คุณได้รับผลอย่างไรจากการปฏิบัติธรรม

ตะก่อนเป็นคนดื่อมาก เอาแต่ใจ อารมณ์ร้อน และที่สำคัญหลายใจมาก55+

แบบว่าศิลข้อสามนี้ครบทุกความผิดจัดเต็มๆ

หลังจากมาลองปฏิบัติธรรมกะเขาดูบ้าง

ชีวิตมีความสงบและสุขมากขึ้นเยอะเลยครับ

เรื่องความทุกข์ก็ลดน้อยไปมาก เพราะรู้เท่าทัน

พบเจอแต่สิ่งดีดี ใช้ชีวิตได้ราบเรียบ อุปสรรคในชีวิตลดลง

ซึ่งแต่ก่อนปฏิบัตินี่จะมีอุปสรรคเยอะทำอะไรก็ติดๆขัด

การงานการเงินก็ดีขึ้นมากเลยครับ ซึ่งเป็นเรื่องที่ต้องรู้ด้วยตนเองครับ

ผู้ปฏิบัติจะเข้าใจได้เหมือนๆกันเนอะ

 

พบว่าจิตใจตนเองเยือกเย็นขึ้น ลดความคาดหวังและสามารถปล่อยวางได้มากขึ้น ทุกสิ่งมีเกิดขึ้นและดับไปได้ ได้ใช้ชีวิตอย่างมีสติมากขึ้นค่ะ ขออนุโมทนากับทุกท่านที่ปฏิบัติธรรมนะคะ

 

ผู้ปฏิบัติธรรม ย่อมมีธรรมเป็นเครื่องรักษา อาศัยอยู่ในธรรมวิหาร ย่อมเจริญในธรรม

ทั้งโลกิยะและโลกุตตระ นี้ หามีความเจริญอันใด ยิ่งไปกว่าความเจริญในธรรม
ผู้เจริญในธรรม ย่อมเป็นผู้ไม่ประมาท ย่อมเป็นผู้ห่างไกลทุกข์ได้ในเบื้องต้นและมีบรมสุขคือนิพพานเป็นที่สุดครับ สาธุ

 

เข้าใจ กฏแห่งกรรม
ไม่กล้าทำกรรม ไม่ต่อกรรม
รู้จัก อโหสิกรรม
รู้จัก ละกิเลส
รู้จัก ความสุข ที่ไม่ต้องอาศัย เงินทอง เข้ามาเป็นปัจจัยในการสร้างความสุข

 

รู้จักปล่อยวางมากขึ้นค่ะ รู้ว่าการเวียนว่ายตายเกิดนั้นเป็นทุกข์ เป็นทุกข์เพราะ "ตัวกู..ของกูค่ะ"....ได้รู้ว่า"พระนิพพาน" ไม่ได้สูญไปไหน..องค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าและหลวงพ่อฤาษีลิงดำ ได้ปูทางให้ลูกหลานของท่านทุกคน..ได้เข้าสู่กระแสพระนิพพานกันแล้วค่ะ...แล้วแต่ใครจะเลือกเดินค่ะ
...ขออนุโมทนากับทุกๆ ท่านที่ตอบกระูทู้และเจ้าของกระูทู้ค่ะ...และขอให้ทุกท่านเจริญด้วย ทาน ศีล สมาธิ ปัญญา เข้าสู่พระนิพพานกันทุกท่านในชาตนี้ค่ะ...สาธุ

 

ขออนุโมทนาบุญกับทุกท่านที่ปฎิบัติธรรมค่ะ
มีสิงดีดี เกิดขึ้น รู้สึกมีความสุขทุกครั้งที่จากการเป็นผู้ให้ ไม่ยึดมั่นถือมั่น มีสติมากขึ้น และ กลัวที่จะทำบาป สู้ต่อไปค่ะ

 

อนุโมทนาสาธุ

เช่นเดียวกับข้าพเจ้า ช่วงเวลาที่รู้สึกหมดความอดทนที่เกินทนกับความทุกข์ เป็นจุดเริ่มต้นให้ข้าพเจ้าได้พบกับสัจธรรม เมื่อมองไปดูความผิดพลาดต่างๆ ทำให้เก็บมาปรับปรุงแก้ไขตัวเองตลอดเวลา ให้ดียิ่งๆขึ้นไป โดยยึดเอาพระพุทธเจ้าเป็นครู

 

ตอนนี้รู้สึกได้ถึงความว่าง เหมือนตัวเองยืนอยู่บนจุดสูงสุดที่ความทุกข์ไปไม่ถึง รู้สึกโปร่ง โล่งสบาย เหมือนเดินทางมาใกล้ที่สุดแห่งทุกข์แล้วแต่ก็มีทุกข์บ้างเป็นธรรมดาเหมือนคนทั่วไป แต่อีกไม่นานขออยู่ในสมณเพศ ขอปฏิบัติให้เจริญในธรรมยิ่งๆขึ้นไป

 

แหมผมละอิจฉา คนที่รู้ตัวเองว่ากรรมของตนเองเหลือน้อยแล้วจริงๆ อิอิ
ไม่ได้แซวนะครับคือผมรู้ว่าตัวเองทำกรรมไว้เยอะนะครับ

 

รู้สึกดีขึ้น ทุกๆอย่าง ครับ

 

ใช้ชีวิตมีสติมากขึ้น.......รู้เท่าทันอารมณ์และเจอแต่สิ่งดีๆ

 

กระทู้ดีมีประโยชน์ครับ ขอสนับสนุน

 

สำหรับผมจากการปฏิบัติมาช่วงนึงก็รู้นิสัยใจคอตัวเองมากขึ้ืน มีสติที่จะคอยเตือนตัวเอง
ให้เปลี่ยนตัวเองใหม่ โดยใช้ธรรมะค่อยๆเปลี่ยนตัวเอง ผลที่ได้คือ ยังติดใจในสิ่งบันเทิง
เริงรมณ์อยู่บ้าง โมหะ โทสะ มีแต่ระงับได้เร็วขึ้น โลภะไม่คิดมากนักขอแค่พอมีพอใช้
ไม่ลำบาก ของไม่จำเป็นบางอย่างยังเลิกไม่ได้

จุดมุ่งหมายที่ยังไม่ได้ทำคือฝึกสมาธิภาวนา แต่พยายามรักษาศีล 5 และสวดมนต์แผ่กุศล
ให้พ่อแม่ น้องสาว เจ้ากรรมนายเวร ทุกวัน

 

อันดับแรกมีสติมากขึ้นค่ะ เวลาโกรธ ก็รู้ตัวว่าโกรธ ๆทำให้อึดอัด
คับข้องใจจึงปล่อย ใจก็เบาสบาย ต่อมาอยากถือศีลห้าแบบจริงจัง
หลุดบ้างไรบ้าง^_^ แต่ก็มีสติรู้ทันทุกครั้งที่หลุด ตอนนี้ก็ยังหลุดบ้าง
รู้สึกว่าการรักษาศีลห้าไม่ยากอย่างที่คิด หลุดบ่อยก็รู้บ่อย ทำไปเรื่อยๆ ก็จะกลายเป็นปกตินิสัย รู้สึกดีจริงที่อย่างน้อยชาตินี้
เกิดมาก็ยังรู้จักกลัวการทำอกุศลกรรมต่างๆ อนุโมทนาบุญกับทุกท่านที่ร่วมแชร์ประสบการณ์ในกระทู้นี้
เมื่อนานมาแล้วเคยมีคนบอกกับข้าพเจ้าว่า " เคยสังเกตุไหมคนที่
ปฏิบัติในทางธรรมสุดท้ายมักจะได้มาเจอกัน " ข้าพเจ้าเชื่อว่าเป็นเช่นนั้นจริง แค่ดูจากกระทู้นี้ก็พิสูจน์ให้ข้าพเจ้ารู้ได้แล้ว:cool:

 

อนุโมทนากับ จขกท และทุกท่านค่ะ สหธรรมมิก
ชีวิตเปลี่ยนแปลงแบบว่าค่อยเป็นค่อยไป ......พุทโธ ธัมโม สังโฆ เป็นที่พึ่งของข้าพเจ้า ที่พึ่งอื่นของข้าพเจ้าไม่มี ค่ะ ประสบการณ์ชีวิตที่ผ่านมา โศรก เศร้า เคล้าน้ำตา ดีใจที่สุด เสียใจที่สุด มีมาแล้ว พบสัจธรรมแห่งชีวิตแล้ว ขอบคุณความทุกข์ ขอบคุณความสุข ขอบคุณพ่อแม่ที่ให้ชีวิตมา สมัยเรียนอยู่ปี 3 ได้มีโอกาสเรียนกรรมฐานกับหลวงพ่อจรัญ ฐิตธัมโม 5 วัน หลวงพ่อเมตตา สอนด้วยตนเองด้วย และเมื่อเวลาผ่านไป ผ่านมา ทำงาน มีครอบครัว หลงลืมคำสั่งสอนหมดสิ้น จนเมื่อเกิดความทุกข์ขึ้นมา เสียใจมาก คิดอะไรไม่ออก ว้าวุ่น ร้อนไปหมด เกือบตาย ได้เกิดแว๊บคิดถึงหลวงพ่อจรัญขึ้นมา วินาทีนั้นทำให้ชีวิตเราถึงจุดเปลี่ยนทันที เราตัดสินใจไปปฏบัติธรรม ที่วัดอัมพวัน จ.สิงห์บุรี ไปกราบหลวงพ่อด้วยน้ำตา ไปเรื่อยๆ 3 วัน 7 วัน เวลาไปต้องเอาลูกไปฝาก ย่า ปู่ ยาย หรือบางทีก็น้องสาว ช่วยเลี้ยงลูก แล้วก็หนีสามีไป ใครๆ ก็พูดว่าไปไม่ขออนุญาตสามีระวังไม่ได้บุญ(แม่เราเคยพูด) เราไม่เถียง แต่เราก็ไปเรื่อยๆ ผ่านไปประมาณ 10 ปี เดี๋ยวนี้ แม่เรา และสามีหันมาปฏิบัติธรรม สวดมนต์ นั่งสมาธิ และไปปฏิบัติธรรมที่วัดตามวาระโอกาส และชอบฟังธรรม และสามารถไปอินเดียกับสามีได้แล้ว พูดจาภาษาธรรมเดียวกันแล้ว สาธุ สาธุ กราบองค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า พระธรรม และพระสงฆ์ด้วยเศียรเกล้า สาธุ สาธุ

 

สิ่งที่เราได้ตั้งใจจะทำ และ ทำได้แล้ว ที่เห็นได้ชัด+เป็นเหตุเป็นผล
เป็นเรื่องอธิบายได้ เอาแบบที่ไม่ใช่เรื่องที่เหลือเชื่อ
หรือสิ่งที่มองไม่เห็นมาดลบันดาลให้เป็นไป ให้ชีวิตดีขึ้น

- ตั้งใจสวดมนต์ ทำสมาธิ = จิตใจสบาย,คลายกังวล,ใจเย็น โกรธน้อยลง,มีสมาธิ
พูดจาดีขึ้น คนก็รักมากขึ้น เป็นมิตรมากขึ้น จึงไม่มีใครมานินทาเรา
ไปในทางไม่ดี หรือ พูดไม่ดีกับเรา สบายหู สบายใจมากขึ้น
ไม่มีเรื่องหงุดหงิด ชีวิตปกติสุข

- ตั้งใจไม่ไปเที่ยวที่อโคจร หรือ ดื่มเหล้า= เงินในกระเป๋าเหลือมากขึ้น
การเงินหมุนเวียนดีขึ้น หนี้สินลดลง เพราะเที่ยวครั้งนึงก็หลายตัง
พอไม่เที่ยวเงินก็เหลือเยอะขึ้นมาก
ไม่เจอ คนที่ไม่ดี คนเที่ยวกลางคืน
พากันฉุดไปลงต่ำ หลอกลวงให้เสียใจ

- ตั้งใจจะไม่โลภอยากได้เงิน มีทรัพย์สมบัติเยอะๆ = ไม่ต้องเหนื่อยมากในการดิ้นรนหาเงินทอง สะสมทรัพย์ จนกองทับท่วมตัว ใช้ชีวิตพอเพียง
ความเครียดมาเยือนน้อยลง จิตใจสบาย มีเวลาพิจารณาตัวเอง จึงรอบคอบในการคิด ตัดสินใจและวางแผนชีวิตได้มากขึ้น มีวุฒิภาวะมากขึ้น จากที่เมื่อก่อน ไม่เคยสนใจ
ว่าชีวิตจะเป็นยังไงต่อ ที่สำคัญไม่เป็นไมเกรน ไม่เป็นโรคประสาท

แต่แอบมีบางเรื่อง ก็มีสิ่งที่มองไม่เห็น มาดลบันดาล และ ทำให้อุปสรรคต่างๆในชีวิตน้อยลง กรรม คือ การกระทำ และ ต้องได้รับผลของกรรม ทำอย่างไร ได้อย่างนั้นเป็น เรื่อง ธรรมดา ธรรมชาติ............................

 

เมื่อก่อนบวชเนกขัมมะ ปฎิบัติอย่างเคร่งครัด ได้งานใหม่ตามที่ขอ. พอทุกข์คลายก็ลดละไม่ปฏิบัติจิตใจฟุ้งซ่าน แต่ยังไม่รู้สึกตัว. จนกระทั่งน้องชายเสียเพราะมะเร็งเกิดความทุกข์อย่างหนัก. มรสุมชีวิตทั้งหลายที่พบมากลายเป็นเรื่องเด็กๆ ยืัอยุดกับความตาย ขอพระขอเจ้าอยู่หลายเดือน. หลัจากน้องไปดีแล้ว ถึงรู้จริงๆว่าการพลัดพรากเป็นทุกข์อย่างยิ่ง และเมื่อทุกข์ที่สุดในชีวิต ก็ต้องพึ่งพระ จึงกลับมานั่งสมาธิสวด
มนต์อีกครั้งหนึ่ง เพื่อไม่เกิด การเกิดเป็นทุกข์อย่างยิ่ง

 

ทำไห้ผมมีสติ และปัญญามากขึ้นครับ

 

มีสติ รู้ทันอารมณ์

 

ใจสงบ นิ่ง เกิดสตินำความคิดก่อนที่จะพูดหรือทำอะไรลงไปครับ..รู้ลม..รู้ตาย..รูู้.....