จักรวาล ... จากการเดา

จักรวาลจากการเดาของลัทธิที่งมงายด้านวิทยาศาสตร์ในปัจจุบัน

ได้ข้อสมมุติฐานต่าง ๆ นา ๆ ดังนี้

จักรวาลมีขอบเขตประมาณ 1หมื่น5พันล้านปีแสง โดยจักรวาลบรรจุ

กาแลคซี่ต่าง ๆ ไว้ประมาณ 1 แสนล้นกาแล็คซี่ โดยแต่ละกาแล็คซี่

บรรจุดาวฤกษ์ไว้ประมาณ 1หมื่นล้านล้านล้านดวง

ส่วนกาแล็คซี่ที่เราอาศัยอยู่เรียกว่ากาแล็คซี่ทางช้างเผือก และ ดวง

อาทิตย์ที่ยิ่งใหญ่ของเรา เป็นเพียงดาวฤกษ์ดวงหนึ่งใน 1หมื่นล้านล้าน

ล้านดวงของกาแล็คซี่ทางช้างเผือกแห่งนี้

เอ.... แล้วตัวเราล่ะ ทำไมมันกะจิ๋ดริ๋ดขนาดนี้

เฮ้อออ

 

จักรวาลมีขอบเขต?

 

จักรวาลนี้ไม่มีใครรู้ว่าเกิดมาได้อย่างไร มีแต่การเดา ๆ ของผู้ที่งมงาย

ในทางวิทยาศาตร์ เขาเดาไว้แบบนี้ครับ

ย้อนกลับไปก่อน 1หมื่น 5พันล้านปีแสงก่อน การเกิดจักรวาล มันมีจุด

จุดหนึ่ง ซึ่งมีสสารพลังงานและเวลา มันรวม ๆ กันอยู่แบบเละ ๆ คงนึก

ภาพไม่ออก ผมก็นึกไม่ออกเหมือนกันว่ามันจะมีสภาพอย่างไง

วิทยาการและกฏฟิสิกส์ในปัจจุบันก็ไม่อาจรู้ได้

คราวนี้มันเกิดการระเบิดครั้งใหญ่ เรียกว่า Big Bang ทำให้ไอ้จุดนั่น

มันเบ่งตัวออกมา ด้วยอัตราที่เร็วกว่าแสง ปลดปล่อยสสาร และ

พลังงานออกมา แล้วเวลาก็เริ่มวิ่งปรู๊ดนับตั้งแต่วินาทีนั้น

 

เมื่อเกิดการระเบิดครั้งใหญ่หรือ Big Bang ขึ้น ก็ส่งผลให้พลังงานบีบ

อัดตัวลง จนเป็นอนุภาคพื้นฐานคือ Quarks ...

(อนุภาคพื้นฐานกับอะตอมไม่ใช่สิ่งเดียวกัน อนุภาคพื้นฐานคือ สิ่งที่จับ

ตัวกันเป็นอะตอมอีกทีหนึ่ง อะตอมจึงไม่ใช่สิ่งที่เล็กที่สุดอย่างที่เราเข้าใจ)

ควาร์กจัดเรียงตัวกันเองเป็น นิวตรอน ซึ่ง นิวตรอนมีประจุไฟฟ้าเป็น

ศูนย์ อิเล็คตรอนมีประจุไฟฟ้าลบ และ โปรตรอนมีประจุไฟฟ้าบวก

 

หลังจากการระเบิด Big Bang ประมาณ 3 นาที พลังงานก็รวมตัวกัน

เป็นอะตอมที่เบาที่สุดได้สำเร็จ คือ ไฮโดรเจน

ไฮโดรเจนมีโปรตรอนเป็นส่วนประกอบตัวเดียว โดยมีอิเล็คตรอนโคจร

อยู่รอบ ๆ และไฮโดรเจนมีญาติสนิทอยู่ 2 ตัวคือ ดิวเทอเรียม ซึ่งกอปร

ไปด้วย 1โปรตรอน 1อิเล็คตรอน และ 1 นิวตรอน อีกตัวหนึ่งคือฮีเรียม

ซึ่งประกอบไปด้วย 2นิวตรอน และ 2อิเล็คตรอน

หลังจากการเกิด Big Bang ก็เกิดอนุภาคพื้นฐานที่สุดแห่งจักรวาล

กำเนิดขึ้นเต็มพรืด คือเป็น 90%ดิวเทอเรียม(ไฮโดรเจน) และ 10%

เป็นฮีเรียม แล้วทั้งหมดก็ฟุ้งไปในอวกาศอย่างไร้ระเบียบ

 

ด้วยอานุภาพแห่งแรงโน้มถ่วง บรรดาฝุ่นผงอนุภาคพื้นฐานและอะตอม

ทั้งหลายแหล่ จึงได้จับตัวกันเป็นกาแลคซี่ แล้วค่อย ๆ ยุบตัวฟอร์มตัว

เป็นดาวฤกษ์อีกทีหนึ่ง

หัวใจของดาวฤกษ์แต่ละดวง คือ การเป็นเตาปฏิกรณ์นิวเคลียร์ขนาด

ยักษ์ เป็นปฏิกริยานิวเคลียร์ฟิวชั่น หลอมอะตอนธาตุที่มีโครงสร้างซับ

ซ้อนขึ้นเรื่อย ๆ เช่น การแปรธาตุจาก ไฮโดรเจน-ฮีเลียม ให้กลายเป็น

ธาตุคาร์บอน ธาตุซิลิก้า ธาตุเหล็ก ฯลฯ

 

เราอยู่ในโหลแก้วจักรวาลใบเล็กๆใบหนึ่ง ที่เป็นจักรวาลของเราทั้งหมดอาจเป็นแค่เพียงตู้ปลาของมนุษย์จักรวาล อยู่ก็ได้ครับ เวลาของเราที่ดูว่านานเป็นพันล้านปี อาจจะเร็วจี๋แค่ไม่กี่วินาทีของมนุษย์จักรวาลก็ว่าได้

เหมือน อะตอม นิวเคลียสที่อยู่ในเซลของตัวเราเช่นกัน ในนั้นก็อาจจะมีจักรวรรดิ์ เป็นหมื่นล้านจักรวรรดิ์ที่กำลังทำสงครามแย่งชิงดินแดนกัน เกิดดับ เกิดดับไปกี่ยุคแล้วไม่รู้ในขณะที่เรากำลัง นอนหลับและตื่นขึ้นอีกวันหนึ่ง

ก็อาจจะเรียกได้ว่าเป็นหนึ่งรอบกัปป์ของ มนุษย์เซลทีอาศัยอยู่ในอนูเซลของเรา

ประมาณนั้น นี่ก็ตามความคาดเดาเช่นกันครับ

 

คิดเหมือนกันเลย

 

แนวคิดใหม่ แหล่มดีครับ ^^ (b-flower)(b-flower)

 

ทุกข์เท่านั้นที่เกิดขึ้น ทุกข์เท่านั้นที่ตั้งอยู่ ทุกข์เท่านั้นที่ดับไป

นอกจากทุกข์ไม่มีสิ่งใดเกิด นอกจากทุกข์ไม่มีสิ่งใดดับ

จักรวาล หรือ หมู่บ้าน หรือแม้แต่ตัวเราเอง ซึ่งเป็นชีวิตหนึ่ง แท้จริงแล้วก็ไม่ต่างกัน มีสิ่งที่ให้ค้นหา มีสิ่งที่ให้คาดหวัง ซ่อนอยู่

บางครั้ง มันไม่ได้ซ่อน แต่ที่เราไม่เห็น เพราะเราไม่มองมันเท่านั้นเอง

ซักวันนึง มนุษย์เราอาจจะเข้าใจในการเกิดและขอบเขตของจักรวาล และมนุษย์ ก็จะเข้าใจว่า แท้ที่จริงแล้ว มันสำคัญน้อยกว่า การเข้าใจในการเกิดและดับแห่งทุกข์ซะอีก

 

crazybmw<SCRIPT type=text/javascript> vbmenu_register("postmenu_804154", true); </SCRIPT> แนวคิดนั้นไปตรงกะหนังเรื่อง MIB พอดีเลยครับ