นพรัตน์ ไม้หอม ร้อยกรองร้องกลอนสะท้านไปกะน้ำตาลก้นแก้ว

โปรดเตรียมใจไว้ รับรู้เรื่องราวในคลิปซึ้งตรึงผู้ชมกับเก้าอี้ ไม่มีใครหนีตอนนี้ไปไกลหน้าเวทีได้จริงๆ นพรัตน์ เรียกรั้งแขกไว้ได้จนจบ ผมขอเล่าและปล่อยภาพตามท้องเรื่องในคลิปพาไป....

นพรัตน์รับบทชายใจเศร้า
หลงรักสาวเฝ้าแลดูอยู่ใกล้ๆ
แม้วันเดือนปีผ่านนานเท่าใด
ไม่ได้ใจสาวมอบตอบรักเลย
เพียงเพราะจนคนดูแคลนแสนอับโชค
อยู่ในโลกแห่งวิบากยากหนักหนา
หาเลี้ยงตนพาตัวสู้ชะตา
ทนฟันฝ่าด้วยหัวใจชายทะนง

 

เมื่อสาวที่หนุ่มนพหลงเฝ้ารักข้างเดียวเกิดถูกกระทำให้มีราคีว้ำร้ายสลัดโดยไม่เยื่อดี ทำให้ผู้เป็นพ่ออับอาย และโกรธสุดยั้งใจ เกือบทำประชดตัว ประจานให้ทั่วแบบสาใจ บุญที่มาเจอชายคนเก่า ยอมรับสาวโดยไม่คิดสะกิดใจ ถือความรักอย่างมั่นคงพร้อมอภัย....

ลูกเอ๋ยลูกพ่อ
กรรมใดหนอมาเกิดก่อกับลูกฉัน
ไม่เคยคิดผิดศีลธรรมช้ำจาบัลย์
ลูกสาวพลันหมดค่าเพราะราคี
พ่อบอกเจ้าอย่ามัวเมาในความรัก
ติดบ่วงมัดใจให้พลาดไร้ศักดิ์ศรี
เสียแรงที่พ่อเลี้ยงดูเจ้าอย่างดี
ต้องราคีเพราะมือชายใจอับจน

พ่อได้อายคนไปทั่วเพราะตัวเจ้า
จงคิดเอาว่าได้ทุกข์สุดข่มไหว
ไปกับพ่อประชดต่อเพราะแค้นใจ
ยากอภัยไล่ประจานซ่านเหลือดี
ลากลูกไปน้ำตาชายไหลอาบหน้า
นพรัตน์มาดักรอถึงถิ่นที่
ขอเป็นผู้รักษาจิตยื่นไมตรี
ไม่คิดปรี่เหยียบย้ำกลับรับเอง

 

คนมีดีอย่างนี้เจ้าไม่รัก
เสียดายนักหักใจเถิดอย่าคิดหนี
หันมามองฟื้นกายใจไว้จงดี
มอบชีวีของเจ้าเขาดูแล
พ่อขอจัดการวิวาห์พาชื่นสุข
พ้นความทุกข์พบความสุขสุดสดใส
จงเป็นแม่ศรีเรือนสืบนานไป
เจ้าจงได้เทใจให้สามี

 

แม่น้ำตาลก้นแก้ว เขาชิมเจ้าแล้วจึงตกถึงมือพี่ ถ้าหากเป็นแหวนก็เปรียบดังแม้นเจ้าโดนสวมพรี .....เพ็ชรที่งามหรือจะมีค่าสูงยิ่งกว่าดรรชนีของนาง .......

แม่น้ำตาลก้นแก้ว เขาชิมเบื่อแล้วจึงถูกเขาทิ้งขว้าง สูญสิ้นความสาวแล้วเจ้าจึงรู้ว่าเดินหลงทางพี่ไม่โกรธเจ้าหรอกนาง ยังรักไม่จาง รักนางเสมอ

ถึงพี่เป็นมือสองรองคนอื่น พี่ก็ยังยิ้มชื่นต้อนรับการกลับของเธอตักพี่ยังว่าง อกพี่ยังอุ่นเสมอตาลจ๋ากลับมาเถอะเธอพี่หลงละเมอเพ้อเฝ้าใฝ่ฝัน

แม่น้ำตาลก้นแก้ว เขาชิมเจ้าแล้วพี่ก็ขอรักมั่น ถึงจะเหลือเดน เพราะผ่านคนชิมมานานแสนนาน พี่ก็ยังต้องการรองรับรสหวาน .... น้ำตาลก้นแก้ว ..