ชีวิตของ ข้าพเจ้า

ตนของตนเตือนตนให้พ้นผิด ตนเตือนจิตตนได้ใครจะเหมือน
ตนเตือนตน ไม่ได้ใครจะเตือน ตนแชเชือนใครจะเตือนให้ป่วยการ

ฝึกฝนจนเจนจัด ไม่เขินขัดแลสับสน
คล่องแคล่วแคล้วครบคน สิจอมคนที่ครบครัน

อันความรู้บ้างเสมือนกำแพงจิต ท่วมหัวมิดคิดมากยากศึกษา
ไม่เห็นสิ่งตรงกันข้ามที่งามตา เห็นแต่ค่าบนกำแพงที่แจ้งตน

บางมนุษย์อ้างรัก ไม่ใช่หลง บ้างจิตปลง ไม่ประภัส แกล้งสดศรี
วาจากล่าว จิตลึกกล่าว ไม่พอดี ย่อมเสียที ที่ชนะ มานานเอย

 

ตนเตือนตนนั้นดีแท้แน่แล้ว แต่ทะแกล้วไม่เตือนก็เฉือนไฉ
มากล่าวอ้างเตือนกันอย่าทำจะช้ำใจ ก็แล้วใครที่ยังรู้ว่าถูกเตือน

ตนเตือนตนจนแม่นแน่แท้แล้ว จะไม่แอ่วไม่แน่วหาสิ่งไหน
คนมาเตือนก็รู้แล้วว่าเตือนใน ใจในใจเพียงเห็นเตือนเผือนผ่านเอง

 

กระทู้สารภาพบาป หรอครับพี่น้องคับ - -"

 

ความรัก บารมี ความชอบใจ หัวใจและธรรมชาติ โอม มะอะอุ

 

พูดจา เหมือนเห็นธรรม

 

พูดจาเหมือนเห็นธรรม นั้นเป็นกรรมที่ละเอียด
จำทนเหมือนยัดเยียด แต่สำเนียจในตัวตน

 

พูดจาเหมือนเห็นธรรม นั้นเป็นกรรมที่ละเอียด
จำทนเหมือนยัดเยียด แต่สำเนียจในตัวตน
ที่พูดนั้นเป็นไฉน ถามทำไยให้สับสน
จำรู้รู้เจียมตน สาธุชนคนเดินดิน
เหนือฟ้าย่อมมีฟ้า เหมือนปัญญาในชลาสิญย์
สร้างกุศลเป็นอาจิณ แม้นวายสิ้นในสังสาร
เปิดปากเปลี่ยนเป็นปิด ปากปิดมิดมิอาจหาญ
เพราะรู้เวลากาล ปากเปิกนานมิหาญดี
<!-- / message -->

 

สุทรภู่ ยังอาย

 

หลายสิ่งที่ฉันหา ฉันหาไม่พบ
หลายสิ่งที่ฉันพบ ฉันเก็บไม่ได้
หลายสิ่งที่ฉันเก็บ ฉันปล่อยไม่ได้
หลายสิ่งที่ฉันปล่อย กลับมาหาฉัน

มากมายที่ฉันรู้ แต่ไม่เข้าใจ
มากมายที่เข้าใจ แต่ไม่ถ่องแท้
มากมายที่ถ่องแท้ กลับไม่ได้ใช้
มากมายที่ถูกใช้ ด้วยความไม่รู้

 

สุดยอดแห่งสายฟ้า คือ ศรัทธา ปัญญาผล
วัชระ ฟาดกิเลสจาก ล่างบน สลายตน ให้ หมดไป

จงทำดีแต่อย่าเด่น จะเป็นภัย ไม่มีใครอยากเห็นเราเด่นเกิน

 

ตั้งจิตอธิษฐาน ด้วยเบิกบาน อารมณ์จิต ปล่อยว่างไม่ต้องคิด ลดภาพจิต หนึ่งระดับ
จากนั้นจับกล้องขึ้น สติบึ่ง แว่วสะดับ มองพลางไม่ต้องนับ รู้สึกมั๊บ กดชัตเตอร์เลย (ช้าๆ)
นี่คือ เทคนิกการถ่ายรูปสิ่งศักดิ์ศักดิ์ นะขอรับกระผม นอกจากนี้ยังมีอีกหลายร้อยวิธี

 

สาธุ!!!! กระทู้นี้เช็คสเปียร์ หายจ๋อยเลย..... นี่และ คารมเป็นต่อรูปหล่อเป็นรองครับพี่น้อง

 

พุทธะ ไม่ต้องคิด จงใช้จิต ดูจิตว่าง
รวมถึงสิ่งที่สร้าง ไม่ว่าดีหรือตกต้อย
ไม่ประมาท ขณะจิต ไม่ต้องคิด ด้วยสมอง
กำหนดรู้ ทุกจิตตรอง แล้วก็ย้อน สู่พุทธะในตัวตน

เงามาปัญญาเกิด ไม่ละเมิด เพริดสืบสาน
คงอยู่สถิตนาน อย่ารำคาญ เพราะคือเต๋า

ว่างเปล่าทุกสรรพสิ่ง มิต้องวิ่งเพราะถึงธรรม
ชาตินี้ มุ่งสร้างกรรม ให้กระทำแต่ความดี
รวมถึงบทกลอนนี้ ไม่คงที่ ด้วยอักษร
โปรดใช้สติ จิตบวก พินิจตรอง เป็นเจ้าของ จิตแห่งเซน

 

หว๋าๆเหว๋ย ชีวิตเอ้ย เมื่อเกิดมา
ทุกเวลา มีทั้งทุกข์ ทั้งสุขสันต์
เกิดมาเสพ ให้หมด ในเร็วพลัน
เมื่อสิ้นลม ลาจากกัน ย่อมไม่มี

นี่คือเรื่อง นี่คือราว แห่งความจริง
ทุกๆสิ่ง มีเกิดดับ ไม่หลีกหนี
มีชีวิต ต้องทำ ให้มันดี
ทุกนาที มองเห็นกล แห่งมายา

กาลเวลา ย่อมหมุนเดิน เปลี่ยนแปรผัน
ทุกๆวัน ไม่มีรอ ใครหรอกหนา
ภาวนาพุท และโธ ตลอดมา
กำหนดจิต แผ่เมตตา ในไตรภูมิ

 

หลายครั้ง ครวญจิตเศร้า ความหลงเง่า ชอบปรากฏ
จิตเราไม่เคยคด แต่บังบดด้วยความหลง

ธรรมะ รู้หลายข้อ ต้องทำต่อ เนื่องให้สด
หมกมุ่นวนเวียนครบ ต้องปรารภอยู่ในใจ

มุ่งมั่นไปข้างหน้า ไม่ใช่พาวนหมกมุ่น
กรรมนั้น ช่างละมุน วนเหวียนหมุน ให้เราเจอ
หากเราพบธรรมะ อย่าประมาทและอย่าเผลอ
เนื้อคู่ให้เราเจอ จงอย่าเก้อตัดออกไป
แก้ไขด้วยปัญญา ให้จิตนา ว่างผ่อนใส
หยั่งรู้ สติใน ด้วยใส่ใจในอารมณ์

 

ฝึกฝนจนเจนจัด ไมเขินขัดแลสับสน
คล่องแคล่วแคล้วครบคน สิจอมคนที่ครบครัน

ธรรม เมื่อทำแล้ว เกิดจิตแก้ว แคล้วสมร
ชีวิตเป็นตอนๆ ทุกสิ่งสอน กลอนเรื่อยไป
สติ จับรู้หมับ ต้องขยับด้วยความเพียร
ความรู้นอกอ่านเขียน จิตในเพียงให้รู้กัน

ดังนั้นจึงอย่ายึด เมื่อไปตรึก ตรองรู้ทัน
ทำงานจิตว่าง สรร คือจุดหมายสู่สิ่งดี ( สูงสุด บริสุทธิ์ ประภัสสร )

 

พี่ท็อปชอบแต่งกลอนหรอ เหอะๆ ถึงว่าชอบให้พรเป็นกลอนกับน้องทุกทีเลย เหอะๆ เพราะดี

 

อดีตกาลเวียนเปลี่ยน พันปีผ่าน
ผู้กล้าตะหง่านในสนามยุทธการ
ชีวิตพากเพียรพก ปณิธาน
ใครเล่า กล้าวิจารณ์ วีรชน

ก้าวนี้แม้ก้าวช้า แต่ก้าวหน้าอย่างมั่นคง
ก้าวนี้แม้ไม่ตรง ก้าวหน้าคงจะงดงาม
ก้าวนี้มีความหมาย ก้าวอย่างไททรนง
ก้าวสูงสมประสงค์ ก้าวคว้าธงฉลองชัย

 

http://palungjit.org/showthread.php?t=112855
เชิญ ร่วมบุญครับ

 

จากใจถึงใจจิต มิต้องคิดให้จิตหลาย
กุศลบุญ มีมากมาย ให้จิตคล้ายละม้ายบุญ
ส่งต่อถึงใจจิต รวมให้มิด อกุศล
จิตคล้ายละม้ายตน ไม่สับสนในเมตตา