ตราแผ่นดิน

ผมเคยได้ฟังเรื่องๆนี้มาจากคุณลุงท่านหนึ่งที่เคยเป็นอดีตนายตำรวจมาก่อน ก่อนที่ลุงแกจะเกษียณราชการออกมา ลุงแกชื่อว่า ลุงแสน หรือ จ่าแสน ลุงแสนแกเคยเล่าให้ผมฟังว่า

ในอดีตนั้น ตอนนั้น ลุงแสนแกเพิ่ง

ย้ายมาประจำการอยู่ที่ สภ. แห่ง

หนึ่ง ในจังหวัดอยุธยา ซึ่งแกเองก็

ธรรมดาที่จะต้องหาบ้านเช่าอยู่ แต่

โชคดีอะไรของแกไม่รู้ที่ในช่วงนั้นดัน

มีบ้านหลวงว่างอยู่หลังหนึ่ง และ

ไม่มีตำรวจคนไหนมาพักอาศัยอยู่นาน

มากแล้ว ลุงแสนแกเลยได้โอกาส

เข้ามาพักอยู่ในบ้านหลวงหลังนี้ ซึ่ง

ตัวบ้านนั้นเป็นบ้านไม้สองชั้นตามแบบ

บ้านพักข้าราชการในอดีต มีต้นไม้

ขึ้นรายรอบ ห่างไปอีก ราวๆ 7

เมตร ก็เป็นบ้านพักอีกหลังหนึ่ง
ลุงแสนแกบอกว่า ก้าวแรกเลยที่

ไขกุญแจบ้านก้าวเข้าไปนั้น

บรรยากาศมันช่างอึมครึมและดูทะมึน

เอามากๆ บรรยากาศมันแปลกไป

กว่าบ้านทั่วๆไป ลุงแกสัมผัสได้

แต่ลุงแสนแกก็ไม่ได้คิดอะไร และ

วันนั้นทั้งวันลุงแสนแกก็วุ่นวายอยู่กับ

การทำความสะอาดบ้านและจัดข้าว

ของเครื่องใช้ของแก ในคืนนั้นลุง

แสนแกก็นอนหลับพักผ่อนไปตามปกติ

ไม่ได้มีอะไร แต่พอเช้าวันต่อมาพอ

ลุงแกเข้าไป สภ. ที่ประจำการ

เพื่อนๆตำรวจที่อยู่กันมาก่อนก็ต่าง

มองมาที่ลุงแสนกันเป็นสายตาเดียว
และ เหมือนอยากจะพูดจะถามอะไร

สักอย่างแต่อึกอักกันเหมือนไม่กล้า

ลุงแกก็นึกในใจว่า สงสัยจะยังเห็น

ว่าแกเป็นตำรวจมาใหม่ จึงไม่กล้าจะ

เข้ามาทักทายอะไรล่ะมั้ง ลุงแกก็

เริ่มต้นทำงานเอกสารอะไรของแกไป

โดยมีรุ่นพี่ตำรวจท่านหนึ่งคอยดูคอย

ให้คำปรึกษาอยู่อย่างใกล้ชิด ช่วง

เวลาพักเที่ยง ลุงแสนก็ได้ลงมานั่ง

ทานข้าวที่ร้านอาหารตามสั่งข้างๆ

โรงพัก แต่ทว่า พี่ตำรวจท่านนั้นที่

คอยให้คำปรึกษาก็ได้เดินเข้ามาพูด

คุยทักทายด้วย และ ถามลุงแกว่า

เมื่อคืนนอนหลับเจออะไรบ้างมั้ย ?
ลุงแสนแกเองก็ งงๆ ก็เลยถามไป

ทำนองว่า เจออะไรหรือครับพี่ ?

พี่ตำรวจก็ไม่ได้พูดอะไรไปมากแต่

ก่อนจะลุกไปได้บอกกำชับลุงแสนแก

ไว้อย่างหนึ่ง ว่า ก่อนจะนอนหลับทุก

ครั้งให้เอาหมวกตำรวจมาตั้งไว้บนหัว

เตียงด้วย มันจะช่วยคุ้มครอง

ลุงแสนตอนนั้นแกเองก็สงสัยและ

อยากจะถามแต่แกไม่กล้าเพราะกลัว

จะดูเป็นว่าแกเรื่องมากและเซ้าซี้เลย

ต้องตอบตกลงรับทราบไปตาม

มารยาทปกติ คืนนั้นลุงแสนแกก็

นอนฟังวิทยุอะไรของแกไป จนเริ่ม

ดึก แกเองก็ปิดวิทยุลงและก่อนจะ

นอน ลุงแกก็เอาหมวกตำรวจของ

แกมาตั้งไว้บนหัวเตียงนอนตามที่รุ่นพี่

ได้บอกเอาไว้ เวลาผ่านไปจนมา

ถึงราวๆ ตีสอง ลุงแสนแกบอกว่า

แกได้ยินเสียงเหมือนมีใครกำลังเดิน

ก้าวขึ้นบันไดมา ลุงแสนแกบอกว่า

ตอนนั้นแกเองก็คิดในใจว่า เอา

แล้วไง กูโดนเข้าแล้วแน่ๆ เป็นโจร

คงไม่ใช่ เพราะ นี่คือแถบบ้านพัก

ตำรวจ ใครๆก็รู้ เป็นได้เพียงอย่าง

เดียวแล้วล่ะ ผี แน่ๆ ลุงแสนแกเอง

ก็ได้แต่ดึงผ้าห่มขึ้นมาคลุมโปงและ

สวดมนต์ไป แต่ เสียงเดินนั้น ก็

ยังคงดังอยู่และดังเข้ามาใกล้ๆขึ้น

เรื่อยๆ จนเสียงเดินมันมาหยุดอยู่

ข้างเตียงนอนของแก ลุงแสนแก

บอกว่า ในชีวิตที่เป็นตำรวตมานั้น

ครั้งนี้นี่แหล่ะที่แกรู้สึกถึงความกลัว

มากที่สุด ลุงแกทำเป็นหลับสนิท

เหมือนไม่รู้เรื่องเผื่อว่า ผี มันจะไม่มา

ยุ่งกับแก แต่มันไม่ใช่ มีเสียงๆหนึ่ง

ดังขึ้นมาอยู่ใกล้ๆหูของแกว่า มึง

เป็นใคร !! มึงกล้าดียังไงมาอยู่ที่นี่

ออกไปซะ เสียงนั้นเป็นเสียงของ

ผู้ชายแน่นอนแต่มันดูก้องๆและดูดุดัน

น่ากลัว ลุงแสนแกเองพอได้ยิน

ดังนั้น แกเองก็สติสตางค์หลุด

กระเจิงไปหมดแล้ว ลุงแกลุกเด้ง

ขึ้นมาจากเตียงวิ่งลงบันไดออกจากตัว

บ้านไปเคาะประตูเรียก เพื่อนตำรวจ

บ้านข้างๆในทันที ลุงแกก็ได้เล่า

เรื่องต่างๆให้เพื่อนตำรวจฟัง เพื่อน

ตำรวจเองก็เหมือนจะเข้าใจลุงแสนแก

ดี จึงให้แกนอนค้างที่บ้านด้วย

เช้าวันต่อมา เรื่องที่ลุงแสนแกเจอ

ผีหลอกนั้น ก็แพร่ขจรเป็นที่พูดคุย

กันในหมู่เพื่อนๆพี่ๆตำรวจ ใน สภ.

คราวนี้ล่ะ ลุงแสนแกบอกว่า ในวัน

นั้นแกเหมือนเป็นดาราดังประจำโรง

พักเลยทีเดียว มีแต่คนเข้ามาพูดมา

ถามไถ่เรื่องราวจากแกกันไม่ขาดปาก
รุ่นพี่ตำรวจคนที่บอกให้ลุงแสนแก

เอาหมวกตำรวจไปวางไว้บนหัวเตียง

นั้น ก็เล่าให้ลุงแสนแกฟังว่า นี่ยังดี

นะที่ลุงแสนแกเจอแค่นั้น ปกติแล้ว

เขาเจอกันหนักจนแทบจะเสียสติกัน

เลยล่ะ ในอดีตนั้นเคยมีนายตำรวจ

ยศ ร้อยตรี ท่านหนึ่ง มีปัญหาส่วน

ตัวรุมเร้าอะไรสักอย่างและได้คิดสั้น

ยิงตัวตายที่บ้านหลังนั้น นับตั้งแต่

วันนั้นเป็นต้นมา ตำรวจหน้าใหม่ๆที่

เพิ่งย้ายมาประจำการและเข้ามาพัก

อยู่ที่บ้านหลังนี้นั้นก็มักจะพบเจอกัน

แทบทุกราย บ้างก็เจอเป็น ผู้ชาย

ในชุดเครื่องแบบตำรวจเต็มยศแต่ไม่มี

หัว มายืนอยู่ที่ปลายเท้า แต่ส่วน

หัวนั้นกลับมาตั้งอยู่ข้างๆหัวเตียงนอน

แทนเป็นที่น่าสยดสยอง บางราย

เจอหนักจนเกือบตายเลยก็มี นี้

จึงเป็นสาเหตุว่าทำไมบ้านพักหลังนี้ถึง

ถูกปล่อยร้างมานานเป็นแรมปี รุ่น

พี่ตำรวจแกก็เล่าให้ลุงแกฟังต่ออีกว่า
บ้านพักตำรวจคนอื่นๆนั้นก็เคยเจอ

เป็น วิญญาณทหารโบราณในยุค

กรุงศรีอยุธยา มาปรากฏกายให้

เห็นบ้างล่ะ มีนางไม้นางสไบมา

ปรากฏตัวให้เห็นอีกบ้างล่ะ แต่ส่วน

มากจะเจอกันแบบไม่น่ากลัว เพราะ

เหมือนพวกเขามาดีและแค่อยากจะ

มาขอส่วนบุญเฉยๆ ไม่ได้หวังจะทำ

อะไร และ มีตำรวจหลายคนได้

โชคได้ลาภถูกหวยกันไปก็มีอยู่เยอะ
แต่ ที่บ้านหลังนี้ที่ลุงแสนแกอยู่นั้น
คือ มันที่สุดแล้วจริงๆ แล้ว รุ่นพี่

คนนั้นก็ได้บอกมาอีกว่าให้คืนนี้ลุงแสน

ลองเอาหมวกตำรวจตั้งไว้อยู่บนหัว

เตียงเหมือนเดิมและลองจุดธูปและ

สวดมนต์ก่อนนอน พึงระลึกถึง

ดวงพระวิญญาณบูรพกษัตริย์ไทยใน

อดีตเอาไว้ น่าจะช่วยลุงแสนแกได้
คืนนั้นลุงแสนแกเองก็ได้ทำตามคำ

แนะนำทุกอย่างด้วยความตั้งใจ

เป็นที่น่าแปลกใจ ลุงแสนแกบอก
แกนอนหลับสบาย ไม่พบไม่เจออะไร

อีกเลย และ วันถัดๆมาและถัดๆมา

ก็ไม่พบไม่เจออะไรอีก นับจากวัน

นั้นลุงแกก็เชื่อมาโดยตลอดว่า ตรา

แผ่นดิน ที่ติดอยู่บนหน้าหมวกตำรวจ

นั้น ศักดิ์สิทธ์และมีอานุภาพโดยตัว

ของมันเองโดยที่ไม่ต้องผ่านการปลุก

เสกใดๆเลย แต่ลุงแกก็บอกมาแกม

พึงสอนว่า ไม่จำเป็นต้องเป็นตำรวจ

หรอก แค่เป็นข้าราชการไม่ว่าจะ

สังกัดไหนกระทรวงไหน ขอเพียง

ยึดมั่นซื่อตรงในการปฏิบัติหน้าที่

ระลึกพึงมั่นอยู่เสมอในทุกขณะจิตว่า

เราเองล้วนเป็นตัวแทนจากองค์พระ

มหากษัตริย์ ในการทำหน้าที่เพื่อ

ผืนแผ่นดินและประชาชน คนผู้นั้น

ก็จะปลอดภัยและได้รับการคุ้มครอง

ดูแลจากพลังลึกลับที่มองไม่เห็นเอง

ลุงแกเองยังเล่าเรื่องอื่นๆให้ผมฟังอีกมากครับ ทั้งเรื่องผี และ ไม่ผี ที่ลุงแกรอดปลอดภัยมาแทบทุกครั้ง ก็เพราะ ตราแผ่นดิน บนหน้าหมวก ของแกนี่แหล่ะครับ

ไว้วันหลังถ้ามีโอกาส ผมจะนำมาแชร์ให้ทุกคนได้อ่านกันอีกนะครับ ............