นิยายรักขาดตอนนี้ขอเก็บไว้
ค่ะ
นิทาน เรื่อง "พญานาค"
ในห้อง 'จักรวาลคู่ขนาน' ตั้งกระทู้โดย คุรุวาโร, 31 ธันวาคม 2011.
หน้า 329 ของ 1157
-
-
-
-
-
ไม่รู้ทำไมเห็นงูที่พระสอ(ถูกป่าว)คอพระศิวะเราใจหายตลอดเลย.. -
เกิดเป็นหญิงแท้จิงแสนลำบาก555...อ้าว..คิดว่าโดนฉีดยาเข็มใหม่ไปแล้ว
เห็นท่านหนอนรคุณเสนออยู่นิ..อิอิ -
เมื่อก่อนเราจะกลัวงูมากๆ ไม่ว่าจะเป็นงูอะไรก็แล้วแต่ หลังจากที่ได้จ๊ะเอ๋กับมันเมื่อครั้งเดินป่า แล้วเห็นมันตกใจเมื่อปะกับเรากลางทาง ด้วยสัญชาติญาณระวังภัย มันจะชูหัวขึ้นแผ่แม่เบี้ย ส่ายสายตา มีเพียงเขี้ยวกับพิษเพื่อป้องกันตัวเอง พอมันเห็นว่าเราไม่ทำร้ายมัน มันก็เลื้อยไปตามทางของมัน จากนั้นก็เลยไม่กลัวอีกเลยค่ะ เค้าน่าสงสาร ถูกตราหน้าว่าเป็นอสรพิษร้าย ทั้งๆ ที่ไม่เคยทำร้ายใครก่อน แ่ค่ปรากฏตัวก็ถูกตีตายแล้ว มนุษย์นี่แหละ...ใจร้ายยิ่งกว่าอสรพิษ -
-
-
-
-
นี่เราเอาใจไปใส่ในงูเลยนะเนี่ย ถึงถอดความรู้สึกนึกคิดของมันออกมาได้... ถ้าทุกคนรู้จักการเอาใจเขามาใส่ใจเรา โลกคงน่าอยู่กว่านี้เยอะ -
เพื่อนำไปพิจารณาต่อไป เป็นนิทาน ก่อนนิทราราตรีในค่ำคืน
พรุ่งนี้คงสว่างด้วยแสงสุริยะ GMT +7 :cool: -
แต่หากต้องการรู้ แนวผาดโผนอภินิหาร จะได้เกล็ดเล็กเกล็ดน้อย
ในเรื่องที่สอง ที่สาม นับจากสุดท้าย ขึ้นมา -
ว้า.ยุ่งนิดหน่อยเลยไม่ได้มาเม้าท์เลย..
เขาว่าวันนี้วันหยุด เหตุไฉนเราไม่หยุด..
เขาว่าเราลูกมีพ่อมีแม่ เราก็รักพ่อแม่เราสุดชีวิต วันนึงเราก็มีพี่ชาย พี่สาว พี่ป้า น้า อาพี่เขย พี่สะใภ้ก้าวเข้ามาในชีวิต..เราก็นับถือ ยกมือไหว้ไปด้วย หน้าที่...
แต่ก็ไม่ใช่พ่อแม่เรา ไม่ใช่ที่พึ่งที่ระลึก..
วันนึงเขาก็จากเราไป ไม่เราก็จากเขาไป ด้วยหลักโลกธรรมทั้ง 8..
เราก็อนัตตา เทวะก็อนัตตา เรามีหน้าที่มาสร้างบางสิ่ง เพื่อนำบางสิ่งติดตัวกลับไป ที่ๆเราจากมา..ตามบุญกำลังที่เราทำ .
เทวะก็อยู่ด้วยหน้าที่ เมื่อหมดหน้าที่ ท่านก็ต้องไป..
อันมีนิพพานเป้นที่หมาย..ดุจเดียวกัน
ทั้งเราทั้งท่าน ต่างมีหน้าที่ที่เราสะสม และได้รับมอบหมายมา....
สิ่งที่เทวะสอน ไม่ต่างกับที่พระพุทธองค์สอนเลย....เพราะพระพุทธองค์คือครูผู้สอนของเทวดาและมนุษย์ทั้งหลาย
เอ..เป็นไปได้ไหมว่า...พระพุทธองค์คือครูประจำชั้น เทวะคือครูแนะแนว....
ยาวนิ๊ดนึง..แบบฉบับนิทานก่อนนอน ..ฮา -
-
-
กว่าจะได้เข้ามาก้อง่วงแล้ว
มาเหลานิทานก่อนนอนนิดนึงนะคะ
ณ เมืองที่เร้นลับแห่งหนึ่ง มีสวนสวยที่ร่มรื่นเต็มไปด้วยดอกไม้นานาพรรณ ต่างแข่งกันส่งกลิ่นหอมไปทั่วบริเวณ
.....มีหญิงสาวท่านหนึ่ง...ชื่นชอบดอกไม้เป็นยิ่งนัก แม่หญิงท่านนี้มักจะชอบเดินเล่นในสวนสวยแห่งนี้เป็นประจำ หมั่นคอยดูแลรักษาในสวนไม้หอมแห่งนี้มีดอกไม้ที่นางชื่นชอบชนิดหนึ่งเป็นยิ่งนัก จนชายผู้ที่รักนางเปรียบนางดั่งดอกไม้นี้ นางจะเก็บดอกไม้จากสวนแห่งนี้นำไปถวายแด่ชายคนรักอยู่เสมอ นางจะเพลิดเพลินใจในสวนดอกไม้หอมแห่งนี้เป็นนิจสินโดยมีชายคนรักเดินอยู่เคียงข้างในสวนแห่งนี้คอยดูแลนางไม่เคยห่าง
....ดอกไม้แห่งสรวงสวรรค์แห่งนี้มิเคยให้ผู้อื่นใดเหยียบย่างเข้ามา โดยเฉพาะบุรุษเพศผู้อื่นใดๆ เปรียบเสมือนเป็นสวนต้องห้ามแห่งชายอื่นและผู้ที่ไม่ได้รับอนุญาตให้เข้ามาได้
.... -
ใช่ดอก.......ทิพย์หรือเปล่าหนอ -
หน้า 329 ของ 1157