ทำหน้าที่ให้ดีที่สุด เหมือนมีวันนี้เป็นวันสุดท้าย

ถาม : ช่วงนี้ถ้าทำวิปัสสนาให้กายว่าง แต่ทำไม่ค่อยบ่อยค่ะ นาน ๆ ทีจะจับลมหายใจ จะจับตอนนอนแล้วช่วงกลางวันนึกถึงความตายบ้าง วันหนึ่งประมาณครั้งเดียว ?
ตอบ : ดีกว่าไม่นึกเลย จริง ๆ แล้วชีวิตเราอยู่กับลมหายใจเข้าออก หายใจเข้าไม่หายใจออกก็ตายแล้ว หายใจออกไม่หายใจเข้าไปใหม่ก็ตาย เพราะฉะนั้น..ให้นึกถึงทุกลมหายใจเข้าออก นึกได้เมื่อไรก็ เอ๊ะ..นี่เราจะตายแล้วนี่หนอ ถ้าหายใจเข้าไม่หายใจออก ก็เสร็จเรียบร้อยไปแล้ว ตั้งเป้าไว้เลยว่าตายแล้วจะไปไหน

ถ้าหากว่าเราคิดว่าเทวดาดี ตายแล้วเราจะไปเป็นเทวดา คิดว่าพรหมดี ตายแล้วเราจะเป็นพรหม ถ้าคิดว่าพระนิพพานดี ตายแล้วเราจะไปพระนิพพาน ตั้งเป้าของเราเอาไว้

ลักษณะของกำลังใจเหมือนกับสมาร์ทบอมบ์ เราล็อdเป้ายิง ถึงเวลาจิตก็ทำงานเอง ทุกเช้าให้เราตั้งกำลังใจของเราเอาไว้ว่า วันนี้เราตื่นขึ้นมาแล้ว เราต้องไปทำหน้าที่การงานของเราที่เราดำเนินมาแล้วทุกวัน ถ้าหากว่าหมดอายุขัยหรือว่าเกิดอุบัติเหตุอันทำให้เราต้องตายไปภายในวันนี้ เราขอไปพระนิพพานที่เดียว

แล้วภาวนาให้กำลังใจทรงตัวสักพักหนึ่ง อาจจะ ๕ นาที ๑๐ นาที ถ้าทำอย่างนี้ได้ วันนั้นทั้งวันต่อให้จิตวุ่นวายด้วยเรื่องงานเรื่องการอะไรก็ตามที ถ้าตายเราจะไปพระนิพพาน เพราะว่าเราล็อกเป้าเอาไว้ตั้งแต่ตอนเช้าแล้ว สมัยนี้โทมาฮอว์กทำได้..ใช่ไหม ? เราเองก็เอาอย่างนั้นบ้าง
...................................
พระครูวิลาศกาญจนธรรม, ดร. วัดท่าขนุน
www.watthakhanun.com