"ความสุขที่แท้จริง" โดยพระพุทธองค์

ภาพประกอบจากอินเทอร์เน็ต


"ดูกร ภิกษุทั้งหลาย ! ไม่มีความสุขใดเสมอด้วยความสงบ
ความสุขชนิดนี้ สามารถหาได้ในตัวเรานี้เอง
ตราบใดที่มนุษย์ยังวิ่งวุ่นแสวงหาความสุขจากที่อื่น
เขาจะไม่พบความสุขที่แท้จริงเลย ​

มนุษย์ได้สรรค์สร้างสิ่งต่าง ๆ ขึ้นไว้ เพื่อให้ตัวเองวิ่งตาม
แต่ก็ตามไม่เคยทัน การแสดงหาความสุขโดยปล่อยใจ
ให้ไหลเลื่อนไปตามอารมณ์ที่ปรารถนานั้น เป็นการลงทุนที่มีผลไม่คุ้มเหนื่อย​

เหมือนบุคคลลงทุนวิดน้ำในบึงใหญ่เพื่อต้องการปลาเล็ก ๆ เพียงตัวเดียว
มนุษย์ส่วนใหญ่มัววุ่นวายอยู่กับเรื่องกาม เรื่องกิน เรื่องเกียรติ
จนลืมนึกถึงสิ่งหนึ่งซึ่งสามารถให้ความสุขแก่ตนได้ทุกเวลา
สิ่งนั้น คือ ดวงจิตที่ผ่องแผ้ว​

เรื่องกามเป็นเรื่องที่ต้องดิ้นรน
เรื่องกินเป็นเรื่องที่ต้องแสวงหา และ
เรื่องเกียรติเป็นเรื่องที่ต้องแบกไว้​

เมื่อมีเกียรติมากขึ้น ภาระที่จะต้องแบกเกียรติ
เป็นเรื่องใหญ่ยิ่งของมนุษย์ผู้หลงตนว่าเจริญแล้ว​

ในหมู่ชนที่เพิ่งมองแต่ความเจริญทางด้านวัตถุนั้น
จิตใจของเขาเร่าร้อนอยู่ตลอดเวลา
ไม่เคยประสบความสงบเย็นเลย
เขายินดีที่จะมอบตัวให้จมอยู่ในคาวของโลก
อย่างหลับหูหลับตา​

เขาพากันบ่นว่าหนักและเหน็ดเหนื่อย
พร้อม ๆ กันนั้นเขาดได้แบกก้อนหิน
วิ่งไปบนถนนแห่งชีวิตอย่างไม่รู้จักวาง"​

คัดลอกมาจากหนังสือ "พุทธโอวาท ๓ เดือนก่อนปรินิพพาน" หน้า ๒๐-๒๑​