จิตเที่ยง

เมื่อปีที่แล้วได้นิมิตเส้นกราฟมาเกี่ยวความ เจริญและเสื่อมของศาสนา

 

เรื่องตำรา ไม่ควรเอามาเถียงกัน

เพราะภูมจิตภูมธรรมของแต่ละคนมันต่างกัน

การอ่านตำราแล้ว ความเข้าใจก็ไม่เหมือนกัน

มันขึ้นอยูกับสติปัญญาของแต่ละคน

 

รอไปสัก ยี่สิบปี จะมีบุคคลมาทำสังคยานาพระไตรปิฏก
ตอนนี้ยังเป็นเด็กอยู่

 

อีกสี่สิบปีจากนี้ไป ศาสนาก็เจริญขึ้นสูงสุด
สัตว์โลกก็จะใช้ศาสนาในการสร้างบารมีของตน

 

เรื่องแรก เราน่าจะมีความเห็นบางอย่างคล้ายๆกันนะครับ
เรื่องที่สอง ที่กล่าวถึงเรื่องสังคยนาเละเรื่อง การเจริญมากขึ้นของพุทธศาสนานี่เอามาจากไหนหรอครับ
ปล. เห็นเช่นนี้เหมือนกันนะครับว่ากำลังบุญวาสนาของแต่ละคนไม่เท่ากันจะบรรลุธรรมเท่าๆกันนั้นคงจะไม่ได้ แต่รับฟังคำแนะนำได้ครับ

 

สวัสดีครับคุณงูๆปลาๆ ยินดีได้รู้จักครับ

มันก็แค่ข้อมูลที่ได้รับจากทีมทำงานศาสนาห้าพันปี
ก็ไม่ต้องไปให้ความสำคัญกับมันมากเรื่องอนาคต

เอาปัจจุบันดีกว่า ถ้าทุกคนที่เป็นชาวพุทธตั้งศึกษาปฏิบัติตามคำสอนพระศาสดา
ศาสนามันก็เจรึญขึ้นมาเอง

ยุคนี้สะดวกครับ การหาข้อมูลต่างเพื่อศึกษาเรียนรู้สะดวก
มีเฟสบุค ยูทูป
คำสอนต่างก็มาปรากฏให้เราเรียนรู้มายมาก สบายมากยุคนี้

เหลือแต่เจ้าของเอง จะศึกษามันมากน้อยขนาดไหน ไม่ปิดกั้นตัวเอง
สถานที่ปฏิบัติธรรมก็มีมากในปัจุบัน

 

ว่าด้วยเรื่องจิตต่อครับ

ในมงคลสูตร

๓๓. การเห็นอริยสัจ ขยายความมงคลข้อที่ ๓๓ การได้เห็นอริยสัจเป็นอุดมมงคล การเห็นแจ้งแทงตลอด อริยสัจ ๔ คือ ทุกข์ สมุทัย นิโรธ และมรรค ด้วยอริยปัญญานั้นเป็นการเห็นแจ้งที่เกิดขึ้นเมื่ออริยมรรคทั้ง ๘ องค์มี สัมมาทิฏฐิ เป็นต้น มาประชุมพร้อมกันเป็นมรรคสมังคี ทำลายกิเลสให้ขาดจากสันดานก้าวล่วงวัฏทุกข์เสียได้ จัดเป็นการเห็นอย่างยอดเยี่ยม

๓๔. การทำนิพพานให้แจ้ง ขยายความมงคลข้อที่ ๓๔ การทำนิพพานให้แจ้งเป็นอุดมมงคล มงคลข้อนี้สืบต่อมาจากมงคล ข้อที่ ๓๑, ๓๒ และ ๓๓ เพราะบุคคลจะทำนิพพานให้แจ้งได้ ก็เพราะเพียรประพฤติมรรคพรหมจรรย์ จนเห็น แจ้งอริยสัจ ๔
การทำนิพพานให้แจ้งนั้น ทำให้พ้นจากคติทั้ง ๕ คือนิรยคติ เปตคติ ดิรัจฉานคติ มนุสสคติ และ เทวคติ ตลอดจนก้าวพ้นจากตัณหาเครื่องร้อยรัดได้ เพราะฉะนั้นการทำนิพพานให้แจ้ง จึงเป็นอุดมมงคล

๓๕. จิตไม่หวั่นไหวเมื่อถูกโลกธรรมกระทบแล้ว ขยายความมงคลข้อที่ ๓๕ จิตของบุคคลใดไม่หวั่นไหวด้วยโลกธรรมทั้งหลายที่ถูกต้องคือ มากระทบแล้วเป็นอุดมมงคล
คำว่า โลกธรรม ได้แก่ธรรมดาโลก กล่าวคือโลกยังดำรงอยู่ตราบใด ธรรมของโลกเหล่านี้ก็คง เป็นไปคือหมุนไปตามโลกตราบนั้น โลกธรรมนั้นมี ๘ อย่างคือ ลาภ ยศ สรรเสริญ สุข เสื่อมลาภ เสื่อมยศ นินทา ทุกข์ โลกธรรมทั้ง ๘ นี่ย่อมติดตามโลกคือสัตว์โลกไปเป็นธรรมดา ไม่เว้นแม้แต่พระพุทธเจ้าและพระ อริยเจ้าทั้งปวง เพียงแต่ว่าเมื่อใครถูกโลกธรรมอย่างใดอย่างหนึ่งถูกต้องแล้ว จะมีจิตหวั่นไหวหรือไม่ คำว่า ไม่หวั่นไหวนั้นหมายถึง ไม่ยินดี เมื่อได้มา และเดือดร้อนใจเมื่อเสื่อมไป พระอริยเจ้าทั้งหลายท่านไม่ยินดี เมื่อได้ ลาภ ยศ สรรเสริญ สุข และไม่เดือดร้อนใจ เมื่อเสื่อมลาภ เสื่อมยศ ถูกนินทา และได้รับความทุกข์ ทั้งนี้เพราะท่านมองสิ่งเหล่านั้นตามความเป็นจริงว่า สิ่งทั้งปวงไม่เที่ยง เป็นทุกข์คือทนอยู่ไม่ได้ เป็นอนัตตา ไม่อยู่ในอำนาจของผู้ใด ท่านจึงไม่หวั่นไหว ถึงกระนั้นพระอริยเจ้าที่ยังมิใช่พระอรหันต์บางท่าน ก็ยังหวั่นไหว ในโลกธรรมบางอย่าง ไม่หวั่นไหวในโลกธรรมบางอย่าง พระอรหันต์จำพวกเดียวเท่านั้นที่มั่นคง ไม่หวั่นไหว ในโลกธรรมทั้ง ๘ อย่างแท้จริง
ขอยกตัวอย่างความไม่หวั่นไหวของพระอรหันต์ท่านหนึ่งดังนี้
ได้ยินมาว่าท่านพระอนุรุทธะ องค์อรหันต์ผู้เป็นเลิศในฝ่ายตาทิพย์ วันหนึ่งท่านเดินทางไกลจะไปเมือง สาวัตถี ใกล้ค่ำจึงแวะพักที่โรงพักหน้าบ้านของหญิงหม้ายคนหนึ่ง หญิงหม้ายนั้นเห็นท่านพระอนุรุทธะมีรูปร่าง งามก็ชอบใจใคร่จะได้เป็นสามี จึงนิมนต์ท่านให้ขึ้นไปพักบนหอนั่ง อันเป็นที่สบาย เมื่อพูดจาประเล้าประโลม ท่าน ตั้งแต่พลบค่ำไปจนใกล้รุ่ง จิตของท่านพระอนุรุทธะก็มิได้หวั่นไหว หญิงหม้ายเห็นว่าไม่อาจทำให้พระเถระ หวั่นไหวได้ ก็เกิดความละอายใจ ประนมมือไหว้ขอขมาท่าน ท่านก็ยกโทษให้
เพราะฉะนั้น ผู้ที่ถูกโลกธรรม ๘ กระทบแล้วไม่หวั่นไหวจึงเป็นอุดมมงคล

๓๖. ความไม่เศร้าโศก ขยายความมงคลข้อที่ ๓๖ ความไม่เศร้าโศกเป็นอุดมมงคล โดยปกติพระอนาคามีท่านเป็นผู้ ปราศจากความโศกแล้วโดยสิ้นเชิง เพราะท่านละโทสะอันเป็นรากเหง้าของความโศกได้แล้วด้วยอนาคามิมรรค แต่ในมงคลข้อนี้ท่านมุ่งเอาจิตของพระอรหันต์เท่านั้นว่าไม่มีความเศร้าโศก
บุคคลธรรมดาที่มิใช่พระอรหันต์ เมื่อกระทบกับอารมณ์อันไม่ชอบใจ แล้วระงับความเศร้าโศกเสีย ใจได้ ก็ยังเป็นมงคล ดังเรื่องนี้
พราหมณ์ชาวเมืองสาวัตถีคนหนึ่ง ทำนาอยู่ใกล้ฝั่งแม่น้ำอจิรวดี ครั้นข้าวแก่พอจะเกี่ยวได้ ก็เตรียม ผู้คนที่จะเก็บเกี่ยวในวันรุ่งขึ้น แต่คืนนั้นเกิดฝนตกหนัก น้ำในแม่น้ำอจิรวดีไหลบ่ามาท่วมนา และพัดพาเอา ข้าวกล้าไปหมด พราหมณ์เศร้าโศกเสียใจ ร้องไห้ไม่เป็นอันกินอาหาร พระบรมศาสดาทรงเห็นอุปนิสัยแห่ง มรรคผลของพราหมณ์ จึงเสด็จมาที่บ้านของพราหมณ์แต่พระองค์ พราหมณ์เห็นแล้วก็ทูลนิมนต์พระศาสดา ขึ้นประทับบนเรือนถวายบังคม พระศาสดาทรงแสดงธรรมดับความโศกของพราหมณ์ มีอาทิว่า สังขารทั้ง หลายทั้งภายในทั้งภายนอก ทั้งมีวิญญาณครองและไม่มีวิญญาณครองล้วนไม่เที่ยง มีความแปรปรวนไปเป็น ธรรมดา ตัวของเรายังไม่อาจบังคับให้เป็นไปตามใจเราได้ ทั้งที่เรามีจิตวิญญาณแล้วเราจะไปหวังให้สิ่งที่ไม่ มีจิตวิญญาณ รับรู้อะไรไม่ได้ให้เป็นไปตามใจของเราได้อย่างไร สิ่งทั้งหลายไม่อยู่ในอำนาจของใคร พราหมณ์ ได้ฟังแล้วก็คลายโศก น้อมใจลงสู่ไตรลักษณ์ได้สำเร็จเป็นพระโสดาบัน คนที่เสื่อมลาภที่ยังเป็นปุถุชนย่อมเศร้า โศกอย่างนี้ แต่เพราะได้ฟังพระธรรมเทศนา ละความโศกได้ในขณะนั้น จึงสามารถบรรลุเป็นพระโสดาบันได้ นี่คือคุณของความไม่เศร้าโศก
ความไม่เศร้าโศกจึงเป็นอุดมมงคลอีกประการหนึ่ง

๓๗. จิตที่ปราศจากธุลี คือกิเลส ขยายความมงคลข้อที่ ๓๗ จิตที่ปราศจากธุลีคือกิเลสเป็นอุดมมงคล ซึ่งท่านก็หมายเอาจิตของ พระขีณาสพ คือพระอรหันต์เท่านั้น เพราะจิตของพระอรหันต์เป็นจิตที่ปราศจากธุลีคือกิเลส มีราคะ โทสะ โมหะ เป็นต้น
ขอยกตัวอย่างคนที่ยังมีกิเลสว่ามีโทษเพียงไร
ชาย ๒ คนพี่น้อง น้องชายเกิดเป็นชู้กับภรรยาของพี่ชาย ภรรยายุยงให้ฆ่าพี่ชายเสีย พี่ชายนั้นยังรัก ภรรยาอยู่ ตายไปจึงเกิดเป็นงูเขียวอยู่ที่เรือนของตน ภรรยาอยู่ที่ไหน งูนั้นก็ไปอยู่ใกล้ๆด้วยความรัก ภรรยาก็ ฆ่างูตาย งูไปเกิดเป็นสุนัขในเรือนด้วยความรักภรรยา เวลาภรรยาไปไหนก็ติดตามไปด้วย จนเป็นเหตุให้ชาว บ้านเยาะเย้ย หญิงนั้นเกิดความอาย จึงใช้อุบายฆ่าสุนัขเสีย สุนัขยังรักภรรยาอยู่ ตายแล้วไปเกิดเป็นโคใน บ้านนั้น เมื่อโตก็ติดตามภรรยาไปนาอยู่เสมอ เป็นที่เย้ยหยันของเพื่อนบ้าน หญิงนั้นได้รับความอาย จึงฆ่าโค นั้นเสีย ถึงอย่างนั้นโคก็ยังไม่คลายความรักที่มีต่อภรรยา จึงได้เกิดเป็นลูกของหญิงนั้น เมื่อคลอดแล้วระลึก ชาติได้ว่า หญิงนี้ได้ฆ่าเรามาแล้วหลายชาติ จึงไม่ให้หญิงนั้นซึ่งเป็นมารดาในชาตินี้ถูกต้องตัว ยายกับตาต้อง เอาไปเลี้ยงไว้ ครั้นโตขึ้นก็เล่าเรื่องราวในอดีตชาติให้ฟัง คนทั้งหลายได้ฟังแล้วก็สลดใจ เมื่อเด็กโตขึ้น ตาก็ พาหลานไปสู่วิหารแห่งหนึ่ง แล้วทั้งตาและหลานก็ออกบวชตั้งใจเจริญสมณธรรมจนได้บรรลุเป็นพระอรหันต์ทั้งคู่
การมีกิเลสจึงเดือดร้อน ปราศจากกิเลสจึงเป็นสุขอย่างยิ่ง
ด้วยเหตุนี้ จิตที่ปราศจากธุลีคือกิเลส จึงเป็นอุดมมงคล

๓๘. จิตที่เกษมจากโยคะ ขยายความมงคลข้อที่ ๓๘ จิตที่เกษมจากโยคะเป็นอุดมมงคล ในข้อนี้ท่านก็หมายถึงจิตของพระ อรหันต์เช่นกัน เพราะปลอดจากโยคะทั้ง ๔ มี กามโยคะ ทิฏฐิโยคะ ภวโยคะ และอวิชาโยคะ โยคะนั้นเป็น กิเลสประเภทประกอบสัตว์ไว้ในวัฏสงสาร เมื่อปลอดจากโยคะ คือปราศจากโยคะก็พ้นจากวัฏสงสาร
จิตที่ปราศจากโยคะ จึงเป็นอุดมมงคล
พระผู้มีพระภาคเจ้าเมื่อทรงแสดงมงคล ๓๘ ดังนี้แล้วได้ตรัสว่าบุคคลใดกระทำมงคลทั้งหลายดัง กล่าวแล้ว บุคคลเหล่านั้นเป็นผู้ไม่พ่ายแพ้ในที่ทั้งปวง คือไม่พ่ายแพ้ข้าศึก ๔ อย่างคือ ขันธมาร ๑ กิเลสมาร ๑ อภิสังขารมาร ๑ และเทวปุตตมาร ๑ แม้อย่างใดอย่างหนึ่ง ผู้ที่จะพ้นจากข้าศึกทั้ง ๔ ได้ ต้องเป็นพระอรหันต์ เมื่อไม่พ่ายแพ้ก็ย่อมถึงความสวัสดีในที่ทั้งปวง คือถึงความสวัสดีในทุกอิริยาบถและทุกสถานที่ ความเดือด ร้อนอันเกิดจากการคบคนพาลเป็นต้นย่อมไม่มี

รุ่งเช้าพระผู้มีพระภาคเจ้าทรงเล่าเรื่องนี้ให้ท่านพระอานนท์ฟัง แล้วทรงให้ท่านอานนท์เรียนมงคล ๓๘ ท่านพระอานนท์เรียนแล้ว ก็บอกเล่าให้ภิกษุทั้งหลายเรียน และได้มีผู้เล่าเรียนสืบต่อกันมาจนบัดนี้
ท่านที่ต้องการความสุขความเจริญทั้งในโลกนี้และโลกหน้า ตลอดจนเข้าถึงนิพพานพึงประพฤติตาม มงคล ๓๘ ประการนี้
ก็เป็นอันจบมงคลสูตร ตามที่พระผู้มีพระภาคเจ้าตรัสไว้ในขุททกนิกาย ขุททกปาฐะ ข้อ ๔-๕ และอรรถกถาเพียงเท่านี้

 

มงคลสูตร ฉบับ แทงโก้ รึฮับ หยาบ กลาง
ละเอียด หายจ้อย กลายเปนข้อนั้นเดี๋ยว
อรหอ เดี๋ยวโซดา

แค่ อเสวนา จ พ... ข้อเดียวก้แทงถึง นิพพาน
แล้วฮับ หากพิจารณาธรรม ไม่ใช่ ตรรกศาสตร์
ด้วย กัลยาณธรรม ปุพพภาคแห่งนิพพาน

แล้วข้ออื่น ก้ขยายจาก ข้อหนึ่งนี่แหละ แต่เปลี่ยน
พยัญชนะ ใช้คำศัพท์ ที่ปราณีตยิ่ง ไปตามลำดับ

ไม่เชื่อลองแหบตา อ่านข้อ 34 ใหม่

แล้วลองวิแคะดู ทำไมยังต้องมี อีก 4ข้อหลัง
จากแจ้งนิพพาน

ถ้าจำไม่ผิด

คนมา ไขก๊อก มงคลสามแปด สองตัวบนนี่
ท้าวสักกะ

ฟังแบ้ว ก้ มัคคังคัง ตาว่างเปล่า เอาแต่ยิ้ม
แต่ไม่เหนธรรม(ท้าวสักกะ อรรถกถา แจงว่า
บรรลุโสดาเอาตอน ใช้คนธรรพมาดีดพิณรอ
ทูลนิมนต์ตอนออกสมาบัติ)

ดังนั้น

ว่ากัน ตามเหตุ มงคลสามเจ็ดบวกหนึ่ง นี่เปน
ธรรมพื้นๆ แค่เรื่อง ตั้งจิตอย่างไร ถึงจะบ่าย
หน้าเห็น ปุพพภาคแห่งนิพพาน

ดูข้อ สามห้า ถ้าทำอะไรหวัง "จิตผ่องใส"
ก้ยังจัดว่า หวังเอาอามิสอยู่ นั่งเปนเทวดา
เปนพรหม ก้ ชื่อว่า ดักดาน

ซึงข้อ สามห้า นี้ ท้าวสักกะฟังอีกรอบ
ตอนคนธรรพดีดพิณ จึงจะ เอ๊อะ!! ไม่ดิ้น
อีก ถ้สดิ้นอีก ก้มีข้อ สามหก เจ็ด แปด รอกล่อม

ป๋มว่า ลวกเพ่หัวไม้ขีด ลองไขก้อก ลุกเพ่ หัวแมว
คนนั้นดู

ว่า อาการมีฌาณ1-8 แต่เปนเพียง นักคิด ไม่ใช่
นักปฏิยัติเอารสจากปัจจุบัน มีอาการอย่างไร

เหตุเกิดจาก อะไรมันเที่ยงมาตั้งแต่เกิด แก่ปานนี้
ก้ยังรู้สึกมี สิ่งนั้นคงเดิม ธรรมมะแค่เอาไปประดับ
ไว้นอกๆ ไอ้นั่นเที่ยงโด่เด่

 

ยกมาให้หมด
๑. การไม่คบคนพาล
๒. การคบบัณฑิต
๓. บูชาบุคคลที่ควรบูชา
๔. การอยู่ในประเทศที่สมควร
๕. การได้กระทำบุญไว้ในปางก่อน
๖. การตั้งตนไว้ชอบ
๗. การสดับตรับฟังมาก
๘. การศึกษาศิลปะ
๙. วินัยที่ศึกษาดีแล้ว
๑๐. วาจาสุภาษิต
๑๑. การบำรุงมารดา
๑๒. การบำรุงบิดา
๑๓. การสงเคราะห์บุตรและภรรยา
๑๔. การงานไม่คั่งค้างอากูล
๑๕. ทาน การให้
๑๖. การประพฤติธรรม
๑๗. การสงเคราะห์ญาติ
๑๘. การงานที่ไม่มีโทษ
๑๙. การงดเว้นจากบาป
๒๐. การสำรวมจากน้ำเมา
๒๑. ความไม่ประมาทในธรรมทั้งหลาย
๒๒. ความเคารพ
๒๓. การอ่อนน้อมถ่อมตน
๒๔. ความสันโดษ
๒๕. ความกตัญญู
๒๖. การฟังธรรมตามกาล
๒๗. ความอดทน
๒๘. ความเป็นผู้ว่าง่าย
๒๙. การเห็นสมณะ
๓๐. การสนทนาธรรมตามกาล
๓๑. ความเพียรเผากิเลส
๓๒. การประพฤติพรหมจรรย์
๓๓. การเห็นอริยสัจ
๓๔. การทำนิพพานให้แจ้ง
๓๕. จิตไม่หวั่นไหวเมื่อถูกโลกธรรมกระทบแล้ว
๓๖. ความไม่เศร้าโศก
๓๗. จิตที่ปราศจากธุลี คือกิเลส
๓๘. จิตที่เกษมจากโยคะ

 

พระพุทธเจ้าบอกไว้
อย่าเสวนากับคนพาล

 

ลูกพี่ไปสอน คุณหน้าแมวไป เพือเจอนิพพาน อิอิ

 

คนบ้าอะไร เอาจิตเป็นขันธ์ เขียนมาได้

 

นี้แหระพวกอ่านตำราแต่ไม่ภาวนา

พอหาจิตไม่ เลยเอาจิตเป็นขันธ์

 

ทำให้คำสอนเพี้ยนหมด ผมว่าไปนับหนึ่งดีกว่านะ
วางตำราไว้ก่อน หัดภาวนาดูลมหายใจตัวเอง
หวังดีนะ อิอิ

 

คนจานลาย บัญญัติ สิ่งที่ พระพุทธองค์ ไม่ได้บัญญัติ

พระพุทธองค์ บัญญัติ ปรมัตถธรรม ขันธ์5 ลวกเพ่ไป
บัญญัติ ขันธ์6 จิตเที่ยง ไม่เกิดไม่ตาย พูดถึงจิตด้วยบัญญัติ
แห่งความเป็นสัตว์ จิตมันเป็นธาตุ(ปรมัตถธรรม ไม่สามารถแยกได้อีก) เหมือน แก้ว หากตกแตก
เขาไม่พูดกันว่า แก้วเกิด แก้วตาย

บัญญัติ ขันธ์6 สร้าง ปรมัตถธรรมใหม่ขึ้นมา ดั่งเอา เท้าลูบพระโอษฐ์พระพุทธเจ้า

มงคล38 ไป วิแคะดูเลย พระพุทธองค์ เทศนาเป็นการล่วงหน้า
เหตุการณ์ที่ ลูกน้องเทวดาตนหนึ่ง เกิดอาการ สว่างไสว มากกว่า จอมเมพขิงๆ
พี่แก ไม่ตั้งจิตทำนิพพานให้แจ้ง(ข้อ 34)ขาเก้าอี้ไม่เที่ยง โน้นนนน จิตเกิด
สั่นไหวในโลกธรรม(ข้อ 35) เกิดความเศร้าโศกกายเริ่มหมองหนัก(36)
คิดอกุศลคว้ากิเลส(37)ไปหลอกตักบาตรพระมหากัสสปะ โดนโยคะ(38)
กรรมร้อยลัดจนพระมหากัสปปะอุทาน "ท้าวเธอสร้างอกุศลหนักเสียแล้ว"
เลย ส่งคนธรรมมาดักพระพุทธเจ้า

คนธรรมดา ทะลึ่ง ไปเทียบรุ่นเอา ธรรมเฉพาะบุคคล ระดับ มหาเทพ มา ท่อง
คิดๆ นึกๆ จิตเฮียเอี้ยงไม่เกิดไม่ดับ จานลาย

 

เคยได้ยิน นิทานของ mong wild cheer wood ไหม ?

เล่าโดย ลป white หรือ ลป stub จำไม่ได้ แต่เป็น วงศ์กรรมฐานสายตรง เลย

ท่านเล่าว่า ลป stable บอกกับ ศิษย์ใกล้ชิดของตนว่า ท่านไม่ใช่ อรหันต์ประเภทปฏิสัมภิทา
เพราะว่า นิมิตท่านก็บอกก่อนแล้ว ท่านเดินไปในป่า เจอตู้พระไตรปิฏก ท่านไม่เปิดหยิบมา
อ่าน นิมิตนั้นเป็นตัวยืนยันแก่ท่านว่า ท่านจะสำเร็จ แต่ไม่ถึงขั้น ปฏิสัมภิทา

แล้ว ท่านก็ นึกคำขึ้นมาเล่นๆ เรียกตนว่า อนุปฏิสัมภิทา !!

บัญญัติสิ่งที่พระพุทธเจ้าไม่ได้บัญญัติ !!!


ลป stabilze จึงกล่าวธรรมฝากไว้

"เราพิจารณาแล้ว ลป มีชื่อส่วนใหญ่ เป็น ผีใหญ่" !!!????

อุปฐาก ลป stabilze ให้อรรถกถาว่า ผีใหญ่ก็แค่ อนาคามี

" เกาะผู้รู้ไว้ ไม่เสีย " .......ไม่เสีย เฮียอะไร !!!

ลป stabilze จึงกล่าวธรรมฝากไว้

พบจิตให้ทำลายจิต พบผู้รู้ให้ทำลายผู้รู้ พบ.....ให้ฆ่าทิ้งเสีย ถึงจะถึง .... แท้จริง


ปล. หากอ่านแล้ว เกิดอาการ ลักลั่น สำคัญมั่นหมายอะไร ถาม ป๋มก่องนะฮับ
อย่า อ่านแล้ว แปลเอง มั่วซั่ว !

 

เรารอตั้งนานนะ นิวรณ์ เขาไม่ยอมเขียน

เราถามหาจิตเจ้าของเจอยัง

เถียงอยู่ได้ตั้งนานเป็นเดือน

สุดท้าย เขียนมาได้ จิตเป็นขันธ์

เราเลยถึง บางอ้อ

 

พระพุทธองค์ บัญญัติ สัจจธรรม ครบถ้วน ไม่มีตกหล่น

ไม่มีภาระเหลือ ให้ คนหัวกรวย ต้องมาคอย บัญญัติเพิ่ม

ธรรมใด คำใด มีประโยชน์ต่อ การทำสิกขา พระพุทธองค์ บัญญัติไว้หมดแล้ว

สิ่งที่พระพุทธองค์ไม่ได้บัญญัติ จะไปกล่าวตู่ว่า ท่านละเลย เปิดทางให้ สาวกค่อยๆ
ทำอาการ เสริมกลองจานลาย ต้องมาบัญญัติให้ ธรรมสว่างไสวเพราะสาวกหัว
กรวยไม่มี !! ท่านห้าม

และ บัญญัติสิ่งที่ไม่ได้บัญญัติเหล่านั้น หากใครบัญญัติ เป็นเรื่องทำลาย ของเดิม

จานลาย สถาณเดียว

บัญญัติแล้ว ไม่ใช่ไม่บัญญัติ

 

นั้นนะคนถือตำรา แบกตำราอวดชาวบ้าน

ผมว่า ลูกพี่ย้ายไปอยู่สำนัก บ้านธัมมะ ของ อ.สุจิน

เหมาะกับท่านนะ

 

เวปนี้เขาว่าด้วยพลังจิต
ไม่ใช่พลังขันธ์