ต้องปฏิบัติอย่างไร เพื่อเข้าถึงพระนิพพาน

ช่วยบอกเป็นแนวทางด้วยครับ ผมจะได้มีแนวทางในการปฏิบัติ


<!-- Start Webbands -->
<SCRIPT src="http://thaiblogger.org/webbands/weloveourking_left.js" type=text/javascript></SCRIPT><STYLE><!-- @import url(http://comed46.com/webbands/webband.css); --></STYLE>

 

คุณคงจะต้องปฏิบัติธรรมอย่างจริงจังให้สำเร็จขั้นพระอรหรต์ จิตคุณจะต้องละกิเลส ตัณหา อุปทาน ได้จนหมดสิ้น ไม่ว่าจะมีสิ่งใดทั้งดีและเลวมากระทบจิตใจ ก็จะไม่หวั่นไหวทั้งสิ้นและต้องรักษาอารมณ์แบบนี้ไว้ให้ได้ตลอด 24 ขม.ทั้งหลับและตื่น ส่วนวิธีปฏิบัติคงจะไปศึกษาจากพระอริยสงฆ์ ผมอ่านหนังสือมาหลายเล่ม และไปฝึกสมาธิที่วัด มา 6 - 7 ครั้งและนั่งที่บ้านเกือบทุกวันยอมรับยังไม่สามารถทำได้ คิดว่าต้องปลดเกษียรจากหน้าที่การงานก่อนแล้วไปบวช จึงจะสามารถทำได้

 

ขอแนะนำครับ เป็นกรรมฐานที่ผมปฏิบัติอยู่ครับ ถ้าอ่านหรือฟังแล้วอาจจะเข้าใจยากหน่อย แต่ถ้าลงมือปฏิบัติตามไปด้วยแล้วคอยสังเกตสภาวะจะเข้าใจได้ไม่ยากครับ
http://www.watsaingarm.org/download/index.php

 

พี่ marine 24 เป็นทหารนาวิกโยธิน รุ่น 24 /ทร.22 เหรอครับ ผมว่าพี่พูดถูกนะครับ เพราะว่า รับราชการคงไม่มีเวลาว่าง อีกทั้งครอบครัวที่เราต้องดูแล เวลาว่างในการปฏิบัติอย่างจริงจัง อาจไม่มีเวลา ความคิดเรื่องบวช เหมือนกับความคิดผมเลย คือ เมื่อเราไม่มีกังวลที่จะต้องคอยดูแลคนอื่นแล้ว ผมก็คงจะบวชนะ อยากจะไปบวชวัดที่ปฏิบัติจริง ๆ วัดที่ติดภูเขา ถ้าเป็นทางภาคอิสานก็คงดี ส่วนตัวผม ชอบถ้ำเป็นอย่างมาก คงจะสงบดี อืม แล้วพี่ ไปปฏิบัติที่วัดไหนครับ ช่วงที่ยังรับราชการอยู่

 

โพธิปักขิยธรรม ซิครับ แน่นอนที่สุด

 

ลาพุทธภูมิ ตัดสักกายทิฏฎิ

 

ขอบคุณท่าน nirvana มากเลยครับ ที่ให้ผมได้รู้จัก โพธิปักขิยธรรม ผมอ่านในบอร์ดมานาน ก็มีอยู่หลายท่านที่นับถือ ท่าน nirvana ก็เป็นหนึ่งในนั้นด้วย เพราะความคิดเห็นของท่าน ความรู้สึกผม คือ ของจริง และท่าน santosos เกี่ยวกับการละ สักกายทิฎฐิ

 

อยู่ที่จิต....สำคัญอยู่ที่จิตแลใจตัวเราเอง
ไม่ใช่อื่นไกล...ดูข้างนอก...เข้าข้างใน...จิตเราเองนั้นแหละ<O</O
อัตตาหิ อัตตาโนนาโถ...ตนเป็นที่พึ่งแห่งตน...............<O</O
การหยุด...การนิ่ง....หยุดเป็นตัวสำเร็จ...ตั้งแต่ต้นจนปลาย<O</O
จนสำเร็จเป็นพระอรหันต์...ดั่งคำที่พระเดชพระคุณหลวงพ่อสด วัดปากน้ำ<O</O
ได้กล่าวไว้........แปลก..ทางโลกต้องเร็ว..ถึงจะสำเร็จ..แต่ทางธรรมต้องหยุดต้องนิ่ง<O</O
ตัวเดียวเท่านั้นถึงจะสำเร็จ.....................เอาสังโยชน์ขึ้นมาดู...มาพิจารณา...มาละ...มาวางก็จะสำเร็จไปเป็นขั้น...เป็นตอน...ก็จะเป็นพระอริยเจ้าไปตามลำดับ...(กลั่นตัวเราสำเร็จเป็นระดับชั้นตามภูมิแห่งธรรม...ที่ได้บำเพ็ญมา)จนกระทั่งถึงอรหัตผลเข้าพระนิพพานไป...................................บารมี 10 ประการก็เอามาบำเพ็ญ....<O</O
จนแก่กล้าก็จะทำให้เข้าถึงพระนิพพานได้โดยง่าย....อุปสรรคต่างๆก็ขวากขวางกั้นไม่อยู่....ดั่งคำสอนของพระเดชพระคุณหลวงพ่อฤาษีลิงดำได้สั่งสอนเอาไว้แล้วซึ่งสามารถค้นคว้าหาอ่าน/ดูได้โดยทั่วไป.....แม้กระทั้งผู้ที่ปราถนาพุทธภูมิ.....ก็ค่อยดู..ค่อยใช้...<O</O
( สังโยชน์กับบารมี 10 )เปรียบเทียบและเป็นบรรทัดฐานสำหรับบำเพ็ญบารมี...เทียบเคียงเข้า.....สำหรับตัวเอง....อีกทั้งกั้นพลาดพลั้งล่วงเกิน...ละเมิดเข้า...ทำนองกัน....ตกนรกหรือมาคอยชดใช้กรรม..............<O</O
ที่ได้กระทำไว้...ในภายหลังอันจะทำให้พลาดโอกาสในการสร้าง บำเพ็ญบารมีของตนต่อไป.......( บางครั้งบางทีก็หลุดไปอยู่ในนรกตราบนานเท่านาน...กว่าจะพ้นขึ้นมาได้ก็ไม่รู้ว่าว่านานเท่าไร)................................................................................<O</O
บุญ....ก็เป็นตัวการสำคัญใหญ่......ที่จะค่อยส่ง ค่อยเกื้อหนุน ตามส่งผลให้เราบรรลุธรรมได้โดยง่าย.....ตามที่เราได้สะสมมา.....ถ้าเราบุญน้อยก็ต้องเร่งขนขวาน....สร้างบุญ...บารมี...เอาไว้ให้มากๆ..เพราะแต่ละคนสร้างมาไว้ไม่เหมือนกัน...ก็...ส่งผลให้บรรลุมรรคผลนิพพาน..ช้าหรือเร็วต่างกัน....เช่นกัน....ถ้าบุญมีมากแล้วก็ต้องเร่งสร้างให้มากขึ้นเพิ่มเติมยิ่งๆเข้าไปอีก.......พระสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์ทรงสอนไว้ว่า...อย่าประมาท...โดยเฉพาะอย่าประมาทในวัย....ความตายจะถึงเราเมื่อไรก็ไม่รู้...ผู้ที่ตายไม่ใช่มีเฉพาะคนแก่เท่านั้น...เกิดขึ้นได้สำหรับทุกคน..ไม่ว่าความเจ็บไข้ได้ป่วย...อุบัติเหตุ...อุบัติภัยต่างๆ...ละอ่อน...หนุ่ม..คนเฒ่าคนแก่....ล้วนต้องตายหนีไม่พ้นกันทุกคน.....บางคนอยู่ในท้องแม่ไม่ทันเกิดก็แท้งหรือถูกกระทำให้แท้งตายไปก็มี.......<O</O
....มรณานุสสติกรรมฐาน.....ก็เป็นธรรมที่เข้าถึงพระนิพพานได้โดยง่ายและสะดวกรวดเร็ว.......รวมถึงทั้งการ...ตัดสักกายทิฐิ...การตัดร่างกาย...ตัวเขา..ตัวเรา...อันมีเป็นชิ้นเป็นอัน..เป็นแท่งทึบ...มีอาการ 32 ต่างประกอบการกันขึ้นมาอย่างนี้เป็นต้น......(ซึ่งเป็นข้อหนึ่งในสังโยชน์ที่ต้องละต้องวาง)..เรียกว่าเป็นกรรมฐานหัวหอกในการฟาดฟันกิเลสเลยก็ว่าได้....เราจะไปได้ขนาดไหน...หรือจะตีตั๋วรวด..ไปนิพพานเลยก็ได้....ทั้งนี้ขึ้นอยู่กับกำลังใจของเรา...เป็นสำคัญ....ว่าเข้มข้นขนาดไหน.....พระเดชพระคุณหลวงพ่อฤาษีลิงดำได้เคยกล่าวไว้ว่า.......กำลังใจก็คือตัวบารมีนั้นแหละ.......เราต้องจริงต้องแท้.....สำคัญต้องทำจริง.......จึงจะได้ของจริงถ้าทำเล่นๆก็ได้ของเล่นๆไป....อยู่ที่ว่าจริงแค่ไหน...ถ้า....แค่ตาย...ก็คาดหวังว่าไปนิพพานได้............เขียนและเล่ามานี้...ก็หวังว่า..คงจะเป็นประโยชน์ได้บ้างไม่มากก็น้อย....ผิดพลาดประการใดก็ขออภัยมา ณ โอกาสนี้ด้วย.....เนื่องจากผู้เขียนผู้เล่าก็มีภูมิปัญญาอันน้อยนิด....ก็จะพยายามฝึกฝนฝึกหัด...ตัวเองต่อไป.......<O</O
...ขอความเจริญในธรรมจงมีในทุกผู้ทุกคนเถิด....<O</O
นิพพานัง ปรมังสุขัง............................สาธุ<O</O