คืนเขย่าขวัญ

"ตี่เล็ก" เล่าประสบการณ์ขนหัวลุกจากซอยพันธ์จิต 2 ถนนสันติภาพ

เขาว่าเรื่องสยองขวัญมีอยู่รอบๆ ตัวเรานี่แหละ ปัญหาคือเราจะมองเห็นหรือเปล่า? รวมทั้งเรื่องผีๆ สางๆ ก็เช่นกัน มีหลากหลายรูปแบบจนนับไม่ถ้วน แต่ที่แน่ๆ คือทำให้คนเห็นหวิดหัวใจล่มสลายทั้งนั้นเลย

วันนี้ผมมีเรื่องแปลกประหลาดมาเล่าให้ฟัง!

ผมเป็นเด็กซอยพันธ์จิต 2 ถนนสันติภาพ ฝั่งคลองผดุงฯ ย่านวงเวียน 22 กรกฎา นี่เองครับ ถ้าจะบอกชัดๆ คือซอยนี้อยู่หลังที่จอดรถของห้างขายยาหมอมี ปากซอยเคยมีโรงแรมเก่าแก่คือโรงแรมสันติภาพ แต่เดี๋ยวนี้เลิกกิจการหรือปิดชั่วคราวก็ไม่ทราบแน่

สาเหตุมาจากคนเช่าชักดาบ เบี้ยวทั้งค่าเช่ากับค่าภาษี ทำตัวเป็นขอมดำดินหายไปไหนไม่รู้ เจ้าของเลยเอาป้ายขนาดใหญ่มาปิดทางเข้าไว้ทั้งหมด

ถัดจากโรงแรมในอดีตแห่งนี้ไปก็คือร้านสะดวกซื้อ "โด่ เร มี สโตร์" ติดๆ กับคลินิกสุปราณี คุณหมอสาวใหญ่ใจดีมากครับ เพราะพวกเราชาวตึกแถว กับลูกจ้างขายแรงงานนานาชาติก็ไม่ใช่ว่าร่ำรวยอะไรนักหนา พอมีกินมีใช้ไปวันๆ เท่านั้น

ค่าฝากท้องคิดครั้งละ 50-100 บาทเท่านั้นเองครับ! ตรวจเบาหวานก็แค่ 50 บาทเหมือนกัน แถมปรึกษาโรคฟรีอีกต่างหาก

น่าแปลกอย่างที่ร้านโด่ เร มี กับสุปราณีคลินิกปิดในพุธตรงกัน!

ผมเองเคยเข้าไปซื้อของในร้านสะดวกซื้อบ่อยๆ เฮียท้งเจ้าของร้านเป็นคนเก่าแก่ อัธยาศัยดี คิดราคากันเอง ถ้าเป็นขาประจำก็มีแถมนิดแถมหน่อย ลุงอ๋า - อดีตขาใหญ่เดี๋ยวนี้ร่วงโรยไปตามกาลเวลา แกเที่ยวเก็บกระดาษเก่าขายเลี้ยงตัวไปวันๆ ผมเห็นเฮียท้งเอาลังกระดาษหนาๆ แถมให้แกไปขายเป็นประจำ

ร้านนี้มีเหล้า เบียร์ น้ำส้ม น้ำหวาน บุหรี่ รวมทั้งของกินของใช้จิปาถะ ถึงไม่บอกก็คงทราบดีว่ามีอะไรบ้าง

แต่สิ่งที่น่าสนใจสุดๆ คือของสะสมที่ติดพราวเอาไว้เต็มร้านน่ะซีครับ!

รูปถ่ายเกือบทั่วโลกที่เฮียท้งแกไปเที่ยวมา ตั้งแต่ยุโรปยันออสเตรเลีย เมืองจีนยันอเมริกา อินเดีย เนปาล ศรีลังกา พม่า ลาว แกไปมาหมด เหลือเชื่อจริงๆ เลย แต่เห็นรูปแล้วก็ต้องเชื่อ...นับถือ นับถือ

ของสะสมที่ว่ามีทั้งซอด้วง, ซึง, ขลุ่ย และแคน รวมทั้งรูปสลักไม้ที่ข้างฝา

ที่ห้อยจากเพดานคือ รูปหัวโขนหนุมาน, กลองสองหน้า, กลองรำมะนา, ระนาด, ฉิ่งฉาบ ฯลฯ พวกนี้ส่วนมากจะเป็นอันเล็กๆ แบบย่อส่วนทั้งนั้น

มีภาพเขียนจากศรีลังกาใส่กรอบไม้ ห้อยอยู่ใต้เพดานซีครับที่โดดเด่นมาก ก้าวเข้าร้านเป็นสะดุดตาทันที!

หญิงสาวกำลังเริงระบำในชุดประจำชาติ มองเผินๆ ก็คล้ายกับนาฏศิลป์ อินเดีย ส่วนชายหนุ่มกำลังตีกลองยาวเริงร่า...เป็นภาพสีน้ำเงินแดง เฮียท้งบอกว่าจุดเด่นและน่าแปลกของภาพนี้คือมีสองหน้า ผมสงสัยเลยเดินไปดูทางด้านหลัง ปรากฏว่าไม่ใช่เหมือนด้านหน้า แต่มันดูคล้ายทะลุออกมาข้างหลังเฉยเลย

อธิบายง่ายๆ คือ ผู้ชายตีกลองอยู่ซ้ายมือ ผู้หญิงอยู่ทางขวา เมื่อไปมองข้างหลังก็เห็นผู้ชายอยู่ด้านขวามือ แล้วผู้หญิงอยู่ทางซ้ายมือ...มองกลับไปกลับมาก็เหมือนกันทุกอย่างจริงๆ เอ้า!

ใกล้ๆ กันเป็นแตรทองเหลืองขนาดใหญ่ ยาวเท่าแขนเห็นจะได้ ดูเก่าคร่ำคร่าเชียว จะจริงหรือปลอมไม่น่าสนใจเท่ากับรูปทรงแปลกตาของมัน

"อั๊วซื้อมาจากเนปาลว่ะ" เฮ้ยท้งบอก "แต่คนขายเป็นทิเบต ตอนแรกอั๊วติว่าใหญ่เกินไป เอาขึ้นเครื่องลำบาก แต่มันบอกว่าสบายมากเพราะรูดหรือพับได้ นี่ไง...."

เฮียท้งแกเอาเก้าอี้มาตั้งแล้วปีนขึ้นไปสาธิตให้ดู เออ! ไอ้แตรที่รูปร่างคล้ายปี่ยักษ์ปี่มารนั่นร่นเข้าไปได้ถึงสองชั้นจริงๆ แฮะ

จนกระทั่งคืนเกิดเหตุ!

ผมกับเพื่อนๆ อีกสองคน คือเจ้าหน่ำกับเจ้าลิ้มไปกินสุกี้เนื้อวัวแกล้มเหล้ากันที่ร้านดังของวงเวียน 22 กรกฎา คุยโม้กันเรื่องฟุตบอลโลก เจ้าหน่ำชอบสิงโตคำราม เจ้าลิ้มชอบอินทรีเหล็ก ผมชอบอิตาลี ไอ้ต๊อตติมันหล่อดีน่ะครับ...โต๊ะข้างๆ ก็คุยเรื่องเดียวกับเรา ฟุตบอลโลกฟีเวอร์นี่ครับ ทำไงได้

ราวสามทุ่มกว่าๆ เกือบจะสี่ทุ่ม เราก็เดินออกจากร้านเพื่อกลับบ้านในซอยเดียวกัน

อ้อ! ยังไม่เมานะครับ แค่มึนๆ เอง คุยฟุ้งกันเรื่องไอ้หนูรูนีย์มันจะหายเจ็บหรือยัง? สเปนจะเป็น หมูสนามจริง - สิงห์สนามซ้อม ตามฟอร์มอีกหรือเปล่า? อองรี กับ ซีดาน จะช่วยแก้หน้าทีมตราไก่จากบอลโลก 2002 ได้หรือเปล่า?

แชมป์โลกตวักตะบวยอะไรไม่รู้ ตกรอบแรก ไม่ชนะใครเลย แถมยิงไม่ได้ซักประตูอีกต่างหาก!

ผ่านป้ายใหญ่ที่ปิดหน้าโรงแรมสันติภาพไปแล้ว เสียงดนตรีดังแว่วออกมาจากร้านโด่ เร มี...เราหันไปดูก็ต้องหยุดชะงักไปตามๆ กัน เสียงฆ้องกลอง แคนปนระนาดผสมกับเสียงปี่แหลมๆ อ้าวๆ พิลึก ท่าทางจะสนุกกันใหญ่

นั่นไง...หัวหนุมานพยักพเยิดไปมา หงึกๆ หงักๆ เหมือนกำลังเล่นโขนอยู่จริงๆ ปี่หรือแตรทิเบตก็ยกขึ้นเป่าเข้ากับระนาดและกลอง เสียงฉิ่งคอยให้จังหวะครึกครื้น

โอ้โห! หนุ่มสาวนาฏศิลป์ชาวศรีลังกากำลังเริงร่าสุดเหวี่ยง สาวสวยเยื้องกรายร่ายรำ หนุ่มหล่อก็โยกตัวตีกลองสองหน้าเข้าจังหวะ พลางยักคิ้วหลิ่วตาให้เรา...เจ้าหน่ำครางว่า ป่านนี้เฮียท้งยังไม่ปิดร้านหรือวะ วันพุธด้วยนะโว้ย!

ขาดเสียง ภาพต่างๆ ก็ค่อยเลือนรางจางหายไป เห็นแต่หน้าร้านที่ปิดสนิทอยู่ตรงหน้าเรา...เจ้าลิ้มเผ่นนำหน้า ผมกับเจ้าหน่ำวิ่งตามไม่คิดชีวิต จะว่าตาฝาดก็เห็นกันทั้งสามคน....ไม่เชื่อคุณลองแวะไปดูที่ร้านโด่ เร มี สโตร์ ซอยพันธ์จิต 2 ดูซีครับ บรื๋อออ...


ที่มา

 

หลอนดีครับเรื่องนี้ จริง ๆ ผมก็เคยคลุกคลีอยู่แถวนั้นพักใหญ่ ๆ เหมือนกัน พูดแล้วก็คิดถึงแถวนั้นมาก ๆ ครับ