ธรรมะ จากเพจ พระอรหันต์ สายหลวงปู่มั่น

ที่มา พระอรหันต์ สายหลวงปู่มั่น

 

กิเลสมันพาว่า
กิเลสมันพาให้เฮาท้อแท้ในการปฏิบัติ
เกิดบ่ทันพระพุทธเจ้าก็ให้ปฏิบัติ
ในศีรษะในธรรมของเพิ่น
เกิดบ่ทันอาจารย์ใหญ่.. มั่น.. ก็ให้ปฏิบัติตามคำสอน
ของเพิ่น กะถือว่าเฮาเป็นลูกศิษย์เพิ่นคือกัน

หลวงปู่ชอบ ฐานสโม



ที่มา พระอรหันต์ สายหลวงปู่มั่น

 

สมเด็จพระอริยวงศาคตญาณ สมเด็จพระสังฆราช สกลมหาสังฆปริณายก ประทานพระคติธรรม ความตอนหนึ่งว่า

ต้นเหตุของความทุกข์ที่บังเกิดขึ้นในชีวิต ล้วนเกิดจากการตั้งทิฐิไว้บนหนทางที่ผิด ถ้าเริ่มต้นแก้ไขปัญหาด้วยการทำความเห็นให้ถูกต้อง โดยยึดมั่น ‘ขันติธรรม’ คือความอดทนอดกลั้นเป็นพื้นฐาน เป็นเครื่องยับยั้ง ไม่ให้พูด และไม่ให้ทำสิ่งใดๆ อย่างหุนหันพลันแล่น ท่านย่อมสามารถผ่านพ้นปัญหาและอุปสรรคไปได้เสมอ

ขันติจึงเป็นตบะ ซึ่งช่วยบรรเทากิเลสให้เบาบางลง เป็นการเปิดโอกาสให้คุณธรรมอื่นๆ เช่น ความจริงใจ ความเมตตา ความเสียสละ และความสามัคคี สามารถงอกงามขึ้น เป็นดั่งพรที่ทุกคนพึงหยิบยื่นแบ่งปันให้กัน ในที่ทุกสถาน และในกาลทุกเมื่อ



ที่มา พระอรหันต์ สายหลวงปู่มั่น

 

เรื่อง “ฌานกับสมาธิ ต่างกันอย่างไร”

(คติธรรม หลวงปู่เทสก์ เทสรังสี)

ฌาน และ สมาธิ เป็นอันเดียวกันและต่างกัน ฌาน ได้แก่การเพ่งในอารมณ์นั้นๆ ให้เป็นไป ตามปรารถนาของตน เมื่อสังขารปรุงแต่งอยู่นั้น จิตก็จะรวมลงในอารมณ์ที่ปรุงแต่งนั้น แล้วก็เป็นไป ตามปรารถนาของตน ดังอธิบายมาแล้ว เรียกว่า ฌาน

สมาธิ ได้แก่การพิจารณาให้เห็นเหตุผลของมันตามความเป็นจริงจนจิตหยุดนิ่งอยู่ไม่คิด ไม่นึกต่อไป ยังเหลือแต่ ผู้รู้ เรียกว่า สมาธิ

ฌาน และ สมาธิ นี้จิตรวมเหมือนกัน ถ้าจิตไม่รวมก็ไม่เรียกว่า สมาธิ และ ฌาน มีแปลก ต่างกันที่ ฌาน นั้น เมื่อจิตรวมเข้าแล้วจะลืมสติ เพ่งพิจารณาแต่อารมณ์อันเดียว หรือมีสติอยู่ แต่ไป เพลินหลงอยู่กับภาพนิมิตและความสุขอันนั้นเสีย ไม่พิจารณาพระไตรลักษณญาณต่อไป หรือที่เรียก ว่าความเห็นไปหน้าเดียว นี่เรียกว่า ฌาน ส่วน สมาธิ นั้น เมื่อจิตรวมหรือไม่รวมก็มีสติรักษาจิตอยู่ ตลอดเวลา รู้ตัวอยู่ว่าเราอยู่ในสภาพเช่นไร พิจารณาอะไร หยาบหรือละเอียดแค่ไหน เรียกว่า สมาธิ

บางทีเมื่อจิตถอนออกมาจากฌานแล้ว มาพิจารณาองค์ฌานนั้น หรือพิจารณาอารมณ์อันใด ก็ตาม จนจิตแน่วแน่อยู่เฉพาะอารมณ์อันนั้น หรือเพ่งอารมณ์ของฌานอยู่ แต่กลับไปพิจารณา พระไตรลักษณญาณ เสีย จิตไม่รวมลงเป็น ภวังค์ เรียกว่า ฌานกลับมาเป็นสมาธิ

เมื่อพิจารณาอารมณ์ของสมาธิอยู่ หรือออกจากสมาธิแล้วก็ตาม จิตไปยินดีน้อมเข้าไปสู่ ความสงบสุข เลยไม่พิจารณาอารมณ์ของสมาธินั้น จิตรวมเข้าไปเป็น ภวังค์ เรียกว่า สมาธิกลับมาเป็นฌาน

ฌานและสมาธินี้กลับเปลี่ยนกันไปกันมาอยู่อย่างนี้ เป็นธรรมดาของผู้ปฏิบัติ ไม่เป็นการเสีย หายอะไร ขอแต่ให้รู้เรื่องของมันว่า อันนี้เป็น ฌาน อันนี้เป็น สมาธิ อย่าไปติดในอารมณ์นั้น ๆ ก็แล้วกัน ทำให้ชำนิชำนาญคล่องแคล่ว แล้วจะอยู่ในอารมณ์อันใดก็ได้ พระบรมศาสดาเมื่อยังทรงพระชนม์อยู่ หรือพระสาวกทั้งหลายเมื่อยังมีชีวิตอยู่ ก็ต้องเพ่งพิจารณา ฌาน นี้เป็น วิหารธรรม เครื่องอยู่ของท่าน ธรรมดาจิตจำเป็นจะต้องมีความคิดความนึกอยู่เสมอ ท่านเห็นโทษในอารมณ์นั้น ๆ ว่าเป็นไปเพื่อ วัฏฏะ เพราะฉะนั้นท่านจึงน้อมเอาจิตมาพิจารณาให้เป็น ฌาน เสีย เพื่อเป็นเครื่องอยู่ใน ทิฏฐธรรม ของท่าน

ฌาน และ สมาธิ นี้ต้องอาศัยซึ่งกันและกัน พระองค์จึงตรัสว่า ผู้ไม่มีฌานก็ไม่มีสมาธิ ผู้ไม่มี สมาธิก็ไม่มีฌาน ดังนี้ เอวํ ฯ.



ที่มา พระอรหันต์ สายหลวงปู่มั่น

 

เรื่อง “หลวงปู่มั่นให้อุบายแก้จิตที่ติดในสมาธิ”

(จากธรรมประวัติ หลวงปู่เทสก์ เทสรังสี)

หลวงปู่เทสก์ เทสรังสี ท่านติดในสมาธิอยู่หลายปี จิตเข้าสู่ภวังค์(ฌาน)บ่อยครั้ง ท่านได้มาเรียนถามท่านอาจารย์สิงห์ หลวงปู่เทสก์ยังไม่พอใจในคำตอบนั้น เพราะว่าท่านอาจารย์สิงห์ท่านให้มาพิจารณากายเป็นอสุภะ หลวงปู่เทศน์ท่านก็ยังคลางแคลงใจ เพราะท่านคิดว่าท่านพิจารณาจิตซึ่งเป็นของละเอียดกว่าร่างกายนี้แล้ว เรื่องอะไรจึงต้องย้อนกลับไปพิจารณาของหยาบๆด้วย ท่านคิดเช่นนี้ แต่ท่านก็ยังไม่เชื่อตนเองนัก เพื่อให้คลายความสงสัยท่านจึงดำริในใจว่า หลวงปู่มั่นเท่านั้นที่จะช่วยท่านได้ ท่านจึงออกเดินทางติดตามหาหลวงปู่มั่น ซึ่งในที่สุดท่านก็ได้พบหลวงปู่มั่นที่เชียงใหม่ ที่ป่าเมี่ยง แม่ปั๋ง

หลวงปู่เทสก์จึงได้กราบเรียนถึงเรื่องการปฏิบัติ ให้หลวงปู่มั่นทราบ ในคราวนั้นหลวงปู่เทสก์มีพรรษาที่ ๑๒ พรรษา เมื่อหลวงปู่มั่นได้ฟังแล้วจึงเมตตาอบรมแนะนำถึงการปฏิบัติให้หลวงปู่เทสก์นำไปปฏิบัติดู หลักปฏิบัติของหลวงปู่มั่นภูริทัตโต มีความว่า

“ถ้าองค์ไหนดำเนินตามรอยของผมจนชำนิชำนาญมั่นคง องค์นั้นย่อมเจริญก้าวหน้าอย่างน้อยก็คงตัวอยู่ได้ตลอดรอดฝั่ง ถ้าองค์ไหนไม่ดำเนินตามรอยของผม องค์นั้นย่อมอยู่ไม่ทนนาน ต้องเสื่อมหรือสึกไป ผมเองหากมีภาระมากยุ่งกับหมู่คณะการประกอบความเพียรไม่สม่ำเสมอ เพ่งพิจารณา ในกายคตาสติไม่ละเอียด จิตใจก็ไม่ค่อยจะปลอดโปร่งการพิจารณาอย่าให้จิตหนีออกนอกกาย อันนี้จะชัดเจนแจ่มแจ้งหรือไม่ก็ อย่าได้ท้อถอยเพ่งพิจารณาอยู่ ณ ที่นี่ละจะพิจารณาให้เป็นอสุภะหรือให้เห็นเป็นธาตุก็ได้ หรือจะพิจารณาให้เห็นเป็นขันธ์หรือให้ เห็นเป็นไตรลักษณ์ได้ทั้งนั้น แต่ให้พิจารณาเพ่งลงเฉพาะเรื่องนั้นจริงๆ ตลอดอิริยาบถทั้งสี่แล้วก็มิใช่ว่าเห็นแล้วก็จะหยุดเสียเมื่อไร จะเห็นชัดหรือไม่ชัดก็พิจารณาอยู่อย่างนั้นแหละ เมื่อพิจารณาอันใดชัดเจนแจ่มแจ้งด้วยใจตนเองแล้ว สิ่งอื่นนอกนี้จะมา ปรากฏชัดในทีเดียวกันดอก”

หลวงปู่ได้น้อมนำเอาธรรมะนั้นมาปฏิบัติตาม ใช้เวลาปรารภความเพียรอยู่ด้วยไม่ประมาทสิ้นเวลา ๖ เดือน โดยไม่มีความเบื่อหน่าย ใจได้รับความสงบและเกิดอุบายเฉพาะตนขึ้นมาว่า

“ทุกสิ่งทุกอย่างที่มีอยู่ในโลกนี้ เป็นเพียงสักแต่ว่าเป็นธาตุสี่เท่านั้น แต่คนเราไปสมมติแล้วหลงสมมติตนเองต่างหาก มันจึงต้องยุ่งและเดือดร้อนด้วยประการทั้งปวง”

การได้อุบายครั้งนี้ทำให้หลวงปู่มีจิตหนักแน่นมั่นคงผิดปกติกว่าเมื่อก่อนๆ มาก แล้วก็เชื่อมั่นในตัวเองว่า เดินถูกทางแล้ว แต่ก็ไม่ได้กราบเรียนท่านอาจารย์มั่น เพราะเชื่อในอุบายนี้ และคิดว่าจะกราบเรียนท่านอาจารย์มั่น เมื่อไรก็คงได้ ในปีนั้นหลวงปู่ทั้งสามรูป (ท่านอาจารย์มั่น, หลวงปู่เทสก์, พระครูสีลขันธ์สังวร) ได้อยู่จำพรรษา ณ ที่นั้น ในปีนั้นอากาศหนาวเย็นมากเป็นพิเศษ หลวงปู่จึงได้ทำโรงไฟให้ท่านอาจารย์มั่นนอน



ที่มา พระอรหันต์ สายหลวงปู่มั่น

 

อาหารแม้จะเลิศรสประณีตขนาดไหนก็ตาม
สุดท้ายก็กลายเป็นอุจจาระที่ไม่น่าใคร่ยินดี



ที่มา พระอรหันต์ สายหลวงปู่มั่น

 

ที่มา พระอรหันต์ สายหลวงปู่มั่น

 

ที่มา พระอรหันต์ สายหลวงปู่มั่น

 

ที่มา พระอรหันต์ สายหลวงปู่มั่น

 

ที่มา พระอรหันต์ สายหลวงปู่มั่น

 

ที่มา พระอรหันต์ สายหลวงปู่มั่น

 

หลวงปู่จันเรียน คุณวโร

ขอบคุณเจ้าของภาพ



ที่มา พระอรหันต์ สายหลวงปู่มั่น

 

ที่มา พระอรหันต์ สายหลวงปู่มั่น

 

ที่มา พระอรหันต์ สายหลวงปู่มั่น

 

วิปลาสเนื่องจากวิปัสสนูกิเลส

เรื่อง “อรหันต์ผีบ้า อรหันต์โลกีย์เวียนว่ายตายเกิด”

(ปกิณกธรรม หลวงปู่ตื้อ อจลธัมโม)

๐ อรหันต์มาแล้วโว้ย

ธรรมิกของหลวงปู่ตื้อ อีกองค์หนึ่งคือหลวงปู่บุญทัน ซึ่งหลวงปู่ตื้อเคยเดินธุดงค์อยู่บริเวณเชียงใหม่ด้วยกัน ท่านทั้งสองจึงสนิทสนมกันดี

สมัยหนึ่ง หลวงปู่บุญทันเร่งความเพียรภาวนาอย่างหนัก ความรู้ที่ได้จากสมถะ ทำให้ท่านมั่นใจว่าท่านได้สำเร็จอรหันต์แล้ว หมดซึ่งกิเลสแล้ว ซึ่งจริงๆ แล้วท่านเข้าใจผิด เนื่องมาจากอาการวิปลาสจากการภาวนา หรือวิปลาสเนื่องมาจากวิปัสสนูปกิเลส

เมื่อท่านคิดว่าท่านสำเร็จอรหันต์แล้ว ท่านจึงอยากจะออกไปติดตามหาหลวงปู่มั่น พบว่าท่านอยู่ที่เชียงใหม่ เมื่อเจอหลวงปู่มั่นแล้ว หลวงปู่บุญทันก็เข้าไปกราบนมัสการหลวงปู่มั่น แล้วจึงกราบเรียนอย่างถ่อมตัวว่า

“สำคัญว่า กระผมเดินทางมาทางอากาศ”

หลวงปู่ตื้อซึ่งนั่งอยู่ด้วยก็ออกไปยืนแหงนหน้ามองขึ้นไปบนท้องฟ้า ทำท่าราวกับมองหาหลวงปู่บุญทันบนท้องฟ้า แล้วพูดด้วยเสียงดังลั่นว่า

“โน่น ! พระอรหันต์ผีบ้า พระอรหันต์โลกีย์ พระอรหันต์เวียนว่ายตายเกิด มาแล้วโว้ย โน่นเหาะมาแล้ว!”
_____________________________________

อรรถาธิบาย : หลวงปู่ตื้อพูดแรงๆ เพื่อยุให้หลวงปู่บุญทันโกรธ เมื่อหลวงปู่บุญทันโกรธแล้ว ก็จะคลายอาการวิปลาสได้ ซึ่งวิธีนี้เป็นวิธีที่พระอาจารย์ ลูกศิษย์สายหลวงปู่มั่น ทั้งหลายใช้กันเป็นปกติ หลวงปู่เทสก์ เทสรังสี และหลวงปู่ดูลย์ อตุโล ก็เคยใช้วิธีแบบนี้กับลูกศิษย์ที่ปฏิบัติความเพียรอย่างหนักจนเกิดอาการวิปลาสขึ้น



ที่มา พระอรหันต์ สายหลวงปู่มั่น

 

ที่มา พระอรหันต์ สายหลวงปู่มั่น

 

ที่มา พระอรหันต์ สายหลวงปู่มั่น

 

ขออนุญาติบอกบุญกับพุทธศาสนิกชนทุกท่าน ด้วยทางสำนักสงฆ์ถ้ำผาล้อมเทพนิมิตร(ธฺ) บ้านโคกมน ต.ผาน้อย อ.วังสะพุง จ.เลย ขอรับยอดปัจจัยเพือใช้ในสาธารณูปโภคในหน้าแล้ง เนื่องจากปัจจุบันทางสำนักสงฆ์ถ้ำผาล้อมฯ ได้ซื้อน้ำปะปา เที่ยวละ ๓๕๐ บาท/คัน เดือนหนึ่งประมาณ ๗,๐๐๐ – ๘,๐๐๐ บาท เพื่อให้พระสงฆ์ท่านได้ปฏิบัติศาสนกิจในพระพุทธศาสนา จึงเรียนเชิญผู้มีจิตศรัทธาร่วมบุญทำกำลัง ท่านใดไม่มีก็อนุโมทนาสาธุบุญไปด้วยกัน โดยสามารถร่วมบุญได้ทางหลายเลขบัญชี ๐-๕๓๐๔-๐๖๙๐๒-๘๐ ธนาคารออมสิน ประเภทออมทรัพย์ ชื่อ นายวิชา น้อยมี (พ่อฝน ผาล้อม) โยมอุปถากภ์วัดและองค์หลวงปู่สอน อนุสาสโก ท่านใดร่วมบุญแล้ว สามารถส่งหลักฐานการทำบุญให้กับ พ่อฝน ผาล้อม ได้โดยตรงเลย ขออนุโมทนาในบุญกุศลที่ทุกท่านได้กระทำในครั้งนี้ด้วยเทอญ สาธุ สาธุ สาธุ







ที่มา พระอรหันต์ สายหลวงปู่มั่น

 

สมาธิของพระพุทธเจ้า_ไม่ใช่สมาธินอนตาย

เรื่อง “หลวงปู่มั่น ลากหลวงตามหาบัวออกจากสมาธิ”

(จากธรรมประวัติ หลวงปู่มั่น ภูริทัตโต)
(เขียนโดย หลวงตามหาบัว ญาณสัมปันโน)

ท่านก็สอนเตือนไม่ให้ศิษย์ของท่านติดตันอยู่แต่เพียงสุขจากสมาธิภาวนา จนไม่ใช้สมาธิภาวนามาสนับสนุนการเจริญมรรคด้านปัญญา ดังที่แสดงต่อ หลวงตามหาบัว ญาณสัมปันโน ที่ตอนนั้นหลวงตาท่านชำนาญในสมาธิภาวนามาก และติดสุขจากสมาธิภาวนาเข้า หลวงปู่มั่น จึงลากองค์หลวงตามหาบัวออกจากสมาธิ ด้วยการกล่าวเตือน อย่างหนักแน่นในเหตุผล ดังนี้

“ท่านรู้ไหมสุขในสมาธิ เหมือนกับเนื้อติดฟัน
ท่านรู้ไหมสมาธิเหมือนกับเนื้อติดฟัน
นั้นแหละมันสุขขนาดไหน เนื้อติดฟันท่านรู้ไหมๆ”

“ท่านรู้ไหมว่าสมาธิทั้งแท่งนั้นล่ะ
คือตัวสมุทัยทั้งแท่ง ท่านรู้ไหมๆ”

“มันก็ไม่ใช่สมาธิตายนอนตายอยู่อย่างนี้ซิ สมาธิของพระพุทธเจ้าคือ สมาธิต้องรู้สมาธิ ปัญญาต้องรู้ปัญญา อันนี้มันเอาสมาธิเป็นนิพพานเลย มันบ้าสมาธินี่”



ที่มา พระอรหันต์ สายหลวงปู่มั่น

 

สมาธิทั้งแท่ง_คือตัวสมุทัยทั้งแท่ง



ที่มา พระอรหันต์ สายหลวงปู่มั่น