จิตทรงพุทธะ

รู้สงบทุกอริยาบถ ยืน เดิน นั่ง นอน รู้ว่างจากธรรมาอารมณ์ ไม่มีความจำเป็นการรู้ เพราะรู้อนิจังมาแล้ว รู้ทุกขังมาก่อนแล้ว รู้อนัตตาว่างมาแล้วจิตเป็นจิต ว่างจากอารมณ์ มีสัมปชัญญะ รู้จิต รู้ว่าง เป็นสภาวะเป็นเอง ไม่ปรุ่งแต่งจึงว่างไม่เป็นทุกข์ รู้ดังนี้จึงเรียกว่าพุทธะผู้รู้ เพราะรู้สงบ อุเบกขาเจโตวิมุติก็คล้าย แต่อุเบกขา ต้องมีเจตนาวางเฉยแล้วว่าง ส่วนพุทธะรู้ว่างตลอด ทั้งยืน เดิน นั่ง นอน ตามความเคยชินไม่ต้องตั้งใจ จิตก็มีสมาธิเป็นหนึ่ง มีรู้เป็นสมาธิ ไม่ต้องใช้เหตุผลคือปัญญา เพราะว่างในรู้เป็นญาณอันสำคัญ ที่เรียกว่ารู้ง่ายเข้าใจเร็ว โดยไม่ต้องกำหนดจิตเพื่อรู้ รู้ว่าเลยปัญญาวิปัสสนา มาเป็นรู้วิมุตติญาณทัสสนะ รู้เห็นด้วยใจ ( อภิมหามุทิตาโมทนาสาธุกับความรู้ของพระอาจารย์นพพร อาทิจจะวังโส )