จิตสงบก็พบใจพบธรรมแท้

ธรรมแท้ไม่ได้เกิดจากการลงมือทำ
ของผู้ใดผู้หนึ่ง
หากแต่มีอยู่แล้วตามธรรมชาติ จึงไม่ต้องลงมือกระทำเพื่อให้ได้ครอบครอง
ธรรมแท้

 

แม้ตถาคตยังบอก เราเป็นเพียงผู้บอกทาง แต่ยูววว์ต้องเดินไปเอง

ลุงควรจะแยกให้ออก ถ้าพระท่านพูดถึงสูญญตาธรรม

โดยสภาวะนั้น ไม่ต้องทำอะไรจริง... เพราะธาตุรู้มันมีธรรมชาติเดียว คือเฉยๆ ไม่ปรุงแต่ง ไม่มีตัญหาอุปทานอะไร ใดๆ ในตัวมัน เหมือนน้ำนิ่ง(พุทธะ) ไปรู้น้ำไหล(ไตรลักษณ์)... พอดีไปทัวร์มา 2 รอบ เลยกล้ากลับหัวยัน

แต่เราๆ ที่มีจิตอวิชชาครองอยู่ ต้องฝึกปฎิบัติฮับ
...

ฝึกลัดสั้น ตรงสุด ก็สักรู้ กลางอก ..ยิงตรงไปตรงนี้ได้เลย ตัวเหตุอยู่ตรงนั้น แม้ ลต. ของลุงยังบอกให้สักรู้ เรยนะ ..มันจะไม่มีการปฎิบัติได้ไง

 

ตัวเราผู้รู้ ได้รู้จึงจัดการเกี่ยวกับธรรมสภาวะที่เกิดจากผัสสะ ทั้งอารมณ์ที่ชอบ หรือชัง ใจต้องไม่อ่อนแอ มีสติรู้ รู้จักละ วาง ปล่อยวาง รักษาจิตให้สงบสงัด สงัดจากโลภ โกรธ หลง นิ่งอย่างพระอริยะ จิตนั้นเป็นธรรมชาติที่ผ่องใส อาศัยกิเลสที่จรมาจิตจึงเศร้าหมอง ละอาสวะออกจากจิตด้วยศีล สมาธิ ปัญญา รู้ละวาง ปล่อยวาง ไม่รน สติ เป็นวิมุติ เป็นมรรคผลนิพพาน

 

งานที่ต้องทำโดยเร่งด่วน แต่
ไม่ต้องลงมือคือ ผู้รู้มีแต่ไม่ให้ราคา
แก่ผู้รู้ (ต้องอาศัยผู้รู้เพื่อการละผู้รู้ฮับ)

 

จะพ้นทุกข์ได้ตอนไหนฮับ