ความแย่ของพระแก้ว 25 พุทธศตวรรษหน้า 7 #123 ขึ้นไป

ผมน้อมถวายพระแก้วหน้าตัก 9 นิ้วประมาณ 60 องค์ เพื่อให้วัดแห่งหนึ่งได้ทำนุบำรุงวัด มีพุทธศาสนิกชนมาขอบูชาพระแก้วไปทั้งหมดแล้ว

 

ผมเปลี่ยนชื่อกระทู้ให้ชั่วคราวครับ เปลี่ยนเป็น " ซุ้มแสงและปรกพญานาคเก๊หรือไม่ ? คำตอบหน้า 3 #51 - หน้า 4 #70 "

เรื่องซุ้มแสงของพระพุทธชินราชแก้วหน้าตักประมาณ 5 นิ้วที่ทำไม บางรุ่นทั้งองค์พระและซุ้มแสงเป็นแก้ว แต่ทำไมบางรุ่นเฉพาะองค์พระเท่านั้นที่เป็นแก้ว แต่ซุ้มแสงเป็นเรซิ่นพลาสติคบ้าง ( ซึ่งถ้าเป็นเรซิ่นนี้ ผมยังไม่ฟันธงว่าจะแท้ 100% แต่ก็ไม่ฟันธงว่าเป็นการทำขึ้นเอง ) และบางรุ่นที่ซุ้มแสงเป็นอะคริลิคพลาสติค ถ้าเป็นอะคริลิคพลาสติคผมฟันธงว่า ทำโดยสำนักขายพระแก้ว เพราะไม่มีใครลงทุนทำอะคริลิคนอกจากสำนักขายพระแก้วครับ เพราะแม่พิมพ์อะคริลิคชนิดฉีดนั้นแพงมาก หลายๆหมื่นบาทหรืออาจถึง 1 แสนบาทได้ ที่เป็นเช่นนั้นเพราะแม่พิมพ์ฉีดอะคริลิคจะแพงกว่าแม่พิมพ์แก้วเสียอีกครับ

 

เอื้อเฟื้อภาพจากคุณทนงศักดิ์ โบจรัส " หนังสือพระแก้วแห่งสยาม "
ภาพเป็นเพียงภาพประกอบกระทู้เท่านั้น

ผมกับปรามาจารย์กับภรรยาของท่านและทีมช่างเคยสร้างพระแก้วพระพุทธชินราช ( ซุ้มแสง แยกถอดได้ เรียกว่า " ถอด " ) ผมยังนึกถึงภาพขณะที่สร้างพระแก้วพุทธชินราชนี้ได้ดี ตอนกดปั๊มองค์พระแก้วพระพุทธชินราชนั้น ก็ปกติธรรมดาที่เคยสร้างพระแก้วทั่วๆไป ที่โดดเด่นคือ ซุ้มแสงที่เมื่อทีมช่างแก้วกดปั๊มซุ้มแสงในแม่พิมพ์เหล็ก ตอนเทออกจากแม่พิมพ์เหล็กลงบนแผ่นฉนวน นอกจากต้องเคาะแม่พิมพ์เหล็กที่ก้นแม่พิมพ์เพื่อให้แก้วหลุดออก ทีมช่างแก้วคนหนึ่งยังต้องมาตรวจว่า ขาซุ้มแสงทั้งสองได้ความเสมอ หรือที่เรียกว่าสมดุลหรือไม่ ? หากชิ้นใดไม่สมดุล จะต้องใช้ไฟพ่นลงที่ซุ้มแสง แล้วใช้คีมจับขาซุ้มเข้าจุดมาร์ค ภรรยาของปรามาจารย์มีความชอบตรงนี้เป็นพิเศษ เพราะท่านเป็นผู้หญิงที่มีความละเอียดละออตรงนี้มาก ท่านจะดูคุมทีมช่างได้ดีกว่าผมเสียอีก ดังนั้น ความดีความชอบในเรื่องงานละเอียดและอดทนสูง ผมยังยกให้ผู้หญิงอยู่ดีครับ

 

อย่างไรก็ดี เมื่อสำนักขายพระแก้วส่งรถมารับพระแก้วและซุ้ม ทางโรงงานแก้วรับประกันการแตก หัก ร้าว บิ่น ทุกประการทั้งองค์พระแก้วและซุ้มแสงแก้วนาน 1 เดือน หากชำรุดแตกหักหรืออย่างไรก็แล้วแต่ภายใน 1 เดือน สำนักขายพระแก้วจะเก็บชิ้นส่วนซุ้มแสงที่แตกหักมาแลกชิ้นใหม่ได้โดยไม่ต้องเสียเงินเพิ่มใดๆ ทางโรงงานแก้วส่วนหนึ่งไม่ทราบว่าเป็นส่วนมากหรือไม่ ? ใช้วิธีนี้มาตั้งแต่ก่อนปี พ.ศ. 2504 จนกระทั่งถึงปี พ.ศ. 2522 บางโรงงานเริ่มทนไม่ไหว และเลิกข้อปฏิบัติข้อนี้ไป อาจเป็นเพราะสาเหตุนี้หรือไม่ ? ที่พระแก้วพระพุทธชินราชที่สร้างหลังปี พ.ศ. 2522 อาจมีซุ้มแสงที่แตกหัก และได้สร้างซุ้มเรซิ่นมาทดแทนขัดตาทัพก่อน ( ถ้าเป็นกรณีนี้ ซุ้มแสงเรซิ่นก็มาจากสำนักขายพระแก้ว ) แต่เมื่อคิดถึงราคาเรซิ่นที่แพงอาจจะราคาแพงกว่าอะคริลิคถึง 4 เท่า ต่อมาสำนักขายพระแก้วจึงสร้างซุ้มแสงจากอะคริลิค เพราะจำนวนการสร้างพระแก้วนั้นมีจำนวนมากมายมหาศาลครับ การสร้างงานอะคริลิคพลาสติคนั้น ต้องสร้างขั้นต่ำเริ่มที่สีละ 10,000 ชิ้นกันเลยทีเดียว ดังนั้น จึงสนับสนุนกับคำพูดที่ผมมักพูดบ่อยๆว่า จำนวนการสร้างพระแก้วนั้น หากรวมทุกรุ่นทุกปางทุกขนาดทุกสี ผมว่านับล้านองค์ทีเดียวครับ

 

การสร้างพระแก้วไม่ว่ารุ่นใด ปางใด ขนาดใด ทางสำนักขายพระแก้วเขาจะยกแม่พิมพ์ไปโรงงานแก้วทีละโรงงาน เมื่อสร้างไประยะหนึ่ง อาจมีปัญหาใดๆเกิดขึ้นหรือไม่ก็ตาม เขาก็อาจยกแม่พิมพ์นั้นไปให้โรงงานแก้วอื่นสร้างต่อไป เป็นเช่นนี้มาตลอดเวลา

เรื่องการรับประกันพระแก้วและชิ้นส่วนชำรุดเสียหายนาน 1 เดือนนี้ อาจไม่ใช่ข้อบังคับของทุกๆโรงงานนะครับ เป็นแค่บางโรงงานก็ได้ และบางโรงงานที่เคยมีการรับประกันตั้งแต่ก่อนปี พ.ศ. 2504 เช่นนั้น แต่อาจยกเลิกกฏนั้นก่อนโรงงานอื่นๆก็ได้นะครับ

 

และก็มีบ้างถึงแม้จะไม่มาก แต่ก็เคยมีกรณีอย่างนี้ครับ กรณีที่โรงงานแก้ว A หรือ W รับงานสร้างพระแก้วมาแล้ว แต่เมื่อสร้างแล้ว โรงงานนั้นสร้างไปไม่ได้ แต่เขาไม่คืนแม่พิมพ์แก่สำนักขายพระแก้ว เขาส่งแม่พิมพ์มาจ้างโรงงานอื่นๆต่อก็มีนะครับ เช่นโรงงานแก้ว A หรือ W รับงานมาองค์ละ 25.- บาท แต่มาขอราคาพิเศษ ราคาแบบว่า factory to factory เป็นราคากันเอง เขามาให้โรงงานผมสร้างในราคาองค์ละ 22.50 บาท ( เรียกว่าแบ่งกำไรคนละครึ่ง ) อย่างนี้ก็มี แต่ไม่บ่อยครั้งมาก ต้องเป็นโรงงานแก้วที่เกรงใจกันจริงๆ

ส่วนมากที่รับเพราะว่า โรงงานแก้วขณะนั้นมีการหลอมแก้วเบ้าคละสี 2 เตาเตาละ 6 เบ้ากับ 8 เบ้า จำนวนมากกว่า 14 เบ้าเบ้าละเกิน 250 kg บางโรงงานแก้วก็ใช้เบ้า 350 kg ( ที่เมืองนอกมักเลือกใช้เบ้าละ 500 kg ) ในขณะนั้นอาจมีเบ้าว่าง จึงรับงานสร้างพระแก้วเพื่อไม่ให้เบ้าว่าง แต่ละเบ้าก็จะสร้างพระแก้วได้ประมาณ 300 องค์ต่อวัน ถ้าบางโรงงานอย่างเช่นโรงงานผมก็รับ 2 - 3 เบ้าต่อวัน ผมจะไม่ให้เกินแค่ 3 เบ้าต่อวัน เพราะงานหลักของผมคือการสร้างโคมไฟถึงนับพันๆแบบที่เราต้องส่งทั่วประเทศและออกไปถึงต่างประเทศด้วย

 

เฉพาะโรงงาานแก้วของคุณพ่อผมจำกัดการสร้างพระแก้วอยู่ที่ประมาณวันละ 500 - 1,000 องค์ ( นี่แค่ 2 - 3 เบ้า )

คราวนี้ลองไปดูโรงงานแก้วบางโรงที่อยู่จังหวัดจังหวัดหนึ่ง ผมขอยกตัวอย่างแต่ไม่ยกชื่อโรงงานนะครับ จากอาจารย์วิชาแก้วผมคนหนึ่งที่เป็นคนหลอมแก้วให้โรงงานนั้น บอกว่า เขาสร้างพระแก้วแทบทุกวัน วันละ 8 เบ้า สามารถสร้างพระแก้วหน้าตัก 5 นิ้วได้วันละมากถึง 2,500 องค์ และรับงานพระแก้วบ่อยมากที่สุดด้วย และโรงงานนี้หลอมแก้วโซดาไลม์ซิลิก้าที่มีคุณภาพต่ำมากๆ คือใช้เศษแก้วมากกว่า 60% เคมีอื่นๆก็ใช้น้อยกว่าโรงงานอื่นๆ ทำให้แก้วเป็นแก้ว poor คือแก้วที่แย่มาก การอบลดอุณหภูมิก็ไปลดเวลาอบลง ทำให้พระแก้วที่สร้างเสร็จแล้ว ไปชำรุดเสียหายในมือลูกค้าที่ซื้อไปแล้ว ตั้งแต่แค่ไม่กี่เดือนถึงนานนับหลายสิบปีก็ยังเสียหายต่อเนื่อง ทุกวันนี้ก็ยังแตกร้าวบิ่นหักกระเทาะหรือรานไม่หยุดเลย ที่ทราบก็เพราะสายอาจารย์วิชาแก้วของผมสายหนึ่งเป็นคนควบคุมการหลอมแก้วของโรงงานนั้นนั่นเอง

 

พระแก้วนาคปรก เป็นอีกรุ่นที่มีการสร้างเฉพาะปรกพญานาคเป็นเรซิ่น หรือ บางรุ่นมีการสร้างเป็นอะคริลิคพลาสติค ก็คงเหตุผลเดียวกัน และอย่างที่ผมทราบจากโรงงานฉีดอะคริลิคแทบทุกโรงงานทั้งในและต่างประเทศ เขาจะรับงานสีละต้องเป็นหมื่นๆชิ้นขึ้นไป หรือบางโรงงานอาจมากกว่า 20,000 ชิ้นขึ้นไปด้วยซ้ำ จำนวนการสร้างจึงมากมายมหาศาล

แต่อย่านึกว่า งานสร้างพระแก้วด้วยน้ำแก้วด้วยเทคนิคกดปั๊ม Pressed Glass สร้างน้อยได้นะครับ ไม่ใช่เช่นนั้นครับ ทุกโรงงานแก้วจะรับงานต่อเมื่อมีงานแต่ละรุ่นแต่ละปางแต่ละขนาดไม่น้อยกว่า แม่พิมพ์ละ 5,000 องค์ครับ ( ยกเว้นพระแก้วหน้าตัก 1 cm. ) ซึ่งจะได้กล่าวต่อไปครับ พระแก้วหน้าตัก 1 cm. จะถูกบังคับจำนวนมากกว่านั้น

 

พระแก้วหน้าตักประมาณ 1 เซ็นติเมตร
เป็นเพียงภาพประกอบกระทู้เท่านั้น เนื้อหาอาจไม่สัมพันธุ์กับรูปแบบจริง

พระแก้วขนาดหน้าตัก 1 cm. ที่สร้างด้วยเทคนิคการกดปั๊มนั้น แม่พิมพ์เหล็กมักสร้างมากกว่า 4 ชุด แต่ละชุดสามารถตอกปั๊มพระแก้วได้นาทีละมากกว่า 10 องค์ เป็นแท่นเครื่องปั๊มแก้วแบบโรตาลี่ ภายใน 1 นาทีตอกได้ 4 แม่พิมพ์ครบหนึ่งรอบ ดังนั้น 1 นาทีจึงสามารถตอกพระแก้วได้มากกว่านาทีละ 40 องค์ ภายใน 1 กะ 8 ชั่วโมงสามารถตอกได้ประมาณ 20,000 องค์แล้ว พูดง่ายๆว่า แค่วันเดียวก็ตอกได้ถึง 2 หมื่นองค์ ดังนั้นทางโรงงานจึงมักรับงานที่ใช้เวลาสร้างหลายวันมากกว่างานที่สร้างวันเดียว เนื่องจากกว่าที่จะให้ช่างเทคนิคมาเซ็ทตั้งเครื่องตอกปั๊มก็หมดไปเยอะเลยครับ บางครั้งการตั้งเซ็ทเครื่องนั้น ต้องอาศัยสายอาจารย์วิชาแก้วเฉพาะด้านซึ่งแพงมาก ค่าตั้งเครื่องตอกปั๊มบางทีเกิน 1 หมื่นบาทต่อครั้ง แล้วราคาพระแก้วหน้าตัก 1 cm. ราคาองค์ละ 1.- ถึง 2.- บาท จะต้องรับกี่องค์จึงจะคุ้มครับ

 

ผมหาคลิปของเครื่องจักรโรตาลี่ที่ไว้ใช้สร้างพระแก้วหน้าตัก 1 cm. ไม่พบ พบแต่เครื่องจักรสร้างขวดแก้วซึ่งสร้างขวดได้เร็วและมากต่อเนื่องตลอด 24 ชั่วโมง ซึ่งเป็นเครื่องจักรที่ถือว่าหนักกว่าแบบโรตาลี่ที่หยุดได้ เช่น ทำงานวันละ 8 ชั่วโมงแล้วหยุดได้ ไม่จำเป็นต้องวิ่ง 24 ชั่วโมง

ดูคลิปเครื่องจักรสร้างขวดแก้วนาทีที่ 0.0 นาที ถึง นาทีที่ 12.00 ก็พอจะเห็นได้เหมือนกัน แต่ต่างกันในรายละเอียดจากขวดมาเป็นพระแก้วหน้าตัก 1 cm. ครับ

 

คลิปนี้ใกล้เคียงกับงานที่สร้างพระแก้วหน้าตัก 1 cm. มากกว่าการสร้างขวดครับ

ลองดูนะครับ แต่ยังมีรายละเอียดที่ต่างกันยังเยอะอยู่ครับ

 

ภาพนี้คุณผู้ชายท่านหนึ่ง ถึงแม้ท่านจะน้อมถวายเงินสดหลายแสนบาทเพื่อทำนุบำรุงวัดนั้นในงานก่อสร้างถาวรวัตถุ ท่านเพียงขอพระแก้วหน้าตัก 9 นิ้ว กลวง เป่าด้วยปอดสีขาวฝ้าบนฐานดอกบัวจำนวนองค์เดียวเท่านั้น

และโยมผู้หญิงด้านล่างที่น้อมถวายมากกว่าสองหมื่นบาทก็ขอรับพระแก้วกลวงเป่าด้วยปอดบนฐานทรงก้อนหินองค์เดียวเช่นกัน ต่อมาพระแก้วกลวงสีใสทั้งหมด 56 - 58 องค์ถูกส่งมาให้ผมทำสีขาวฝ้า ซึ่งผมทำให้ด้วยการพ่นทรายอลูมีน่าเบอร์ 100

 

ขออภัย ภาพบนไม่ติด เลยนำมาโพสต์ให้เห็นครับ วันนั้นวันเดียวมีโยมมารับพระแก้วกลวงเป่าด้วยปอดหน้าตัก 9 นิ้ว 60 ท่าน ทางวัดได้จตุปัจจัยสร้างวัด ส่วนผมได้บุญที่น้อมถวายพระแก้วให้ท่านโดยไม่ยอมรับปัจจัยใดๆ อย่างนี้จึงเรียกว่าทำเพื่อพระพุทธศาสนาครับ ฟรีคือฟรีจริงๆ เพื่อพระพุทธศาสนา

 

อีกวิธีเกี่ยวกับซุ้มแสง แทนที่จะสร้างจากแก้ว ( มี 2 เทคนิคในการสร้างซุ้ม คือ กดปั๊ม Pressed Glass กับอีกเทคนิคคือ หล่อแบบ Lost Wax Glass ) หันไปสร้างเป็นโลหะ ซึ่งทุกวิธีหากเรามีช่างวาดตามจินตนาการได้ เราจะไม่ต้องเสียเวลาสร้างแล้วเกิดปัญหาภายหลัง

นี่คือจุดอ่อนของการสร้างชิ้นงานแทบทุกครั้ง คือการวาดภาพให้ได้ตามจินตนาการในทุกๆการออกแบบ จะช่วยในเรื่องนี้ครับ

 

พระแม่โพสพของสำนักขายพระแก้วสำนักนี้ มีลักษณะที่ผมดูว่า ไม่สวย โดยเฉพาะตรงส่วนที่เป็นศรีษะและลำคอที่ไม่สมดุลกันเลย ท่านใดเห็นเหมือนกับผมหรือไม่ ?

และพระแก้ว 25 พุทธศตวรรษอีกหลายๆปางก็เหมือนกัน ท่านใดมีความคิดเห็นแบบนี้ ลองโพสต์ภาพและชี้จุดที่ท่านไม่ชอบบ้างสิครับ เพราะถือว่าเป็นการแชร์ความคิดเห็นครับ

 

เอื้อเฟื้อภาพโดยคุณทนงศักดิ์ โบจรัส หนังสือพระแก้วแห่งสยาม หน้า 1 # 5-6

 

เอื้อเฟื้อภาพโดยคุณทนงศักดิ์ โบจรัส หนังสือพระแก้วแห่งสยาม

ภาพนี้ผมเห็นว่าเป็นโอกาสที่ดี ที่ผมจะขอความรู้จากท่านผู้อ่านกระทู้ครับ ขอทราบจากท่านผู้รู้ว่า ท่านมีข้อสังเกตุอย่างไร ? มีจุดบ่งชี้อะไร ? อย่างไร ? หากท่านเป็นผู้ที่สามารถชี้นำโครงการสร้างพระแก้วฯ ท่านอยากชี้นำอะไรครับ

 

ขอเชิญร่วมกันแสดงความคิดเห็นนะครับ จะได้ร่วมศึกษาไปพร้อมๆกัน