ชงเหล้าให้ผู้อื่น แต่ตัวเองไม่กิน จะบาปไหม

จากที่เคยได้รับรู้มาว่า การถือศีลนั้น ต้องมีครบสามประการคือ การไม่กระทำการผิดศีลด้วยตนเอง การไม่ยุยงส่งเสริมให้ผู้อื่นผิดศีล และการไม่ยินดี เมื่อเห็นผู้อื่นผิดศีล
ผมไม่ดื่มสุรา แต่บางครั้งไปทานข้าวกับผู้ใหญ่ ต้องคอยชงเหล้าให้ผู้ใหญ่
..กังวลใจ ไม่ได้ยินดี แต่ก็ต้องทำหน้าที่ชง เป็นผู้น้อยตำคอย แบบนี้ผิดศีลไหมครับ และ จะมีผลมากน้อยเพียงใด

 

เจตนาเป็นกรรม จะล่วงศีลหรือไม่อยู่ที่เจตนาของเราเท่านั้น..

ถ้าเรามีเจตนาคิดว่าดีจริงหนอ เราสามารถขวนขวายช่วยให้เขาเข้าถึงความมึนเมาขาดสติโดยง่ายด้วยการเสิร์ฟสุราเช่นนี้...แล้วปลื้มใจในกิจของตนที่ทำด้วยความพอใจร่าเริงที่สามารถทำให้เจ้านายเกิดความมึนเมาเพราะฤทธิ์สุรา..

เช่นนี้ กิจนั้นเป็นอกุศลเพราะมีเจตนาสนับสนุนเขาให้ขาดสติมึนเมา...

แต่ถ้า ตนเองไม่ยินดีเลยในการเสิร์ฟเช่นนั้น แต่ต้องทำเพราะถูกมอบหมายหรือบังคับขอร้องที่ตนปฏิเสธไม่ได้เพราะอาจหมายถึงการเสียงานหรือถูกเพ่งเล็งกลั่นแกล้ง ..(หากเป็นคนที่มั่นคงในศีลจริงย่อมไม่หวั่นเกรงแม้ต้องแลกด้วยชีวิตก็ยอม)...เราก็ตั้งเจตนาเพียงว่าจะทำหน้าที่บ๋อยเท่านั้น ไม่ได้บันเทิงยินดีที่จะทำใครๆให้มึนเมา ทั้งสามารถคิดต่อไปว่าขอให้รสของสุราที่ตนเสิร์ฟเป็นที่ไม่น่าชอบใจของคนดื่ม ขอให้คนดื่มรังเกียจและเลิกดื่มสุราตลอดไป..

นี้ก็เป็นความแยบคายในการตั้งเจตนาเมื่อตนต้องเสี่ยงทำในเรื่องที่จะพาเสียหายได้..

ทางที่ดีที่สุดคืิอ ถ้าไม่จำเป็นก็ไม่ควรเสิร์ฟของเมาให้ใครๆได้นั่นแหละปลอดภัยที่สุด ....นะครับ

 

.ไม่สบายใจนั้นน่ะ จิตตกอบายแล้วท่าน
.มากน้อยก็ต้องดูเอานะ ตอนนี้อาจจะนิดหน่อยนะ
.สมมุตินะ ถ้าครั้งต่อไป คนที่ดื่มประสบอุบัติเหตุ ตาย พิการ หรือ ทะเลาะยิงกันตาย
.ท่านว่าท่านจะสบายใจหรือเปล่า....
.แสดงว่าชงเก่งนะ เมื่อก่อนเราเหล้าโซดา...อิ

 

ไม่สบายใจในการชง จิตตกอบาย แล้วควรจะทำจิตอย่างไร ยินดีก็ไม่ได้เพราะจะเป็นการยินดีที่เห็นผู้อื่นผิดศีล

 

ในสมัยพุทธกาล ภรรยาเป็นพระโสดาบัน สามีเป็นนายพรานป่า ... สามีสั่งให้นางเตรียมอุปกรณ์ล่าสัตว์เป็นประจำทุกวัน

เปรียบเทียบได้กับคุณชงเหล้าให้เจ้านาย นั้นแหละครับ

ไม่มีเจตนาทำให้ใครผิดศีลในการชงเหล้า เป็นการทำตามหน้าที่ลูกน้องต่อเจ้านาย ... ศีลอยู่ครบ


เรื่องนายพรานกุกกุฏมิตร [คาถาธรรมบท]

 

.ศาสนาพุทธสอนให้ชำระบาป กิเลสได้นะ
ท่านลองศึกษาดูนะ

 

สามีชอบดื่มกิน แต่เราไม่ชอบ อยู่กันมานานเขาก็รู้ว่าเราไม่ชอบ
ไม่กล้าให้ชง ไม่กล้าใช้ให้ซื้อให้ เขานั่งกินเหล้าเบียร์ เรากับลูกก็น้ำหวาน น้ำอัดลม ไม่ยินดีในการทำผิดศีลของเขาแต่ห้ามไม่ได้ แต่ไม่มีการส่งเสริมกลัวเป็นส่วนหนึ่งในการส่งเสริมให้เขาผิดศีล ในเมื่อห้ามไม่ได้ก็คิดซะว่ากรรมใครกรรมมัน
การทำบุญก็เหมือนการกินข้าว กินอาหาร ใครทำใครได้ ใครกินใครอิ่ม ห้ามไม่ได้ก็ไม่ต้องทำในสิ่งที่เป็นเหมือนการส่งเสริมก็สบายใจเรา

 

อย่าเอามาใส่ใจ ทำแล้วก็ให้มันจบไป ไม่คิดต่อ

ชงเหล้าเพราะตามคำสั่ง ไม่ได้ชงเหล้าเพราะอยากให้ท่านเมาให้ท่านศีลขาด

ถ้าไม่ใช่เจ้านายสั่ง เราไม่ทำเด็ดขาด ... เจ้านายไม่มีใคร เจ้านายเอ็นดูเรา อย่าทำให้เจ้านายผิดหวัง


ถ้ายังคิดว่าชงเหล้าแล้วบาป ติดอยู่ในหัว ... ให้เลิกทำครับ มันจะไปมีผลกับคุณตอนดวงจิตสุดท้าย

 

ผิดศีล100%ครับ เพราะศีลนั้นผิดได้ทั้งลงมือทำเอง ยุยงส่งเสริมให้คนอื่นผิดศีล หรือมีใจพลอยยินดีเมื่อผู้อื่นทำผิดศีล การที่ชงให้คนอื่นดื่มนั้นก็ถือว่าผิดศีล เพราะส่งเสริมให้คนอื่นดื่ม ที่จริงคุณควรที่จะห้ามเขา และบอกเขาว่ามันผิดศีล และผลที่ตามมาจากการดื่มเหล้านั้นคืออะไร เช่นจะทำให้ความจำไม่ดี เป็นโรคตับ เป็นโรคเส้นประสาท โรคบ้า ขี้หลงขี้ลืม เป็นต้น ซึ่งสิ่งที่คุณควรทำคือควรชี้ให้เขาเห็นโทษของการผิดศีล และถ้าเขายังจะดื่มก็เรื่องของเขา แต่เราอย่าไปยุ่ง ถ้าเกรงใจเขา และไปชงให้เขา ถือว่าผิดศีลแน่นอน และถือว่าขาดเมตตราอย่างแรง เพราะรู้แล้วไม่ห้าม ที่คนชั่วเต็มเมืองทุกวันนี้เพราะคนดีไม่กล้า กลัว ดังนั้นถ้าคุณยังส่งเสริมให้เขาดื่มเหล้า ก็เตรียมตัวรับเคราพห์กรรมได้เลย อาจจะมากกว่าคนดื่มเองด้วย เพราะถือว่าส่งเสริม และอาจจะชงให้หลายคนดื่ม นี่คือความจริงที่อยากจะบอก ถึงจะดูรุนแรงไปบ้าง แต่มันคือความจริงที่อยากให้รู้ ไม่ใช่มานั่งเกรงใจกัน บอกว่าไม่เป็นไรหรอกทำแค่นี้ แล้วปล่อยให้เขาทำผิดต่อไป ปล่อยให้เขามีทุกข์และตกนรก ผมถือว่าคนพวกนี้ขาดเมตตราอย่างแรง เพราะไม่กล้าบอกความจริง เพราะกลัวคนเขาจะเกลียด แต่ยอมให้คนๆนั้นทุกข์มีปัญหา แบบนี้ไม่เป็นไร คนแบบนี้ยังอยู่ไกลคำว่ามีเมตตราครับ

 

ศีลข้อที่ ๕ สุราเมรยมัชชปมาทัฏฐาน

การเสพของเสพติดให้โทษอันเป็นที่ตั้งแห่งความประมาท (น้ำเมา มีสุราและเมรัย เป็นต้น)

องค์ประกอบของศีลข้อนี้ ๔ คือ

๑. มชฺชภาโว เป็นของเมา

๒. ปาตุกมฺยตาจิตฺตํ มีความตั้งใจปรารถนาจะดื่ม

๓. ตชฺโช วายาโม มีความพยายามเกิดจากความตั้งใจ

๔. อชฺโฌหรณํ ดื่มกลืนเข้าไป

เจ้าของกระทู้น่าจะงงแน่ ๆ สรุปว่า มันบาปไหมมันผิดศีลหรือเปล่า

องค์ประกอบของการผิดศีลข้อ ๕ สุราเมรัย ฯ นี้ มีองค์ประกอบ 4 ข้อ

เจ้าของกระทู้ ดื่มเองหรือเปล่าครับ ... ถ้าไม่ได้ดื่มเอง ศีลไม่ขาดแน่นอน


ส่วนการไปชงเหล้าโดนเจ้านายเขาบังคับ เราไม่ได้ยุยงส่งเสริมให้ดื่ม มันไม่ครบองค์ประกอบ ๔ ของการผิดศีล


เราทำตามคำสั่ง ดื่มเหล้ามันเรื่องของเจ้านาย เรามีหน้าที่ชงเหล้า ก็ชงไป


เราไม่ได้ดื่ม เราไม่ได้บังคับเขาดื่ม เขาดื่มเอง ... ไม่บาป....

 

วางใจให้ถูกครับ ถ้าต้องชงเพราะมันเป็นหน้าที่ ก็แค่ชงส่งไป จะกินไม่กินไม่ใช่เรื่องของเรา
ถ้าวางใจผิด เช่น ไปยินดีที่คนอื่นกินเหล้า พอกรรมตามทันมันเกิดมาเป็นคนบ้า คนปัญญาอ่อน หรือคนเป็นโรคประสาทเมื่อไร
ก็เรานั่นแหละครับ ต้องถูกแรงกรรมบีบบังคับให้เฝ้าดูแลมันอยู่ไม่ห่าง

จะให้ดี ใครจะกิน ก็ปล่อยให้ชงเองกินเอง รับกรรมไปเอง เราไม่ต้องไปยุ่ง

 

ยังไงการไปชงเหล้าให้ชาวบ้านก็บาปแน่นอน ไปเอามาจากที่ไหนว่าไม่บาป ถ้าคุณบอกว่าไม่บาป คุณคือมารพระศาสนา เพราะพระพุทธเจ้าบอกว่าการส่งเสริมให้คนอื่นทำบาปนั้นเป็นบาป ถ้าคุณคิดว่าไม่บาป ก็แปลว่าคุณอยู่คนละฝ่ายกับพระพุทธเจ้า ตายแล้วต้องไปอยู่กับพระเทวทัต ที่อเวจีมหานรก เพราะขัดแย้งกับคำสอนของพระพุทธเจ้า ไปเที่ยวบอกคนอื่นผิดๆ บางคนรู้ธรรมะมาก แล้วเอาตัวไม่รอดก็เพราะเป็นแบบนี้ รู้มากแล้วหาทางเลี่ยง รู้มากแล้วไม่ทำตาม อ่านอย่างเดียวแต่ไม่ทำ มันถึงไม่ได้ดีสักที และที่บอกว่า

ส่วนการไปชงเหล้าโดนเจ้านายเขาบังคับ เราไม่ได้ยุยงส่งเสริมให้ดื่ม มันไม่ครบองค์ประกอบ ๔ ของการผิดศีล


เราทำตามคำสั่ง ดื่มเหล้ามันเรื่องของเจ้านาย เรามีหน้าที่ชงเหล้า ก็ชงไป


เราไม่ได้ดื่ม เราไม่ได้บังคับเขาดื่ม เขาดื่มเอง ... ไม่บาป....

แบบนี้แปลว่าใครให้ทำอะไร คุณก็ทำหมดก็ทำหมด ให้ไปฆ่าใครก็ไป อ้างว่าโดนบังคับ เค้าบังคับให้โกหกก็ทำตาม เพราะอ้างว่าจำเป็น ใครให้ทำอะไรที่ผิดศีลก็ทำ โดยอ้างว่าโดนบังคับ แหมๆ อะไรมันจะอ่อนแอขนาดนั้นครับ ไม่มีความคิดเป็นของตัวเองเลยหรอ แล้วแบบนี้มันจะมีศีลเอาไว้ทำไม อย่าเลี่ยงบาลีครับ และยิ่งบอกว่าไม่บาป นี่มันเป็นการส่งเสริมให้คนอื่นเข้าใจผิด คนฟังก็จะคิดว่าชงเหล้าให้คนอื่นไม่บาป แทนที่เขาเข้ามาอ่านแล้วจะได้่ธรรมะกลับไปเพื่อใช้ในชีวิต และทำชีวิตของเขาให้ดีขึ้น กลับมาเจอการบิดเบือนคำสอน และทำให้ชีวอตของเขาแย่ลงอีก

 

อาว ... เราไปเป็นลูกศิษย์ เทวทัตแล้วหรือเนี๊ย

เจ้าของกระทู้ เขาชงเหล้าให้เจ้านายเขา เขาไปชงเหล้าให้ชาวบ้านที่ไหนกัน...เจ้านายเขาขี้เกียจ เขามีลูกน้อง


เจ้าของกระทู้.... เมียนายพราน เป็นพระโสดาบัน

นายพรานจะไปล่าสัตว์ บอกให้เมียช่วยส่งธนู มีด หอกหลาว มาให้ด้วย

เมื่อนางไม่บาป ... คนชงเหล้า ก็ไม่บาป





พระโสดาบันไม่ทำบาป

พวกภิกษุสนทนากันว่า " ได้ยินว่า ภริยาของนายพรานกุกกุฏมิตร

บรรลุโสดาปัตติผลในกาลที่ยังเป็นเด็กหญิงนั่นแล แล้วไปสู่เรือนของนาย-

พรานนั้น ได้บุตร ๗ คน. นางอันสามีสั่งตลอดกาลเท่านี้ว่า ' หล่อนจง

นำธนูมา นำลูกศรมา นำหอกมา นำหลาวมา นำข่ายมา.' ได้ให้สิ่ง

เหล่านั้นแล้ว, นายพรานนั้นถือเครื่องประหารที่นางให้ไปทำปาณาติบาต;

แม้พระโสดาบันทั้งหลายยังทำปาณาติบาตอยู่หรือหนอ ? "

พระศาสดาเสด็จมาแล้ว ตรัสถามว่า " ภิกษุทั้งหลาย บัดนี้ พวกเธอ

นั่งประชุมสนทนากันด้วยเรื่องอะไร ? " เมื่อภิกษุเหล่านั้นกราบทูลว่า

" ด้วยเรื่องชื่อนี้." ตรัสว่า " ภิกษุทั้งหลาย พระโสดาบันย่อมไม่ทำ

ปาณาติบาต. แต่นางได้ทำอย่างนั้น ด้วยคิดว่า 'เราจักทำตามคำสามี.'

จิตของนางไม่มีเลยว่า สามีนั้นจงถือเอาเครื่องประหารนี้ไปทำปาณาติบาต;

จริงอยู่ เมื่อแผลในฝ่ามือไม่มี ยาพิษนั้นก็ไม่อาจจะให้โทษแก่ผู้ถือยาพิษได้

ฉันใด ชื่อว่าบาปย่อมไม่มีแก่ผู้ไม่ทำบาป แม้นำเครื่องประหารทั้งหลาย

มีธนูเป็นต้นออกให้ เพราะไม่มีอกุศลเจตนา ฉันนั้นเหมือนกัน, ดังนี้แล้ว

เมื่อจะทรงสืบอนุสนธิแสดงธรรม จึงตรัสพระคาถานี้ว่า

๘. ปาณิมฺหิ เจ วโณ นาสฺส หเรยฺย ปาณินา วิส

นาพฺพณ วิสมเนฺวติ นตฺถิ ปาป อกุพฺพโต.

" ถ้าแผลไม่พึงมีในฝ่ามือไซร้, บุคคลพึงนำยา

พิษไปด้วยฝ่ามือได้, เพราะยาพิษย่อมไม่ซึมเข้าสู่ฝ่า

มือที่ไม่มีแผล ฉันใด, บาปย่อมไม่มีแก่ผู้ไม่ทำอยู่

ฉันนั้น."

แก้อรรถ

บรรดาบทเหล่านั้น บทว่า นาสฺส แปลว่า ไม่พึงมี.

บทว่า หเรยฺย แปลว่า พึงอาจนำไปได้.

ถามว่า " เพราะเหตุไร ? "

แก้ว่า " เพราะยาพิษไม่ซึมไปสู่ฝ่ามือที่ไม่มีแผล " จริงอยู่ ยาพิษ

ย่อมไม่อาจซึมซาบเข้าสู่ฝ่ามือที่ไม่มีแผล ฉันใด; ชื่อว่าบาปย่อมไม่มีแก่ผู้ไม่

ทำบาป แม้นำเครื่องประหารทั้งหลายมีธนูเป็นต้นออกให้ เพราะไม่มี

อกุศลเจตนา ฉันนั้นเหมือนกัน, แท้จริง บาปย่อมไม่ติดตามจิตของบุคคล

นั้น เหมือนยาพิษไม่ซึมเข้าไปสู่ฝ่ามือที่ไม่มีแผลฉะนั้น ดังนี้แล.

ในกาลจบเทศนา ชนเป็นอันมาก บรรลุอริยผลทั้งหลายมีโสดา-

ปัตติผลเป็นต้นแล้ว.


เรื่องนายพรานกุกกุฏมิตร [คาถาธรรมบท]


.

 

ไม่ทราบใครลบโพสต์ของผมเอ๋ย...??

 

เรื่องภรรยานายพราน กับเรื่องชงเหล้าให้เจ้านายดื่มมันคนละเรื่องกันนะครับ ไม่ใช่ว่าจะเอาเรื่องเดียวมาเปรียบเทียบได้ตลอด เอาเป็นว่า ทางที่ดีอยู่ให้ไกลจากการทำผิดศีลจะดีกว่าครับ อะไรที่ไม่แน่ใจ ไม่ทำจะดีกว่า และการที่บอกเรื่องโทษขอเหล้าให้เจ้านายนั้นก็เป็นสิ่งที่ควรทำ ถึงไม่เกี่ยวกับศีลก็ควรทำ เพราะเป็นการหวังดีให้คนๆหนึ่งไม่ต้องเสี่ยงที่จะเกิดอุบัติเหตุจากการดื่มเหล้า หรือเป็นการช่วยให้คนๆหนึ่ง ไม่เป็นโรคตับแข็ง ไม่เป็นโรคเส้นประสาท ไม่ขี้หลงขี้ลืม ดังนั้นจึงเป็นสิ่งที่ควรทำ ที่สำคัญ บอกเจ้านายคุณว่า ดื่มเหล้าแล้วมันจะมีผลทำให้จน ด้วย เพราะพระพุทธเจ้าบอกว่าทำผิดศีลแม้นข้อใดข้อหนึ่ง จะทำให้มีปัญหาสุขภาพและมีปัญหาอื่นๆ จะทำให้ลำบากยากจนทั้งสิ้น แต่ยังไงผมก็ยืนยันว่า การชงเหล้าให้คนอื่นดื่มนั้น ผิดศีล ขั้นยุยงส่งเสริมให้คนอื่นทำผิดศีล 100% อาจจะดูรุงแรงไปบ้าง แต่อยากให้ทราบข้อมูลที่แท้จริง นี่หวังดีกับเจ้าของกระทู้นะครับ ผมคิดว่าคนที่เข้ามาอ่านถ้าลองคิด จะรู้ได้ด้วยตัวเอง ว่ามันผิดหรือป่าว

 

ข้ขอคารวะท่านผู้รู้ ผู้ดับแล้วซึ่งกิเลสที่เผาผลาญผู้เป็นหพูสูตรผู้ถึวแล้วซึ่งความเป็อริยะ

 

เจ้าของกระทู้ พิจารณาเอาเองนะครับ

ชงเหล้าเพราะหน้าที่ ไม่ได้ยินดีในการดื่ม ไม่ได้ไปบังคับใครดื่ม ... บาปหรือไม่บาป

แต่ถ้าคิดว่าบาป ก็ใช้ปัญญาหาทางเลี่ยงการชงเหล้าเอาน่ะครับ


ป.ล. นายพรานอยากกินเหล้า ...หาใครชงเหล้าดี ?

สงสัยเมียนายพรานไม่พ้นโดนชงเหล้าผสมเหล้า

... ทำไงดีว่ะ ...

 

เป็นพ่อครัว แม่ครัว มี ปู ปลา เป็นๆ ยังไม่ตาย ขายในร้านให้ลูกค้าเห็น

ลูกค้ามาสั่งอาหาร ให้ สั่งปลา ปูมาเป็นอาหารนะ

พ่อครัวไม่บาป ? เพราะ ลูกค้าเป็นคนสั่ง ?

พ่อครัวแม่ครัว แค่ทำหน้าที่ นำ ปูปลาเป็นๆ มาทำอาหาร ไม่บาป ?

.

 

การค้าขายที่ไม่สมควร
<HR style="COLOR: #998049; BACKGROUND-COLOR: #998049" SIZE=1> <!-- / icon and title --><!-- message -->ถาม: ..................................
ตอบ: พระพุทธเจ้าตรัสว่า "มิจฉาวณิชชา" คือ การค้าขายที่ไม่สมควร เป็นการค้าที่พุทธมามกะไม่ควรทำ ประกอบไปด้วย

๑ ) ขายสุรา
๒) ขายยาพิษ
๓) ขายอาวุธ
๔ ) ขายมนุษย์
๕ ) ขายสัตว์ที่มีชีวิต

ท่านบอกว่า "บุคคลที่เป็นพุทธมามกะไม่พึงกระทำด้วยเหตุ ๒ ประการ คือ

ประการแรก - ถ้ารักษากำลังใจไม่เป็น จิตเศร้าหมอง จะลงนรกเสียเอง

ประการที่สอง – บุคคลที่ไม่เข้าใจจะกล่าวจาบจ้วงว่า เป็นพุทธมามกะผู้รักษาศีล แล้วทำไมถึงสนับสนุนการทำบาปหรือการฆ่าอยู่อีก ?

เราขายเหล้า เราไม่ได้บีบคอให้เขากินเหล้าสักหน่อย แต่คนก็ด่าเรา แล้วโทษเกิดกับคนด่าเขา จริง ๆ แล้ว เรื่องของธรรมะตรงไปตรงมา คือคนกินถึงผิด แต่คนที่เขาไม่เข้าใจ เขามากล่าวหาจาบจ้วงก็เป็นโทษแก่เขาได้

ตัวอย่างเช่น ยาพิษ ยาฆ่าคน ยาฆ่าสัตว์ ยาฆ่าแมลง เราไม่ได้ฆ่าเอง เขามาซื้อจากเราไป แต่คนที่เขาไม่เข้าใจ เขาหาว่าเราสนับสนุนในการฆ่า เรื่องของอาวุธก็เหมือนกัน ส่วนเรื่องค้ามนุษย์ ค้าขายคนนี้ทุเรศที่สุด ก็รู้ ๆ อยู่แล้วใช่ไหม...?

ขายสัตว์มีชีวิต ถ้าเขาเอาไปเลี้ยง ก็โดนกักขัง ต้องอด ๆ อยาก ๆ ต้องทนทุกข์ทรมานมาก สร้างเวรสร้างกรรมไปเปล่า ๆ แต่ถ้าเขาเอาไปฆ่ากิน ก็ยิ่งบรรลัยใหญ่เลย..!

สนทนากับพระอาจารย์เล็ก สุธมฺมปญฺโญ
ณ บ้านอนุสาวรีย์ฯ เดือนสิงหาคม พุทธศักราช ๒๕๔๕

 

ถ้าเมียนายพรานเป็นพระโสดาบัน เธอก็จะไม่ชงเหล้าให้สามีดื่ม อีกทั้งยังบอกถึงโทษของเหล้าให้แก่สามี และหาอาหารเริสรสอย่างอื่นให้สามีกินแทน หรือหาวิธีหลบเลี่ยง เพราพระโสดาบันนั้น คือผู้ที่รักษาศีลบริสุทธิ์แล้ว