นิทานสนุก..พระเครื่องและเครื่องราง (แหวนปฐพีไร้พ่าย)

ถวายหรมาน ท่านบอกแรงจนรอยสักหนุมานท่านตื่นเลยท่านบอก

เมตตา โชคลาภ กันภัย สุดยอดๆ

 

ขอจองหรมานเนื้อนวะ1องค์ถ้ามีเด่วพรุ่งนี้เงินเดือนออกโอนให้ครับ

 

แบบช่อ โดนอากาศกลับดำชัดเจนมาก ยังมีอยู่นะครับ

 

การเดินทางล่าสุด ผมได้ทาบทามครูบาอาจารย์ว่า ...ช่วงเข้าพรรษาจะไปมุ่งภาวนาที่ดงพญาเย็นที่เคยไปเมื่อหลายปีก่อน

จริง ๆ เรื่องภาวนานับเป็นทางเดินสำคัญของผู้ปฏิบัติ ตามหลัก ทาน ศีล ภาวนา

ภาวนาทำยากที่สุด และเป็นทางเดินที่ยาวนาน จนกว่าจะถึงจุดหมายของนักปฏิบัติแต่ละท่าน...

 

โดยหลักการเรารู้กันว่า ทาน ศีล ภาวนา

ทานเราทำเพื่อละความตระหนี่

ศีล ทำเพื่อให้เกิดโภคทรัพย์ ดังที่ว่า ศีละโภคะสัมปะทา

ภาวนา ให้เกิดปัญญา

คำว่าปัญญานี่สำคัญมาก แก่นแท้คือรู้แจ้งในหลักของธรรมชาติ เพื่อให้พ้น วัฏสงสาร

บางท่านอาจให้เหตุผลว่า ทาน ศีลไม่เน้นมุ่งภาวนากันไปเลย เป็นสายตรงก็ใช่ครับ

เพราะ บุญญาบารมีแต่ละท่านไม่เหมือนกัน ดังสมัยพุทธกาล อย่างพระสารีบุตรฟังธรรมสั้น ๆ ก็ได้ดวงตาเห็นธรรมกันเลย

บางพุทธสาวก ปัญญาไม่มาก จนพระพุทธเจ้าต้องมาสอนด้วยอุบายเอง

ดังท่านพระจูฬปันถก

พระจูฬปันถกเถระ
เอตทัคคะในทางผู้ชำนาญในมโนมยิทธิ

พระจูฬปันถก เป็นน้องชายร่วมมารดาบิดาเดียวกันกับท่านพระมหาปันถก เมื่อ
พระมหาปันถก สำเร็จเป็นพระอรหันต์แล้วได้รับความสุขจากการหลุดพ้นสิ้นกิเลสาสวะทั้งปวง
แล้ว มีความปรารถนาจะให้จูฬปันถก น้องชายมีความสุขเช่นนั้นบ้างจึงไปขออนุญาตจาก
ธนเศรษฐีผู้เป็นคุณตา ซึ่งก็ได้รับอนุญาตและให้ความร่วมมือด้วยดี เพราะคุณตาก็เป็นผู้มีศรัทธา
ในพระพุทธศาสนาอยู่แล้ว เมื่อจูฬปันถกได้รับการอุปสมบทเรียบร้อยแล้ว ท่านพระมหาปันถก
ผู้เป็นพี่ชายได้สอนคาถาพรรณนาพุทธคุณหนึ่งคาถา ความว่า...
ปทุมํ ยถา โกกนุทํ สุคนฺธํ
ปาโต สิยา ผุลฺลมวีตคนฺธํ
องฺคีรสํ ปสฺส วิโรจมานํ
ตปนุตมาทิจฺจมิวนฺตลฺเข ฯ
“ดอกปทุมชาติที่ชื่อว่าโกกนุท ขยายกลีบแย้มบานตั้งแต่เวลารุ่งอรุณยามเช้า กลิ่นเกษร
หอมระเหยไม่รู้จบเธอจงพินิจดูพระสักยมุนีอังคีรส ผู้มีพระรัศมีแผ่ไพโรจน์อยู่ ดุจดวงทิวากร
ส่องสว่างอยู่กลางนภากาศ ฉะนั้น”

• ปัญญาทึบพี่ชายไล่สึก
  ด้วยคาถาเพียงคาถาเดียวเท่านั้น ปรากฏว่าพระจูฬปันถก เรียนอยู่นานถึง ๔ เดือนก็ยังจำ
  ไม่ได้ ท่านพระมหาปันถกพี่ชาย พยายามเคี่ยวเข็ญอย่างไรก็ไม่สำเร็จ ในที่สุดก็เห็นว่าท่านเป็น
  คนโง่เขล่าปัญญาทึบ เป็นคนอาภัพในพระพุทธศาสนา ไม่สามารถจะบรรลุคุณพิเศษเจริญรุ่ง
  เรืองในพระศาสนาได้ จึงตำหนิประณามท่านแล้วขับไล่ออกจากสำนักไป ด้วยคำว่า
  “จูฬปันถก เธอใช้เวลาถึง ๔ เดือน ยังไม่อาจเรียนคาถาแม้เพียงบาทเดียวได้ นับว่าเธอ
  เป็นคนอาภัพ ไม่สมควรอยู่ในพระศาสนานี้ เพียงคาถาเดียวยังเรียนไม่ได้แล้วจะทำกิจแห่ง
  บรรพชิตให้ถึงที่สุดได้อย่างไร เมื่อเป็นเช่นนี้ เธอจงออกไปเสียจากที่นี้เถิด”
  ในวันนั้น หมอชีวกโกมารภัจ ได้กราบอาราธนาพระผู้มีพระภาคพร้อมด้วยภิกษุสงฆ์
  ๕๐๐ รูป ไปเสวยและฉันภัตตาหารที่บ้านของตนในวันรุ่งขึ้นในฐานะที่พระมหาปันถก ผู้มีหน้าที่
  เป็นภัตตุทเทศก์ ได้จัดนิมนต์พระภิกษุสงฆ์ ทั้งหมดในพระอาราม ในฉันภัตราหารที่บ้านของ
  หมอชีวกโกมารภัจ นั้น เว้นเฉพาะพระจูฬปันถก เพียงรูปเดียวเหลือไว้ในพระอารา,
  พระจูฬปันถก เกิดความน้อยเนื้อต่ำใจในชีวิตและวาสนาของตนเอง คิดว่าตนเองเป็น
  อาภัพบุคคลในพระพุทธศาสนา ไม่สามารถที่จะบรรลุโลกุตรธรรมได้ จึงตัดสินใจที่จะสึกออก
  ไห้เป็นฆราวาสแล้วทำบุญสร้างกุศลต่างๆ ตามควรแก่ฐานะ จึงได้หลบออกจากวัดตั้งแต่เช้าตรู่
  ขณะนั้นพระผู้มีพระภาคเสด็จจงกรมอยู่ ได้ทอดพระเนตรเห็นเธอเดินมาจึงตรัสถามว่า:-
  “จูฬปันถก นั้นเธอจะไปไหนแต่เช้าตรู่เช่นนี้ ?”
  “ข้าแต่พระผู้มีพระภาค พระมหาปันถกได้ขับไล่ข้าพระพุทธเจ้าออกจากอาราม ดังนั้น
  ข้าพระพุทธเจ้าจะไปลาสิกขา พระเจ้าข้า”
  “จูฬปัถก เธอมิได้บวชเพื่อที่ชาย เธอบวชเพื่อตถาคตต่างหาก เมื่อพี่ชายขับไล่เธอ เหตุ
  ไฉนเธอจึงไม่มาหาตถาคต การกลับไปอยู่ครองเรือนจะมีประโยชน์อะไร มาอยู่กับตถาคตจะ
  ประเสริฐกว่า”
  พระบรมศาสดา พาเธอไปที่พระคันธกุฏี ประทานผ้าขาวบริสุทธิ์ผืนเล็ก ๆ ให้เธอผืน
  หนึ่ง แล้วทรงแนะนำให้เธอบริกรรมด้วยคาถาว่า รโชหรณํ รโชหรณํ พร้อมกับใช้มือลูบคลำผ้า
  ผืนนั้นไปด้วย เธอรับผ้ามาด้วยความเอิบอิ่มใจ แสวงหาที่สงบสงัดแล้วเริ่มปฏิบัติบริกรรมคาถา
  ลูบคลำผ้าที่พระพุทธองค์ประทานให้เธอบริกรรมได้ไม่นาน ผ้าขาวที่สะอาดบริสุทธิ์ผืนนั้น ก็
  เริ่มมีสีคล้ำเศร้าหมองเหมือนผ้าเช็ดมือ จึงคิดขึ้นว่า “ผ้าผืนนี้เดิมทีมีสีขาวบริสุทธิ์ แต่อาศัยการ
  ถูกต้องสัมผัสกับอัตภาพของเรา จึงกลายเป็นผ้าสกปรก เศร้าหมอง สังขารทั้งหลายไม่เที่ยง
  หนอ” แล้วเจริญวิปัสสนากรรมฐานยกผ้าผืนนั้นขึ้นเปรียบเทียบกับอัตตภาพร่างกายเป็นอารมณ์
  ก็ได้บรรลุพระอรหัตผลพร้อมด้วยปฏิสัมภิทาญาณ คือปัญญาอันแตกฉานมี ๔ ประการคือ
  ๑. อัตถปฏิสัมภิทา ปัญญาแตกฉานในอรรถ
  ๒. ธัมมปฏิสัมภิทา ปัญญาแตกฉานในธรรม
  ๓. นิรุตติปฏิสัมภิทา ปัญญาแตกฉานในนิรุตติคือภาษา
  ๔. ปฏิภาณปฏิสัมภิทา ปัญญาแตกฉานในปฏิภาณ
  ครั้งรุ่งเช้า พระผู้มีพระภาคเจ้าพร้อมด้วยพระภิกษุสงฆ์ เสด็จไปยังเรือนของ
  หมอชีวกโกมารภัจ เพื่อเสวยภัตตาหารตามที่หมอชีวกกราบอาราธนาไว้ เมื่อหมอชีวกน้อมนำ
  ภัตตาหารเข้าไปถวายพระบรมศาสดา พระองค์ทรงปิดบาตรแล้วตรัสว่า “ยังมีพระภิกษุอีกรูป
  หนึ่ง อยู่ที่วัด” หมอชีวกจึงส่งคนไปนิมนต์ให้ท่านมาฉันภัตตาหาร
  
  
• ประกาศความเป็นอรหันต์
  ขณะนั้น พระจูฬปันถก เพื่อจะประกาศความเป็นพระอรหันต์ของตน ให้ปรากฏ จึงได้
  เนรมิตพระภิกษุขึ้นถึงจำนวน ๑,๐๐๐ รูป ในพระอารามอยู่ในอิริยาบถต่าง ๆ กัน บ้างก็สาธยาย
  พุทธคุณ บ้างก็ซักจีวร บ้างก็ย้อมจีวร เป็นต้น เมื่อคนรับใช้มาถึงวัดได้เห็นพระภิกษุจำนวนมาก
  มายอย่างนั้น จึงรีบกลับไปแจ้งแก่หมอชีวก พระพุทธองค์ทรงสดับอยู่ด้วย จึงรับสั่งให้คนใช้นั้น
  ไปนิมนต์ท่านที่ชื่อจูฬปันถก
  คนรับใช้ไปกราบนิมนต์ตามพระดำรัสนั้น ด้วยคำว่า “ข้าแต่พระคุณเจ้า พระบรมศาสดา
  รับสั่งให้มานิมนต์พระจูฬปันถก ขอรับ” ปรากฏว่าพระภิกษุทุกรูปต่างก็พูดเหมือนกันว่า
  “อาตมา ชื่อพระจูฬปันถก” คนรับใช้ไม่รู้จะทำอย่างไรจึงต้องกลับไปกราบทูลพระบรมศาสดา
  ตามเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นอีก พระพุทธองค์ ตรัสแนะว่า:-
  “ถ้าพระภิกษุรูปใดพูดขึ้นก่อน เธอจงจับมือภิกษุรูปนั้นไว้แล้วนำท่านมา ส่วนพระภิกษุ
  ที่เหลือก็จะหายไปเอง”
  คนรับใช้ ปฏิบัติตามที่พระผู้มีพระภาคทรงแนะนำนั้นแล้ว ได้นำพระจูฬปันถก สู่ที่
  นิมนต์ เมื่อเสร็จภัตกิจแล้ว พระบรมศาสดาทรงมอบให้ท่านเป็นผู้กล่าวภัตตานุโมทนา อันเป็น
  การเสริมศรัทธาแก่ทายกทายิกา
  
  
• บุพกรรมของพระจูฬปันถก
  ในอดีตกาล ครั้งพระพุทธเจ้าพระนามว่ากัสสปะ พระจูฬปันถก ได้บวชเป็นพระภิกษุ
  ในครั้งนั้นด้วย ท่านเป็นผู้มีปัญญาดี จำทรงหลักธรรมคำสอนได้เร็วแม่นยำ ท่านเห็นเพื่อนภิกษุ
  รูปหนึ่ง ซึ่งปัญญาทึบท่องสาธยายหัวข้อธรรมเพียงบทเดียวก็จำไม่ได้ จึงหัวเราะเยาะท่าน ทำให้
  ภิกษุรูปนั้นเกิดความอับอายเลิกเรียนสาธยายหัวข้อธรรมนั้น เพราะกรรมเก่าในครั้งนั้นจึงเป็นผล
  ติดตามให้ท่านมีปัญญาทึบโง่เขลาในอัตภาพนี้
  พระจูฬปันถก สำเร็จเป็นพระอรหันต์แล้ว ได้เป็นกำลังช่วยกิจการพระศาสนาตามความ
  สามารถของท่านและโดยที่ท่านเป็นผู้มีความเชี่ยวชาญในมโนมยิทธิ พระบรมศาสดาจึงทรงยก
  ยองท่านในตำแหน่งเอตทัคคะ เป็นผู้เลิศกว่าภิกษุทั้งหลายในทางผู้ชำนาญในมโนมยิทธิ
  ท่านดำรงอายุสังขาร สมควรแก่กาลเวลาแล้วก็ดับขันธปรินิพพาน

ที่มา

http://www.84000.org/one/1/35.html

 

การมุ่งภาวนา จนเกิดปัญญา พร้อมของแถมที่คาดไม่ถึง...

เชื่อว่าหลายท่านคิดแบบนี้เช่นกัน

เหมือนเราเรียนคาถาอาคม ก็หวังว่ามีฤทธิ์เหนือคนอื่น จนคนเขาชม

เหมือนเราพกของขลัง ก็เกิดอภินิหาร จนทำให้เหนือล้ำกว่าผู้อื่น

นักปฏิบัติทางจิตหลายท่านก็ฝึก จนมองเห็นสิ่งแปลก ๆ หรือเกิดสัมผัสพิเศษ

บางท่านเรียกว่าเป็นหมอดูได้เลย

ที่ปรึกษาเคยเล่า ท่านฝึกกสิณไฟ จนเกิดฤทธิ์ ทีนี้ครูบาข่ายมาเตือนว่า ฝึกผิดทางแล้ว

เพราะตอนนั้นท่านใช้กสิณไฟ มองเพื่อให้มองเห็นอนาคต บอกคนอื่นเลี่ยงกรรม

ทีนี้ กฎแห่งกรรมยุติธรรมเสมอ เมื่อคนอื่นเลี่ยงกรรมได้ เราก็ต้องรับเคราะห์แทน เป็นต้น

 

อุปสรรคแห่งการภาวนา....

เหมือนดั่งคาถาพระพุทธชนะมารนั่นละครับ

การภาวนาสำคัญมาก คือต้องมีครูบาอาจารย์คอยสอบอารมณ์

แม้ครูบาอาจารย์เองก็ต้องพบปัญหานี้ คือมีมารผจญ

มารมาในหลายรูปแบบ อาจเป็นนิมิตรลวง หรือมีอุปสรรคในชีวิต

จากที่จะก้าวหน้าแล้วถอยหลัง ... และการที่เราหลงนิมิตร หลงติดกันเอง

จึงเป็นปัญหาที่น่ากลัวมาก ๆ ...

ผมเองได้พบครูบาอาจารย์หลายท่าน ดังท่านล่าสุดที่พึ่งไปมา อายุท่านก็ 68 แล้ว

ในอดีตท่านบวชแต่หนุ่มเลย เรียกว่าเป็นพระบริสุทธิ์และได้เคยธุดงค์จนได้ไปฝึกกับ

หลวงปู่พระพุทธบาทตากผ้า เรียกว่า ทฤษฎีท่านรอบรู้

ด้านจิตท่านเคยฝึกจนถึงขีดสุด จนบรรดาพระด้วยกันคิดว่าท่าน ได้ดวงตาเห็นธรรมแล้ว...

ทีนี้ เมื่อร่างกายเสื่อม การภาวนาก็มีอุปสรรคมากมาย

บวกกับมารมาผจญด้วย เพราะท่านเคยเกิดปัญหามารผจญจนผมแนะนำให้คุยกับที่ปรึกษา

ท่านก็แนะนำจนบรรเทาไปได้มาก ล่าสุดจึงนัดแนะกันเข้าพรรษาผมจะไปฝึกภาวนากับท่านต่อที่ดงพญาเย็น

พวกเราคือผู้เดินทางในสังสารวัฏ จึงต้องดิ้นรนกันต่อไป...

ในภาพ คือวิชาพระเจ้าภาวนาบนแท่นแก้ว อันเป็นวิชาลับที่ครูบาข่ายหวงมาก

หวงจน แยกหลักการออกเป็น 3 ตำรา สอนแต่ที่ปรึกษาบอก ไม่ให้ใครสืบต่อแล้วนอกจากที่ปรึกษาเรา

การภาวนายากเย็นแสนเข็ญที่สุดว่าง่ายๆ ครับ...

 

นับว่าโชคดี ในชีวิตที่ปรึกษาเคยทำเทียนเสี่ยงทายแค่ครั้งเดียว

ล่าสุด ได้จุดอีกครั้ง ท่านมองดูเทียนจนผมว่าท่านตั้งใจมาก

วันนี้จึงทราบว่าท่านใช้กสิณไฟที่ท่านฝึกด้วย ในการมองครั้งนั้น

ดังกล่าว ครูบาข่ายเตือนว่า ที่ท่านฝึกสมัยก่อน ฝึกผิดทาง

สิ่งสำคัญแห่งการฝึกกสิณอันเป็น กรรมฐานกองนึง

เพื่อมองให้เกิดปัญญารู้แจ้ง...

คำว่าปัญญารู้แจ้งเป็นเช่นไร นักปฏิบัติย่อมทราบดี

ท่านเปรียบเทียบว่าเหมือนครูบาไชย ที่ยอมรับว่าหยั่งรู้ดินฟ้า

เหมือนขึ้นบนยอดตึก มองลงข้างล่าง ย่อมมองเห็นทุกอย่าง

เห็นรถชนกัน จะเตือนได้ไหม ที่นิยมใช้กันว่า "พูดไม่ได้..."

 

โมทนากับการปฎิบัติครับ สาธุ

 

ดังหลวงปู่หา พระอริยเจ้าได้สอนไว้ โลกคือโรงเรียน ทุกคนคือนักเรียนไม่มีใครอยากสอบตก แต่ข้อสอบแต่ละชั้นย่อมยาก การจะขึ้นชั้นระดับต่อไป ก็ต้องทำข้อสอบให้ยากขึ้น...

เมื่อหลังจากผิดพลาดร่วงมาหลายครั้ง ผมจึงได้สอบถามที่ปรึกษา ว่า....

มีตัวช่วยอะไรไหมในการภาวนา

ท่านจึงเล่าท่านเคยฝึกกสิณไฟ มุ่งผิดทางไป จนครูบาข่ายท่านเตือนให้กลับมาให้ถูกทาง

และในหลักการวิชาต่างๆ ก็มี แต่ประเด็นสำคัญคือ ภาวนาโดยมีครูบาอาจารย์ผู้เดินทางมาแล้วกำกับเส้นทาง คอยสอบอารมณ์

เครื่องมือตัวช่วยเป็นแค่สิ่งของแต่สำคัญคือตัวเรานำไปใช้นั่นเอง



จึงขอที่ปรึกษารื้อฟื้นหลักวิชาที่ครูบาข่ายได้เคยสอนท่านหากมุ่งทางภาวนาต่อไป

วิชาพระเจ้าภาวนาบนแท่นแก้ว.....

หมายเหตุ วิชานี้เป็นแนวภาวนานะครับ ฉีกแนวทางที่ผ่านมาในสายปราบทั้งสิ้น

ท่านบอกจะหาเวลา กลางเดือนหน้าค่อยว่ากัน....

 

ที่ปรึกษา ฝากแจ้งว่า ยอดบูชาหนุมานส่วนนึงจะแบ่งไปช่วยค่าอาหารกลางวันเด็กมัธยมด้วยครับ

พอดีท่านได้พบ ผอ.โรงเรียนได้ของบตรงนี้เนื่องจากไม่มีงบอาหารกลางวันเด็กมัธยม จำนวน 17 คนๆละ 20 บาทต่อวัน เดือนนึงก็เยอะอยู่



โรงเรียนบ้านห้วยส้มครับ

 

เมื่อผมร้องขอให้ท่านทำ จึงต้องแจ่มจริง ไม่งั้นผมคงไปหาพระสายอริยเจ้า

มาจับภาวนาไม่ง่ายกว่าเหรอ 55

แต่นั่นละครับจริตคนเราสั่งสมมาต่างกัน ตัวผมเองยังติดเรื่องฤทธิ์อยู่

โดยหลักแนวทางแห่งวิชานี้ที่ครูบาข่ายหวงมาก จนแยกองค์ประกอบแห่งวิชาเป็น 3 ส่วนเลยซึ่งจะมีชี้แจงต่อไป

หากไม่ได้สืบโดยตรง มีแค่ตำรา จบเลย

หลักแห่งวิชานี้จะช่วยดึงบารมีเก่าด้านภาวนาของแต่ละท่านให้ออกมา

ช่วยเรื่องจิต และป้องกันมารมองเห็นเรา อย่าลืมว่าการภาวนา มารจะมาขวางทันที

สิ่งสำคัญอยู่ที่ตัวเราด้วยครับ หากมีตะกรุดสำเร็จแล้ว คงสำเร็จกันไปหลายคนแล้ว

 

การได้ทำงานช่วยพระศาสนาที่ผ่านมา ทำให้ผมได้บทเรียนหลายอย่างทั้งเรื่องดีและไม่ดี

เรื่องไม่ดีก็พวกมารผจญนั่นละครับ คอยจ้องแต่จะเอาเปรียบ เอาของฟรี

บางทีส่งภาพให้ดูก่อนส่ง ตินู่ตินี่คอยป่วนสารพัด โดยปกติผมจะส่งพระให้ก่อนทุกท่านย่อมทราบดี หากเคยบูชากันมา เรื่องค่าบูชาไม่ได้สนใจไรมากเพราะเชื่อใจงานบุญ

แต่เจอพวกก่อกวนก็มาก จ้องแต่จะเอาของฟรี มาขอของแถมยังกะขายสินค้า

สุดท้าย ผมโยนภาระให้ที่ปรึกษาเลย ให้ไปป่วนพระกันเอง55

ที่ปรึกษาก็เจอพวกดังกล่าวบ้าง แต่กรรมใครกรรมมันละครับ

เจอแบบผ่อน 3 งวด 4 งวดยังกะสินค้าอิออนก็มีท่านมาเล่า55

ล่าสุดหลายท่านทราบ สรรพากรจ้องเล่นงานอยู่ เล่นเอาสายบุญหลายท่านผวากันเลย ต้องขอบัญชีร่วมบุญหลังไมด์ คุมการรับเงินไม่ไห้เกิน กฎหมายกำหนด

ผมเลยสบายตัวไป โยนภาระให้พระไป เพราะที่ผ่านมาผมถือว่าช่วยท่านมามากแล้ว

อันผมเป็นฆราวาสย่อมทำอะไรสะดวกกว่าพระ อย่างน้อยส่งของสะดวกเพราะอยู่ใกล้ไปรษณีย์ เดินผ่านทุกวัน 55

ส่วนที่ปรึกษาท่านต้องอาศัยศิษย์ไป จ่ายค่าน้ำมันไป

ทีนี้ ในการคลุกคลีวงการนี้ผมได้เจอทั้งมิตรแท้ มิตรเก๊ จอมงก จอมไถมามาก

มาพูดถึงมิตรแท้ ในฐานะเด็กใต้ครึ่งนึง55 เกิดที่ใต้โตที่ใต้ ก็รู้กันคนใต้ใจดีรักพวก

การได้มวลสารชนวนสายเขาอ้อมามาก และเป็นของแท้ เรียกว่านำไปเสกให้จนผมต้องบอกพอแล้ว ๆ จะหล่อแล้ว ขืนไม่ตามชนวนคงได้เสกกันข้ามปี

แน่นอน ให้ผมไปเองก็ไม่ไหว

สรุป การได้ตอบแทนผู้ช่วยชนวนนับเป็นสิ่งที่ดีใจยิ่ง จริง ๆ มีก้านชนวนจากแหวนมหาชะตาด้วยและได้เสกพร้อมหนุมานก็ได้มอบให้ท่านนี้ต่อไป เวลาหล่อรุ่นอื่นๆ จะได้ขลัง ๆ คุ้มครองคนได้...

สรุปว่า โลกเรามีทั้งสิ่งดี ไม่ดี และเทา ๆ พวกกวนประสาทชอบติ ทั้งที่คอยเอาของฟรีจากผม ไถผมยังกะผมขายสินค้าผมก็เลิกคบไป สบายตัวไปเลย

คุยกะที่ปรึกษา "หลวงพี่รับภาระ คอยรับมือจอมงกไปนะ 5555"

ที่ปรึกษาเล่า "มันเคยมากะเจี้ยม มาไถจะเอาพญาหมูฟรีจากหลวงพี่ หลวงพี่ว่า ถ้าทุกคนคิดแต่จะเอาฟรีคงไม่มีปัจจัยถึงวัดแน่ มันเลยเงียบ 555"

ท่านเคยลงรูปพระลำพูน มันก็แซว แจกฟรีไหม 300 ได้ไหมจนท่านสวนกลับ บ้านขายทองพูดแบบนี้ได้ไง มันจ๋อยสะอึกเลย คนเรานี่ก็แปลก.. ผมเลยเบื่อไม่ลงรูปพระไรเพราะจ้องแต่จะให้แจก..(ตัวเองมีเต็มบ้านใช่ย่อย ที่ไหนมีแจกฟรีรีบไปขอทันที)

วันนี้ผมปลื้มใจมาก มงคลที่มอบให้ผู้มอบชนวนถูกใจเขามาก เราก็ว่า มีแต่คนชมว่าหนุมานสวย บางคนอกไม่สวยแฮะ(ถ้าให้ฟรีคงรีบชม)

 

องค์ประกอบต่อมา ของวิชาพระเจ้าภาวนาบนแท่นแก้ว

ดังจุดเริ่มต้น ผมเตรียมตัวช่วงเข้าพรรษาไปภาวนา ซัก 3-5 วัน ซึ่งไกลพอสมควร

โดยหลายปีก่อนเคยไปหลายครั้ง จึงไปทาบทามหลวงตาที่รู้จัก ซึ่งท่านจะไปช่วงเข้าพรรษา

ทีนี้ ยุคนี้จะหาครูบาอาจารย์ผู้เจนจบ มีอนุสาสนีปาฏิหารย์แบบหลวงปู่เหิรย่อมยาก

ถึงมี คงไม่ว่างมานั่งคุมสอนผม

จึงโทรถามที่ปรึกษา หลวงพี่มีตัวช่วยไหม ตอนแรกไม่คิดว่าท่านจะมี

ท่านบอกมี ครูบาเคยสอนท่านไว้อยู่ สั่งไว้หากหมดหน้าที่ก่อสร้าง

มุ่งภาวนาให้สร้างวิชานี้ได้เลย ตอนแรกขอท่านทำส่วนตัวเสกเสาร์ 5

และแผ่นเงินที่ทำตะกรุดพญาพาลีเนื้อเงินยังมีอยู่

คงจำกันได้ ที่ปรึกษาซื้อเม็ดเงินจากร้านทอง กทม.และผสมหัวเชื้อทองคำศักดิ์สิทธิ์ที่ท่านเคยมอบให้ผมและได้นำเสกพร้อมแหวนมหาชะตาแล้ว

จึงว่าใช้แผ่นเงินนี้ก็ได้ ...

ในภาพ เป็นองค์ประกอบที่ 2 คือตัวคาถา...กำกับ โดยมีหัวใจว่า "พุทธะภาวนา"

 

โมทนาครับ ถึงจะไม่สร้างวัตถุเพิ่ม แต่มีบุญมาบอก มีเรื่องมาแชร์ ก็พอใจแล้วครับ สาธุ

 

ใช่เลยครับพี่ ยังไงผมก้อจะติดตามกระทู้นี้ไปเรื่อย แน่นอนครับ

 

เมื่อปรับแนวเป็นเรื่องมาแชร์ ก็เล่าเป็นประสบการณ์เชิงลี้ลับไปนะครับ แล้วแต่จะพิจารณาให้เกิดประโยชน์

case ล่าสุดเมื่อวานตอนเย็น มีท่านนึงที่หายไปนานมาก โทรมาเล่า ถามเรื่องโควิด ว่าแหวนมหาชะตากันได้ไหม 555

ผมเคยถามคำถามนี้กับที่ปรึกษา ท่านก็บอกอย่าประมาท พระพุทธเจ้าสอนไว้แล้ว หากเครื่องรางกันได้หมด เราก็ไม่ต้องหาหมอแล้วสิ พระเก่ง ๆ ไปธุดงค์ยังป่วยมรณภาพได้เลย

คือ อย่าประมาทครับ อำนาจลี้ลับมีจริงแต่ใช้ในชีวิตจริงก็ยังลี้ลับครับ

ทีนี้ คุยเรื่องเก่าที่ปีที่แล้วท่านนี้มาปรึกษาเรื่องคนใกล้ชิดป่วยเพราะสิ่งลี้ลับ โดยมีญาติท่านนึงได้เสียชีวิตไปเพราะสิ่งลี้ลับและมีพระทรงจิตท่านนึงช่วยเหลือ แต่ก็ต้องยอมกับวาระกรรมไป ซึ่งคนใกล้ชิดท่านนี้อีกท่านก็เจอสิ่งลี้ลับนี้อีก

พูดง่ายๆ คนใกล้ชิดเขามี 2 ท่าน เสียชีวิตไปแล้ว 1 เหลืออีก 1 ครับ

ผมได้ส่งเคสนี้ให้ที่ปรึกษาไป ซึ่งที่ปรึกษาได้ส่งเทียนมาให้จุดแล้วดูเปลวไฟ (วิชาอ่านเทียนอันลี้ลับ) ก็ได้ตอบตรง ๆ ไปว่าตรงกับหลวงตาที่ท่านนี้ไปหาว่า ช่วยยาก

เวลาผ่านไป จนเมื่อวานคุยกันถึงทราบเขาก็ไปหาหลวงตาที่ช่วยเขาอีก สุดท้ายก็ช่วยไม่ได้จริง และได้เสียชีวิตไปอีกคน

สรุปเขาหายไปเพราะย้ายบ้าน เนื่องจากมีคนตายไปแล้ว 2 คนและหายไปหลายเดือนเลย

ซึ่งที่ผมตกใจว่าที่ปรึกษาทายแม่นวุ่ย และหลวงตาที่ท่านนี้ไปหาให้ช่วยผมก็เคยได้ยินชื่อ ไม่คิดว่าจะเก่งกาจเช่นนี้ 55 ได้ยินชื่อแต่ไม่เคยไปหานะครับ

สรุป การเกี่ยวข้องกับสิ่งลี้ลับเราหวังให้พระช่วยมีคนมาช่วย แต่หากเป็นวาระจริง ๆ ก็ไม่ใช่จะช่วยได้เสมอไปครับ ยิ่งหากเกี่ยวข้องกับความตาย พูดง่ายๆ เจ้ากรรมนายเวรจะเอาชีวิต ก็ได้แค่ยื้อเวลา หรือให้ไปเร็วขึ้นก็แค่นั้น

เรื่องแบบนี้ถ้าไม่ต้องพบเจอจะดีที่สุดครับ

 

สาธุ...

 

ขอโชว์หน่อย เลี่ยมเสร็จแล้ว อิอิ

 

ชนวนรุ้งรุ่นนี้แจ่มมาก ช่างยังขอเป็นตัวอย่างไว้โชว เลยครับ