จักกวัตติสูตร และภัยในยุคปัจจุบัน

ภัย ๔ อย่าง ของผู้ออกบวช







ว่าด้วย
(จาตุมสูตร)
เหตุการณ์
พระผู้มีพระภาคทรงแสดงธรรมแก่ภิกษุทั้งหลายว่า เมื่อบุคคลบางออกบวชเป็นบรรพชิตในธรรมวินัยนี้ พึงหวังได้ภัย ๔ อย่าง

กุลบุตรบางคนมีศรัทธาออกบวชเป็นบรรพชิต ด้วยคิดว่า จักทำที่สุดแห่งกองทุกข์ให้สิ้น พึงหวังได้พบภัย ๔ อย่าง ของบรรพชิต คือ

ภัยเพราะคลื่น

เมื่อมีภิกษุตักเตือนสั่งสอนผู้บวชว่าพึงก้าว ถอยกลับ แล เหลียว คู้เข้า เหยียดออก ทรงสังฆาฏิ บาตรและจีวร ผู้บวชนั้นมีความคิดว่าเมื่อก่อนเป็นคฤหัสถ์ย่อมตักเตือน สั่งสอนคนอื่นบ้าง ภิกษุเหล่านี้คราวบุตรคราวหลาน มาสำคัญการตักเตือนพร่ำสอนตน ผู้บวชนั้นจึงบอกคืนสิกขา สึกไป เรียกว่า กลัวภัยเพราะคลื่น เป็นชื่อของความคับใจด้วยความโกรธ

ภัยเพราะจระเข้

เมื่อมีภิกษุตักเตือนผู้บวชว่า สิ่งนี้ท่านควรฉัน ควรดื่ม สิ่งนี้ไม่ควรฉัน ไม่ควรดื่ม สิ่งที่เป็นกัปปิยะ ควรฉัน ควรดื่ม สิ่งที่เป็นอกัปปิยะ ไม่ควรฉัน ไม่ควรดื่ม ท่านควรฉัน ควรดื่มในกาล ไม่ควรฉัน ไม่ควรดื่มในวิกาล นักบวชนั้นย่อมมีความคิดว่า เมื่อก่อนเป็นคฤหัสถ์ ปรารถนาจะฉัน ดื่ม หรือไม่ฉัน ไม่ดื่มสิ่งใดก็ได้ จะฉัน ดื่มในกาลหรือในวิกาลก็ได้ เมื่อภิกษุทำการห้ามปาก จึงบอกคืนสิกขาสึกไป เรียกว่า กลัวภัยเพราะจระเข้ เป็นชื่อของความเป็นผู้เห็นแก่ท้อง

ภัยเพราะน้ำวน

เมื่อบวชแล้ว เข้าไปบิณฑบาต ไม่รักษากาย วาจา ไม่ดำรงสติ ไม่สำรวมอินทรีย์ เห็นคฤหัสถ์ผู้อยู่ด้วยกามคุณห้า นักบวชมีความคิดว่า เมื่อก่อนเราเป็นคฤหัสถ์อยู่ด้วยกามคุณห้า มีสมบัติ สามารถจะบริโภคสมบัติและทำบุญได้ จึงบอกคืนสิกขาสึกไป เรียกว่า กลัวต่อภัยเพราะน้ำวน เป็นชื่อแห่งกามคุณห้า

ภัยเพราะปลาร้าย

เมื่อบวชแล้ว เข้าไปบิณฑบาต ไม่รักษากาย วาจา ไม่ดำรงสติ ไม่สำรวมอินทรีย์ เห็นมาตุคามผู้นุ่งผ้าหรือห่มผ้าไม่ดี ความกำหนัดย่อมตามกำจัดจิต มีจิตอันความกำหนัดตามกำจัดแล้ว จึงบอกคืนสิกขาสึกไป เรียกว่า กลัวภัยเพราะปลาร้าย เป็นชื่อแห่งมาตุคาม



อ่าน จาตุมสูตร


อ้างอิง
จาตุมสูตร พระไตรปิฎก ฉบับหลวง เล่มที ๑๓ ข้อที่ ๑๙๐-๑๙๔ หน้า ๑๕๕-๑๕๘

------------------------

https://uttayarndham.org/tripitaka-mp3-files-individual-track/4090/ภัย-๔-อย่าง-ของผู้ออกบวช

 

กู้ธรรมะได้ ก็กู้แผ่นดินไทยสำเร็จ
.
.... “เวลานี้ภารกิจของคนไทยไม่ใช่แค่กู้แผ่นดินเท่านั้น แต่ต้อง “กู้ธรรมะ” ด้วย ไม่รู้ว่าธรรมะหายไปไหนเสียมากมายแล้ว ที่โผล่ออกมาเป็นลัทธิอะไรก็ไม่รู้ ทั้งๆ ที่พระพุทธเจ้าประกาศอิสรภาพให้แก่มวลมนุษย์แล้ว ตอนนี้คนไทยกลับยอมสูญเสียอิสรภาพไปเป็นเมืองขึ้นของใคร ไปหลงทางอยู่ที่ไหน นี่คือ ออกนอกพระพุทธศาสนา หรือ ออกนอกธรรมะไป...
.... เวลานี้เราออกนอกธรรมะไปแล้ว หรือธรรมะหล่นหายจากเราไป จึงต้องกู้ธรรมะกลับขึ้นมา คือกู้ธรรมขึ้นมาในตัวคน ถ้ากู้ธรรมที่ว่านี้ขึ้นมาได้ ก็กู้แผ่นดินไทยสำเร็จ ขอย้ำว่า..กู้ธรรมะได้ กู้แผ่นดินไทยสำเร็จ
.... ในแง่เศรษฐกิจก็เหมือนกัน พูดสั้นๆว่า เราจะกู้เศรษฐกิจได้ ต้องกู้คุณภาพในตัวคนขึ้นมา ถ้าพูดอย่างแคบๆก็ว่า ต้องกู้ทรัพยากรมนุษย์ขึ้นมา ถ้ากู้คนขึ้นมาให้มีคุณภาพได้ กู้เศรษฐกิจไทยไม่ยากเลย เชื่อไหม เพราะฉะนั้น ต้องทำอันนี้ให้ได้
.... ถึงเวลาต้องปลุกใจคนไทย ที่จริงถึงเวลานานแล้ว แต่ถ้ายังไม่ทำก็ถึงเวลาอีกทีหนึ่ง ลุกขึ้น กู้ธรรมะขึ้นมาในใจคน พัฒนาตัวคนนี้ให้สำเร็จให้ได้ ให้มีคุณภาพทั้งด้านพฤติกรรม ด้านจิตใจ และด้านปัญญา นี่แหละ! จึงว่ามากู้แผ่นดินไทยด้วยการกู้ธรรมะ เพราะการกู้ธรรมะนั้นจะเป็นการกู้แผ่นดินไทยไปในตัว เมื่อเรากู้ธรรมะได้ ก็กู้แผ่นดินไทยไปในตัวเอง เสร็จสิ้นไปเลย ไม่ต้องไปทำ ๒ ครั้ง...”
.
สมเด็จพระพุทธโฆษาจารย์ ( ป. อ. ปยุตฺโต )
ที่มา : ธรรมนิพนธ์ เรื่อง “เราจะกู้แผ่นดินกันอย่างไร

 

#หลวงปู่มั่น_เทศน์สอนหลวงปู่ขาว

#ผม_แม้ในสมัยเป็นคนทำเล่นๆ ลวงๆ ตัวเองก็ไม่เห็นด้วยกับคำพูดดูถูกศาสนา และดูถูกตัวเองดังที่ท่านว่ามานั้น ถ้าท่านยังเห็นว่าตัวยังพอมีสารคุณอยู่บ้าง ท่านลอง ทำตามแบบที่พระพุทธเจ้า ทรงสอนไว้โดยถูกต้องดูซิ อย่าทำตามแบบที่กิเลสพาฉุดลากไป ทุกวี่ทุกวัน ทุกเวลา แม้ขณะกำลังเข้าใจว่าตนกำลั งทำความเพียรอยู่ มรรค ผล นิพพาน ที่พระพุทธเจ้าทรงสอนไว้เป็นสมบัติกลางจะเป็น สมบัติอันพึงใจท่านในวันหนึ่งแน่นอน โดยไม่มีคำว่ายากลำบากและสำเร็จได้ช้า มาเป็นอุปสรรคได้เลย

#ขนาดที่พวกเราทำความเพียรแบบกระดูกจะหลุดออกจากกัน เพราะความขี้เกียจอ่อนแออยู่เวลานี้ ผมเข้าใจว่าเหมือนคนที่แสนโง่ และแสนขี้เกียจ เอาสิ่งอันเล็กๆ น้อยๆ เท่านิ้วมือไปเจาะภูเขาทั้งลูก แต่หวังให้ภูเขานั้นทะลุในวันเวลาเดียว ซึ่งเป็นที่น่าหัวเราะของท่านผู้ฉลาด ปราดเปรื่องด้วยปัญญา และมีความเพียรกล้าเป็นไหนๆ พวกเราลองคิดดู เทียบกับประโยคแห่งความเพียรของท่านผู้เป็นศากยบุตรพุทธสาวกในครั้งพุทธกาลท่านแล้ว น่าสมเพชเวทนาเหลือประมาณ เราหวังพระนิพพานด้วยความเพียรเท่าฝ่ามือ ลองคิดดู กิเลสเท่ามหาสมุทร แต่ความเพียรเท่าฝ่ามือ มันห่างไกลกันขนาดไหน

#คนสมัยนี้_เพียงใช้ฝ่ามือแตะมหาสมุทร ทำความเพียรเพียงเล็กน้อย แต่หมายมั่นปั้นมือว่าจะข้ามโลกสงสาร เมื่อไม่ได้ตามใจหวังก็หาเรื่องตำหนิศาสนาและกาลสถานที่ ตลอดคนสมัยนั้นสมัยนี้ไม่ละอาย..”

ขอบคุฅณที่มา https://web.facebook.com/akaradetsing8?__tn__=-UC*F

 

มาอีกแล้ว จัดคอร์สนิพพาน จ่ายเงินก็นิพพานได้ ไม่พอใจคืนเงิน