ปิดรับบริจาค ช่วยเหลือชีวิตเด็กชายวัย 10 เดือน ( ด่วน )

ท่านที่ต้องการช่วยเหลือชีวิตเด็กชายเล็ก แย้มกลีบกับป้าวิมลซึ่งป่วยเป็นปอดบวมทั้งคู่ วันจันทร์ที่ 14 ต.ค. 2556 จะย้ายเข้า รพ. เด็กและคุณป้าวิมลต้องหา รพ. ของรัฐด้วย ขณะนี้ค่าใช้จ่ายของทั้งสองอยู่ระหว่างการประเมิน น่าจะอยู่ที่ 30,000.- บาท หรืออาจมากกว่านั้นได้

ท่านที่ต้องการร่วมบุญร่วมทานสามารถร่วมบุญได้ที่บัญชีนี้ครับ

ธ. กสิกรไทย สาขาสี่แยกวังหิน
เลขบัญชีออมทรัพย์ 757-
ชื่อบัญชี นายสมบูรณ์ ติยะวงศ์สกุล

ซึ่งบัญชีนี้เป็นบัญชีที่พักสงฆ์อาพาธนวมินทร์ 88 แต่ด้วยความเมตตาของพระ อ. สมสุขซึ่งเป็นกรรมการที่พักสงฆ์ 88 นี้ อนุมัติให้ใช้เงินกองทุนฯเพื่อยืดชีวิตเด็กน้อยและป้าไว้ทั้งสองชีวิตครับ

อ้างอิงที่มาของกระทู้ด้านล่างตามลิ๊ง ความคิดเห็นที่ #112
http://palungjit.org/threads/ช่วยเหลือชีวิตเด็กชายวัย-10-เดือน-ด่วน.509479/page-6

 

เช้าวันเสาร์ที่ 12 ต.ค. 2556 คุณป้ากานดาโทรศัพท์หาผม บอกว่า เช้านี้หลานคนเล็กสุดของป้าวิมล อายุ 10 เดือน หายใจไม่ออก ทำท่าจะตาย คุณป้ากานดาและป้าวิมลได้อุ้มเด็กน้อยขึ้นแท๊กซี่แล้วบอกให้แท๊กซี่วิ่งไปโรงพยาบาลที่ใกล้ที่สุด ( ขออนุญาตไม่ออกนามเพราะเป็นโรงพยาบาลเอกชน ) เมื่อไปถึงก็ได้โทรศัพท์หาผมทันที ผมเองก็ไม่รู้จะทำอย่างไรเพราะเป็นโรงพยาบาลเอกชนที่แพงมากด้วย ผมได้โทรศัพท์กลับเพราะเงินในโทรคุณป้าหมด และคุณป้าวิมลก็รับโทรศัพท์ไม่เป็นในตอนแรก ต่อมาจึงพอพูดรู้เรื่อง ผมได้บอกให้คุณป้าวิมลบอกกับพยาบาลว่า คุณป้าวิมลไม่ีมีเงินเลย ไม่มีญาตคนไหนของเด็กคนไข้มีเงินเลยแม้แต่คนเดียว แล้วให้ทางโรงพยาบาลดูว่าควรทำอย่างไรต่อไป ต่อมาทราบว่า ทางโรงพยาบาลเอกชนแห่งนั้นได้ทำการดูดเสมหะ พ่นไอหมอกเข้าปากและจมูกเด็ก ( คาดว่าคงเป็นยา ) และได้ขอให้คุณป้าวิมลรีบพาไปโรงพยาบาลเด็กทันที คุณป้ากานดากลับบ้านก่อนแล้วเพราะป้ากานดามีลูกพิการที่ช่วยตัวเองไม่ได้ คุณป้าวิมลได้อยู่ที่โรงพยาบาลเด็กทั้งวัน

ผมเองปล่อยให้เวลาผ่านไปจนกระทั่งเย็น ในที่สุดผมก็โทรศัพท์กราบเรียนถามพระอาจารย์ภาคภูมิถึงกรณีนี้ และได้รับคำแนะนำให้นำเงินจากกระทู้ที่ผมกำลังจะซ่อมที่พักสงฆ์อาพาธนวมินทร์ 88 เอามาต่อชีวิตให้เด็กน้อยก่อน เมื่อได้รับคำแนะนำดังแสงสว่างแบบนี้ ผมจึงโทรศัพท์ไปกราบเรียนพระอาจารย์สมสุขซึ่งเป็นหนึ่งในกรรมการบริหารร่วมกันเรื่องที่พักสงฆ์นวมินทร์ 88 ท่านเห็นด้วยและบอกว่า ช่ีวยชีวิตคนสำคัญกว่า ให้ผมรีบเดินทางเข้าสลัมค่ำนี้เลย และไปถ่ายรูปทุกอย่างที่เกี่ยวข้องออกมา เบิก ATM ให้คุณป้าวิมลไปก่อนเลยตามคำสั่งของพระ อ. สมสุขสั่งว่าให้ไว้ก่อน 4-5 พันบาท แต่กด ATM จากกองทุนนวมินทร์ 88 แค่ 3 พันบาท เพราะเห็นว่า ต้องใช้หนี้แขก 650.- บาท ( ยืมนอกระบบ 500.- บาทใช้ 650.- บาท ) อีก 2,350.- บาท น่าจะพอใช้จ่ายได้ไม่น้อยกว่า 1 สัปดาห์หากอาการไม่ทรุดลงไปมากกว่านี้






สาเหตุที่ยังไม่ได้แจ้งเกิด เนื่องจากสาเหตุบางประการที่เกี่ยวกับสถานที่พิเศษของบ้านเมือง








ปกติจุงเบยเป็นเด็กที่ซุกซนมาก ไม่เคยหยุดนิ่ง รวดเร็วและว่องไวมาก แต่วันนี้นิ่งและซึม ขณะป้อนยาด้วยหลอดฉีดยาจึงดิ้นตามนิสัย

คุณป้าข้างบ้าน 3 คนต้องออกมาช่วยกันจับมือจับเท้าให้นิ่ง ดิ้นไม่ได้



ผมขอให้คุณป้าวิมลเอามือวางแตะเงินที่มอบให้เป็นค่าใช้จ่ายจำนวน 3,000.- บาท


ผมแตกแบ๊งค์ย่อยไว้ให้เสร็จ กดเงินที่หน้าร้าน 7-11 ตรงข้ามบอยโพนยางคำ และขอแลกเงินเป็นย่อย ๆ ซึ่งต้องขอบคุณพนักงาน 7-11 ที่ปกติแล้วคงไม่ยอมให้ใครแลกแบ๊งค์ย่อยถึง 2,000.- บาททั้ง ๆ ที่ไม่ได้ซื้ออะไรเลย เพราะผมเข้าใจดีว่า บางครั้งจะต้องเรียกแท๊กซี่กลางดึก หรือใช้จ่ายอะไร ถ้าไม่มีแบ๊งค์ย่อยแล้วไม่มีทอนจะยิ่งลำบากใจ ร้องจ้าอยู่ไม่ถึง5 นาทีก็หลับสนิท คงเพราะอาการป่วยยังคงหนักอยู่ครับ



ป้ากานดาและป้าวิมลเล่้าให้ฟังว่า เช้าเห็นท่าไม่ดีแล้ว ทำท่าจะตาย เลยตัดสินใจยืมเงินนอกระบบจากแขกอาบัง 500.- บาท แต่ต้องคืน 650.- บาทภายในไม่กี่วัน ถือว่าดอกเบี้ยแพงมาก และกำลังป่วยไข้จะตายแบบนี้ จะหาที่ไหนไปคืน นั่งแท๊กซี่ไปโรงพยาบาลเอกชนให้ไป 100.- บาท แล้วไปยืนยันว่าไม่มีเงินเลย ทางโรงพยาบาลเอกชนที่นั่นยังดีที่รีบดูดเสมหะ รีบพ่นยาเข้าปากเข้าจมูกให้พร้อมทำใบส่งตัวให้รีบไปโรงพยาบาลเด็ก แถมพยาบาลที่โรงพยาบาลเอกชนที่นั่นใจดีสุด ๆ ควักเงินส่วนตัวให้ 200.- บาทบอกให้เป็นค่าแท๊กซี่ พอไปถึง รพ. เด็ก เนื่องจากเด็กไม่มีใบสูติบัติ และไม่หลักฐานที่ใช้งานได้ ทาง รพ. เด็กเก็บค่าใช้จ่าย 217.- บาท นั่งแท๊กซี่กลับใช้ไปอีกร้อยกว่าบาท วันเดียวใช้จ่ายไป 600.- กว่าบาท ยังโชคดีที่นางพยาบาลที่โรงพยาบาลเอกชนให้มา 200.- บาท

ผมจึงคำนวนว่า หากอาการไม่ทรุดหนักไปกว่านี้ และมีความจำเป็นต้องไปหาหมอบ้าง ภายใน 1 สัปดาห์น่าจะใช้จ่ายไม่เกิน 2 พันกว่าบาทที่เหลือ ส่วนค่าหนี้นอกระบบถือว่าให้คุณป้าปลดหนี้ไปครับ ได้ยินจากคุณป้าวิมลบอกว่า ทางโรงพยาบาลเด็กไม่มีเตียงให้ จึงให้กลับ แต่ความจริงต้องรับเข้าเป็นคนไข้ในทันที

 

เช้านี้วันอาทิตย์ที่ 13 ต.ค. 56 ได้โทรถามป้ากานดา ทราบว่าอาการยังไม่ดีขึ้น และป้ากานดาจะพาไปหาหมอแผนโบราณที่บางกะปิ ขณะนี้ป้าวิมลต้องไปหาอาหารมากินเช้าก่อน ผมว่าจะโทรไปอีกครั้งเพื่อให้พาไปหา รพ. เอกชนที่ไม่แพงนัก ซึ่งแถว ๆ นี้ที่ผมใช้บริการบ่อย ๆ คือ รพ. เมโย เคยพาพระภิกษุไปรักษา บางครั้งแพทย์ที่รู้จักกันก็ไม่เอาค่าตรวจ ถวายเป็นสังฆทานเฉย ๆ หลายครั้งแล้ว

เดี๋ยวผมลองดูนะครับ คนที่มีการศึกษาน้อยมักเป็นอะไรที่พูดยากเหลือเกิน แล้วจะรายงานอีกครั้งครับ

 

รายงานด่วนมากครับ

ตั้งแต่เช้าไปประมาณ 09.15 น. ผมไปรับป้าวิมลและเด็กชายเล็ก ( จุงเบย ) พร้อมกับป้ากานดาไป รพ. เมโย เมื่อไปถึงได้่ถ่ายเอ๊กเรย์และตรวจร่างกาย พบว่าเป็นปอดบวมอย่างรุนแรง มีความจำเป็นต้องรีบแอดมิทเข้าเป็นคนไข้ในทันที ผมได้ขอให้คุณหมอและแผนกการเงินช่วยคุมค่าใช้จ่าย ทราบจากแผนกการเงินคร่าว ๆ ว่า เด็กชายเล็ก ( จุงเบย ) น่าจะมีค่าใช้จ่ายที่ประมาณ 15,000.- บาท + - 20% ถึงเช้าตรู่วันอังคาร แพทย์บอกว่า อาการหนักมากทาง รพ. เด็กเมื่อวานนี้ควรรับเข้าเป็นผู้ป่วยในทันที ผมจึงขออนุญาตจากพระ อ. สมสุขอีกครั้งหนึ่งว่า ค่าใช้จ่ายจุงเบยประมาณนี้นะครับ พระ อ. สมสุขบอกว่า ชีวิตคนสำคัญ ให้ทำตามที่แพทย์สั่งได้ทันที

พอช่วงเที่ยง ๆ ผมว่าจะกลับบ้านแล้ว พบว่าคุณป้าวิมลซึ่งเป็นย่าเด็กมีอาการไอมาก และไอติด ๆ ผมจึงขอให้แพทย์ รพ. เมโยช่วยตรวจดูด้วย เพราะกลัวว่าจะไปติดเด็กเข้า แพทย์ซักประวัติแล้วถ่ายเอ๊กเรย์กับเจาะเลือดพบว่า เป็นปอดบวมเช่นกันและอาการก็ค่อนข้างหนัก มีความจำเป็นต้องให้ยาทางสายน้ำเกลืออย่างน้อย 1 คืน ผมขอให้คุณหมอและแผนกการเงินคุมราคา ทราบว่าประมาณ 10,000.- บาท + - 20% นับถึงไม่เกินเช้าวันพรุ่งนี้ ผมได้โทรขึ้นไปกราบเรียนพระ อ. สมสุขอีก และเมื่อเหตุผลของคุณหมอหนักแน่นและมีความจำเป็นถึงที่สุดแล้ว พระ อ. สมสุขก็อนุมัติให้ช่วยเหลือได้อีกคน

ขณะนี้ทั้งป้าและหลานอยู่ รพ. เมโย ห้อง 306 และ 811 เป็นห้องรวมหลายเตียง

คาดการณ์ว่า พรุ่งนี้เช้าหรือไม่น่าจะเกินบ่าย 1 โมง ทาง รพ. เมโยน่าจะทำใบส่งตัวเด็กชายเล็กไปเข้ารักษาที่ รพ. เด็กต่อได้ ส่วนคุณป้าวิมลอาจสามารถมาฉีดยาปฏิชีวนะต่อเนื่อง 3 - 7 วันจึงจะถือว่าหายขาดได้ หรือหากอาการหนักกว่านี้ อาจต้องรีบเข้า รพ. ของรัฐก็อาจเป็นได้ ค่าใช้จ่ายถึงเช้าวันจันทร์ที่ 14 ต.ค. 2556 น่าจะประมาณ 30,000.- บาทครับ ขณะนี้เงินในบัญชีที่พักสงฆ์อาพาธนวมินทร์ 88 มีอยู่ประมาณ 25,000.- บาท ผมเองยังไม่ทราบจะทำอย่างไร ? แต่ตามที่คุณหมอระบุว่ามีความจำเป็นจริง ๆ


หลังจากที่ รพ. เมโยรับเด็กชายเล็ก แย้มกลีบอายุ 11 เดือนเข้าเป็นคนไข้ในของโรงพยาบาลแล้วพักใหญ่ ๆ เจ้าหน้าที่ประชาสงเคราะห์ของ รพ. เด็ก ( ภาพซ้าย ) ได้ติดต่อเข้ามาหาป้าวิมลด้วยโทรศัพท์ของป้ากานดา เมื่อทราบว่าเข้าเป็นคนไข้ในแล้วก็รีบเดินทางมาพบเพื่อให้ความแน่ใจว่า พรุ่งนี้วันจันทร์ จะทำเรื่องประชาสงเคราะห์รอไว้ก่อน เมื่อ รพ. เมโยทำใบส่งตัวก็จะได้เข้าได้ในทันที

ผมได้ถามเจ้าหน้าที่ประชาสงเคราะห์ของ รพ. เด็กว่า แล้วทำไมเมื่อวานจึงไม่รับเด็กไว้ เจ้าหน้าที่บอกว่า เด็กไม่มีใบเกิด ไม่มีอะไรเลยสักอย่างเดียว เนื่องจากพ่อแม่อยู่ในทัณฑสถานทั้งหมดไม่มีเหลือเลยสักคนเดียว มีแต่ย่าที่ต้องเลี้ยงหลาน 4 คน ซึ่งถือว่าหนักมาก และไม่สามารถอ้างอิงได้ทันต่อเวลา จึงจำเป็นที่ทางประชาสงเคราะห์จะต้องยื่นมือเข้ามาเกี่ยวข้อง แต่คุณป้าวิมลได้รับข้อมูลจากเจ้าหน้าที่ฝ่ายภาคปกติปฏิเสธเนื่องจากไม่มีหลักฐานใด ๆ เลย และอาการก็หนักมาก คุณป้าวิมลอุ้มหลานออกจาก รพ. เด็กก่อน ยังโชคดีที่ทิ้งเบอร์โทรป้ากานดาไว้ แต่ถึงอย่างไรก็ดีเจ้าหน้าที่ประชาสงเคราะห์ รพ. เด็กบอกว่า ถือว่าเด็กโชคดีมากที่ได้กองทุนฯมารับเอาไว้ โดยเฉพาะความเห็นชอบของพระ อ. สมสุขที่อนุมัติใช้เงินกองทุนฯต่อยืดอายุของเด็กชายเล็กไว้

 

เด็กชายเล็กหรือจุงเบยนอนสลบแน่นิ่งตั้งแต่เช้าถึงตอนที่ผมกลับเืกือบเย็นแล้ว

 

ตอนที่ถ่ายเอ๊กเรย์ป้าวิมลพบว่า ปอดบวมชัดเจน แพทย์ รพ. เมโยต้องเกลี้ยกล่อมอยู่นานแต่ก็ไม่ยอมให้แทงน้ำเกลือ เพราะป้าวิมลห่วงว่าจะไม่มีคนดูแลหลานจุงเบย ต้องขอกราบขอบพระคุณคุณหมอเจ้าของไข้คุณป้าวิมลที่ รพ. เมโย ท่านบอกว่า ท่านไม่คิดค่าตรวจค่าแรงของแพทย์กับเคสนี้ ( นี่ก็เป็นอีกครั้งหนึ่งครับที่แพทย์ของ รพ. เมโยร่วมบุญกับเราด้วยการไม่คิดค่าแรงครับ ) ขออนุโมทนาคุณหมอหลายท่านของ รพ. เมโยครับ


คุณป้าวิมลไม่ยอมแทงน้ำเกลืออย่างเดียว ไม่ยอมอะไรหมด เพราะห่วงไม่มีคนดูแลหลานจุงเบย


พอดีพระ อ. สมสุขโทรเข้ามาสอบถามความคืบหน้า ทราบว่าป้าไม่ยอมให้แพทย์รักษา ไม่ยอมให้แทงน้ำเกลือเพื่อให้ยาต่อเนื่องทั้งคืนวันนี้ พระ อ. สมสุขได้ยินเสียงโวยวายลั่น จึงขอคุยกับป้าเพื่อเกลี้ยกล่อมให้ยอมแทงเข็มน้ำเกลือ


แล้วในที่สุดป้าวิมลก็ยอมให้แพทย์ รพ. เมโยรับเข้าเป็นคนไข้ในอีกคน ยอมให้แทงน้ำเกลือได้

 

ผมคงต้องไปนอนพักผ่อนก่อนครับ เพราะพรุ่งนี้เช้าประมาณ 07.30 น. ผมต้องไปฟังผลวินิจฉัยของแพทย์ที่ รพ. เมโย และอาจต้องไประหกระเหินเร่ร่อนอยู่ รพ. เด็กบ้าง อาจต้องไป รพ. รัฐอื่น ๆ อีกทั้งวัน ไม่ทราบว่าจะกลับถึงบ้านกี่โมง วันนี้ก็เพลียมากแล้วครับ

ผมขอตัวก่อนครับ ขออนุโมทนาทุก ๆ ท่านล่วงหน้าครับ

 

ผมคงต้องไปนอนพักผ่อนก่อนครับ เพราะพรุ่งนี้เช้าประมาณ 07.30 น. ผมต้องไปฟังผลวินิจฉัยของแพทย์ที่ รพ. เมโย และอาจต้องไประหกระเหินเร่ร่อนอยู่ รพ. เด็กบ้าง อาจต้องไป รพ. รัฐอื่น ๆ อีกทั้งวัน ไม่ทราบว่าจะกลับถึงบ้านกี่โมง วันนี้ก็เพลียมากแล้วครับ

ผมขอตัวก่อนครับ ขออนุโมทนาทุก ๆ ท่านล่วงหน้าครับ

 

วันที่ 2 ของเด็กชายเล็กใน รพ. เมโย

เมื่อเช้าวันนี้ ผมได้รับการบอกจากเจ้าหน้าที่ของ รพ. เด็กว่า ให้ทางหน่วยส่งต่อของ รพ. เมโยติดต่อเข้าไปที่ รพ. เด็กตามวิธีปกติ และเขาคาดว่า เช้านี้เตียงเต็มหมด คงไม่ีมีเตียงให้ในช่วงเช้าถึงเที่ยง ให้รอไปถึงบ่าย ๆ ดูว่าจะมีการเช็คเอ้าท์รึไม่ ผมรอไปอีกนานมาก ประมาณเกือบบ่ายสี่โมงเย็นทาง รพ. เมโยจึงบอกว่า ทาง รพ. เด็กไม่มีเตียงว่างเลย ไม่สามารถรับคนไข้ในได้ ส่วนเรื่องสิทธินั้นยังไม่ต้องพูดถึง นั่นหมายความว่า ทางประชาสงเคราะห์ก็ยังไม่ได้ทำเรื่องอะไรหรือไม่ ? ตกลงวันนี้ไม่สามารถส่งต่อที่ใดได้เลย

ผมถามคุณหมอที่รักษาเด็กว่า ถ้าเช่นนั้นเราจะคิดอ่านกันอย่างไรต่อไป ก็ทราบว่า อาการของเด็กดีขึ้นเรื่อย ๆ แต่ยังไม่สามารถปล่อยกลับบ้านได้ในวันนี้ ขอรอดูอาการพรุ่งนี้อีกวัน ถ้าอาการดีขึ้นจนเป็นที่น่าพอใจจึงจะปล่อยกลับบ้านได้ แล้วค่อยไปรักษาที่ รพ. ของรัฐโรงอื่น ๆ หรืออีกทีก็คือ ถ้าอาการดีขึ้นมาก ๆ ก็อาจใช้วิธีให้เด็กกลับมารับการฉีดยา พร้อมรมยา และทำการรักษาแบบไปกลับ และอาจต่อเนื่องจนเป็นที่น่าไว้วางใจได้จึงหยุดการรักษาแบบไปกลับ ถือว่าหายขาด

ผมจึงกลัีบมาบ้านก่อน โดยที่ยังไม่ทราบยอดค่าใช้จ่ายใด ๆ นอกจากของคุณป้าวิมลคนเดียวเท่านั้น

 

ผมได้ถอนเงินออกจากบัญชีทุกบัญชีเท่าที่มีเพื่อป้องกันว่า ต้องพอสำหรับการเช็คเอ้าท์ พอหยิบออกมาให้ป้าดูว่า ไม่ต้องห่วงนะ มีค่ารักษาแน่นอน จุงเบยทั้ง ๆ ที่หลับตาอยู่ก็เอื้อมมือมาหยิบเงินไปถือเฉยเลย






รมยาทั้งเช้าและเที่ยง แล้วก็หลับ

 

ค่ารักษาของป้าวิมลขณะนี้ประมาณ 3,600.- บาท เนื่องจากป้าวิมลไม่ยอมรักษาตั้งแต่เมื่อวานนี้ คือ ดื้อมากบอกว่า ไม่มีใครดูแลหลาน ซึ่งความจริงผมได้เรียกป้าเพื่อนบ้านที่เขารับจ้างดูแลเด็กมาแล้ว เรียกแล้วเดินทางมาเกือบถึงโรงพยาบาลแล้ว ทางโรงพยาบาลส่งข่าวว่า ป้าไปอยู่ห้องหลานเสียก่อนแล้ว ดังนั้น ผมจึงพาป้าวิมลลงไปฉีดยาที่ O.P.D. เช้านี้อีกรอบ เพื่อป้องกันไม่ให้อาการหนักกว่านี้ และคงต้องฉีดไปเรื่อย ๆ เหมือนการไปกลับนั่นเอง

 

พระ อ. สมสุขทราบว่าผมจะมาเช็คเอ้าท์ประมาณเที่ยงวันนี้ และผมได้กราบเรียนท่านว่า ไม่ทราบเหมือนกันว่าเงินจะพอหรือไม่ ? ท่านจึงบอกว่า ท่านให้ยืมก่อนด้วยการโอนเงินเข้าบัญชีกสิกรไทย สงฆ์อาพาธ88 จำนวน 5,000.- บาท เมื่อมีแล้วให้คืนท่าน

ส่วนเงินในบัญชีสงฆ์อาพาธนี้ให้ถือว่า เราได้ยืมออกมาช่วยชีวิตมนุษย์ แล้วต้องหาทางคืนเข้าบัญชีสงฆ์อาพาธนวมินทร์ 88 นี้ให้ครบทุกบาททุกสตางค์จะขาดไม่ได้ เนื่องจากว่าถ้าตามวัตถุประสงค์นี้เป็นเงินของสงฆ์อาพาธนั่นเอง

 

และเรื่องใบเกิดหรือสูติบัตรที่ตอนแรกคุณป้าวิมลบอกว่า ไม่มี และเด็กเกิดในทัณฑสถานนั้น ก็กลายเป็นว่าไม่ใช่ กลายเป็นมีการคุมคนออกมาคลอดที่ รพ. ใบเกิดเท่ากับว่ามีแล้ว เพียงแต่ว่า คนที่เก็บใบรับ คือใบที่ต้องนำไปรับใบเกิดนั้น ขณะนี้ไปเป็นกรรมกรรับจ้างตอกเสาเข็มซึ่งบางวันออกแต่เช้าตรู่และกลับถึงบ้านไม่แน่นอน ไม่รู้เบอร์โทรศัพท์ด้วย บางครั้ง 4 - 5 ทุ่มก็มี และถ้าจะตามหาให้พบอาจต้องไปตามหาหลายเที่ยวมากซึ่งป้าวิมลเองก็ไม่รู้จะไปตามอย่างไร นอกจากจะต้องมีค่าใช้จ่ายตรงนี้ซึ่งคุณป้าก็ไม่มี คุณหมอที่ รพ. เมโยเป็นผู้สอบถามคุณป้าวิมลจนกระทั่งได้ใบนี้ออกมา ซึ่งนับว่ามีประโยชน์มาก ทำให้รู้ว่า คุณป้าควรต้องทำอย่างไรต่อไปเพื่อให้ได้ใบเกิดซึ่งจะนำมาซึ่งสิทธิในการรักษาของเด็ก แต่น่าเสียดายที่ว่า ญาตคนนี้หาตัวยากมากและเวลาไม่เคยแน่นอน ดังนั้น จึงเป็นกรรมของสัตว์โลกที่มีญาติแบบนี้

 

ตอนกลับบ้าน ผมได้กราบเรียนรายงานความคืบหน้าของเหตุการณ์การช่วยเหลือชีวิตเด็กน้อยคนนี้ทั้งหมดอีกครั้งหนึ่งกับพระ อ. สมสุข ท่านได้บอกว่า การช่วยเหลือชีวิตมนุษย์เป็นสิ่งสำคัญ มนุษย์เป็นสิ่งมีชีวิตเพียงอย่างเดียวที่สามารถทำบุญและทำบาปได้อย่างถึงที่สุด ดังนั้น ชีวิตมนุษย์จึงเป็นสิ่งสำคัญที่สุดในความหมายนี้ การต่อชีวิต การยืดชีวิต หรือการให้ความช่วยเหลือต่อชีวิตมนุษย์ในลักษณะอย่างนี้ ถึงแม้เขาจะเป็นคนยากจนถึงที่สุด และถูกสังคมดูถูกเหยียดหยามอย่างไรก็ตาม ไม่ว่ายังไงก็ตาม การช่วยต่อชีวิตให้ยืดออกไปเพื่อทำความดี ย่อมมีความหมายทั้งสิ้น

ส่วนเรื่องญาติของเด็กน้อยที่ต้องทำหน้าที่ไปรับใบเกิดแล้วไม่ยอมไปรับ ไม่เห็นหน้าที่ของญาติที่ดีนั้น ตรงนั้นเราไม่ต้องไปสนใจ ปล่อยผ่านไปเลย เราหมดหน้าที่ตรงที่ช่วยชีวิตเขาครั้งนี้ตรงที่เราทำดีที่สุดเท่านั้น เรื่องอื่น ๆ เราคงไปทำอะไรให้ดีขึ้นกว่านี้ไม่ได้ มันเป็นอกุศลวิบากของเขา สิ่งที่เราทำเป็นกุศลวิบากของเรา และไม่ต้องไปคิดที่จะให้เขาต้องเป็นอย่างที่เราคิด ต้องทำอย่างที่เราคิด กุศลวิบากของเราขณะนี้คือการได้ช่วยชีวิตมนุษย์เท่านั้น

 

วันที่ 3 ของเด็กชายเล็กใน รพ. เมโย

วันอังคารที่ 15 ต.ค. 2556 นับเป็นวันที่ 3 แล้วที่ ด.ช. เล็ก แย้มกลีบ อายุ 11 เดือนต้องนอนรักษาตัวอยู่ใน รพ. เมโย ด้วยโรคปอดบวม และสาเหตุที่ไม่สามารถใช้สิทธิในโรงพยาบาลของรัฐได้ เพราะญาติที่รับปากแม่ของเด็กชายเล็กว่าจะไปรับใบเิกิดในราชทัณฑ์นั้นไม่ยอมไปรับตั้งแต่วันแรกเกิดถึงบัดนี้ 11 เดือนเต็ม จึงทำให้เด็กชายเล็กไม่มีเลข 13 หลัก ไม่สามารถรับสิทธิการรักษาได้

เมื่อป้าวิมลซึ่งเป็นย่าหรือยายของ ด.ช. เล็กพาตะรอนไป รพ. เด็ก ที่ รพ. เด็กเตียงเต็ม และไปใช้อารมณ์กับเจ้าพนักงานในภาคใช้สิทธิรักษาโรค ( ซึ่งต้องมีใบเกิด เป็นเลข 13 หลัก ) เกิดอาการน้อยเนื้อต่ำใจหรืออย่างไรไม่ทราบ ได้อุ้มเด็กกลับบ้านเสียก่อน และตามที่ดูเจ้าหน้าที่แผนกประชาสงเคราะห์ของ รพ. เด็กได้ติดตามมาดู ด.ช. เล็กที่ รพ. เมโย ก็ทราบว่า หากคุณป้าวิมลวันนั้นใจเย็น ๆ ตื้ออยู่จนพบเจ้าหน้าที่ประชาสงเคราะห์เพื่อหาสิทธิประชาสงเคราะห์สิทธิใดสิทธิหนึ่ง และรอจนแพทย์เคลียร์เรื่องเตียงให้ไำด้ก่อน วันนั้นอาจมีเตียงว่างให้ได้สักเตียงหนึ่ง แต่เมื่อออกมาแล้ว และมีเจ้าภาพที่มีเงินรับไว้ในจำนวนที่พอจะรักษาให้หายปอดบวมครั้งนี้ได้แล้ว บวกกับเผอิญเตียงที่ รพ. เด็กเต็มจริง ๆ จึงไม่สามารถกลับไปได้ และพระ อ. สมสุขก็เมตตาให้ช่วยชีวิตเด็กน้อยคนนี้เอาไว้ในครั้งนี้ จึงเป็นที่มาของการได้ช่วยชีวิตเด็กในครั้งนี้ไว้และทุกท่านที่ร่วมบุญร่วมอนุโมทนาก็ได้บุญร่วมกัน

 

ขอชมทุก ๆ หน่วยงานที่เกี่ยวข้องทั้งหมดโดยเฉพาะ รพ. เมโย

งานการช่วยชีวิต ด.ช. เล็ก แย้มกลีบครั้งนี้จะไม่ประสบความสำเร็จเลย หากทุกหน่วยงาน ทุกท่าน และทุกความคิดเห็นไม่ปฏิบัติหน้าที่ให้ดีที่สุด และขอชมโรงพยาบาลเมโยเป็นอย่างยิ่งที่ได้ช่วยควบคุมค่าใช้จ่ายให้ต่ำกว่างบประมาณที่ตั้งไว้ และยังได้ช่วยอธิบายถึงปัญหาที่แท้จริง อีกทั้งยังทำให้คุณป้าวิมลตระหนักถึงความสำคัญของสิทธิในใบเกิดดังที่ผมจะได้กล่าวในกระทู้นี้ต่อไปครับ

.................................

วันอาทิตย์ที่ 13 ต.ค. 2556 นับเป็นวันที่ 1 ในการพาไปตรวจและทาง รพ. เมโยเห็นว่า มีความจำเป็นที่สุดที่ต้องเข้าพักรักษาเป็นผู้ป่วยในทันที โดยไม่ให้คุณป้าวิมลต่อรองว่าจะไปกลับ และผมได้ขออนุมัติจากพระ อ. สมสุขทันที ซึ่งพระ อ. สมสุขในฐานกรรมการบริหารกองทุนที่พักสงฆ์อาพาธนวมินทร์ 88 ได้อนุมัติในทันทีเช่นกัน และย้ำว่า ชีวิตคนสำคัญที่สุด ส่วนเงินกองทุนฯนั้นยังหากลับคืนมาได้ คุณป้าวิมลได้แต่โวยวายว่า เด็กเกิดในคุกไม่มีใบอะไรทั้งนั้น คลอดในคุก ซึ่งตรงนี้ทำให้เหตุการณ์สับสนมาก แต่คุณหมอชั้นล่างของ รพ. เมโยไม่ยอมให้ความสับสนตรงนี้มากางกั้นความปลอดภัยในชีวิตเด็กได้ คือยังไงก็ต้องแอดมิท

วันนั้น เอกสารที่คุณป้าวิมลติดถุงมาทั้งหมด ผมได้ให้แพทย์ดูด้วย ด.ช. เล็ก แย้มกลีบไม่มีสิทธิใด ๆ เลย ไม่มีใบเกิด แต่มีใบบันทึกการเกิดระบุการผ่าตัดทำคลอด ( ซึ่งเหตุการณ์นี้จะเชื่อมโยงกับเหตุการณ์ที่แพทย์กุมารเวชชั้น 3 ขอให้ผมถ้าจะช่วย ด.ช. เล็ก ต้องช่วยให้ได้ใบเกิดเท่านั้่น จึงจะเรียกว่าช่วย ) ซึ่งผมต้องขอขอบพระคุณคุณหมอของ รพ. เมโยที่สามารถเชื่อมโยงเหตุการณ์และต่อประเด็นได้ถูกต้อง ซึ่งจะได้เล่าในรายละเอียดต่อไป

เมื่อ ด.ช. เล็กได้รับการแทงเข็มเรียบร้อยแล้ว ผมสังเกตุเห็นคุณป้าวิมลไอดังมาก และไอแรง ติด ๆ กันมาก จึงพาลงมาชั้นล่างพบ O.P.D. กะว่าจะแค่ให้หมอให้ยาแก้ไอและฉีดยาสักเข็ม กลายเป็นว่า คุณป้าวิมลเป็นโรคปอดอย่างหนึ่งที่ค่อนข้างหนักมาก ต้องได้รับการรักษาเป็นคนไข้ในทันที ซึ่งคุณป้าวิมลไม่ยอม ทำอย่างไรก็ไม่ยอมให้แทงเข็มน้ำเกลือเพราะกลัวว่าจะอยู่คนละห้องกับหลาน จนกระทั่งพระ อ. สมสุขได้คุยกล่อมให้ยอม จึงยอมให้แทงเข็มน้ำเกลือได้ แต่ยังไม่ทันถึง 3 ทุ่ม คุณป้าวิมลก็หนีลงมาอยู่กับหลานเสียแล้ว ทางโรงพยาบาลจึงถือว่า คุณป้าวิมลออกจากการเป็นผู้ป่วยในทันที
..................................

วันจันทร์ที่ 14 ต.ค. 2556 นับเป็นวันที่ 2 ของการรักษา ด.ช. เล็ก แย้มกลีบ แพทย์กุมารเวชชั้น 2 ของ รพ. เมโยแจ้งให้ผมทราบว่า อาการของเด็กถือว่าหนัก ยิ่งทราบว่าไม่มีเงินเลย และกองทุนฯก็มีงบจำกัดมาก จึงอยากให้ผมหรือคุณป้าวิมลไปจัดการเรื่องใบเกิด ถ้าได้ใบเกิดจึงจะได้สิทธิในการรักษาและสามารถเข้า รพ. ของรัฐได้ ซึ่งตรงนี้ขอชมคุณหมอของเมโยว่า เมื่อคุณหมอได้รับข้อมูลจากคุณป้า คือหันไปถามคุณป้าวิมล คุณป้าก็จะบอกเป็นชุด ๆ เลยว่า เด็กเกิดในคุก ไม่มีใบเกิด ไม่มีอะไรทั้งนั้น ผมจึงแย้งต่อหน้าคุณหมอว่า แต่มีใบอะไรใบหนึ่งที่แพทย์ชั้นล่างบอกว่า เด็กผ่าตัดทำคลอด เพียงแค่คุณหมอได้ยินว่า ผ่าตัดทำคลอด คุณหมอบอกได้เลยว่า ถ้าเช่นนั้นต้องมีบันทึกเหตุการณ์ จึงขอตรวจเอกสารดู พบเป็นใบบันทึกและในใบบันทึกได้มอบใบนัดให้ไปรับใบเกิด แต่คุณป้าก็ยังแย้ง ซึ่งคำแย้งนั้นฟังไม่ขึ้นเสียแล้ว กลายเป็นความเข้าใจผิดไป คุณหมอได้ขอให้พนักงาานของเมโยสืบค้นทะเบียนราษฏร์ทันที พบว่า มีการบันทึกแต่คนที่รับใบนัดยังไม่ยอมไปรับใบเกิด จึงเป็นเหตุที่ยังไม่ได้เลข 13 หลักของใบเกิด ทำให้เด็กยังไม่ได้สิทธิ ซึ่งตรงนี้คุณหมอได้บอกใ้ห้ผมจัดการให้หากยังอยากจะช่วยเขาต่อ และย้ำว่า หากต้องการช่วยเด็กอย่างแท้จริง เด็กต้องได้ใบเกิดถึงจะบรรลุวัตถุประสงค์ของการช่วยเด็กไปตลอดชีวิต

 

วันอังคารที่ 15 ต.ค. 2556 นับเป็นวันที่ 3 ในการรักษาของ ด.ช. เล็ก ซึ่งวันนี้ผมต้องตีหน้ายักษ์ใส่คุณป้าวิมลเพื่อขู่ให้คุณป้าวิมลจัดการให้ ด.ช. เล็กได้ใบเกิด

เนื่องจากผมเคยช่วยคนในสลัมมานานกว่าสิบปีแล้ว เพียงได้ยินเรื่องใบเกิดที่ต้องอาศัยให้คนอื่นไปรับเท่านั้น ผมเดาเหตุการณ์ต่อไปได้เลยว่า ต้องมีค่าใช้จ่ายไม่มากก็น้อย ซึ่งผมทราบดีว่า อาจจะมองโลกในแง่ร้าย แต่มันไม่ร้ายเกินไป เพราะถ้าไม่เช่นนั้นคงไม่ปล่อยให้ผ่านมาถึง 11 เดือน กล่าวคือ ผมเคยพบเหตุการณ์คล้าย ๆ อย่างนี้ เมื่อบอกให้เขาไปรับบัตรฯ เขาจะบอกว่า ไม่มีค่ารถ ไม่มีค่ายังชีพ และต้องหยุดงาน อะไรต่าง ๆ รวมถึงบางครั้งก็จะบอกว่า ครอบครัวเขายังเอาตัวไม่รอดเลย ยังมีหนี้สินอยู่เท่านั้นหมื่นเท่านี้หมื่นหรือบางครั้งเป็นแสน ถ้าจะช่วยเขาจริง ให้ใช้หนี้แทนเขาก่อน อะไรทำนองนั้น ผมจึงหลอนถึงบัดนี้ และเป็นกับคนยากจนในหลาย ๆ ท้องที่ ไม่ใช่เฉพาะแค่ที่เสือใหญ่

วันนี้ผมต้องตีหน้ายักษ์ใส่คุณป้าวิมลด้วยการขู่ให้คุณป้าวิมลรับปากผมว่า คุณหมอให้กลับบ้านได้แล้ว ทันทีที่กลับถึงบ้าน ให้พี่และเพื่อนบ้านช่วยดูแล ด.ช. เล็ก ( จุงเบย ) แล้วคุณป้าวิมิลต้องรีบเดินทางไปติดต่อญาติให้ไปรับใบเกิดทันที จะใช้เวลา 2 - 3 วันก็ได้ แต่ต้องได้ใบเกิดมาให้ผมดู ไม่เช่นนั้น ทั้งผมและพระ อ. สมสุขและทุก ๆ คนที่เขาเมตตาช่วยเขาจะตัดขาดคุณป้าวิมลและครอบครัวทันที

คุณป้าวิมลบอกว่า เงินที่ผมให้วันก่อน 3,000.- บาท ผมขอคืน 1,500.- บาท ( เนื่องจากต้องสำรองครั้งนี้ของ รพ. เมโย ) เพราะฉะนั้นที่อยู่ที่คุณป้า 1,500.- บาท ป้าไปซื้อของมาเซ่นเจ้าที่เจ้าทาง 250.- บาท ( คนข้างบ้านกินหมดแล้ว ) ให้ป้ากานดา 250.- บาทค่ามาด้วยกัน แล้วก็ซื้ออะไรกินบ้าง ตอนนี้เหลือ 700.- บาท ผมจึงบอกว่า ให้เอาออกมาดูเดี๋ยวนี้เลย ( ค้นกระเป๋า ) พบว่ามี 1,000.- บาท คุณป้าวิมลจึงบอกว่า ตอนเดินออกไปซื้อข้าว มีคนเขาสงสารให้มา 300.- บาท ผมกะตะหงิด ๆ แล้ว แต่ไม่พูดเรื่องนั้น ผมพูดกับป้าวิมลว่า ตกลงมี 1,000.- บาท แค่นี้พอค่าเดินทางหรือไม่ พอค่าใช้จ่ายทุกอย่างหรือไม่ ? คุณป้าบอกว่า พอ พอทุกอย่างเลย ถ้าญาติเขาต้องการค่าเดินทางก็เอาในนี้แหละ และถ้าญาติเขาจะต้องหยุดงานและต้องหาเงินเลี้ยงครอบครัว พอพูดถึงตรงนี้ ผมก็เลย บอกว่า พอละ ถ้ามีเรื่องที่ญาติต้องมีค่าใช้จ่ายอื่นใดอีก ต้องค่าเดินทาง ต้องค่าเหนื่อย ต้องใช้หนี้แทนให้ก่อน เป็นอันว่า พวกเราก็ขอจบกันแค่นี้

คุณป้าวิมลบอกว่า จะไม่ให้มีเรื่องนั้นมาถึงผมเลย จะใช้ในงบในส่วน 1,000.- บาทนี้แหละ ทั้งหมดรวมทั้งค่าใช้จ่ายในบ้านป้าวิมลและหลาน 4 คนภายใน 5 - 6 วันนี้จะอยู่ในงบนี้และจะไม่รบกวนเรื่องอื่นใดเลย

ผมจึงบอกว่า ถ้าอย่างนี้จึงจะพอช่วยได้ ว่าแล้วผมจึงมอบเงินเพิ่มให้อีก 650.- บาท เป็น 1,650.- บาท เพื่อให้แน่ใจว่า คุณป้าวิมลจะมีค่าใช้จ่ายเพียงพอทุกอย่าง

 

ค่ารักษาของ ด.ช. เล็ก แย้มกลีบ ( จุงเบย )



ผมฝากเงินที่ยังไม่เกินงบที่ตั้งไว้ตั้งแต่แรกไว้ที่ รพ. เมโย อีก 5,000.- บาท หากมีอาการยังไม่ดีขึ้น ต้องกลับมาฉีดยา พ่นยา ให้ใช้งบนี้ได้เลย

 

นับเป็นวันที่ 3 ของการรักษาจุงเบย ยังเสียบสายน้ำเกลือแต่เปลี่ยนข้างเพราะสายเมื่อวานนี้หลุด และยังมีการฉีดยาเข้าสายน้ำเกลือจนถึงเที่ยงวัน






ทันทีที่วางเงินเรียงไว้เพื่อจะถ่ายภาพ จุงเบยก็ยื่นมือทันที และมีโทรศัพท์เข้าเบอร์ที่เครื่องโทรที่ป้ากานดาทิ้งไว้ให้ใช้ พอจับใจความได้ว่า เพื่อนบ้านอยากมาหาแต่ไม่มีค่ารถค่าใช้จ่าย ผมบอกว่่าไม่ต้องมาก็ได้

 

เว้นวรรคเรื่องป้าวิมลกับ ด.ช. เล็ก แย้มกลีบ ( จุงเบย ) จนกว่าจะได้ใบเกิดมา

แล้วเดี๋ยวแวะเข้ามาเรื่องคุณลุงชูชาตินิดนึง