสนา
ไปได้อีกยาวนาน ไม่มีข่าวเจ้าอาวาสหายตัวได้ มีพฤติกรรมที่ผิดพระวินัย
ดังนั้น เราก็ต้องศึกษา และรู้ว่า ควรสนับสนุน ทำบุญให้วัดชนิดที่ไม่ทำลาย...

 

จุลศีล
ดูกรพราหมณ์ อย่างไร ภิกษุจึงชื่อว่าเป็นผู้ถึงพร้อมด้วยศีล?
๑. ภิกษุในพระธรรมวินัยนี้ ละการฆ่าสัตว์ เว้นขาดจากการฆ่าสัตว์ วางทัณฑะ วางศาสตรา
มีความละอาย มีความเอ็นดู มีความกรุณา หวังประโยชน์แก่สัตว์ทั้งปวงอยู่ ข้อนี้เป็นศีลของเธอ
ประการหนึ่ง.
๒. เธอละการลักทรัพย์ เว้นขาดจากการลักทรัพย์ รับแต่ของที่เขาให้ ต้องการแต่ของที่
เขาให้ ไม่ประพฤติตนเป็นขโมย เป็นผู้สะอาดอยู่ แม้ข้อนี้ก็เป็นศีลของเธอประการหนึ่ง.
๓. เธอละกรรมเป็นข้าศึกแก่พรหมจรรย์ ประพฤติห่างไกล เว้นขาดจากเมถุนอันเป็น
กิจของชาวบ้าน แม้ข้อนี้ก็เป็นศีลของเธอประการหนึ่ง.
๔. เธอละการพูดเท็จ เว้นขาดจากการพูดเท็จ พูดแต่คำจริง ดำรงคำสัตย์ มีถ้อยคำเป็น
หลักฐานควรเชื่อได้ ไม่พูดลวงโลก แม้ข้อนี้ก็เป็นศีลของเธอประการหนึ่ง.
๕. เธอละคำส่อเสียด เว้นขาดจากคำส่อเสียด ฟังจากข้างนี้แล้วไม่ไปบอกข้างโน้น
เพื่อให้คนหมู่นี้แตกร้าวกัน หรือฟังจากข้างโน้นแล้วไม่มาบอกมาข้างนี้ เพื่อให้คนหมู่โน้น
แตกร้าวกัน สมานคนที่แตกร้าวกันแล้วบ้าง ส่งเสริมคนที่พร้อมเพรียงกันแล้วบ้าง ชอบคน
ผู้พร้อมเพรียงกัน ยินดีในคนผู้พร้อมเพรียงกัน เพลิดเพลินในคนผู้พร้อมเพรียงกัน กล่าวแต่คำที่
ทำให้คนพร้อมเพรียงกัน แม้ข้อนี้ก็เป็นศีลของเธอประการหนึ่ง.
๖. เธอละคำหยาบ เว้นขาดจากคำหยาบ กล่าวแต่คำที่ไม่มีโทษ เพราะหู ชวนให้รัก
จับใจ เป็นของชาวเมือง คนส่วนมากรักใคร่พอใจ แม้ข้อนี้ก็เป็นศีลของเธอประการหนึ่ง.
๗. เธอละคำเพ้อเจ้อ เว้นขาดจากคำเพ้อเจ้อ พูดถูกกาล พูดแต่คำที่เป็นจริง พูดอิงอรรถ
พูดอิงธรรม พูดอิงวินัย พูดแต่คำมีหลักฐาน มีที่อ้าง มีที่กำหนด ประกอบด้วยประโยชน์โดยกาล
อันควร แม้ข้อนี้ก็เป็นศีลของเธอประการหนึ่ง.
๘. เธอเว้นขาดจากการพรากพืชคามและภูตคาม.
๙. เธอฉันหนเดียว เว้นการฉันในราตรี งดจากการฉันในเวลาวิกาล.
๑๐. เธอเว้นขาดจากการฟ้อนรำ ขับร้อง ประโคนดนตรี และดูการเล่นอันเป็นข้าศึก
แก่กุศล.
๑๑. เธอเว้นขาดจากการทัดทรงประดับ และตบแต่งร่างกายด้วยดอกไม้ของหอมและ
เครื่องประเทืองผิว อันเป็นฐานแห่งการแต่งตัว.
๑๒. เธอเว้นขาดจากการนั่งนอนบนที่นั่งที่นอนอันสูงใหญ่.
๑๓. เธอเว้นขาดจากการรับทองและเงิน.
๑๔. เธอเว้นขาดจากการรับธัญญาหารดิบ.
๑๕. เธอเว้นขาดจากการรับเนื้อดิบ.
๑๖. เธอเว้นขาดจากการรับสตรีและกุมารี.
๑๗. เธอเว้นขาดจากการรับทาสีและทาส.
๑๘. เธอเว้นขาดจากการรับแพะและแกะ.
๑๙. เธอเว้นขาดจากการรับไก่และสุกร.
๒๐. เธอเว้นขาดจากการรับช้าง โค ม้า และลา.
๒๑. เธอเว้นขาดจากการรับไร่นาและที่ดิน.
๒๒. เธอเว้นขาดจากการประกอบทูตกรรมและการรับใช้.
๒๓. เธอเว้นขาดจากการซื้อการขาย.
๒๔. เธอเว้นขาดจากการโกงด้วยตาชั่ง การโกงด้วยของปลอม และการโกงด้วย
เครื่องตวงวัด.
๒๕. เธอเว้นขาดจากการรับสินบน การล่อลวง และการตลบตะแลง.
๒๖. เธอเว้นขาดจากการตัด การฆ่า การจองจำ การตีชิง การปล้น และกรรโชก
แม้ข้อนี้ก็เป็นศีลของเธอประการหนึ่ง.
จบจุลศีล.

 

พระไตรปิฎก ฉบับบาลีสยามรัฐ (ภาษาไทย) เล่มที่ ๙

๗. ภิกษุเว้นขาดจากการเลี้ยงชีพโดยทางผิดด้วยติรัจฉานวิชา เช่นอย่างที่สมณพราหมณ์
ผู้เจริญบางจำพวกฉันโภชนะที่เขาให้ด้วยศรัทธาแล้ว ยังเลี้ยงชีพโดยทางผิดด้วยติรัจฉานวิชา
เห็นปานนี้ คือ ทำพิธีบนบาน ทำพิธีแก้บน ร่ายมนต์ขับผี สอนมนต์ป้องกันบ้านเรือน ทำกระเทย
ให้กลับเป็นชาย ทำชายให้กลายเป็นกะเทย ทำพิธีปลูกเรือน ทำพิธีบวงสรวงพื้นที่ พ่นน้ำมนต์
รดน้ำมนต์ ทำพิธีบูชาไฟ ปรุงยาสำรอก ปรุงยาถ่ายโทษเบื้องบน ปรุงยาถ่ายโทษเบื้องล่าง ปรุงยา
แก้ปวดศีรษะ หุงน้ำมันหยอดหู ปรุงยาตา ปรุงยานัตถุ์ ปรุงยาทากัด ปรุงยาทาสมาน ป้ายยาตา
ทำการผ่าตัด รักษาเด็ก ใส่ยา ชะแผล แม้ข้อนี้ก็เป็นศีลของเธอประการหนึ่ง.

 

เดี๋ยวนี้ขาดไปหลายข้อซึ่งสำคัญและชัดเจนทั้งนั้น...เจริญธรรม