ตามรอยผู้เยี่ยมวิทยายุทธ์

เรื่องเล่าสู่กันฟังเบาสมอง เพื่อเพื่อนธรรมได้อ่าน จากประสพการณ์ ปฏิบัติ
ธรรมจากในชีวิตจริง พร้อมข้อธรรมที่น่าสนใจ และเข้าใจได้ง่าย มีทั้งหลักฐานประกอบและ พยานบุคคลที่ยังมีชีวิตอยู่
ตื่นเต้น ได้ความรู้ และเรื่องที่หลายคนยังสงสัย ตามมาชมกันครับ

 

ก่อนอื่นต้องขออัญเชิญพระคุณครูบาอาจารย์ที่ประสิทธิ์ประสาทวิชาความรู้มาขึ้นกระทู้ก่อนครับ     หลวงปู่ใหญ่ (ขอยกคำอาจารย์ท่านมาครับไม่ต้องไปอยากรู้ว่าท่านเป็นใครมาจากไหน)อจิณไตย
          พระเดชพระคุณพระสุธรรมยานเถระ(ยศในขณะนั้น) หรือ หลวงพ่อฤาษีลิงดำ
          พระธรรมสิงหบุราจารย์ หรือ หลวงพ่อพระอาจารย์จรัญ ฐิตธมฺโม 
          พระครูพรหมเทพาจารย์   หรือ พระอาจารย์เทพ  ถาวโร  

 

เราก็เรียนผิดเรียนถูกตามแบบฉบับ ของชาวพุทธ ตามใบทะเบียนบ้าน ตามวิถีพุทธ
ทั่วฯไป แต่โชคดีที่ตากับยายท่านเป็น ชาวพุทธตามพระธรรมวินัย ไม่ใช่ตามประเพณี
ก็เลยได้แม่พิมพ์ที่ดี ยายนั้นจะรักษาศีล ๕ ครบบริบรูณ์ทุกวันพระ จะรักษาศีล ๘
และสวดมนต์ภาวนาเป็นประจำ ทุกครั้งที่ไปวัดยายจะ เตรียมอาหาร คาวหวาน
และน้ำ ที่จะขาดไม่ได้คือ ดินที่บ้าน เอาใส่ถุงไปวัด ด้วย เคยถามยาย ว่า เอาดินไป
ทำไมที่วัดล๊ะยาย ยายตอบว่า เราเข้าไปในบริเวณวัด เวลาเราเดินออกมาจากวัด ดินที่วัด
อาจจะติดเท้าเราออกมาได้จะเป็นบาป  เราก็เลยถึงบางอ้อ แม้นเดินไปไหนตามทางยายจะคอยดูระวังไม่ให้เดินไปเหยียบ มดเเละปลวกตามทาง คนสมัยก่อนเขา รักษาศีล
ครบถ้วนจริงฯ ครับ

 

พระพุทธเจ้าของเราทรงสอนให้มองดูสิ่งที่ใกล้ตัวก่อนครับ
อดีตผ่านไปแล้วเราไม่ต้องไปคำนึงถึงมาก ส่วนอนาคตยังไกลเกินไปอย่าไปกังวลนักในสิ่งที่ยังมาไม่ถึง
ท่านให้มีสัมมาสติอยู่กับปัจจุบันอยู่ทุกขณะจิตครับ

 

เข้ามาปูเสื่อรอล่ะครับ.อิๆ

 

เข้ามาติดตามอ่านค่ะ

 

เราเพื่อนนักรบธรรมนำมาสอน
เป็นคำกลอนสอนใว้ชื่นใจหนา
ใช้บทธรรมขององค์พระสัมมาฯ
ช่วยกันพาข้ามฝั่งพ้นจนเห็นธรรม

มิให้ท่านไปหลงไหลไปยึดติด
อันนิมิตมากมายทั้งหลายนั้น
อีกภพชาติมากมายวายชีวัน
เอาปัจจุบันให้ได้ที่ใกล้ตัว

 

สามอย่างที่อาจจะทำให้ผู้ปฏิบัติธรรมหลงทางหรือไม่ก้าวหน้าไปใหนคือ
๑ ติดองค์ภาวนา วางไม่ลง พุทโธ สัมมาอะระหัง ยุบหนอพองหนอ
องค์ภาวนาเป็นอุบายให้จิตเราสงบ เหมือนเราใช้บรรไดข้ามน้ำ เมื่อข้ามไปแล้ว
เราจะถือบันไดอยู่ทำไม
๒ ติดที่ เวทนา เมื่อน้่งไปนานฯก็เกิดอาารคัน เมื่อย ชา อยากจะลุก
ง่วงนอน จะหลับบ้าง ทนไม่ใหวบ้าง อาการโยกตัวบ้าง 
๓ หลงนิมิต อันนี้เป็นกันมาก เห็นแสงสี ต่างฯ เทวาพรหม พระพุทธเจ้าปลอม
ยักษ์ นาคา ผี วิญญาณ ต่างฯ

พึงระวังทั้งสามข้อให้ดีครับ

 

เรื่องวัตถุมงคลกว่าจะก้าวข้ามวางได้ลงก็ปาไปร่วมสิบปีเหมือนกัน
ที่ชัดเจนที่สุด คือ ผีและวิญญาณนั้น ไม่ได้กลัวเหรียญด่างฯเลยแม้นแต่น้อยนิด
พระเครื่องแต่ละองค์นั้น จะมีแสงพลังสีขาวนวล ขนาดเท่าฝาขวดน้ำอัดลม
ห้าดวงเกาะกลุ่มกันเคลื่อนที่ไปมา อย่างช้าฯ ขึ้นอยู่กับพลังที่ถูกบรรจุใว้ นานฯ จึงจะพบ พระสมเด็จที่มีแสงทองพุ่งขึ้นจากกลางองค์พระท่าน
ผีและวิญญาณนั้น ไม่ได้กลัวเหรียญต่างฯเลยแม้นแต่น้อยนิด จากประสพการณ์ มาหลายครั้ง อย่างวิญญาณชาวต่างชาติยิ่งแล้วเลยทั้งพระเครื่อง
ทั้งไม้กางเขนมันหัวร่อ และขำกลิ้งเลย เข้าร่างคนแล้วไม่ยอมออก บางครั้ง
ผีมันกัดพระเครื่องแตกหมด ล้วนแต่พระผงรุ่นเก่าฯทั้งนั้น
แม้นแต่พระสงฆ์ มันก็ไม่กลัว ส่วนที่วิญญาณกลัวนั้นก็คือจิตที่มีพลัง
หรือท่านที่มีพลังจิตนั่นเอง แต่ประโยชน์ของพระเครื่องเราได้นำมาใช้
ในการฝึกสอนสมาธิ ได้ผลดีทีเดียวครับ

 

พบหลวงพ่อ
เป็นบุญของผู้เขียนที่ได้มีโอกาสกราบท่านและได้รับฟังธรรมะจากท่าน
เป็นครั้งแรก และก็เป็นครั้งสุดท้าย (ยกเว้นในทางสมาธิ)พระเดชพระคุณท่านหลวงพ่อฤาษีลิงดำได้เดินทางมาสหรัฐอเมริกา รัฐแคริฟอร์เนีย เมือง Los Angeless เพื่อสอน มโนมยิทธิ แก่ศิษย์ที่สนใจ ปฏิบัติ ท่านเดินทางมาพร้อมกับครูฝึก
และ พระครูปลัดอนันต์ ในราวต้นปี พ ศ ๒๕๓๕ หลายท่านได้ขึ้นไปฝึก
มโนมยิทธิ บนห้องฝึก พร้อมด้วยครูฝึกอีก ๖ ท่าน ส่วนผู้เขียนมิได้ขึ้นไป
บนห้องฝึก ชั้นบน แต่เลือกที่จะอยู่ ข้างล่างเพื่อรอสนทนาธรรมและฟังธรรมะ จากท่าน หลวงพ่อท่านได้พูดว่า ก่อนที่หลวงพ่อจะเดินทางมายัง สหรัฐอเมริกา หลวงพ่อได้อธิฐานว่า ลูกศิษย์ที่เคยสร้างบุญกุศลร่วมกับท่านในแต่อดีตชาติ จงมาพบท่าน ในครั้งนี้ และท่านได้บอกใว้ว่าอีกไม่นาน อภิญญาใหญ่ จะมาเผยแพร่ ที่สหรัฐอเมริกา และที่ยุโรป ครับ และหลวงพ่อ ท่านได้บอกว่า ครั้งนี้หลวงพ่อมาสหรัฐอเมริกา เป็นครั้งสุดท้าย
ผู้เขียนได้ กราบเรียนถามหลวงพ่อว่าแล้วใครจะมาสอน มโนมยิทธิ ต่อ
เล่าครับ ท่านชี้มือของท่านไปที่ พระครูปลัดอนันต์ และพูดว่าโน่นไง
พระครูปลัด อนันต์ ท่านจะสอนต่อ จากหลวงพ่อเอง หลังจากท่านเดินทางกลับเมืองไทย และ ไม่กี่ปีถัดมาก็ได้ทราบข่าว ว่าหลวงพ่อได้มรณะภาพ ลง ไม่มีใครคาดคิดว่านั่นเป็นการบอกลา จากกับลูกศิษย์ ของท่าน
เป็นครั้งสุดท้าย ครับ พร้อมนำรูปถ่ายในอดีตที่หาชมได้ยาก มาให้ชม กันครับ

 

ดิฉันก็เป็นคนหนึ่งที่จะมาติดตามกระทู้นี้ด้วยคนค่ะ ท่านคมสันต์
ดิฉันเป็นคนหนึ่งที่อยากท่องยุทธจักร ก่อนจะไปสู่โลกกว้างก็ขอเข้ามาเรียนวิชาสักหลายๆกระบวนท่า ตามหัวกระทู้ที่ว่า "ตามรอยผู้เยี่ยมวิทยายุทธ์"

 

จุดประสงค์ของหลวงพ่อฤาษีลิงดำ ในการสอนมโนยิทธินั้น ก็คือจะได้เข้าใจถึงเรื่องภพ-ชาติให้ได้ไปสัมผัสว่ามันมีจริง แล้วหาทางก้าวข้ามและวางเสียเพื่อความหลุดพ้น ที่จะไม่ต้องเวียนว่ายตายเกิดกัน ชาติแล้วชาติเล่า ไม่จบสิ้น แต่มันไม่ใช่เป็นของง่ายฯ
ต้องอาศัยความเพียร สั่งสมบุญบารมี กันไปจนกว่าจะบรรลุเป้าหมาย แต่อย่างน้อย
ก็ควรจะเริ่มต้นให้ถูกทาง สำหรับผู้ที่เริ่มปฏิบัติใหม่หรือที่ยังคิดว่าตัวเองหลงทางอยู่
ทุกคนจะต้องเดินผ่านสังสารวัฏเส้นทางเดียวกันหมด เพียงแต่การเดินทางนั้น ของใครจะยาวนานกว่ากันเท่านั้น

 

เรื่องอภิญญา หลวงพ่อ พระอาจารย์เทพ ถาวโร ท่านเคยปรารภว่า
จะหาทางนำมาประยุคใช้ให้เกิดประโยชน์ สุงสุด ในทางพระพุทธศาสนา
และเป็นการยืนยันว่าทุกท่านสามารถที่จะทำได้ ถ้ามีความเพียรพอ และ ท่านที่ได้อภิญญาคือ ท่านที่มีโอกาสมากที่สุด ในทางปฏิบัติ เพราะพระอริยะสงฆ์ ก่อนที่จะเข้าถึงความเป็นพระอริยะนั้น หลายท่านล้วนแต่เป็นผู้ทรงใว้ ซึ่ง อภิญญามาก่อนทั้งสิ้น ตั้งแต่ในอดีตจนถึงปัจจุบัน ครับ

 

มโนยิทธิ เด็กได้ขนมกิน
ย้อนสมัย สักราวฯ เมื่อเรายังเรียนอยู่ในชั้นประถมศึกษา ๓ หรือ ป.๓
สมัยก่อนก็ไม่รู้ว่า วิชามโนยิทธิ นั้นเป็นอย่างไร เพราะยังเด็กนัก ถ้ากระโดด น้ำลงคลอง
ก็พอจะรู้ดี กับการปีน ขึ้นต้นไม้ ไม่ว่าจะเป็น ต้นมะม่วง ฝรั่ง มะพร้าว รับรอง สูงแค่ใหน
ก็ไม่เป็น ปัญหา ขึ้นลงคล่อง มีอยู่ช่วงปิดเทอม ได้มีโอกาสไป กับคุณยาย เพื่อไปเยื่ยมเพื่อนเก่า ส่วนคุณยายนั่งกินหมากกัน ตามประสา แขกเมื่อมาเยื่ยมเยือน จะต้องหาหมากพลู มาทำการต้อนรับกัน ด้วยบรรยากาศ ที่อบอุ่นและคุยกัน อย่างเป็นกันเอง จนน้ำหมากกระจาย ส่วนเด็กฯก็ปล่อยให้ออกไปวิ่งเล่นตาม ประสาเด็ก แต่คุณยายสั่งว่าอย่าไปเล่นให้ไกลนัก เราก็ออกวิ่งเล่นกับเพื่อนฯ ราวฯห้าโมงเย็นจนใกล้ค่ำ เล่นกันกับเพื่อนฯ จนเพลิน จนท้องเริ่มหิว ชักอยากจะกิน ขนมขึ้นมาจับใจ จะเข้าไปขอสตางค์ยายไปซื้อขนมก็จะดูไม่เหมาะ
เลยนั่งเงียบอยู่สักพัก สวดบทพาหุงฯ อยู่ในใจเมื่อสวดมนต์จบแล้ว ความอยากกินขนม
มันมีมากจนเห็นภาพขนมปังกรอบใส้ครีมหวาน อยู่จนติดตา พอนั่งได้อยู่สักพักหนึ่ง
มีรถบรรทุกขับเข้ามาในซอยอย่างช้าฯ แล้วก็มีกล่องลังขนาดใหญ่ ร่วงตกลงมาจากรถ
ทันที เราสองคนกับเพื่อน ช่วยกันดันกล่องออกจากถนนเพื่อไปใว้ที่ริมทาง กล่องนั้นสูงเกือบท่วมหัวเรา รอว่า เผื่อรถบรรทุกจะย้อนกลับมาอีก สองคนเรานั่งรอนานพอสมควร
ไม่มีท่าทีว่าจะมีรถบรรทุกกลับมาอีก เลยช่วยกันเปิดกล่อง ปรากฏว่า เป็นขนมปังกรอบ
ใส้ครีมทั้งกล่อง เราดีใจกันรีบไปเรียกเด็กฯ ทั้งซอยมารับขนม แจกกันจนหมดซอย
จนขนม หมดกล่องพอดี กินขนมกันจนพุงกาง ไปตามฯกัน เมื่อกลับมาหาคุณยาย
เรายังอดสงสัยไม่ได้ว่าขนมปังกรอบทั้งลัง มาได้อย่างไร มาจนถึงปัจจุบันพึ่งเข้าใจดี
ว่าจิตที่ใช้งานได้ มันเป็นแบบนี้เอง ครับ

 

ข้อความดั้งเดิมโดยคุณ บุษบรรณ อ่านข้อความ
เป็นเหมือนเฮียเลยค่ะ พอจิตเข้าภวังค์แล้วตกใจกลัว นั่งต่อก็ไปไม่ได้ เลยไปไม่ถึงไหน
ตอบ
เข้าภวังค์ตกใจกลัวมัวแต่นั่ง
ไม่ถึงฝั่งตกภวังค์ไปกังขา
จับดูลมลมสัมผัสพัดเข้ามา
ขึ้นภูผาห้วงอารมฌ์ชมจิตเพลิน

สมาธิอ่อนความเพียรน้อยค่อยนั่งใหม่
ลุกขึ้นไปให้ล้างหน้าเปลื่ยนท่าเสีย
กลับมานั่งตั้งจิตใหม่ไม่อ่อนเพลีย
ไม่มีเสียเริ่มฝึกใหม่ได้แน่นอน

 

ข้อความดั้งเดิมโดยคุณ บุษบรรณ อ่านข้อความ
เข้าภวังค์ ตกใจกลัว ตัวจากร่าง
กลัวใครกร่าง เข้ามาผ่าน ร่างของฉัน
สติมา ปัญญาเกิด คุณอนันต์
ให้รู้ทัน ความคิด จิตดูลม

จึงตามลม จับลม ดูลมอยู่
ใจไม่รู้ เผลอไผล ให้ลมหาย
ต้องจับใหม่ จับยาก เสียมากมาย
ความเพียรคลาย กลายเป็นเพลีย ละเหี่ยใจ
ความเพียรคงน้อยจนถึงน้อยที่สุดค่ะ ตอนนี้พยายามฝึกการดูลม ตามลมอยู่ค่ะรู้สึกจิตก็นิ่งขึ้นค่ะ

ตอบ
เข้าภวังค์ ตกใจกลัว ตัวจากร่าง
กลัวใครกร่าง เข้ามาผ่าน ร่างเรานั้น
พระปริตร คิดสวดก่อน จะนั่งพลัน
ร่างเธอนั้น พระรักษา ว่าปลอดภัย

เพียรดูลม เฝ้าตามลม ชมตามจิต
อย่าไปคิด ปรุงแต่ ที่แห่งใหน
คอยตามลม บ่มจิต ตามติดไป
จิตสดใส สงบนิ่งใน ไม่ติดลม

 

" วิปัตติปะฏิพาหายะ สัพพะสัมปัตติสิทธิยา สัพพะทุกขะวินาสายะ ปริตตัง พรูถะ มังคะลัง
วิปัตติปะฏิพาหายะ สัพพะสัมปัตติสิทธิยา สัพพะภะยะวินาสายะ ปริตตัง พรูถะ มังคะลัง
วิปัตติปะฏิพาหายะ สัพพะสัมปัตติสิทธิยา สัพพะโรคะวิสาสายะ ปริตตัง พรูถะ มังคะลัง "

ขอพระสงฆ์ทั้งหลาย จงสวดพระปริต อันเป็นมงคล เพื่อป้องกันความวิบัติ เพื่อความสำเร็จ
ในสมบัติทั้งปวง และเพื่อให้ทุกข์ทั้งปวงพินาศไป เพื่อให้ภัยทั้งปวงพินาศไป เพื่อให้โรคทั้ง ปวงพินาศไป
ใครที่นั่งสมาธิแล้วเกรงว่าจะถูกรบกวน จาก อมนุษย์ทั้งหลายให้สวดบทอาราธนาพระปริต
ผู้เขียนใช้อยู่ประจำได้ผลดีมากครับ สวดก่อนที่จะนั่งสมาธิครับ จะได้ไม่หลงทาง

 

เตือนภัยที่ใกล้ตัวก่อน
หรือจะรอ
เราจะเข้าวัดด้วยความศรัทธาเองหรือจะรอให้คนอื่นหามเราเข้าไป
เราจะสวดมนต์ภาวนาเองหรือจะรอให้พระมาสวดอภิธรรมให้เมื่อเราฟังไม่ได้แล้ว
เราจะเจริญสติหาทางไปของเราเองหรือจะรอให้คนอื่นบอกทางให้ไปสู่ที่ชอบ

 

ข้อความดั้งเดิมโดยคุณ ติงติง

นิทาน บนท้องฟ้า
เล่าต่อมา เป็นตำนาน
มียักษ์ ใจแสนพาล
เที่ยวรุกราน ใครต่อใคร

ตั้งหน้า พาทะเลาะ
ไม่จำเพาะ ใครที่ไหน
เที่ยวแกล้ง เขาเรื่อยไป
นามที่ได้ "ไอ้ยักษ์พาล"
ตอบ
มิได้เป็นยักษ์พาล ดั่งตำนานเขาเล่ามา
ที่ทำก็เพราะว่า จะต้องมาทำหน้าที่
อยู่นิมมิตะวะสะวัตตี ทำหน้าที่ที่มีมา
เนรมิตรให้คนหลง เส้นทางตรงองค์สัมมาฯ
แปลงกายเป็นยักษา หลอกลวงตาพวกนักธรรม
ว่าเห็นเป็นกอบกำ จะชอกช้ำในหัวใจ
ก้าวหน้าไม่ไปใหน ยักษ์ชอบใจเข้าทางสิ

 

เมื่อเดินหลงทางผิดคิดเดินใหม่
ยังไม่สายถ้าเปลื่ยนใจในตอนนี้
ทางสายตรงองค์สัมมาฯที่ว่ามี
ทางเส้นนี้ไปรอดทางปลอดภัย