คุณเคยคิดไหมว่าทำไมคุณต้องตาย?

ผมนอนคิดอยู่หลายครั้งหลายหน ในคืนหนึ่ง ว่าทำไมคนต้องตาย ทำไม

เจอกันแล้วต้องจากไป ทำไมได้มาแล้วก็ต้องหายไป มีเกิดแล้วทำไมจิงมีดับ

ความคิดของผมมีแล้วก็ดับไปอีก อะไรก็ดับไปหมด มันดังเอง หลุดเอง

ไม่เที่ยงแท้ อันเก่ายังไม่ทันดับอันไหม่ยังมาอีก

ผมเคยขอพร กับ พระพุทธเจ้า พระเยซู ฯลฯ ขอไปหมด

ผมขอให้ ตัวผมเองไม่มีวันตาย ขอให้พ่อแม่ ไม่ตาย ญาติไม่ตาย เพื่อน

รวมถึงสุนัขของผม...

ขอทุกวันเลยก่อนนอน เห็นพระทีี่ไหนก็ต้องขอ

และผมคิดว่าขอแล้วเราจะไม่ตาย ก็นั่งขอไปอีก

ประมาณ 6 ขวบ มั้งครับ

ก็มารู้อีกที่ว่า ไม่มีใครหนีพ้นความตาย

ได้ดูประวัติพุทธเจ้าแล้วก็คิดพิจรณา ว่า.... เอ..ที่เราขอมานี่ไรประโยชน์หรือ

เราก้เห็นความจริงแต่บัดนั้น และความจริงก็ค่อยๆบังเกิด

สุนัขของผมก็จากไป ญาติก็จากไป สุนัขไม่ได้ตายนะครับ แต่จากไป

ญาตินี่เสียชีวิต เพื่อนผมยังไม่ตายแต่ก็จากไปอีก

คิดแล้วคิดอีก ยังคิดอยู่ว่าทำไม เราต้องตายด้วย เราทำผิดอะไรหรือ เราทำไม

ต้องจากกันด้วย ทำไมต้องมีการดับสิ้น

ผมก็คิดพิจรณา ทุกวันเข้า ช่วงหนึ่ง ไม่เชื่อพุทธเจ้า แล้ว ตอนนี้ เคารพพุทธเ้จ้า

ดั่งชีวิต บูชาคุณของท่านที่ท่านบำเพ็ญมานานเพื่อช่วย คนธรรมดาอย่างเราๆนี่

ตอนนี้ก็ยังคง คำถามเดิมว่า "คุณเคยคิดไหมว่าทำไมคุณถึงต้องตาย?"

 

๏คำถาม๏

1. คุณรูตั้งแต่เมื่อไหร่ว่าคุณต้องตาย

ดูอย่างพุทธเจ้าท่าน นานเลยกว่าท่านจะรู้ถึง การ เจ็บตาย

แล้วคุณละ? ผมคิดว่าคงไม่มีใครรู้หลอกว่าต้องตายตั้งแต่อยู่ในท้อง...

2. คุณรู้แล้วคุณคิดจะทำอะไรกับมัน หรือ รู้สึกอย่างไร

พุทธเจ้าท่าน ได้เห็น แล้วก็คิดขึ้นมาทันที่ว่าเราจะทำอย่างไรกับมันดี แล้วคุณละ?

คิดอย่างไร...

 

แลกเปลียนคติธรรม คำสอนพุทธเจ้า ทางดับทุกข์ ได้หมดเลยนะครับ ถามอะไรก็ถามในนี้ ได้เลยนะครับ ไม่ใช่ถามผมนะครับ ผมผู้รู้จริงที่เข้ามา ถ้าผมรู้อะไรก็จะช่วยนะครับ

คุยส่วนตัวได้นะครับ kodyhusky@hotmail.com แอดมาได้นะครับ

 

1.รู้ว่าต้องตายเมื่อไหร่ รู้มาตั้งนานจนจำม่ได้คาดว่าน่าจะซัก 3-4 ขวบ
2...สมัยเด็กก็รู้สึกกลัว ว่าทำไมเราต้องตาย ทำไมไอ้นั่นต้องตายไอ้นี่ต้องตาย พอเข้าสู่ช่วง ม.1-ม.2 สนใจเรื่องความเป็นอมตะมากมาย ถึงขั้นลงทุนสั่งซื้อสมุนไพร จากจีน หรือต่างประเทศ มาศึกษาดู และทดลองดู เคยมีครั้งหนึ่ง ได้ค้นเจอสูตรยาอยุวัฒนะ ในลิ้นชักของตา เป็นภาษาจีน ป้าเขาก็บอกเป็นของ ทวดของทวด(กี่รุ่นไม่รู้ ของตา)ที่จีน ผมก็ให้อากง ที่อ่านเขียนภาษาจีนเป็นแปลส่วนผสมให้(ส่วนผสมไม่ขอบอก) แล้วตั้งใจจะลองกับตัวเอง

ดีที่ได้ศึกษาศาสนาพุทธ(กว่าจะเข้าถึงเรื่องนี้นานพอดู) เลยทำให้รู้ว่า ไม่มีใครหนีความตายพ้น ขนาด จอมจักพรรดิ จิ๋นซี ฮ่องเต้ ยังสิ้นพระชน เพราะลองยาเป็นพัน ๆ ชนิดเพื่อให้ตัวเองเป็นอมตะแต่สุดท้ายก็ไม่

ตอนนี้ถามว่ากลัวความตายมั้ย ไม่หรอกครับ ยังไงก็ต้องตาย แต่ถามอยากตายเมื่อไหร่ ก็จะขอตอบว่า หลังจากประสบความสำเร็จ และ พิสูจน์สิ่งที่สงสัยจนหมดสิ้น แต่แน่นอน "ความโง่ของมนุษย์เป็นสิ่งที่มีไม่รู้จักหมดจักสิ้น ตราบใบที่ยังโง่อยู่ก็ขออยู่ต่อไป!(ข้ออ้างชัด ๆ)"

คำตอบสุดท้าย ทำไมต้องตาย ขอตอบแบบกวน ๆ เพราะแก๊ซโซฮอล

^ 3 ^

 

อนุโมทนาครับ

แล้วตอนนี้ถ้าเป็นอมตะได้ แล้วอยากจะเป็นไหมครับ?

 

1 รู้ตั้งแต่จำความได้
2แรกๆไม่ใส่ใจเพราะคิดว่าอีกนาน ต่อมาเริ่มหวั่นกลัว ต่อมาก็พยายามวางเฉย และจะพยายามต่อไปในทางของธรรม

 

......ไม่เคยคิดว่า ทำไมถึงต้องตายครับ

คิดแต่ว่า เกิดมาทำไม ตอนนี้รู้สึกว่า ไม่อยากเกิดครับ

ดังนั้นเมื่อเกิดมาแล้ว ก็เลยต้องทำให้ ตายแล้วจะไม่เกิดครับ

ขี้เกียจเกิดแล้วครับ....ลำบากและเป็นทุกข์

 

ไม่เคยคิด...

ไม่รู้สึก เฉยๆ เรื่องธรรมดา

 

อนุโมทนาครับ...

 

อนุโมทนาที่ไม่อยากเกิดครับ

 

เรื่องพวกนี้ เป็นเรื่องอจินไตย ไม่ควรทำความเข้าไปตามรู้ เพราะจะทำให้เข้าถึงความบ้า ใครอยากบ้าก็ไปตามรู้


อจินไตย แปลว่าสิ่งที่ไม่ควรคิด หมายถึงสิ่งที่ไม่อาจเข้าใจได้ด้วยตรรกะสามัญของปุถุชน มี 4 อย่างได้แก่

พุทธวิสัย วิสัยของพระพุทธเจ้าทั้งหลาย

ฌานวิสัย วิสัยแห่งอิทธิฤทธิ์ของฌาน

กรรมวิสัย วิสัยของกฎแห่งกรรม ที่สามารถติดตามไปได้ทุกชาติ รวมถึงการให้ผล และการรับวิบากกรรม

โลกวิสัย วิสัยการมีอยู่ของโลก

ใน ทางพระพุทธศาสนาไม่แนะนำให้คิดเรื่องอจินไตย เพราะวิสัยปุถุชนไม่อาจเข้าใจได้โดยถูกต้องถ่องแท้ ทั้งเพราะความเข้าใจไม่ได้ในฐานะที่เป็นของลึกซึ้ง เป็นเรื่องทางจิต หรือเป็นเรื่องที่ไม่สามารถหาคำตอบที่สิ้นสุดได้ ถ้าคิดมากจริงจังในการหาคำตอบเหล่านั้นจากการคิดเดาเอาด้วยตรรกะเองจึง อาจกลายเป็นคนบ้าได้ อจินไตยในเรื่องทางจิตจึงเป็นเรื่องที่รู้ได้ด้วยการบรรลุธรรมชั้นสูงเท่า นั้น

 

ร่างกาย

ตายคืออะไร สังขารตาย แค่การเปลี่ยนรูปของสสารและพลังงาน ทุกสรรพสิ่งในเอกภพล้วน เกิด-ดับอยู่เช่นนี้ ร่างกายประกอบจาก ธาตุ ดินและน้ำ ธาตุลมช่วยในการเปลี่ยนรูปพลังงาน ประกอบกับอาหารที่กินเข้าไป จึงเกิดกระบวนการเอแทบอลิซึม การสันดาปพลังงาน เกิดเป็นธาตุไฟ ให้ความอบอุ่นรางกาย และเป็นพลังงานในการดำเนินชีวิต

จิต
อะไร ทำให้ทุกสรรพสิ่งเกิดขึ้น เมื่อจิตคุณมีความอยาก ความปราถนายึดเกาะใดๆ มันก็ไปเกิดเป็นสื่งนั้น ถ้าคุณหมดความอยาก ความปราถนาทั้งสิ้นแล้ว จิตคุณก็จะไม่เกิดอีก

 

พอรู้ว่าตนเองต้องตายในวันข้างหน้าก็รับไม่ได้ ไม่อยากตาย ไม่อยากเชื่อว่าต้องแก่ ต้องเหี่ยว
เลยมาศึกษาธรรมมะ

 

ทำไมต้องตายทุกสิ่งทุกอย่างย่อมมีวัฎจักรเป็นตัวของมันเอง โดยเฉพาะสิ่งมีชีวิต
ความเจ็บปวด ความตาย ทำไมช่างน่าเศร้าเช่นนี้ การหาทางออกหลายคนก็เริ่มคิดกันได้
เช่นการเป็นหุ่นยนต์ การเป็นเดอะแมททริก การอวตาร จากหนังหลายเรื่องที่ล้วนต้องการหาทางออกเกี่ยวกับเรื่องนี้
จากประสบการณ์พระเจ้าไม่เคยรับรู้อะไรจากมนุษย์เลย มีแต่จิตของตัวเราเองนั้นที่ช่วยตัวเองได้เท่านั้น จากคำสุภาษิต ตนแลเป็นที่พึ่งแห่งตน อีกอย่างพระเจ้าจะมาตอนที่เราใกล้ตายแค่นั้นครับ หรือตอนที่เราอับหนทาง ไม่ก็วันสิ้นโลกนั่นแหละมั้ง มนุษย์จะกล่าวกันบ่อย ชะตาของมนุษยชาติจะเป็นยังไงต่อเอย
ท่านหาแนวทางในการดำเนินชีวิตได้ยัง ถ้าพบแล้วก็ทำตามใจเรียกร้องครับ ขอให้เป็นเรื่องที่ดีๆละกัน เพราะไม่รู้จะชั่วไปทำไม ทำอะไรไว้ก็เข้าตัวเองหมดแหละครับ ทั้งชาตินี้หรือชาติหน้า ชีวิตนิรันดร์มีจริงหรือ ไม่เข้าใจพระเจ้าเหมือนกัน

 

คนที่เข้าใจโลกอย่างแท้จริง... จะอยากหนีจากโลกนี้ไปอย่างเร็ว...

^______^

 

ก็เคยคิดนะ จำไม่ได้ว่าเมื่อไรแต่ก็เลิกคิดแล้วล่ะ เพราะถ้าไม่อยากตายก็ต้องไม่เกิด ถ้าไม่เกิดได้มันจะตายได้อย่างไรจิงปะ?

ทำไมคนเราต้องตาย..ก็ตามกฏไตรลักษณ์น่านแหละ เกิดขึ้น ตั้งอยู่ ดับไป
เจอกันแล้วต้องจากไป จากไปแล้วใจยังคิดถึง ยึดมั่นถือมั่นวางไม่ลงก็เปนทุกข์ยิ่งทุกข์มากเท่าไร...ก็ยิ่งจะพ้นทุกข์เร็วเท่านั้น เพราะความทุกข์เปนเพื่อนกับมนุษย์มากกว่าความสุข คนเราถึงกระเสือกกระสนอยากจะพ้นทุกข์

เราก็เคยขอพร กับ พระพุทธเจ้า พระเยซู ฯลฯ กะว่าเจอใคร ศาสนาไหนก็ขอไปโหมด..ขอไปขอมา จำได้มั่งไม่ได้มั่ง ผ่านภพผ่านชาติติดหนี้สินอิรุงตุงนัง ท้ายที่สุดก็ต้องมาใช้หนี้กันให้วุ่นวายไปโหมด..นี่ก็ของชั้น...โน่นก็ของชั้น..

เราไม่เคยขอให้ตัวเองไม่มีวันตายเพราะถ้าไม่ตายก็เปลี่ยนภพไม่ได้ บางครั้งก็อยากที่จะเลื่อนภพภูมิกะเขาบ้างไม่ใช่อะไรก็อยู่ที่เดิม..นั่งเฉย...ยังเซ็งเลย คิดเอาเองก็แล้วกัน

 

คุณ สุนัข กับ หมาต่าง กันอย่างไร

คุณ กินข้าว กับ รับประทานอาหาร แตกต่างกันอย่างไร

 

ไม่รู้จะเขียนยังไง.....ไม่ใช่ไม่รู้ว่าทำไมต้องตาย แต่ไม่รุ้จะบรรยายเป็นตัวเขียนยังไง...

 

ตอนผมเป็นเด็กผมได้ยินว่า คนนั้นตายคนนี้ตาย ผมก็ไม่ได้รู้สึกอะไร คงเป็นเพราะผมเป็นเด็ก แล้ววันหนึงผมประมาณ ม.2 ครับ นั่งดูทีวีกะคุณตา ผมจะสนิทกะคุณตามาก ผมนอนดูทีวี เอาหัวหนุนตักตาแล้วเผอิญมผงมองเห็นเท้าของคุณตา ซึ่งตอนนั้นท่านน่าจะ อายุ60 กว่าแล้ว เห็นความเหี่ยว รอยแตกที่เท้าท่าน ไม่รู้ผมเป็นไรน้ำตาผมไหลมาทันที ผมรุ้ทั้นทีว่าซักวันนึง ตาจะต้องตายจากผมแน่ น้ำตามันไหลโดยที่เรากลั้นไม่อยู่ ในความคิดจะทำยังไงไม่ไห้ตาจากเราไป ทุกครั้งที่นึกถึงเรื่องที่ คุณตาจะจากเราไปไม่วันไดก็วันนึ่งทำใจยากมาก นานมากครับกว่าจะทำใจได้ ทำใจว่าซักวันนึ่งตาเราต้องตาย ทั้งๆที่ท่านยังมีชีวิตอยู่ ตอนนี้ทำใจได้แล้วครับ ประมาณ 80เปอเซนต์ ว่าหากวันนึ่งท่านจากเราไปจริงๆ 20เปอเซนต์ เผื่อเสียใจครับ ตอนนี้คุนตาผมยังอยู่ครับ อายุ80 กว่าแล้วครับซึ่งท่านจะเป็นคนชอบเข้าวัดปฎิบัติธรรม ผมมีความสุขมากครับเวลาเห็นท่านปฎิบัติธรรม