ธรรมะจากเพจต่างๆ พระสายหลวงปู่มั่น ภูริทัตโต

ที่มา ธรรมะพระอรหันต์ สายหลวงปู่มั่น ภูริทัตโต

 

แขวนพระลอดใต้ถุนบ้าน-ราวตากผ้า เสื่อมจริงหรือไม่ ?

ความเชื่อเรื่อง เครื่องรางของขลัง เป็นเรื่องที่อยู่คู่คนไทยมานานมากแล้ว และแน่นอน คนมีของ หรือคนที่มีความเชื่อเรื่องเหล่านี้มักมีกฏเกณฑ์ ข้อปฏิบัติบังคับอยู่ อย่างเช่นหากแขวนพระที่ได้รับการปลุกเสกแล้ว ห้ามลอดใต้ถุนบ้าน ห้ามลอดราวตากผ้าหรืออะไรอีกมากมายหลากหลายข้อห้าม และในวันนี้เราก็มีเรื่องเล่า จากหลวงพ่อเดิม หลังจากที่มีคนถามหลวงพ่อเรื่องข้อห้ามนี้

ครั้งหนึ่ง… เคยมีคนถามหลวงพ่อเดิม เรื่องการแขวนพระว่า.. แขวนพระหลวงพ่อแล้วลอดใต้ถุนบ้าน ได้ไหม ? แขวนพระหลวงพ่อแล้วลอดราวผ้าได้ ไหม ?

หลวงพ่อเดิม ถามว่า..“…งูเห่าเลื้อยลอดใต้ถุนบ้าน เลื้อยลอดราวผ้ามากัดเอ็ง เอ็งตายห่_ไหม ?…”…ตาย! สิครับหลวงพ่อเดิม บอกว่า..“…เออ! พระที่ข้าเสกก็เหมือนกันนั่นแหละ ลอดไปเถอะ ถ้าไม่ได้เจตนาจะลอดให้เสื่อมก็ไม่เป็นไร

พระที่เสกด้วยพุทธานุภาพ อยู่ที่ต่ำอย่างไรก็ไม่เสื่อม แต่อย่าไปตั้งใจทำ อย่างเช่นตั้งใจเดินข้าม ตั้งใจลอดใต้ถุนบ้าน ตั้งใจลอดราวผ้าเพื่อให้เสื่อม ถ้าอย่างนั้นจะเสื่อมจริงๆ แต่เสื่อมแล้วคนทำลงนรก เพราะข้อหาปรามาสพระรัตนตรัยด้วย ถ้าไม่ได้เจตนาก็มุดไปเถอะ ตรงไหนก็ไปได้…”

ประวัติธรรมคำสอน.. พระครูนิวาสธรรมขันธ์ (เดิม พุทธสโร) วัดหนองโพ จ.นครสวรรค์



ที่มา ธรรมะของพระอรหันต์ สายหลวงปู่มั่น ภูริทัตโต

 

เรื่อง “ขอเชิญชวนสาธุชนสร้างกำแพงบุญ”

ขอเชิญร่วมทำบุญสร้างกำแพง
กับ หลวงปู่พรม สัจจวโร
วัดป่าพรหมนิมิต อ.ท่าคันโท จ.กาฬสินธุ์
ความยาว ๖๕๐ เมตร (เมตรละ ๑,๒๐๐บาท)

เนื่องด้วยวัดป่าพรหมนิมิต อ.ท่าคันโท จ.กาฬสินธุ์ ยังไม่มีกำแพงถาวรล้อมรอบเขตวัด และในปัจจุบัน ได้มีแม่ชีและอุบาสิกามาปฏิบัติธรรมเป็นจำนวนมาก พ่อแม่ครูบาอาจารย์หลวงปู่พรม สจฺจวโร จึงได้ดำริให้มีการสร้างกำแพงล้อมเขตวัด เพื่อความปลอดภัยของผู้มาอยู่ปฏิบัติธรรม

โดยเบื้องต้น ทางวัดจะทำการล้อมกำแพงบริเวณหน้าวัดเป็นระยะทางประมาณ ๖๕๐ เมตร

ผู้มีจิตศรัทธาสามารถร่วมบริจาคสร้างกำแพง ได้ที่

บัญชี ธ.ไทยพาณิชย์ สาขากระนวน
ชื่อบัญชี หลวงปู่พรม สัจจวโร
เลขที่บัญชี 406-371394-7

ข้าพเจ้าได้มีจิตศรัทธาขอร่วมสร้างกำแพงบุญในครั้งนี้ จึงได้โอนปัจจัยเป็นจำนวน ๑,๒๐๐ บาท และขออนุโมทนาบุญกับทุกๆท่านทั้งในผู้ที่ร่วมถวายทาน และผู้ที่ท่านร่วมอนุโมทนาบุญในครั้งนี้ด้วยครับ สาธุ

(จากเพจ “วัดป่า”)







ที่มา ธรรมะพระป่ากรรมฐาน สายหลวงปู่มั่น

 

ที่มา เมตตาธรรม ศิษย์พระธุดงค์กรรมฐาน สายหลวงปู่เสาร์-หลวงปู่มั่น

 

บทสนทนาธรรมจาก : พระอาจารย์ฝั้น อาจาโร

๔-๕-๒๕๖๑

✨ ✨
(หลวงปู่ได้ตอบปัญหาธรรมในคราวที่พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวฯ เสด็จพระราชทานผ้ากฐินส่วนพระองค์ ที่วัดป่าอุดมสมพร)

นมัสการถาม”ทำอย่างไร ประเทศชาติ ประชาชน

จะอยู่ดีกินกินดี มีความสามัคคีปรองดองกัน”

หลวงปู่วิสัชนา”ให้เข้าพระศาสนา เพราะศาสนาสอนให้ละชั่ว

กระทำความดี ทำใจให้ผ่องใส”

นมัสการถาม”คนส่วนมากทำดี คนส่วนน้อยทำชั่ว
จะทำให้คนส่วนมากเดือดร้อนไหม ทำอย่างไรจึงจะแก้ได้”

หลวงปู่วิสัชนา”ขอถวายพระพร ทุกวันนี้คนไม่รู้ศาสนา
จึงเบียดเบียนกัน ถ้าคนเรานึกถึงตนแล้วก็ไม่เบียดกัน

เพราะต้องการความสุข ความเจริญ คนอื่นเช่นกัน

คนทุกวันนี้เข้าใจศาสนาว่าอยู่ในวัด

อยู่ในตู้อยู่ในหีบ ในใบลาน อยู่กับพระพุทธเจ้าประเทศอินเดียโน่น

จึงไม่สนใจบ้านเมือง จึงเดือดร้อนวุ่นวาย

มองหน้ากันได้ ถ้าคนเราถือกันเป็นบิดามารดา

เป็นพี่น้องแล้วก็ไปมาหาสู่กันได้

เพราะใจเราไม่มีเวร เวรก็ไม่มีใจ

เราไม่มีกรรม กรรมไม่มี

ฉะนั้นให้เรามีพรหมวิหารธรรม อย่างพระมหาบพิตร

เสด็จมาอย่างนี้ทุกอย่างเรียบร้อยหมด”

✨ ✨

ที่มา : ผู้โพสต์พิมพ์คัดลอกลง
facebook เป็นธรรมทาน

จากหนังสือ :พระสังฆเถระกับพ่อหลวงของไทย
หน้า ๒๕

จัดทำโดย: Dhammaintrend

ขอขอบคุณผู้มีส่วนเผยแพร่
เจ้าของรูปประกอบในธรรม
และผู้กด Like กดแชร์ ทุกท่าน
ข้าพเจ้าผู้โพสต์ขออนุโมทนาบุญอานิสงส์
อันไพศาลนี้จงมีแด่ทุกท่านที่ได้สดับอ่านและเผยแพร่ครับ

✨ ✨



ที่มา เมตตาธรรม ศิษย์พระธุดงค์กรรมฐาน สายหลวงปู่เสาร์-หลวงปู่มั่น

 

ที่มา ธรรมะพระอรหันต์ สายหลวงปู่มั่น ภูริทัตโต

 

จดหมายที่ไม่มีผู้รับ_ย่อมถูกตีกลับไปหาผู้ส่ง

เรื่อง “เมื่อถูกนินทาด่าทอ แก้ปัญหาอย่างไร”

(พระสุตตันตปิฎก สังยุตตนิกาย)
(สคาถวรรค เล่ม ๑ ภาค ๒ – หน้าที่ ๒๐๑)

“อักโกสกสูตร” พระสูตรว่าด้วย
คนที่ด่าต่อว่าพระพุทธองค์

พระพุทธเจ้าตรัสไว้ใน “อักโกสกสูตร” คือ พระสูตรว่าด้วย คนที่ด่าต่อว่าพระพุทธองค์ ด้วยพระปัญญาญาณ ทรงพระปรีชาสามารถทำให้พราหมณ์คนหนึ่งที่เกลียดพระพุทธองค์ชนิดเข้ากระดูดำ ทรงสามารถแก้มิจฉาทิฏฐิ พลิกจิตกลับใจพราหมณ์ ให้กลับมาบวชจนบรรลุกลายเป็นพระอรหันต์ในที่สุด

มีอยู่เรื่องหนึ่งที่ประสบกับพระพุทธองค์เอง ครั้งหนึ่งมีพราหมณ์คนหนึ่งรู้สึกโกรธแค้นพระพุทธเจ้า เพราะพระองค์ทรงบวชให้กับน้องชายของท่าน พราหมณ์จึงเดินทางไปหาพระพุทธเจ้า พอไปถึงก็ไม่ฟังอีร้าค้าอีรมใดๆ ตั้งต้นบริภาษพระพุทธองค์ฉอดๆ ด้วยวาจาที่หยาบคาย และมิใช่ของสัปปุรุษ พระพุทธองค์ทรงสะดับตรับฟังถ้อยคำที่พราหมณ์นั้นกล่าว ด้วยท่าทีอันสงบ ดุจดั่งไม่มีสิ่งใดเกิดขึ้น ต่อเมื่อพราหมณ์คนนั้นบริภาษพระองค์ท่านจนพอใจแล้ว

พระพุทธองค์จึงทรงเริ่มสนทนากับเขาว่า
“พราหมณ์เอ๋ย ที่บ้านท่านมีแขก
ไปมาหาสู่กันกับท่านบ้างหรือไม่ ?”

“มีสิ ข้าฯ มิใช่คนกระจอกที่ไม่มีมิตรสหายนี่” พราหมณ์ตอบด้วยความภาคภูมิใจ พระพุทธองค์ทรงตรัสถามต่อไปว่า “เออหนอ พราหมณ์ เวลาที่แขกของท่านมาเยี่ยม ท่านเอาสิ่งใดต้อนรับพวกเขา” “ก็เอาน้ำท่า ของขบเคี้ยวออกมาต้อนรับพวกเขาสิ” “ถ้าแขกเหล่านั้นไม่ทานของต้อนรับของพราหมณ์ แล้วของพวกนั้นจะเป็นของใคร” พราหมณ์นิ่งนึกอยู่สักครู่จึงตอบว่า “ก็ตกเป็นของข้าฯตามเดิมน่ะสิ”

พระพุทธองค์จึงทรงตรัสต่อไปว่า “เช่นเดียวกันนั่นละพราหมณ์ ท่านบริภาษเราด้วยถ้อยคำที่หยาบคายมากมาย เราไม่รับคำบริภาษนั้น คำบริภาษที่ท่านกล่าวออกมาเมื่อครู่ก็คงตกเป็นของท่านเองสินะ”

พราหมณ์ได้ฟังพระพุทธเจ้าตรัสอย่างนี้ ถึงกับสะอึกไปในบันดล พระองค์ทรงตรัสต่อไปอีกว่า “ผู้โกรธตอบผู้ที่ด่า แย่กว่าผู้ที่ด่าเสียอีก ผู้ที่ไม่โกรธตอบผู้ที่ด่า นับว่าเป็นผู้ที่สามารถชนะสงครามที่ชนะได้ยากยิ่ง ผู้ที่มีสติรู้จักยับยั้งชั่งใจและไม่โกรธตอบเวลาที่ผู้อื่นด่าได้ นับว่าเป็นผู้ที่ทำประโยชน์ทั้งต่อตนเองและผู้อื่น หากแต่ผู้คนเช่นนี้ผู้อื่นที่ไม่เข้าถึงธรรมมักจะกล่าวหาว่าเป็นคนโง่”

พระพุทธองค์ทรงแสดงธรรมจบพราหมณ์ขี้โมโห จึงรู้สึกสำนึกตน และได้กราบขอขมาพระพุทธเจ้า พร้อมกับทูลขอบวชเป็นพระสาวกของพระพุทธองค์ และท่านได้ปฏิบัติตามสายทางแห่งอริยมรรค จวบจนบรรลุมรรคผลเป็นพระอรหันต์ในที่สุด



ที่มา ธรรมะพระป่ากรรมฐาน สายหลวงปู่มั่น

 

ที่มา เมตตาธรรม ศิษย์พระธุดงค์กรรมฐาน สายหลวงปู่เสาร์-หลวงปู่มั่น

 

ที่มา ธรรมะพระป่ากรรมฐาน สายหลวงปู่มั่น

 

ที่มา ธรรมะพระอรหันต์ สายหลวงปู่มั่น ภูริทัตโต

 

ที่มา ธรรมะพระอรหันต์ สายหลวงปู่มั่น ภูริทัตโต

 

แม้พระบรมศาสดาของเรา
..ก็เช่นเดียวกัน..
พระองค์ประทับนั่งอยู่
ณ.ควงไม้โพธิพฤกษ์แห่งเดียว
เมื่อจะดับโลกสาม ..ก็มิได้เหาะขึ้นไปในโลกสาม
….คงดับอยู่ที่จิต..

โอวาทธรรม:หลวงปู่มั่น ภูริทัตโต



ที่มา ธรรมะพระอรหันต์ สายหลวงปู่มั่น ภูริทัตโต

 

วจีกรรมนำภัยร้ายมาสู่ตน
บ่นว่าทุกข์ๆแต่ปากนั้นขยันแต่สร้างกรรมชั่ว



ที่มา เมตตาธรรม ศิษย์พระธุดงค์กรรมฐาน สายหลวงปู่เสาร์-หลวงปู่มั่น

 

เรื่อง “ร่วมซื้อที่ดินถวายหลวงปู่บุญพิน กตปุญโญ”
“เพื่อเป็นธรณีสงฆ์สืบต่อพุทธศาสนาให้ยิ่งสืบไป”

ขอเชิญสาธุชนผู้มีจิตศรัทธา ร่วมบุญผ้าป่าสามัคคี ซื้อที่ดินที่พักสงฆ์ดอยเทพนิมิต ต.ป่าตอง อ.กะทู้ จ.ภูเก็ต (หลวงปู่บุญพิน กตปุญโญ)

สืบเนื่องจากหลวงปู่บุญพิน กตปุญโญ ประธานสงฆ์ ที่พักสงฆ์ดอยเทพนิมิต มีดำริจะซื้อที่ดินบริเวณด้านข้างกุฎิรับรองพระเถระไปจนรอบบริเวณฝายกั้นน้ำที่อยู่ด้านล่าง เพื่อต้องการรักษาผืนป่าเเละต้นน้ำซึ่งมีจำนวนทั้งหมด ๖ไร่ เท่ากับ ๒,๔๐๐ ตารางวา
(ราคาตารางวาละ ๒,๕๐๐ บาท)

ผู้มีจิตศรัทธาสามารถร่วมบุญได้โดยตรงที่ หลวงปู่บุญพิน กตฺปุญโญ หรือร่วมบุญโดยการโอนเข้าบัญชีหลวงปู่ ฯ ที่

บัญชี ธนาคารกรุงเทพ
เลขที่บัญชี 563-0-73743-4
ชื่อบัญชี พระครูสุวิมล บุญญากร (บุญพิน เจริญชัย)

ขอน้อมอนุโมทนาบุญมา ณ โอกาสนี้ด้วยครับ

กระผมได้มีจิตศรัทธาขอร่วมถวายปัจจัยโดยการโอนเงินเข้าบัญชีวัดโดยตรง เป็นจำนวน ๒,๕๐๐ บาท จึงขอเชิญชวนหมู่เพื่อนในผู้มีจิตศรัทธาช่วยซื้อที่ดินเพื่อใช้เป็นธรณีสงฆ์ อันเป็นการสืบต่อพระพุทธศาสนาของเราชาวไทย ให้เจริญรุ่งเรืองยิ่งๆสืบไป





ที่มา ธรรมะพระป่ากรรมฐาน สายหลวงปู่มั่น

 

วจีกรรมนำภัยร้ายมาสู่ตน
บ่นว่าทุกข์ๆแต่ปากนั้นขยันแต่สร้างกรรมชั่ว



ที่มา ธรรมะพระอรหันต์ สายหลวงปู่มั่น ภูริทัตโต

 

คติโอวาทธรรม หลวงปู่ขาว อนาลโย

๕-๖-๒๕๖๑

✨ ✨

“สิ่งไหนเกิด สิ่งนั้นตาย

สิ่งใดไม่เที่ยง สิ่งนั้นเป็นทุกข์

สิ่งใดเป็นทุกข์ สิ่งนั้นเป็นอนัตตา

ผู้ใดเห็นอนัตตา ผู้นั้นเห็นนิพพานแล”

✨ ✨

ที่มา : ผู้โพสต์พิมพ์คัดลอกลง
facebook เป็นธรรมทาน

จากหนังสือ :พระสังฆเถระกับพ่อหลวงของไทย
หน้า ๒๓

จัดทำโดย: Dhammaintrend

ขอขอบคุณผู้มีส่วนเผยแพร่
เจ้าของรูปประกอบในธรรม
และผู้กด Like กดแชร์ ทุกท่าน

ข้าพเจ้าผู้โพสต์ขออนุโมทนาบุญอานิสงส์
อันไพศาลนี้จงมีแด่ทุกท่านที่ได้สดับอ่านและเผยแพร่ครับ

✨ ✨



ที่มา ธรรมะพระอรหันต์ สายหลวงปู่มั่น ภูริทัตโต

 

เรื่อง “เวมานิกเปรต กึ่งเปรตกึ่งเทวดา”

เวมานิกเปรตเป็นเปรตพวกหนึ่งที่อยู่วิมาน เสวยสุขและทุกข์สลับกันไป บางตนข้างขึ้นเสวยสุขข้างแรมเสวยทุกข์ บางตนกลางคืนเสวยสุขกลางวันเสวยทุกข์ บางตน ๗ วันเสวยสุข อีก ๗ วันเสวยทุกข์ บางตนกายเป็นสุขใจเป็นทุกข์ บางตนใจเป็นสุขแต่กายเป็นทุกข์ เพราะไม่มีเสื้อผ้าอาภรณ์สวมใส่ แต่เวมานิกเปรตบางพวกก็เป็นสุขตลอดเวลาไม่ต่างจากเทวดา เปรตพวกนี้เมื่อเวลาเสวยสุขจะมีร่างเป็นทิพย์ มีทิพย์สมบัติเหมือนเทวดา มีความสุขอยู่ในวิมานแวดล้อมด้วยอุทยานสวรรค์และสระโบกขรณี แต่เมื่อเสวยทุกข์จะออกจากวิมานกลายเป็นเปรตรูปร่างน่าเกลียดน่ากลัว บางตนทุกข์ทรมานเพราะถูกสุนัขกัดกินจนตายแล้วกลับไปเกิดในวิมานอีก บางทีจึงจัดเวมานิกเปรตว่าเป็นเทวดาจำพวกหนึ่ง

เหตุที่เกิดเป็นเวมานิกเปรตนี้ เพราะเขาเหล่านั้นเมื่อเกิดเป็นมนุษย์ได้ทำทั้งความดีและความชั่วเสมอกัน จึงต้องมารับผลของกรรมดีและกรรมชั่วสลับกันไป บางคนชีวิตทำกุศลกรรมเป็นส่วนใหญ่ แต่ขณะตายมีจิตเศร้าหมองจึงต้องมาเกิดเป็นเปรตดังเช่นมาณพคนหนึ่ง

ในดีตกาล ๗๐๐ ปีก่อนการอุบัติของพระพุทธเจ้า มีมาณพคนหนึ่งทำหน้าที่อุปัฏฐากพระปัจเจกพุทธเจ้ามาตั้งแต่เยาว์วัย ครั้นโตเป็นหนุ่มบิดามารดาไปสู่ขอธิดานางหนึ่งให้เป็นภรรยา แต่ในวันวิวาห์นั้นเอง มาณพหนุ่มก็โชคร้ายถูกงูกัดตาย ในขณะจิตก่อนตายนั้น มาณพหนุ่มเศร้าอาลัยถึงกุลธิดาที่กำลังจะแต่งงานกัน ด้วยจิตที่เศร้าหมองนี้ทำให้เขาไปเกิดเป็นเวมานิกเปรต

แต่กรรมอื่นล้วนเป็นกุศลกรรม มาณพหนุ่มจึงมีรูปร่างเป็นเทพบุตรรูปงาม มีวิมาน และเสวยทิพย์สมบัติเหมือนเทวดา ไม่ได้รับโทษทุกข์ใดๆ อีกมาณพผู้เป็นเวมาณิกเปรตอยากได้กุลธิดามาอยู่ด้วย พิจารณาว่ากุศลที่ทำกับพระปัจเจกพุทธเจ้าทำให้ตนได้ทิพย์สมบัตินี้ เขาจึงเข้าไปหาพระปัจเจกพุทธเจ้าจนรู้ว่าท่านกำลังต้องการด้ายเย็บจีวร เขาแนะนำให้พระปัจเจกพุทธเจ้าไปขอด้ายจากกุลธิดา พระปัจเจกพุทธเจ้าไปบิณฑบาตหน้าเรือนกุลธิดา กุลธิดารู้ว่าพระปัจเจกพุทธเจ้าต้องการด้ายจึงถวายด้ายให้กลุ่มหนึ่งด้วยความศรัทธา กุศลนี้ทำให้กุลธิดามีวาสนาได้ทิพย์สมบัติ

เวมานิกเปรตจึงมารับนางไปอยู่ด้วยกันในวิมาน
ทั้งสองอยู่ร่วมกัน ๗๐๐ ปี กุลธิดาจึงขอลาเวมานิกเปรตกลับแดนมนุษย์ เวมานิกเปรตพานางมาส่งและบอกให้นางสร้างกุศลจะได้กลับไปอยู่ร่วมกันอีก เมื่อกุลธิดากลับมาอยู่แดนมนุษย์แล้วไม่ได้เสวยทิพย์สมบัติอีก สังขารร่างกายของนางจึงร่วงโรยไปตามวัยที่แท้จริงกลายเป็นหญิงแก่หง่อม และสิ้นชีวิตในวันที่ ๗ นั้นเอง ก่อนตายนางได้ทำบุญให้ทานตลอด ๗ วัน ไม่มีจิตห่วงใยสิ่งใด ตายแล้วจึงไปเกิดเป็นเทพธิดาในสวรรค์ชั้นดาวดึงส์

(ข้อมูลจาก คุณ “ธงชัยย์”)
(จากเว็บไซต์ www.board.postjung.com)



ที่มา ธรรมะพระป่ากรรมฐาน สายหลวงปู่มั่น

 

วจีกรรมนำภัยร้ายมาสู่ตน
บ่นว่าทุกข์ๆแต่ปากนั้นขยันแต่สร้างกรรมชั่ว



ที่มา ธรรมะพระป่ากรรมฐาน สายหลวงปู่มั่น

 

เรื่อง “วิบากกรรมของพระโมคคัลลานะ”

เรื่องพระมหาโมคคัลลานเถระ มรณภาพโดยถูกโจร ๕๐๐ ทุบจนร่างกายท่านแหลกเหลว เพราะท่านเคยทำร้ายบิดามารดาจนเสียชีวิตในอดีตชาติ(ปิตุฆาตมาตุฆาต เป็นอนันตริยกรรม) คนที่เป็นพระอรหันต์แล้ว อาจจะมีเศษของกรรมเหลืออยู่ และจะส่งผลให้ต้องเสวยผลของเศษกรรมนั้น อย่างเช่นในกรณีของพระมหาโมคคัลลานะ พระอัครสาวกเบื้องซ้ายของพระพุทธองค์ แม้ท่านจะมีฤทธิ์มากขนาดไหน แต่ก็ยังต้องพ่ายแพ้แรงแห่งวิกรรมอยู่ดี กรรมประเภทอนันตริยกรรมนี้หนักมากที่สุด

กฎแห่งกรรม เรื่องนี้เกิดขึ้นเมื่อพระศาสดา ประทับอยู่ในพระเวฬุวัน ทรงปรารภพระมหาโมคคัลลานเถระ ตรัสพระธรรมเทศนาที่ขึ้นต้นด้วยบาทพระคาถานี้ว่า โย ทัณเฑน อทัณเฑสุ เป็นต้น

ในอรรถกถาพระธรรมบทเล่าว่า ในสมัยหนึ่ง พวกนิครนถ์ประชุมกันวางแผนสังหารพระมหาโมคคัลลานเถระ เพราะคิดว่าเมื่อกำจัดพระเถระรูปนี้เสียแล้ว ก็จะทำให้ลาภสักการะของพระศาสดาสิ้นสุดลง ด้วยว่าพระเถระท่องไปในเทวโลก สอบถามกรรมที่พวกเทวดกระทำแล้วก็กลับมาบอกกับพวกมนุษย์ว่า ทวยเทพทำกรรมอย่างนี้ ๆแล้วก็ได้ไปเกิ ดในสวรรค์

และพระเถระก็ยังได้ไปท่องในนรก และได้ถามพวกสัตว์นรกถึงกรรมที่พวกตนทำไว้แล้วกลับมาบอกพวกมนุษย์ว่า สัตว์นรกทำกรรมอย่างนี้ๆไว้จึงได้ไปเกิดและเสวยทุกข์ในนรกอย่างนี้ ๆ พวกมนุษย์ได้ฟังถ้อยคำของพระเถระนั้นแล้ว ก็ได้นำลาภและสักการะเป็นอันมากมาถวายพระเถระ ถ้าพวกเราสังหารพระเถระนั้นได้ ลาภและสักการะนั้นก็จะเกิดแก่พวกเรา

ดังนั้นพวกนิครนถ์จึงได้ไปว่าจ้างพวกโจรไปสังหารพระเถระซึ่งในขณะนั้นพำนักอยู่ที่กาฬสิลา ใกล้กรุงราชคฤห์ แต่ด้วยเหตุที่พระเถระมีฤทธิ์มาก เมื่อถูกพวกโจรเข้าล้อมวัด ในวันแรกพระเถระได้ใช้กำลังแห่งฤทธิ์หลบหนีออกมาผ่านทางช่องลูกกุญแจ ในวันที่สองได้หลบหนีออกมาทางหลังคากุฏิ

พระเถระสามารถหลบหนีพวกโจรได้ในช่วงสองเดือนแรก พอถึงเดือนที่สามพระเถระระลึกได้ว่า ท่านเคยประกอบกรรมทำชั่วมาในชาติหนึ่ง ท่านจึงไม่ยอมใช้ฤทธิ์ทำการหลบหนีอีกต่อไป ท่านจึงถูกโจรจับและถูกทุบตีจนกระทั่งกระดูกแตกละเอียด หลังจากนั้นพวกโจรได้นำร่างของท่านไปทิ้งไว้ที่พุ่มไม้เพราะเข้าใจว่าท่านเสียชีวิตแล้ว

แต่ท่านยังไม่เสียชีวิต และคิดว่า จะไปเฝ้าพระศาสดาเสียก่อนแล้วจักปรินิพพาน จึงได้ใช้กำลังแห่งฌานประสานกระดูกให้กลับแข็งแรง แล้วไปเหาะสู่สำนักของพระศาสดา ถวายบังคมแล้วกราบทูลอำลา พระศาสดาได้ตรัสบอกให้เถระแสดงธรรมให้พระองค์สดับเสียก่อน พระเถระก็ได้กระทำตามพุทธฎีกา จากนั้นได้ถวายบังคมลา เหาะไปที่ดงกาฬสิลา และได้ปรินิพพาน ณ ที่นั้น

เมื่อข่าวการเสียชีวิตของพระเถระได้กระจายไปทั่วชมพูทวีป พระเจ้าอชาตศัตรูก็ได้ใช้สายสืบออกไปสืบข่าวเพื่อตามจับกุมคนร้าย และในที่สุดโจรเหล่านั้นก็ถูกจับกุมและถูกประหารชีวิตด้วยการถูกเผาด้วยไฟ

ภิกษุทั้งหลายสนทนากันในโรงธรรมว่า น่าสังเวชจัง พระมหาโมคคัลลานะ มรณภาพแบบนี้ไม่สมควร พระศาสดาตรัสว่า “ภิกษุทั้งหลาย โมคคัลลานะมรณภาพ ไม่สมควรในชาตินี้ก็จริง แต่เธอถึงมรณภาพ สมควรแก่กรรมที่เธอกระทำไว้ในกาลก่อน”

เมื่อภิกษุทั้งหลายทูลถามถึงบุรพกรรมในอดีตของพระเถระ ได้ตรัสเล่าว่า ในชาติหนึ่งพระเถระเคยเกิดเป็นชายหนุ่มและได้สังหารบิดามารดาที่ตาบอด ในตอนแรกนั้น ชายหนุ่มผู้นี้ก็เลี้ยงดูบิดามารดาที่ตาบอดเป็นอย่างดี แต่หลังจากแต่งงานแล้วถูกภรรยายุแหย่แนะนำให้ฆ่าบุพพการีตาบอดทั้งสองคนเสีย ชายหนุ่มจึงได้พาบิดามารดาขึ้นเกวียนเข้าไปในป่า แล้วทำการทุบตีบิดามารดาจนถึงแก่ความตายโดยโยนบาปว่าเป็นการกระทำของพวกโจร

ด้วยผลกรรมนั้น ทำให้ชายหนุ่มไปตกนรกอยู่หลายแสนปี ด้วยเศษของวิบาก จึงถูกทุบตีกระดูกแตกละเอียด เสียชีวิตแบบนี้อยู่ถึง ๑๐๐ ชาติ และเมื่อมาเกิดเป็นพระมหาโมคคัลลานะ แม้ว่าจะเป็นพระอรหันต์ และเป็นผู้มีฤทธิ์มาก ก็ยังไม่สามารถหลบหนีจากเงื้อมมือของกรรมไปได้

ในตอนท้ายของพุทธดำรัสมีข้อความระบุถึง กฎแห่งกรรม ที่ทุกคนซึ่งมีส่วนร่วมย่อมได้รับกันทั่วหน้าว่า “ภิกษุทั้งหลาย โมคคัลลานะ ทำกรรมประมาณเท่านี้ ไหม้ในนรกหลายแสนปี ด้วยวิบากที่ยังเหลือ จึงถูกทุบตีอย่างนั้นนั่นแล ละเอียดหมด ถึงมรณะ สิ้น ๑๐๐ อัตภาพ โมคคัลลานะได้มรณะอย่างนี้ ก็พอสมแก่กรรมของตนเองแท้ พวกเดียรถีย์ ๕๐๐ กับโจร ๕๐๐ ประทุษร้ายต่อบุตรของเราผู้ไม่ประทุษร้าย ก็ได้มรณะที่เหมาะ(แก่กรรมของเขา) เหมือนกัน ด้วยว่า บุคคลผู้ประทุษร้ายต่อบุคคลผู้ไม่ประทุษร้าย ย่อมถึงความพินาศฉิบหายด้วยเหตุ ๑๐ ประการเป็นแท้”

(ข้อมูลจาก “dhammatharn”)



ที่มา ธรรมะพระป่ากรรมฐาน สายหลวงปู่มั่น

 

เรื่อง “หลวงปู่มั่น ภูริทัตโต ลาพุทธภูมิ”

(คติธรรม หลวงตามหาบัว ญาณสัมปันโน)

พอพูดอย่างนี้ก็ระลึกถึงหลวงปู่มั่นเรา ท่านภาวนาพอจิตจะเข้าด้ายเข้าเข็มทีไร ประหวัดถึงพุทธภูมิแย็บเข้ามาแล้วถอยเสีย ว่างั้นนะ พอจิตจะเข้าด้ายเข้าเข็มทีไร ประหวัดถึงพุทธภูมิ ที่ท่านเคยปรารถนาพุทธภูมิ แต่ก่อนท่านปรารถนาเป็นพระพุทธเจ้า ทีนี้ความอยากพ้นทุกข์ก็อยากเป็นกำลัง เร่งความเพียรเข้าไปพอถึงจุดจะเข้าด้ายเข้าเข็มที่จะเข้าหลักเข้าเกณฑ์ เรื่องของพุทธภูมิก็แทรกเข้ามาก็ถอยเสีย ๆ ท่านว่าอย่างนั้น

ทีนี้เวลาความอยากพ้นทุกข์เต็มกำลังหนามากขึ้นทุกวัน ๆ ก็เลยมาประมวล

การเป็นพระพุทธเจ้าเป็นศาสดาสอนโลกก็ทำประโยชน์ได้มากมายนั้น เป็นเรื่องเกี่ยวกับโลก สำหรับความบริสุทธิ์แล้ว เป็นพระพุทธเจ้ากับสาวก ก็สิ้นทุกข์ถึงพระนิพพานได้ด้วยกัน เราขอถอนตัวจากความเป็นพุทธภูมิเป็นพระพุทธเจ้ามาเป็นสาวกอรหันต์ ท่านขอถอนตัวในจิตของท่านเอง นี่คือยังไม่ได้รับลัทธพยากรณ์ พอถอนตัวนี้จิตก็พุ่งเลย หายห่วง

ที่ปรารถนาพุทธภูมิพอแทรกเข้ามาปั๊บแต่ก่อนถอย ๆ จิตถอย ๆ ทีนี้แทรกมาก็ไม่ถอย ปล่อยเลย นั่นท่านว่างั้น เห็นไหมล่ะ เพราะฉะนั้นลวดลายของศาสดาท่านจึงยังมี ความรู้ทุกสิ่งทุกอย่าง โห พิสดารมากทีเดียว ความรู้พวกเปรตพวกผี สัตว์นรกอเวจีอะไรไม่ต้องพูด ท่านแจ่มแจ้งหมด นี่ละลวดลายของพุทธภูมิยังมีอยู่ แม้จะพลิกตัวมาเป็นสาวกแล้วก็ตาม ลวดลายของศาสดายังมี

นี่ที่ว่าธรรม คือธรรมนั้นเป็นของจริงล้วน ๆ เลย กิเลสแล้วปลอมล้วน ๆ เท่ากันเลย กิเลสปลอมร้อยเปอร์เซ็นต์ ธรรมก็จริงร้อยเปอร์เซ็นต์ ที่พระพุทธเจ้ามาตรัสสอนโลก ทรงเล็งญาณรอบเรียบร้อยแล้วจึงไม่มีผิด ว่าอะไร ๆ ไม่ผิดเลย เพราะทรงเล็งดูเรียบร้อยแล้ว นี่เรียกว่าของจริง ว่าอย่างไรเป็นอย่างนั้น ท่านจึงให้นามว่า เอกนามกึ แปลว่า หนึ่งไม่มีสอง

คือพระพุทธเจ้าจะอุบัติครั้งละองค์เท่านั้นไม่มีสอง เพราะความเป็นพระพุทธเจ้านี้เป็นได้ยากแสนสาหัส จะเป็นได้ทีละพระองค์เท่านั้นก็ลำบากแสนสาหัสแล้ว นี่หนึ่ง ๒.พระญาณหยั่งทราบของพระพุทธเจ้าแต่ละพระองค์ ๆ นั้นเป็นหนึ่งไม่มีสอง ลงได้หยั่งทราบทำนายอะไรแล้วต้องเป็นอย่างนั้นเลย นี่ก็เรียกว่า หนึ่งไม่มีสองเป็นคู่แข่ง แล้วธรรมที่ตรัสแสดงออกมานี้ก็เป็นหนึ่งไม่มีสอง เรียกว่า สวากขาตธรรม ตรัสไว้ดีเรียบร้อยแล้วทุกอย่าง สมบูรณ์พูนผลต่อมรรคผลนิพพาน สมบูรณ์แบบทุกอย่าง นี่ ๓ ประเภท

ประเภทที่หนึ่ง พระพุทธเจ้าอุบัติได้ทีละองค์เท่านั้น

ประเภทที่สอง พระญาณหยั่งทราบของพระพุทธเจ้าแต่ละพระองค์แม่นยำหนึ่งไม่มีสอง ไม่มีอะไรเป็นคู่แข่ง

ประเภทที่สาม สวากขาตธรรมที่ตรัสไว้นี้ ตรัสไว้ชอบทุกอย่างเรียบร้อยแล้ว ไม่มีที่จะต่อจะเติมที่ตรงไหนอีกแล้ว สมบูรณ์พูนผล ๓ ประการนี้เรียกว่า เอกนาม หนึ่งไม่มีสอง



ที่มา ธรรมะพระป่ากรรมฐาน สายหลวงปู่มั่น