ธรรมะจากเพจต่างๆ พระสายหลวงปู่มั่น ภูริทัตโต

“… ชีวิตของคนเรานี้ได้เกิดมาด้วยอำนาจของกรรม สูงๆ ต่ำๆ ดำๆ ขาวๆ สวยสดงดงาม ขี้ร้ายขี้เหร่ก็ดี ร่ำรวยมั่งมีทุกข์จน ก็ด้วยอำนาจของกรรมทั้งนั้น

เมื่อเราแน่ใจ เห็นว่าทำดีมีความสุขใจ
ทำบาปความชั่วมีความทุกข์ใจ ด้วยกายวาจาใจ แม้จะทำบาปด้วยกาย ทำบาปด้วยการพูดการจา ทำบาปด้วยการคิดในจิตในใจ

ก็เป็นหนทางให้เกิดทุกข์แก่บุคคล ที่สร้างบาปเกิดขึ้นกับตน ก็ได้รับผลตามนั้นตามกรรมของตนที่ได้สร้างเอาไว้

บุคคลที่ได้ทำความดีด้วยกาย เกิดขึ้นมาแล้วมีกายบริสุทธิ์บริบูรณ์ดี ก็เรียกว่า มาด้วยบุญด้วยกุศลที่ตนเองได้สร้างเอาไว้

พูดจาปราศรัยก็ดี มีเหตุมีผลมีคุณงามความดีชักชวนกันทำซึ๋งคุณงามความดี ก็ดี พูดจาก็ไพเราะเสนาะหูซึ่งกันและกันทั้งชาตินี้และชาติหน้า เป็นวาจาที่เราควรจะศึกษากันพูดจาปราศรัยกัน

จะได้ไม่ถกเถียงทะเลาะวิวาทกันเกิดขึ้น ให้อยู่ด้วยกันด้วยความสมานสามัคคีปรองดองซึ่งกันและกัน เราจะอยู่ด้วยกันอย่างร่มเย็นเป็นสุข

การพูดการจาก็ดี ทางด้านจิตใจได้คิดถึงคุณงามความดีที่เราได้สร้างสมอบรมเอาไว้

ก็ไม่มีคนคิดอย่างนั้นอย่างนี้ คิดไม่ดีกับตน เพราะพวกเราคิดแต่คุณงามความดีเอาไว้แล้ว คิดแต่ให้คนอื่นที่มีทุกข์ก็ให้พ้นจากทุกข์

ที่มีความสุขก็ให้สุขยิ่งๆ ขึ้นไป เราควรสร้างสรรค์ในการคิดการอ่านของตนเอง ก็เรียกว่าได้ทำคุณงามความดีทางด้านจิตใจ

ดังนั้นจิตใจของคนจึงเป็นเรื่องที่สำคัญ
เราจะพากันมาที่นี่มาทำบุญทำทานการกุศลได้
ก็อาศัยซึ่งจิตใจของพวกเราอยากมา อยากมาสร้างคุณงามความดีให้ชีวิตของเรานั้นเป็นมงคลเกิดขึ้นแก่ตน

ก็อาศัยบุญอาศัยกุศลเป็นที่พึ่งของตนอยู่แล้ว
บุคคลที่ได้ถวายพระพุทธรูปอันเป็นองค์ตัวแทนของพระพุทธเจ้า ผู้นั้นก็จะได้อานิสงส์ร่างกายสวยสดงดงามหนึ่ง จะได้พบพระพุทธศาสนาหนึ่ง ได้ชักชวนบุคคลอื่นเข้ามาในพระพุทธศาสนาศึกษาให้ถูกต้อง ก็จะเป็นอานิสงส์ของผลบุญ

ผู้ใดได้ถวายเครื่องนุ่งห่มผ้าท่อนท่อนสไบ เครื่องประดับประดา ให้สวยสดงดงามก็ต้องอาศัยเครื่องนุ่งห่ม เหตุฉะนั้นร่างกายของคนเราจึงต้องอาศัยเครื่องนุ่งห่มประดับประดา หน้าหนาวอย่างนี้ก็ยิ่งไปกันใหญ่

บุคคลที่ทุกข์ยากไร้เข็ญใจอนาถา อยู่ในป่าในเขาก็ดี อยู่ในสลัมต่างๆ ในเมืองใหญ่ก็ดี ก็ทุกข์ยากลำบาก

ฉะนั้นผู้ที่ได้ทำไว้แล้วสร้างไว้แล้ว เขาก็มีเครื่องนุ่งเครื่องห่ม ก็มาได้ด้วยกุศลทั้งหลายที่ได้สร้างเอาไว้แล้ว

บุคคลได้บริจาคยารักษาโรคภัยไข้เจ็บก็ดี
คนนั้นก็เรียกว่าเกิดมาภพใดชาติใด ก็ไม่มีโรคภัยไข้เจ็บมาเบียดเบียน ร่างกายตั้งแต่เล็กจนถึงเฒ่าถึงแก่ อยู่สบายๆ ไม่เคยไปโรงพยาบาลสักที เป็นอานิสงส์ของผลบุญ

บุคคลใดที่ได้สร้างสมผลบุญ สร้างศาลาอาสนะ
ก็ดี สร้างโบสถ์สร้างวิหาร สร้างสาธารณประโยชน์ก็ดี

เหมือนเราทำศาลาเล็กๆ หลังน้อยๆ ไว้ที่ข้างทางหลวง ตามสี่แยกสามแยกนั้นก็เป็นบุญเป็นกุศล

ผู้ใดที่ได้สร้างไว้ในวัดก็เป็นบุญเหมือนกัน เพราะคนทั้งหลายเมื่อฝนตกก็ดีแดดออกก็ดี ก็ได้มาอาศัย ได้มาพักผ่อนได้รับความสะดวกสบาย ก็เรียกว่าได้ให้ความสุขแก่บุคคลอื่น

เกิดมาภพใดชาติใดพวกเราก็จะมีบ้านมีช่องมีสถานที่ได้พักพาอาศัยหลับนอน ที่อยู่สะดวกสบาย เป็นอานิสงส์ของผลบุญ …”

โอวาทธรรม หลวงพ่อเปลี่ยน ปัญญาปทีโป
วัดอรัญญวิเวก จ.เชียงใหม่



ที่มา ธรรมะพระอรหันต์ สายหลวงปู่มั่น ภูริทัตโต

 

ขอเชิญร่วมงานอายุวัฒนมงคล ครบรอบ 86 ปี หลวงปู่สมบูรณ์ ขันติโก สำนักสงฆ์สุขสมบูรณ ์ (ตรงข้ามน้ำตกตาดโตน) บ้านคำมันปลา ต.คำเขื่อนแก้ว อ.สิรินธร จ.อุบลราชธานี ในวันที่ 1-2 เมษายน 2561



ที่มา พระกรรมฐาน สายหลวงปู่มั่น ภูริทัตโต

 

ขอเชิญร่วมงานมุทิตาสักการะอายุวัฒนะมงคล ครบรอบ 82 ปี หลวงปู่อุทัย สิริธโร ในวันที่ 11 – 12 มีนาคม พ.ศ.2561 ณ วัดเขาใหญ่เจริญธรรมญาณสัมปันโน ต.โป่งตาลอง อ.ปากช่อง จ.นครราชสีมา





ขอเชิญร่วมงานมุทิตาสักการะอายุวัฒนะมงคล ครบรอบ 82 ปี หลวงปู่อุทัย สิริธโร ในวันที่ 11 – 12 มีนาคม พ.ศ.2561 ณ วัดเขาใหญ่เจริญธรรมญาณสัมปันโน ต.โป่งตาลอง อ.ปากช่อง จ.นครราชสีมา

ที่มา พระกรรมฐาน สายหลวงปู่มั่น ภูริทัตโต

 

“ธรรมะก่อนออกบิณฑบาต”

เรื่อง “หลักปฏิบัติชั้นยอดที่สุด”

(คติธรรม หลวงพ่อพุธ ฐานิโย)

ถ้าจะเอาดีกับพระพุทธเจ้าจริงๆ ก็ยึดพระพุทธเจ้าเป็นสรณะที่พึ่งที่ระลึก พยายามปฏิบัติศีล ๕ ให้มันถูกต้อง อยู่กันที่ตรงนี้ ไม่ต้องไปไขว่คว้าอะไรให้มันมากนัก

๑. รักษาศีล ๕ (ให้บริสุทธิ์ ให้ได้ไตรสรณคมน์)
๒. ทำกิจวัตร อุปัฏฐากเลี้ยงดูบิดามารดาให้ดี
๓. ฝึกสติสัมปชัญญะ ให้รู้อยู่ที่จิตตลอดเวลา ถ้าเรามีสติรู้อยู่ที่จิต นั่นแหละ คือ พุทธะ ผู้รู้ พุทธะ ผู้ตื่น พุทธะ ผู้เบิกบาน

ถ้าจับจุดนี้ได้แล้วสบายมาก ไปที่ไหนเราก็ไปกับพระพุทธเจ้า นั่ง นอน กิน อยู่กับพระพุทธเจ้าตลอดเวลา คนทั้งหลายศึกษาธรรมะ ไม่รู้จักจุดมัน ไม่รู้จักจุดที่จะเอาดี เราต้องเอาดีกันตรงนี้ ตรงที่มีสติรู้จิตตลอดเวลา

ผู้ที่ “มีสติรู้จิต” ตลอดเวลา
เป็น “จิตพุทธะ” ผู้รู้ ผู้ตื่น ผู้เบิกบาน
เป็นคุณธรรม ที่ทำจิตให้เป็น “พุทธะ”

เมื่อทรงไว้ซึ่งความรู้สึกเช่นนั้นตลอดเวลา ชื่อว่ามีพระธรรมอยู่ในใจ เมื่อมีพระธรรมอยู่ในใจ พระธรรมก็คอยเตือนให้เรารู้สึกสำนึกผิดชอบชั่วดี เราจะตั้งใจละความชั่วประพฤติความดี ทำจิตให้บริสุทธิ์สะอาดอยู่เสมอ อันนี้คือหลักปฏิบัติชั้นยอดที่สุด

พระราชสังวรญาณ (พุธ ฐานิโย)



ที่มา ธรรมะพระอรหันต์ สายหลวงปู่มั่น ภูริทัตโต

 

เรามีความตายเป็นธรรมดา
จะล่วงพ้นความตายไปไม่ได้



ที่มา เมตตาธรรม ศิษย์พระธุดงค์กรรมฐาน สายหลวงปู่เสาร์-หลวงปู่มั่น

 

เรามีความตายเป็นธรรมดา
จะล่วงพ้นความตายไปไม่ได้



ที่มา ธรรมะพระป่ากรรมฐาน สายหลวงปู่มั่น

 

เรามีความตายเป็นธรรมดา
จะล่วงพ้นความตายไปไม่ได้



ที่มา ธรรมะพระอรหันต์ สายหลวงปู่มั่น ภูริทัตโต

 

อยากมีความสุข ก็ปล่อยวางเสียบ้าง

“ธรรมดาเราดูแต่คนอื่น ๙๐% ดูตัวเองแค่ ๑๐%”
คือคอยดูแต่ความผิดของคนอื่น เพ่งโทษคนอื่น คิดแต่จะแก้ไขคนอื่น กลับเสียใหม่นะ ดูคนอื่นเหลือไว้ ๑๐ % ดูเพื่อศึกษาว่า เมื่อเขาทำอย่างนั้น คนอื่นจะรู้สึกอย่างไร เพื่อเอามาสอนตัวเองนั่นแหละ ดูตัวเอง พิจารณาตัวเอง ๙๐ % จึงเรียกว่าปฏิบัติธรรมอยู่

ธรรมชาติของจิตใจมันเข้าข้างตัวเอง โบราณพูดว่า เรามักจะเห็น ความผิดของคนอื่นเท่าภูเขา ความผิดของตนเองเท่ารูเข็ม มันเป็นความจริงอย่างนั้นด้วย เราจึงต้องระวังความรู้สึกนึกคิดของตัวเองให้มากๆ
เห็นความผิดของคนอื่น ให้หารด้วย ๑๐ เห็นความผิดตัวเอง ให้คูณด้วย ๑๐ จึงจะใกล้เคียงกับความจริงและยุติธรรม

เพราะเหตุนี้เราจะต้องพยายามมองแง่ดีของคนอื่นมากๆ และตำหนิติเตียนตัวเองมากๆ แต่ถึงอย่างไรๆ เราก็ยังเข้าข้างตัวเองนั่นแหละ พยายามอย่าสนใจการกระทำ การปฏิบัติของคนอื่น ดูตัวเอง สนใจแก้ไขตัวเองนั่นแหละมากๆ

เช่น เข้าครัวเห็นเด็กทำอะไรไม่ถูกใจ แล้วก็เกิดอารมณ์ร้อนใจ ยังไม่ต้องบอกให้เขาแก้ไขอะไรหรอก ให้รีบแก้ไข ระงับอารมณ์ร้อนใจของตัวเองเสียก่อน เห็นอะไร คิดอะไร รู้สึกอย่างไร ก็สักแต่ว่า ใจเย็นๆ ไว้ก่อน ความเห็น ความคิด ความรู้สึกก็ไม่แน่….. ไม่แน่ อาจจะถูกก็ได้ อาจจะผิดก็ได้ เราอาจจะเปลี่ยนความเห็นก็ได้ สักแต่ว่า….. สักแต่ว่า….. ใจเย็นๆ ไว้ก่อน ยังไม่ต้องพูด

ดูใจเราก่อน สอนใจเราก่อน หัดปล่อยวางก่อน เมื่อจิตสงบแล้ว เมื่อจิตปกติแล้ว จึงค่อยพูด จึงค่อยออกความเห็น พูดด้วยเหตุ ด้วยผล ประกอบด้วยจิตเมตตากรุณา ขณะมีอารมณ์อย่าเพิ่งพูด ทำให้เสียความรู้สึกของผู้อื่น ทำให้เสียความรู้สึกของตัวเอง ไม่เกิดประโยชน์เท่าที่ควร มักจะเสียประโยชน์ซ้ำไป

เพราะฉะนั้น อยู่ที่ไหน อยู่ที่วัด อยู่ที่บ้าน ก็สงบๆ ๆ ไม่ต้องดูคนอื่นว่าเขาทำผิดๆ ๆ ดูแต่ตัวเรา ระวังความรู้สึก ระวังอารมณ์ของเราเองให้มากๆ พยายามแก้ไข พัฒนาตัวเรา….. นั่นแหละ เห็นอะไรชอบ ไม่ชอบ ปล่อยไว้ก่อน เรื่องของคนอื่น พยายามอย่าให้เข้ามาที่จิตใจเรา

ถ้าไม่ระวัง ก็จะยุ่งกับเรื่องของคนอื่นไปเรื่อยๆ หาเรื่องอยู่อย่างนั้น เอาเรื่องโน้นเรื่องนี้มาเป็นเรื่องของเราหมด มีแต่ยินดี ยินร้าย พอใจ ไม่พอใจ ทั้งวัน อารมณ์มาก จิตไม่ปกติ ไม่สบาย ทั้งวันๆ ก็หมดแรง ระวังนะ พยายามตามดูจิตของเรา รักษาจิตของเราให้เป็นปกติให้มาก

ใครจะเป็นอะไร ใครจะทำอะไร ดีหรือไม่ดี เรื่องของเขา แม้เขาจะทำกับเรา ว่าเรา….. ก็เรื่องของเขา อย่าเอามาเป็นอารมณ์ อย่าเอามาเป็นเรื่องของเรา ดูใจเรานั่นแหละ พัฒนาตัวเองนั่นแหละ ทำใจเราให้ปกติ สบายๆ มากๆ

นั่นคือ หัด-ฝึก ปล่อยวาง นั่นเอง ไม่มีอะไรหรอก ไม่มีอะไรสำคัญกว่าการตามรักษาจิตของเรา คิดดี พูดดี ทำดี มีความสุข

โอวาทธรรม หลวงพ่อชา สุภัทโท
วัดหนองป่าพง จ.อุบลราชธานี



ที่มา เมตตาธรรม ศิษย์พระธุดงค์กรรมฐาน สายหลวงปู่เสาร์-หลวงปู่มั่น

 

จอมปราชญ์ทั้งหลาย ท่านตำหนิเป็นเสียงเดียวกันมาแต่กาลไหนๆ ว่า การกินเหล้าเป็นบาป การกินเหล้าเป็นบาปไม่มีชิ้นดีที่น่าชมเชยบ้างเลยเท่านั้น ฉะนั้น หลานจงพากันเข้าใจตามที่ปู่อธิบายให้ฟังด้วยความเมตตาสงสารนี่

หลานๆ ฟังเสียงใครๆ ก็ฟังมามากต่อมาก และทำตามเขาจนเสียคน บางรายจนเป็นเศษมนุษย์ หมดคุณค่าสาระโดยประการทั้งปวงไปเลยก็มี

แต่บัดนี้ต่อไปจงพากันใช้ความพินิจพิจารณาฟังเสียงปู่ และนำไปเทียบเคียงกับคำพูดทั้งหลายที่เคยได้ยินได้ฟังมา จะมีแง่คิดถูกหนักเบาต่างกันอย่างไรบ้าง แล้วเลือกเฟ้นนำไปปฏิบัติ

เพราะลมปากของปู่ เป็นเสียงของกระแสธรรมที่ออกมาจากพระทัยที่บริสุทธิ์ของพระพุทธเจ้า ผิดกับลมปากที่กิเลสราคะตัณหาผลิต หรือปรุงให้กินให้พูดออกมาอยู่มาก ทั้งมีเหตุมีผลผิดกันราวฟ้ากับดิน

หลวงปู่ขาว อนาลโย
วัดถ้ำกลองเพล จ.หนองบัวลำภู



ที่มา ธรรมะของพระอรหันต์ สายหลวงปู่มั่น ภูริทัตโต

 

ธรรมะยกระดับจิตใจ

ผู้เป็นพระโสดาบันนั้น จะรู้ตนว่ามีศีล ๕ ศีล ๘ ครบบริบูรณ์ ถ้ารู้ว่าปฏิบัติได้มากกว่านั้น ก็รู้ตัวว่าได้มากกว่านั้น ไม่สงสัย ไม่ลูบคลำว่าศีลข้อนั้นมันดีหรือไม่ดี พระสกิทาคามีนั้น ละความโลภ ความโกรธ ความหลงให้เบาบางลงได้แต่ไม่หมด พระอนาคามีนั้นอยู่ในฌานเป็นพรหมจรรย์อยู่โดดเดี่ยว เหมือนคนไม่มีคู่เรียงเคียงหมอน จิตวิญญาณมีอยู่ขันธ์เดียว อยู่กับความสุข ไม่ยุ่งกับใคร ศีล ๘ สมบูรณ์

สำหรับพระอรหันต์นั้น รู้แจ้งหมดแล้ว หายสงสัยในโลกหมดแล้ว รู้โลกแจ้งชัดเจนแล้ว ไม่หลงโลก ใครจะทำให้หลงก็ไม่หลง ไม่เกิด ไม่ดับ ไม่มีความต้องการ ร่างกายก็รู้หมด รู้เฒ่า รู้แก่ รู้เจ็บ รู้ตาย รู้ทุกข์ รู้ยาก พอแล้ว อิ่มแล้ว ไม่เอารูปขันธ์นี้แล้ว เรียกว่าตัดกิเลสขาด ขาดจากความยึดมั่น ถือมั่น วิราโค คลายความกำหนด สิ้นความยินดี ไม่ยินดีกับอะไรในโลกนี้ ความรัก ความชังขาดลอยหมดแล้ว ไม่แต่อุเบกขาญาณ วางเฉยอยู่แต่ยังสอนคนอยู่ จะเอาไม่เอาช่างมัน สอนด้วยความเมตตาเฉยๆ แต่ตัวท่านนั้นทำงานเสร็จแล้ว ไม่มีงานจะทำแล้ว ชาติสิ้นแล้ว พรหมจรรย์คือ การปฏิบัติธรรมอยู่จบแล้ว กิจที่ควรทำไม่มีอีก ที่จะเป็นอย่างนั้นอย่างนี้ จะมาเกิดอีกไม่มี จิตของท่านไม่ต้องพูดถึง เป็นสมาธิทั้งวันทั้งคืน เป็นอยู่ทุกขณะ รู้อยู่ตลอด พุทโธเต็มอยู่บริบูรณ์อยู่ตลอด มีธัมโม สังโฆอยู่ในตัวตลอด

ท่านว่า ผู้ที่รู้ธรรมย่อมรู้ได้ด้วยตนเอง เป็นปัจจัตตัง และวิญญูชน รู้ด้วยเฉพาะตัวเอง เหมือนว่า ร้อนเรารู้ หนาวเรารู้ เรารู้อยู่คนเดียว คนอื่นไม่รู้ด้วย ทุกข์เรา ก็รู้อยู่คนเดียวของเรา คนอื่นจะมารู้ไม่ได้

วิญญูชนรู้ได้ด้วยเฉพาะตนเอง ไม่ต้องไปวัดหรอก ไม่มีเครื่องคอมพิวเตอร์มาวัดหรอก เขาจะวัดของเขาเอง ถ้าเขาหลุดพ้นเป็นพระอรหันต์ เขาก็จะรู้ของเขาเองว่าหลุดพ้นแล้ว ไม่มีอะไรขัดข้องกับจิตใจ”

หลวงพ่อเปลี่ยน ปัญญาปทีโป
วัดอรัญญวิเวก (แม่ปง) อ.แม่แตง จ.เชียงใหม่



ที่มา เมตตาธรรม ศิษย์พระธุดงค์กรรมฐาน สายหลวงปู่เสาร์-หลวงปู่มั่น

 

ธรรมะยกระดับจิตใจ

ผู้เป็นพระโสดาบันนั้น จะรู้ตนว่ามีศีล ๕ ศีล ๘ ครบบริบูรณ์ ถ้ารู้ว่าปฏิบัติได้มากกว่านั้น ก็รู้ตัวว่าได้มากกว่านั้น ไม่สงสัย ไม่ลูบคลำว่าศีลข้อนั้นมันดีหรือไม่ดี พระสกิทาคามีนั้น ละความโลภ ความโกรธ ความหลงให้เบาบางลงได้แต่ไม่หมด พระอนาคามีนั้นอยู่ในฌานเป็นพรหมจรรย์อยู่โดดเดี่ยว เหมือนคนไม่มีคู่เรียงเคียงหมอน จิตวิญญาณมีอยู่ขันธ์เดียว อยู่กับความสุข ไม่ยุ่งกับใคร ศีล ๘ สมบูรณ์

สำหรับพระอรหันต์นั้น รู้แจ้งหมดแล้ว หายสงสัยในโลกหมดแล้ว รู้โลกแจ้งชัดเจนแล้ว ไม่หลงโลก ใครจะทำให้หลงก็ไม่หลง ไม่เกิด ไม่ดับ ไม่มีความต้องการ ร่างกายก็รู้หมด รู้เฒ่า รู้แก่ รู้เจ็บ รู้ตาย รู้ทุกข์ รู้ยาก พอแล้ว อิ่มแล้ว ไม่เอารูปขันธ์นี้แล้ว เรียกว่าตัดกิเลสขาด ขาดจากความยึดมั่น ถือมั่น วิราโค คลายความกำหนด สิ้นความยินดี ไม่ยินดีกับอะไรในโลกนี้ ความรัก ความชังขาดลอยหมดแล้ว ไม่แต่อุเบกขาญาณ วางเฉยอยู่แต่ยังสอนคนอยู่ จะเอาไม่เอาช่างมัน สอนด้วยความเมตตาเฉยๆ แต่ตัวท่านนั้นทำงานเสร็จแล้ว ไม่มีงานจะทำแล้ว ชาติสิ้นแล้ว พรหมจรรย์คือ การปฏิบัติธรรมอยู่จบแล้ว กิจที่ควรทำไม่มีอีก ที่จะเป็นอย่างนั้นอย่างนี้ จะมาเกิดอีกไม่มี จิตของท่านไม่ต้องพูดถึง เป็นสมาธิทั้งวันทั้งคืน เป็นอยู่ทุกขณะ รู้อยู่ตลอด พุทโธเต็มอยู่บริบูรณ์อยู่ตลอด มีธัมโม สังโฆอยู่ในตัวตลอด

ท่านว่า ผู้ที่รู้ธรรมย่อมรู้ได้ด้วยตนเอง เป็นปัจจัตตัง และวิญญูชน รู้ด้วยเฉพาะตัวเอง เหมือนว่า ร้อนเรารู้ หนาวเรารู้ เรารู้อยู่คนเดียว คนอื่นไม่รู้ด้วย ทุกข์เรา ก็รู้อยู่คนเดียวของเรา คนอื่นจะมารู้ไม่ได้

วิญญูชนรู้ได้ด้วยเฉพาะตนเอง ไม่ต้องไปวัดหรอก ไม่มีเครื่องคอมพิวเตอร์มาวัดหรอก เขาจะวัดของเขาเอง ถ้าเขาหลุดพ้นเป็นพระอรหันต์ เขาก็จะรู้ของเขาเองว่าหลุดพ้นแล้ว ไม่มีอะไรขัดข้องกับจิตใจ”

หลวงพ่อเปลี่ยน ปัญญาปทีโป
วัดอรัญญวิเวก (แม่ปง) อ.แม่แตง จ.เชียงใหม่



ที่มา ธรรมะพระอรหันต์ สายหลวงปู่มั่น ภูริทัตโต

 

สมาธิแบบพระพุทธเจ้า

สมาธิแบบพระพุทธเจ้า การกำหนดรู้เรื่องชีวิตประจำวัน
นี่เป็นเหตุเป็นปัจจัยสำคัญ สำคัญยิ่งกว่าการนั่งหลับตาสมาธิ

คนเราทุกคนเกิดมาอาศัยสมาธิเป็นหลักใจ

คนที่ทำอะไรด้วยความจริงใจ
… เป็นลูกของพ่อของแม่ก็เป็นลูกด้วยความจริงใจ
เป็นศิษย์ของครูบาอาจารย์ก็เป็นศิษย์ด้วยความจริงใจ

จะเป็นอะไร ทำอะไร คิดอะไร เป็นไปด้วยความจริงใจ
ได้ชื่อว่า เป็นผู้มีสัจจะ ความจริงใจ

เมื่อมีสัจจะความจริงใจอย่างแน่วแน่
ชีวิตของเราทุกคนจึงเกี่ยวข้องกับสมาธิตั้งแต่เกิดมาจนกระทั่งวันตาย
คนที่ไม่มีสมาธิย่อมมีนิสัยเหลาะแหละ ทำอะไรมีแต่จับจดไม่เอาจริงเอาจัง

สมาธิเป็นกิริยาของจิต เมื่อเรามีสติกำหนดรู้จิตอยู่ตลอดเวลา
ถ้าเรานั่งกำหนดรู้จิตของเรา เรียกว่า ปฏิบัติสมาธิในท่านั่ง
ถ้ากำหนดรู้จิตในท่ายืน เรียกว่า ปฏิบัติสมาธิในท่ายืน
เมื่อเรามีสติกำหนดรู้จิตในท่านอน เรียกว่า ปฏิบัติสมาธิในท่านอน
เวลาเดินจงกรม เรามีสติกำหนดรู้จิตของเรา เรียกว่าปฏิบัติสมาธิในท่าเดิน

ยืน เดิน นั่ง นอน เป็นแต่เพียงเปลี่ยนอิริยาบทบริหารกาย
เพื่อมิให้ส่วนใดส่วนหนึ่งถูกทรมานเกินไป
เพราะฉะนั้น สมาธิจึงมิใช่เพียงการนั่งสมาธิอย่างเดียว
แม้แต่การยืน เดิน นั่ง นอน รับประทาน ดื่ม ทำ พูด คิด
ถ้าเรามีสติรู้ตัวตลอดเวลา เราก็ได้ปฏิบัติสมาธิตลอดเวลา

ถ้าหากเรายึดหลักว่า เราจะฝึกสติของเราให้รู้อยู่กับการยืน เดิน นั่ง นอน
รับประทาน ดื่ม ทำ พูด คิด ทุกขณะจิต ทุกลมหายใจ
เราก็ได้ฝึกสมาธิอยู่ตลอดเวลา โดยไม่มีอุปสรรคใดๆ มาขัดขวาง
เมื่อเราเข้าใจกันอย่างนี้ การฝึกสมาธิจะไม่มีอุปสรรค
เพราะเราจะปฏิบัติได้ทุกเวลาทุกโอกาส

ผลที่เราจะได้จากการฝึกสมาธิ
ทำให้จิตของเราตั้งมั่นหรือมั่นคงต่อการทำธุรกิจต่างๆ
ทำให้เรามีจิตที่สงบเยือกเย็น และมีเมตตาปรานีต่อเพื่อนมนุษย์ด้วยกัน
จะมีความเคารพ บูชา รักในบิดา มารดา ครูบาอาจารย์ดีขึ้น
จะทำให้เราหมั่นขยันในการงาน ทำให้ความจำดี
มีสติปัญญาเฉลียวฉลาดรอบรู้ คิดการงานใดจะไม่ท้อถอย
โดยเฉพาะสมาธิจะเสริมกำลังปัญญาของเราให้ปราดเปรื่อง

กฎหรือระเบียบที่จะประพฤติบำเพ็ญตน
ให้เป็นลูกศิษย์ของพระพุทธเจ้าอย่างแท้จริง
ที่เราจะตั้งใจปฏิบัติโดยเจตนา คือ ศีล

เรามาฝึกสมาธินี้เพื่ออบรมจิตของเราให้มีพลังงาน
มีสติสัมปชัญญะ มีปัญญา
เพื่อให้จิตของเรานี้เป็นลูกศิษย์ของพระพุทธเจ้าโดยอัตโนมัติ
เมื่อจิตมีสภาวะรู้ ตื่น เบิกบาน ก็ได้ชื่อว่า จิตมีคุณธรรมความเป็นพุทธะ

โอวาทธรรม พระราชสังวรญาณ (หลวงพ่อพุธ ฐานิโย)
วัดป่าสาลวัน จ.นครราชสีมา



ที่มา ธรรมะพระอรหันต์ สายหลวงปู่มั่น ภูริทัตโต

 

ที่มา ธรรมะพระป่ากรรมฐาน สายหลวงปู่มั่น

 

ที่มา ธรรมะพระอรหันต์ สายหลวงปู่มั่น ภูริทัตโต

 

“อัตตาหิ อัตโน นาโถ” ตนเป็นที่พึ่งของตน
..อย่าไปนั่งจุดธูป ๓ ดอก แล้วไปนั่งขอโน่น
ขอนี่เลย ขอจนตายก็ไม่ได้หรอก การถวายอาหารอะไรต่างๆ ให้แก่ผู้ที่ล่วงลับไปแล้วนี้
ผู้ที่ล่วงลับไปแล้วไม่ได้รับหรอก

..เพราะว่าของเหล่านี้ไม่ได้เป็นของ
ที่เราส่งไปได้ ของที่เราจะส่งไปได้
มีบุญกับบาปเท่านั้น ถ้าเราอยาก
จะส่งของที่ดี เราก็ทำบุญอุทิศบุญไป แล้วบุญ
ก็สามารถจะส่งไปให้ถึงผู้ที่ล่วงลับได้แน่นอน..
…………………………………………………………………..
โอวาทคติธรรมคำสอนพ่อแม่ครูอาจารย์
❖ (พระอาจารย์สุชาติ อภิชาโต) ❖
…………………………………………………………………..
บูชาธรรมพ่อแม่ครูอาจารย์เหนือเศียรเกล้า
●เผยแพร่เป็นธรรมทาน●



ที่มา ธรรมะพระอรหันต์ สายหลวงปู่มั่น ภูริทัตโต

 

ที่มา เมตตาธรรม ศิษย์พระธุดงค์กรรมฐาน สายหลวงปู่เสาร์-หลวงปู่มั่น

 

โอวาทธรรมคำสอน หลวงปู่เจี๊ยะ จุนฺโท (2 บทชดเชย)
(๑๐-๓-๒๕๖๑)

“ชีวิตนี้เหมือนลิเก”

พวกเราทุกคนที่มุ่งเข้าหาความสงบ
การทำความสงบนี้เป็นสิ่งสำคัญในบรรดาโลกทั้งหลาย
ถ้าเราสังเกตุลิเกที่เล่นอยู่อย่างนี้
เอาเสียงหาเงินมาเลี้ยงชีพของตัว

ตะเบ็งอยู่ได้ทั้งวันทั้งคืน
หลายๆคืน หลายๆวัน
อย่างนี้เป็นต้น
เขามีอุตสาหะพยายามพากเพียร

พวกเราเป็นผู้ที่สละ
กิจการบ้านเรือนอย่างนั้น
มุ่งมาดปรารถนา
ที่จะหาความสงบจริงๆจังๆ
นี่เป็นจุดสำคัญของเรา

เขาเล่นลิเกตั้งหลายๆชั่วโมง อย่างนี้เป็นต้น
ก็ไม่ค่อยจะเหน็ดเหนื่อยเท่าไหร่
เขาก็มีความเหน็ดเหนื่อย
ถ้าถึงเวลาที่จะรบกันในเรื่องอย่างนี้

เพราะฉะนั้นสิ่งนี้เมื่อเรา โอปนยิโก
น้อมเข้ามาใส่ตนแล้ว
ก็เป็นคติเครื่องเตือนใจที่จะสอนเรา
อย่างเรานั่งกรรมฐานอย่างนี้
มันเกิดเจ็บเกิดปวด
เกิดเมื่อยขึ้นมาอย่างนี้
เราก็น้อมสิ่งเหล่านี้ว่า

ลิเกนะเขารำได้ ทั้งฟ้อนรำ ทั้งเต้นรำ
ทั้งกระโดดโลดเต้นต่างๆนานา
ได้เป็นเวลาได้ตั้งหลายๆชั่วโมง
ทำใมเขาทำได้

เราจะสร้างความดี ความงาม
ให้กับหัวใจของเรา
ให้ใจเราเกิดความสงบอย่างนี้
เราจะแพ้ได้อย่างไร
นี่เราต้องคิดอย่างนั้น
เมื่อคิดอย่างนั้นแล้ว
มันมีใจอุตาสาหะ
มีวิริยะ
ความพากเพียรเกิดขึ้น

สิ่งที่เราจะได้รับแจ้งความประจักษ์ขึ้นในตัวเรา
ก็ต้องอาศัยวิริยะ
ความพากเพียรเป็นสิ่งที่สำคัญที่สุด
เพราะเมื่อขาดวิริยะ
ความพากเพียรแล้ว

ธรรมะจะเกิดขึ้นไม่ได้
เพราะธรรมะเป็นของจริง
บุคคลที่จะเข้าไปรู้ความจริงนั้น
อย่างการทำสมาธิ
ก็จำเป็นต้องปลดเปลื้องอารมณ์
ที่เป็นอดีต อนาคต

ให้เหลือใจอันเดียวกับพุทโธ
หรือธัมโม สังโฆ บทใดบทหนึ่ง
หรือมรณานุสติ อย่างนี้ เป็นต้น
แต่ลักษณะใจเช่นนั้นที่ไม่ค่อยเคยฝึกหัด
หรือไม่เคยชำนิ ชำนาญ

ในการกระทำขั้นต้น
เมื่อการบริกรรมอย่างนั้น
ใจก็ต้องวอกแวกคิดไปในที่อื่นบ้าง
เป็นธรรมดาของใจ
เหมือนวัว ควาย ที่เอามาเลี้ยงอยู่

ยังไม่เคยฝึกชำนิ ชำนาญ
ก็ต้องดึงเชือก ดึงพรวนจนขาดเป็นธรรมดา
เหมือนกับตัวเรานี้

เพราะฉะนั้น
สิ่งเหล่านี้ต้องอาศัยความกล้า
ความอาจหาญ
ความพากความเพียรอย่างนั้น
จึงจะได้ประสบพบความจริงจากธรรมะ
คำสั่งสอนของพระพุทธเจ้า

ต้องอาศัยความจริงเกิดขึ้นกับบุคคลนั้น
ไม่เห็นแก่ปากท้อง ไม่เห็นแก่หมอน
ไม่เห็นแก่เสื่้อ นั้งตามสบายตั้งใจภาวนาอย่างจริงจัง
อย่างนั้นจึงจะประสบสิ่งอันสูงส่ง

============
“การบริการกรรมภาวนา”
============

ฉะนั้น พวกเราอย่าไปเสียดายบริกรรม
ว่าจนมันเหนื่ยให้ที่สุด
ให้มันนานเท่าไรยิ่งดี
สักประเดี๋ยวจิตมันก็สงบ
มันโหยจากการไม่นึกคิดแล้ว

ถ้าเราไม่บริกรรมมันกำลังแข็งตัว
มันก็ต้องออกไปสู้กับเราอยู่ตลอดเวลา
เพราะฉะนั้นต้องบริกรรม พุทโธๆโธๆๆๆๆ
ว่าให้เร็ว พอมันหมดลมก็เอาอีก โธๆๆๆๆ

แต่อย่าให้ดัง เดี๋ยวเขาว่าบ้า ให้เบาๆในใจ
ว่าอยู่อย่างนั้นให้เร็วๆๆ
โธๆๆหยุด โธๆๆ หยุด

ถ้าเรา โธเข้า โธออก
ก็เสร็จฉิบ..หมดซิ
หัวใจมันห่างแล้วมันก็คิดหมด

ผู้โพสต์คัดตัดตอนบางส่วนจาก
“หลวงปู่เจี๊ยะ จุนฺโท พระผู้เป็นดั่งผ้าขี้ริ้วห่อทอง”
(ฉบับสมบูรณ์) เล่ม ๓ หน้า ๘๓-๘๕
พระครูสุทธิธรรมรังษี (หลวงปู่เจี๊ยะ จุนฺโท)
วัดป่าภูริทัตตปฏิปทาราม จังหวัดปทุมธานี

จุดประสงค์ธรรมทาน
เพื่อเตือนใจในการปฏิบัติ เข้าใจในบาป บุญ คุณ โทษ
และระลึกถึงแนวคำสอนที่ถูกต้องของจริง
ข้อปฏิบัติของครูบาอาจารย์

ผู้โพสต์พิมพ์ใหม่จากบทความคำสอน
แชร์ได้ ไม่ต้องขออนุญาต เพราะเป็นของครูบาอาจารย์
หากตกหล่นประการใด ขออภัย สาธุชน ณ โอกาสนี้ครับ
ขอขอบคุณผู้มีส่วนเผยแพร่
เจ้าของรูปประกอบในธรรม
และผู้กด Like กดแชร์ ทุกท่าน
ข้าพเจ้าผู้โพสต์ขออนุโมทนาบุญอานิสงส์
อันไพศาลนี้จงมีแด่ทุกท่านที่ได้สดับอ่านและเผยแพร่ครับ



ที่มา เมตตาธรรม ศิษย์พระธุดงค์กรรมฐาน สายหลวงปู่เสาร์-หลวงปู่มั่น

 

“กราบสาธุค่ะ”



ที่มา ธรรมะพระอรหันต์ สายหลวงปู่มั่น ภูริทัตโต

 

” ให้พากันรีบเร่งปฏิบัติ ถือศีลภาวนาเพื่อให้พ้นทุกข์ จะได้ไม่ต้องกลับมาเวียนตาย เวียนเกิดอีก อย่าพากันนิ่งนอนใจ จากนี้ไปโลกมนุษย์จะไม่น่าอยู่เเล้ว จะมีแต่คนพาล คนเกเร จิตใจโหดเหี้ยม คนบาปหยาบหนามาเกิด เราๆ จะอยู่ร่วมกับเขาไม่ได้หรอก ให้พากันรีบเร่งปฏิบัติ หากเเม้นชาตินี้เรายังไม่พ้นทุกข์ ก็ให้ได้ไปบำเพ็ญภาวนารออยู่ชั้นพรหมโน่น เพื่อรอลงมาเกิดในโลกมนุษย์ยุคของพระศรีอริยเมตไตย ในยุคนั้นจะมีแต่คนมีบุญเท่านั้นจึงจะได้มาเกิด ทุกคนจะมีอายุยืนเป็นหมื่นปี มีความสุข หน้าตาสวยงาม ไม่มีโรคภัย ไม่มีความยากจน และทุกคนได้บำเพ็ญภาวนา ปฏิบัติธรรม หลังจากนั้นจะได้เข้าสู่นิพพานถ้วนหน้าทุกคน ”

ธรรมะคำสอน
หลวงปู่อว้าน เขมโก
วัดป่านาคนิมิตต์ อ.โคกศรีสุพรรณ จ.สกลนคร



ที่มา พระกรรมฐาน สายหลวงปู่มั่น ภูริทัตโต

 

” คนที่จะพ้นจากทุกข์ได้ พ้นจากโลกนี้ได้ พ้นจากกรรมได้ ก็เพราะใจอันเดียว จงยึดใจถือใจ เป็นสำคัญ จะมาเกิดก็เพราะใจ เกิดแล้วจะมาสร้างกิเลสขึ้นก็เพราะใจ เป็นทุกข์ก็เพราะใจ ถ้าใจไม่เป็นทุกข์ ใจไม่ยึดถือ ปล่อยทิ้งเสีย กายอันนี้ก็ไปตามเรื่องของกาย ใจก็เป็นตามเรื่องของใจ หมดเรื่องหมดราวกันที ”

ธรรมคำสอน
หลวงปู่เทสก์ เทสรังสี
วัดหินหมากเป้ง อ.ศรีเชียงใหม่ จ.หนองคาย



ที่มา พระกรรมฐาน สายหลวงปู่มั่น ภูริทัตโต