" จริต "

จริต​

ญาติโยมพุทธบริษัทโปรดทราบว่า กรรมฐานที่เจริญกันจริงๆ ตามเกณฑ์ของกองใหญ่จริงๆ มี ๔o กอง ใน ๔o กองนี้บรรดาญาติโยมพุทธบริษัทจะปฏิบัติกองใดกองหนึ่งก็ได้ ทุกกองมีกำลังถึงพระอรหันต์หมด ไปนิพพานได้หมด​

ที่พระพุทธเจ้าทรงตรัสไว้ ๔o กองเพราะว่ากำลังใจของคนไม่เสมอกัน กำลังใจคนไม่เท่ากัน บางคนบางทีบำเพ็ญบารมีมามาก บางคนบำเพ็ญบารมีมาน้อย กำลังใจที่ทรงตัวอยู่ท่านจัดเป็น จริต ได้ ๖ จริต คือ ราคะจริต โทสะจริต โมหะจริต วิตกจริต ศรัทธาจริต พุทธจริต

คำว่า "จริต" ก็คือ "อารมณ์ของใจ" จริตทั้ง ๖ นี่ความจริงมีด้วยกันทุกคน ทุกคนน่ะมีครบ ๖ อย่าง แต่ว่าจริตอย่างไหนมีกำลังกล้าเรี่ยวแรงมาก ถ้าอย่างไหนมีมากก็ตัดกำลังแรก กำลังแรกจะอยู่ตรงนั้นก่อน ฉะนั้นพระพุทธเจ้าจึงได้ทรงตรัสกรรมฐานไว้ถึง ๔o กอง เป็นกรรมฐานเฉพาะจริตเสีย ๓o กอง เป็นกรรมฐานกลางจิตไหนก็ปฏิบัติได้ใน ๑o กอง ในจำนวนกรรมฐาน ๔o กองนี่ท่านแยกเป็นหมวดไว้ ๔ หมวด คือ

หมวด ๑ เรียกว่า "สุกขวิปัสสโก" หมวดนี้ตามที่ทั่วๆไปปฏิบัติกัน หมวดนี้มีสมาธิได้ มีฌานสมาบัติได้ และเป็นพระอรหันต์ได้ เป็นพระโสดา สกิทาคา อนาคา อรหันต์ได้เหมือนกัน แต่ไม่มีความเป็นทิพย์ของจิต ไม่เห็นผี ไม่เห็นนรก สวรรค์

หมวด ๒ เรียกว่า "เตวิชโช" คือวิชชาสาม หมวดนี้อันดับแรกต้องฝึกทิพจักขุญานก่อน เมื่อได้ทิพยจักขุญาณ เห็นผี เห็นนรก เห็นสวรรค์แล้ว เห็นอะไรก็ได้ตามใจชอบ ต่อไปก็ฝึกระลึกชาติ เมื่อระลึกชาติได้แล้ว ต่อไปก็ฝึกความเป็นพระโสดา สกิทาคา อนาคา อรหันต์ เมื่อได้เป็นพระต้องแต่พระโสดาบันขึ้นไป เราเรียก พระวิชชาสาม

หมวดที่ ๓ เรียกว่า "ฉฬภิญโญ" คือ อภิญญาหก หมวดนี้มีความเป็นทิพย์ด้วย สามารถเคลื่อนไปในภพต่างๆได้ด้วย อย่างที่ญาติโยมจะปฏิบัติวันนี้เรียก "ฉฬภิญโญ" ในหมวดของอภิญญา

หมวดที่ ๔ เรียก "ปฏิสัมภิทาญาณ" หมวดนี้ฉลาดมาก (รวมกำลังของ เตวิชโช และ ฉฬภิญโญ เข้าไว้ด้วยกัน)

ฉะนั้น การเจริญกรรมฐานของบรรดาท่านพุทธบริษัทที่ปฏิบัติกันมาจึงมีผลไม่เสมอกัน แต่ว่าคุณสมบัติทุกหมวดมีฌานสมาบัติได้ และก็เป็นพระอริยเจ้าได้ ไปนิพพานได้ เหมือนกันหมด


"จริต" คือ อาการเที่ยวไปของจิต เพราะจิตมันชอบคิด บรรดาท่านพุทธบริษัทส่วนใหญ่ที่มาเจริญพระกรรมฐานก็ดี ที่มาบำเพ็ญกุศลก็ดี ส่วนใหญ่มี ศรัทธาจิต กับ พุทธจริต บวกกับ จริตทั้งหมดมีด้วยกัน ๖ อย่าง แต่พวกเราทั้งหมดที่มานี่หนักในศรัทธาจริต และพุทธจริต

วันนี้ท่านบอกให้แนะนำด้านศรทธาจริตกับพุทธจริตบวกกัน แต่วิธีบวกของท่านจะเป็นแบบไหนเดี๋ยวค่อยว่ากันไป ท่านว่ามาฉันก็ว่าไป เพราะว่าการแนะนำกันไม่ใช้สมอง ใช้หูฟังกับปากพูด

คำว่า "ศรัทธาจริต" จิตจะต้องการความเชื่อ มีความเชื่อยู่มาก ส่วนใหญ่ของบรรดาท่านพุทธบริษัทก็เชื่อในด้านบุญกุศล เชื่อในด้านตายแล้วเกิด ทำความดีไปสู่สุคติ ทำความชั่วไปสู่ทุคติ และถ้ายอมเชื่อว่านิพพานมีจริง คำว่า "ยอมเชื่อว่าพระนิพพานมีจริง" ในตอนต้นท่านบอกว่า คนของเราหนักในศรัทธาจริต การปฏิบัติมโนมยิทธิทุกคนที่ทำได้ ทุกคนไปถึงพระนิพพานหมด การที่จะไปถึงพระนิพพานนี่เป็น พุทธจริต ถ้าพุทธจริตอ่อน ไม่สามารถไปถึงพระนิพพานได้ และถ้าจะวัดถึงบารมีกันจริงๆ ก็ต้องถือว่ามีบารมีในขั้นของ ปรมัตถบารมี

สำหรับท่านที่มีศรัทธาจริตเป็นพื้นฐาน พระพุทธเจ้าให้เลือกกรรมฐาน ๖ อย่าง อย่างใดอย่างหนึ่งเป็นเครื่องปฏิบัติ คือ
๑. พุทธานุสสติ นึกถึงและเคารพพระพุทธเจ้าเป็นอารมณ์
๒. ธัมมานุสสติ เคารพพระธรรมเป็นอารมณ์
๓. สังฆานุสสติ เคารพพระอริยสงฆ์เป็นอารมณ์
๔. สีลานุสสติ เคารพศิลเป็นอารมณ์
๕. จาคานุสสติ นึกถึงการบริจาคทานเป็นอารมณ์
๖. เทวตานุสสติ นึกถึงเทวาเป็นอารมณ์
ทั้ง ๖ ประการนี้พระพุทธเจ้าบอกว่าคณะพวกเรานี่หนักในจริตเหล่านี้ คนที่มี ศรัทธาจริต เป็นพื้นฐานและก็บวก พุทธจริต ก็เป็นคนที่ได้เปรียบ คือ ได้เปรียบในการหวังความสุขในภายภาคหน้าได้ดีมาก

แล้วก็ยังมีอนุสติ คือ อุปสมานุสสติ คือกำลังใจต้องการพระนิพพาน

บรรดาท่านพุทธบริษัท จงตั้งใจไว้ให้ดีว่า นับต้องแต่บัดนี้เป็นต้นไปขึ้นชื่อว่า ศิล ๕ มีอะไรบ้าง วันนี้เราจะไม่ยอมละเมิดตลอดวัน และเวลาก่อนหลับก็พิจารณาว่า วันนี้เราพลาดศิลข้อไหนบ้าง พบจุดพลาดก็คิดว่า ต่อไปเราจะไม่ยอมละเมิดอีก

ตอนเช้าก็คิดอย่างนี้ ก่อนจะหลับก็ทำอย่างนี้ ไม่เกิน ๓ เดือน ทุกคนจะมีศิลบริสุทธิ์บริบูรณ์ในเขตของศิล ๕ และความเป็นพระโสดาบันกันมีกันได้แน่ ฐานะที่มีอุปสมานุสสติกรรมฐานประจำใจ อย่างนี้พระนิพพานไปได้แน่...



จากหนังสือ "พ่อสอนลูก" โดย หลวงพ่อพระราชพรหมยาน (หลวงพ่อฤาษีลิงดำ)

 

โมทนาครับ