นันทิขยสูตร

นันทิขยวรรคที่ ๑
นันทิขยสูตรที่ ๑
[๒๔๕]ดูกรภิกษุทั้งหลาย ภิกษุเห็นจักษุอันไม่เที่ยงนั่นแลว่าไม่เที่ยง
ความเห็นของภิกษุนั้น ชื่อว่าเป็นความเห็นชอบ
เมื่อเห็นชอบย่อมเบื่อหน่าย
เพราะสิ้นความเพลิดเพลิน จึงสิ้นราคะ
เพราะสิ้นราคะ จึงสิ้นความเพลิดเพลิน
เพราะสิ้นความเพลิดเพลิน และราคะ
เราจึงเรียกว่า จิตหลุดพ้นดีแล้ว ฯลฯ
ภิกษุเห็นใจอันไม่เที่ยงนั่นแลว่าไม่เที่ยง
ความเห็นของภิกษุนั้นชื่อว่าเป็นความเห็นชอบ
เมื่อเห็นชอบย่อมเบื่อหน่าย
เพราะสิ้นความเพลิดเพลินจึงสิ้นราคะ
เพราะสิ้นราคะ จึงสิ้นความเพลิดเพลิน
เพราะสิ้นความเพลิดเพลินและราคะ
เราจึงเรียกว่า จิตหลุดพ้นดีแล้ว ฯ
จบสูตรที่ ๑






</PRE>

นันทิขยสูตรที่ ๒
[๒๔๖]ดูกรภิกษุทั้งหลาย ภิกษุเห็นรูปอันไม่เที่ยงนั่นแลว่าไม่เที่ยง
ความเห็นของภิกษุนั้น ชื่อว่าเป็นความเห็นชอบ
เมื่อเห็นชอบย่อมเบื่อหน่าย
เพราะสิ้นความเพลิดเพลิน จึงสิ้นราคะ
เพราะสิ้นราคะ จึงสิ้นความเพลิดเพลิน
เพราะสิ้นความเพลิดเพลินและราคะ
เราจึงเรียกว่าจิตหลุดพ้นดีแล้ว
ภิกษุเห็น เสียง กลิ่น รส โผฏฐัพพะ ธรรมารมณ์
อันไม่เที่ยงนั่นแลว่าไม่เที่ยง
ความเห็นของภิกษุนั้น ชื่อว่าเป็นความเห็นชอบ
เมื่อเห็นชอบย่อมเบื่อหน่าย
เพราะสิ้นความเพลิดเพลิน จึงสิ้นราคะ
เพราะสิ้นราคะ จึงสิ้นความเพลิดเพลิน
เพราะสิ้นความเพลิดเพลินและราคะ
เราจึงเรียกว่า จิตหลุดพ้นดีแล้ว ฯ
จบสูตรที่ ๒






</PRE>

นันทิขยสูตรที่ ๓
[๒๔๗]ดูกรภิกษุทั้งหลาย เธอทั้งหลายจงใส่ใจถึงจักษุ
โดยอุบายอันแยบคายและจงพิจารณาเห็นความไม่เที่ยง
แห่งจักษุตามความเป็นจริง เมื่อใส่ใจถึงจักษุโดยอุบายอันแยบคาย
และพิจารณาเห็นความไม่เที่ยงแห่งจักษุตามความเป็นจริง
ย่อมเบื่อหน่ายแม้ในจักษุ
เพราะสิ้นความเพลิดเพลิน จึงสิ้นราคะ
เพราะสิ้นราคะ จึงสิ้นความเพลิดเพลิน
เพราะสิ้นความเพลิดเพลินและราคะ
เราจึงเรียกว่าจิตหลุดพ้นดีแล้ว ฯลฯ
เธอทั้งหลายจงใส่ใจถึงใจ โดยอุบายอันแยบคาย
และจงพิจารณาเห็นความไม่เที่ยงแห่งใจตามความเป็นจริง
เมื่อใส่ใจถึงใจ โดยอุบายอันแยบคาย
และพิจารณาเห็นความไม่เที่ยงแห่งใจตามความเป็นจริง
ย่อมเบื่อหน่ายแม้ในใจ
เพราะสิ้นความเพลิดเพลิน จึงสิ้นราคะ
เพราะสิ้นราคะจึงสิ้นความเพลิดเพลิน
เพราะสิ้นความเพลิดเพลินและราคะ
เราจึงเรียกว่าจิตหลุดพ้นดีแล้ว ฯ
จบสูตรที่ ๓






</PRE>

นันทิขยสูตรที่ ๔
[๒๔๘]ดูกรภิกษุทั้งหลาย เธอทั้งหลายจงใส่ใจถึงรูป
โดยอุบายอันแยบคายและจงพิจารณาเห็นความไม่เที่ยงแห่งรูป
ตามความเป็นจริง เมื่อใส่ใจถึงรูปโดยอุบายอันแยบคาย
และพิจารณาเห็นความไม่เที่ยงแห่งรูปตามความเป็นจริง
ย่อมเบื่อหน่ายแม้ในรูป
เพราะสิ้นความเพลิดเพลิน จึงสิ้นราคะ
เพราะสิ้นราคะจึงสิ้นความเพลิดเพลิน
เพราะสิ้นความเพลิดเพลินและราคะ
เราจึงเรียกว่า จิตหลุดพ้นดีแล้ว ฯลฯ
เธอทั้งหลายจงใส่ใจถึงธรรมารมณ์โดยอุบายอันแยบคาย
และจงพิจารณาเห็นความไม่เที่ยงแห่งธรรมารมณ์ตามความเป็นจริง
เมื่อใส่ใจถึงธรรมารมณ์โดยอุบายอันแยบคาย
และพิจารณาเห็นความไม่เที่ยงแห่งธรรมารมณ์
ตามความเป็นจริง ย่อมเบื่อหน่ายในธรรมารมณ์
เพราะสิ้นความเพลิดเพลิน จึงสิ้นราคะ
เพราะสิ้นราคะ จึงสิ้นความเพลิดเพลิน
เพราะสิ้นความเพลิดเพลินและราคะ
เราจึงเรียกว่า จิตหลุดพ้นดีแล้ว ฯ
จบสูตรที่ ๔
[MUSIC]http://palungjit.org/attachments/a.898132/[/MUSIC]





</PRE>

<O:p</O:p<O:p</O:p






</PRE>

 

พิจารณาเห็นความไม่เที่ยง ย่อมเบื่อหน่ายธรรมารมณ์

อนุโมทนา สาธุการค่ะ​