นิทาน เรื่อง "พญานาค"

ไม่ใช่หรอก...แต่คือท่านกวีเทพ ต่างหาก:cool:

 

แหม.!!!...เหมือนคนรู้ใจเลยนะเนี่ยะ กำลังต้องการเลย...
ไหน ๆ ก็ ไหน ๆ แล้ว ...ช่วยสรุปให้หน่อยสิจ๊ะ..เรื่อง สมาธิเข้าสู่ภวังค์/ วิปัสสนา ขอบคุณค่ะ..

 

​

ท่ามกลางมณีไพรสณฑ์อันรมรื่นแห่งหนึ่ง ใกล้เชิงเขากัลปนาทจอมคีรียังมีนครเร้นลับของเหล่าพญานาคราช
ตระกูลสีรุ้ง(ฉัพพยาปุตตะ)ถือปฎิสนธิแบบโอปปาติกะ(เกิดแล้วโตทันที)เป็นพญานาคราชที่อาศัยอยู่บนบก
กาลครั้งนั้นนครฉัพพังคศิริเป็นแดนต้องห้ามเป็นมิติลึกลับ ยากที่มนุษย์ธรรมดาจะเข้าถึงได้ มหาชนมักกล่าวเรียกขานกันว่า
เป็นนครของเหล่าเทพเจ้าผู้เฝ้าดูแลขุมทรัพย์ นักแสวงโชคผู้เรืองเวทและผู้มีวิทยาอาคมกล้าทั้งหลายต่างพยายามหาทาง
เข้าสู่นครแห่งนี้ เพื่อหวังครอบครองขุมทรัพย์อันวิจิตรโอฬารนั้น แม้เพียงซักชิ้นหนึ่งก็ยังดี...แต่น่าเสียดายไม่มีใครได้กลับออกมาอีกเลย!

ฟ้าหลังฝนยามใดมักสังเกตุเห็นสายรุ้งทอดตัวยาวปรากฎบนท้องฟ้า ที่ปลายสายรุ้งนั้นคือที่ตั้งของนครเร้นลับ เป็นที่ฝังขุมทรัพย์!
อำไพมณีโชติ เป็นสมบัติอันล้ำค่า มีค่าควรเมือง มีลักษณะเป็นเสาแท่งแก้วผลึก7สีเรืองแสงสว่างในตนเอง
เปรียบประดุจเสาหลักเมืองของนครแห่งนี้ เป็นต้นกำเนิดสายแร่รัตนชาติต่างๆ...ลึกลงไปใต้ฐานของแท่งเสาแก้วผลึกนั้น
โดยรอบรัศมี๑โยชน์ เต็มไปด้วยแก้วแหวนเงินทองแก้วรัตนชาติต่างๆมากมายมหาศาล นัยว่าเป็นขุมทรัพย์ใหญ่ของพระเจ้ามหาจักพรรดิ
เมื่อสิ้นสุดช่วงยุคหนึ่งๆ แท่งแก้วอำไพมณีโชติจะดึงดูดเพชรนิลจินดาทั้งหลายที่มีอยู่ในพื้นพิภพให้มารวมตัวกัน เพื่อรอการสืบทอด
นครฉัพพังคศิริแห่งนี้ จึงเป็นดั่งท้องพระคลังหลวง ที่มีเหล่าพญานาคราชตระกูลสีรุ้งเป็นเทพเจ้าผู้เฝ้าดูแล(ปู่โสม)

ยามใดที่พระพิรุณโปรยปราย ต้องกระทบเสาผลึกแท่งแก้วอำไพมณีโชติ จะบังเกิดแสงสว่างโพยพุ่งขึ้นสู่ท้องฟ้า ทอดตัวไปตามทิศต่างๆตามวาระ
บังเกิดเป็นเส้นมีสีต่างๆ 7สี หรือที่เรารู้จักกันดีว่า รุ้งกินน้ำ!...หากว่ากันตามหลักการณ์ทางวิทยาศาสตร์แล้ว ถือว่าเป็นเรื่องปกติของแสงอาทิตย์
ทำปฎิกริยากับละอองน้ำในมุมที่เหมาะสม จึงบังเกิดเป็นสี่ต่างๆกัน...แต่ที่ผู้เขียนจะนำเสนอนั้นเป็นเรื่องราวนอกเหนือหลักฐานทางวิทยาศาสตร์
ที่จะนำท่านผู้อ่านเข้ามาร่วมไขปริศนาอันลึกลับของเหล่าพญานาคราชผู้เฝ้าดูแลขุมทรัพย์ ซึ่งยังไม่เคยมีใครเปิดเผยมาก่อน แน่นอนสำหรับบางท่าน
"มันเป็นเพียงนิทานเรื่องหนึ่ง!"

เปิดตำนานเมืองเร้นลับ"ฉัพพังคศิรินาครธม"เร็วๆนี้​

​

​

 

แหม...น่ารักจริงๆ มาถึงก็เล่านิทานให้อ่านเลย
หายคิดถึงแระ....มีพระเอกนางเอกหรือเปล่าหนอ
จะเปิดรอบปฐมทัศน์เมื่อไหร่คะ????

 

เิปิดฟังเอาเองนะจ๊ะ...ที่รัก ฟังจากหลวงพ่อดีกว่า
กำลังฟังตอนอื่นอยู่จ้ะ และฟังตอนนั่งสมาธินะจ๊ะ :cool:

เรื่องย่อๆ การทำสมาธิต้องผ่านเข้าภวังคจิต และเป็นไปตามลำดับฌาณ
ไปจนถึงสมาธิขั้นสูงคือวิปัสสนา วิัปัสสนู วิปัสสนาญาณ ไปจนถึงนิพพิทาญาน

 

ถึง...น้องสองเมือง
...น้องอย่าคาดหวังในตัวพี่เลยนะจ๊ะ ว่าจะตอบคำถามของน้องได้เสมอไป
พี่เป็นนักปฏิบัติธรรม..ธรรมดา ไม่มีความรู้เรื่องเทพ เรื่องพญานาค
เรื่องพระเจ้าตากอาจจะมีบ้าง..เล็กน้อย แต่ก็ขอเป็นกำลังใจให้จ้ะ..พี่ดาว*

 

สรุปว่าตาบอดเหมือนกัน เดี๋ยวจะจูงกันลงท่อ ห้วย หนอง คลอง บึง ฮ่าฮ่า

 

อาศัยพึ่งพา..พึ่งพิง อะไรก็ไม่ค่อยจะได้... เค้ากำลังติดตรงนี้อยู่...
จะช่วยหรือไม่ช่วย ...ถามใจตัวเองให้ดีนะคุณนาย..ขอขู่...เอ๊ย..ขอบอก.. นะยะ.

 

คิดอะไรอยู่หรือคะ คุงคู
ช่วยซิจ๊ะ ไม่ช่วยได้ยังไง จะให้ช่วยอะไรจ๊ะ
แต่เรื่องระลึกชาติเนี่ย ช่วยไม่ได้จ้ะ

 

ไม่ใช่เรื่องระลึกชาติ..เป็นเรื่องทำสมาธิแล้วสู่ภวังค์...
เมื่อคืนนี้เรานั่งสมาธิ..แล้วจะวูบเข้าภวังค์เรื่อย ชักนำชักจูงให้พิจารณากาย
ให้เห็นกาย..ก็ทำเฉยแฮะ
ก่อนเลิกนั่งสมาธิ..ขนาดทำความรู้สึกตัว เอามือลูบแขน เอามือลูบขา ทีละข้าง ช้าช้า
ก็ยังไม่ยอม..จะนั่งต่ออีก คือลืมตาลำบาก ไม่อยากฝืน เพราะเคยมีผลกระทบไม่ค่อยดี
เลยนั่งต่อ..ก็จะเข้าภวังค์อีก...ก็เลยเข้าไปนิ่งๆ สักพัก ...ก็เลิกนั่งสมาธิได้แบบสมยอมซึ่งกันและกัน
เลยอยากรู้เรื่องทำสมาธิแล้วสู่ภวังค์..หรือไปวิปัสสนาได้อย่างไร
หรือ..จะไปขอนิมิตเรื่องชาติภพให้รู้แล้วรู้รอดดี..จะได้รู้ว่า..สิริเทวี และสมุนาเทวี...เป็น.????
เพิ่มเติม ขนาดไม่ฝืนมากนะ วันนี้ยังตัวร้อน และไม่สบายตัวเลย..

 

แหม...สรุปว่าอยากจะรู้ว่าเราเป็นอะไรกัน...ชิมิร้า รู้ว่ารักกันก็พอแล้วมั้ง
ถ้าเกิดมันชัดเจนขึ้นมา แล้วจะมาตามหาเราหรือเปล่า? 555 ไม่อยากคิดเลย
ครั้งต่อไปถ้ามันจะเข้าภวังค์ ก็ให้มันเข้า่ไปเลยนะ จะได้เห็นภพชาติ
หลวงพ่อบอกว่า ภวังค์ หมายถึงภพ อรหันต์ท่านจะไม่มีภวังค์ เพราะท่านไม่มีภพแล้ว

เดี๋ยวขอพูดเรื่องคำอธิษฐาน หลังสวดมนต์ก่อนนะ เราอธิษฐานประจำ

" นิพพานัง ปัจจโย โหตุ " ..กุญแจดอกที่หนึ่ง..สู่ประตูนิพพาน

“อัธยาศัยของคนโดยมากยังกำหนัดอยู่ในกาม เห็นว่ากามารมณ์ที่ดีเป็นสุข
ส่วนที่ไม่เห็นดีเป็นทุกข์ จึงได้ปฏิบัติในบุญกิริยาวัตถุ
มีการฟังธรรมให้ทาน รักษาศีลเป็นต้น หรือภาวนาบ้างเล็กน้อย
เพราะความมุ่งเพื่อจะได้สรรค์สมบัติ มนุษย์สมบัติ”

ธรรมเทศนาของพระอาจารย์มั่น ภูริทัตตเถร จากหนังสือ ปฏิปัตติปุจฉาวิสัชนา หน้าที่1
คนไทยที่นับถือพุทธส่วนใหญ่ มีความเข้าใจว่า ศาสนาพุทธ คือ
การทำบุญทำทาน เพื่อชาติหน้าเกิดมาจะได้ไม่ลำบาก มีกินมีใช้
ทำความดี ไม่ทำความชั่ว เพราะกรรมจะตามมาสนองภายหลัง

การทำทานจึงเป็นสิ่งที่คนไทยพุทธชอบทำ เพราะเป็นสิ่งที่ทำง่าย
และได้ผลตอบแทนกลับมา ดังจะเห็นศาสนวัตถุมากมาย ในเมืองไทย

และหลังจากทำทานสิ่งที่จะขาดเสียไม่ได้คือ การอธิษฐานขอ
สิ่งที่จะอธิฐานขอส่วนใหญ่ก็จะเป็นสิ่งที่ วนเวียนอยู่ในวัฏฏะทั้งนั้น

อธิษฐาน หมายถึง การตั้งใจมั่น
จะมีสักกี่คนที่จะขอ นิพพาน
ยังไม่เข้าใจว่าทำไมต้อง นิพพาน
อาจเป็นเพราะเรายังกลัว นิพพาน กัน
กลัวที่จะสูญหายไปจากโลกนี้ อย่างถาวรหรือไม่มีวันกลับมา

ยังอยากจะมีความสุขอยู่บนโลก
ยังอยากจะมีความสุข (แม้จะทุกข์บ้าง) กับครอบครัว
และกิจกรรมตอบสนองกิเลสมากมายบนโลก

แม้บางคนยังคุยเป็นเรื่องสนุกเลยว่า สวรรค์ ยังไม่อยากไปเลย
เพราะไม่มีเพื่อน สู้อยู่นรกไม่ได้ เพื่อนเยอะดี

นิพพานัง ปัจจโยโหตุ
ขอให้เหตุนี้(ผลบุญที่ทำ) เป็นปัจจัย ส่งให้ถึงพระนิพพาน

ทันทีที่ประกาศก็เหมือนกับการออกมาเดินกลางแจ้ง
ในที่มีแสงสว่างของดวงจันทร์เต็มดวง ในคืนเดือนมืด
ออกจากซอกหลืบ จากวังวน ความไม่เข้าใจ ไขว่เขว สับสนจากเส้นทางจริง
จะเริ่มทำให้เรามองเห็นหนทางข้างหน้า ที่จะเดินต่อไป เป็นเส้นทางที่ถูกต้อง
ไม่ว่าจะเป็น การได้พบเจอครูบาอาจารย์ที่ถูกต้อง พาคุณไปถูกทาง

การใช้ชีวิตของคุณบนเส้นทางของมรรค โดยไม่ทราบว่านั่นคือ มรรค
ไม่ทำ บางสิ่งบางอย่าง ทั้งที่เคยทำ โดยไม่ทราบว่านั่นคือ ศีล
และเมื่อศึกษาธรรม จะทำให้เราเข้าใจธรรมง่ายขึ้น
ไม่ว่าจะเป็นการฟังเทศน์ หรืออ่านหนังสือธรรมะ
เมื่อเราเริ่มเข้าใจในธรรม ความทุกข์ก็เริ่มเบาบางลง
ความสงบร่มเย็นในจิตใจ จะตามมา จะเริ่มทีละเล็ก ทีละน้อย ตามลำดับ
จนคุณแทบจะไม่รู้สึกตัว

 

ก็งง.?? .อยู่ดี เรามันจำพวกไม่ค่อยอ่านตำรา
เอาเป็นว่า...ก็จะรู้ตามสภาวะไป และไม่ทิ้งคำสั่งสอนของหลวงปู่ชา
ที่ท่านให้เรียนรู้ กาย ใจ จิต ....
ขอให้สบายกาย สบายใจ ทุกทุกคนนะคะ สวัสดีค่ะ...ดาว*

 

ท่านคุรุวาโรค่ะ อยากอ่านเรื่องของท่านปู่มุจลินทร์บ้างคะ เมื่อไหร่จะมีโอกาสนั้นค่ะ

 

สวัสดีค่ะพี่ทุกๆท่าน

 

สวัสดีค่ะ คุณคุรุวาโร กษัตริย์หลายๆๆพระองค์ท่านมีศรีภรรยามากกว่าหนึ่ง เกือบทุกท่าน ใช่ไหมค่ะ

 

ยู้ฮู...สวัสดีเช้าวันพุธค่ะ
เปิดถ้ำเข้ามาเงียบเหงาวังเวงดีนิ
ปยานาคตื่นสายอีกแล้ว

วันนี้มีนิทานฝันมาฝากค่ะ รีบเล่าก่อนเดี๋ยวจะลืม
ตื่นมาตอนตี 5 ก็เลยจำได้ เมื่อคืนหลังจากสวดมนต์นั่งสมาธิ
ทบทวนธรรมที่ได้ฟังจากหลวงพ่อวิริยังค์ แล้วน้อมเข้าพิจารณาตน
พิจารณาการละวางอุปาทานขันธ์ 5 เห็นสัญญาขันธ์ สังขารขันธ์
การเกิดขึ้น ตั้งอยู่และดับไป วนเวียนอยู่อย่างนั้น ไม่สิ้นสุด
สักพักก็เข้านอน

ฝันไปว่า....มีผู้ชายหน้าตาดีหลายๆ คนมาชอบแล้วอยากมาอยู่ชิดใกล้
มาพร้อมกันทีเดียว 4-5 คนเลย เราก็สนุกสนานร่าิเริง คุยเล่นกระเซ้าเ้ย้าแหย่ไปตามประสา
พอเห็นว่าชักไม่ได้การแล้ว อะไรจะมาใกล้ชิดกันขนาดนี้ ก็เลยหนี
หนีออกมาโดยการเหาะไป ชายเหล่านั้นก็ตาม จนกระทั่งไปยังสถานที่แห่งหนึ่ง (ไม่รู้จัก)
มีผู้ชายอีกคนที่ตามไม่ห่างจากเรา อยู่ๆ ก็ได้ยินเสียงผู้หญิงเรียกชื่อจริงเรา
ผู้หญิงคนนี้เราไม่เคยพบเห็นมาก่อน เธอสวยงามมากใส่ชุดสีออกขาวๆ รูปร่างหน้าตาเหมือนแพนเค้ก
ออกหมวยๆ ผมยาวสลวยดำขลับ ใส่ตุ้มหูทองคำ เราหันไปตามเสียงเรียกแล้วก็เดินไปหาเธอ
ก็เลยได้รู้ว่าชายคนที่ตามเราอยู่นี้ เคยเป็นคนรักกับผู้หญิงคนนี้แต่ห่างจากกันแล้ว และเธอก็รู้ด้วยว่าชายคนรัก มาติดตามเราอยู่

พอเราเข้าไปใกล้ๆ เธอ เพื่อจะถามว่าเรียกเราทำไม เธอบอกว่าช่วยฟังซิ
เพลงนี้ชื่อว่าเพลงอะไร เธอจะร้องตามแต่จำชื่อเพลงไม่ได้ เราก็งง
เธอบอกว่าช่วยฟังหน่อย เสียงเพลงนั้นลอยมาตามลม แต่เราไม่ได้ยินอะไรเลย
เราก็เลยบอกว่าเราช่วยไม่ได้หรอก เพราะเราไม่ไ้ด้ยิน

จากนั้น เราก็เดินหนีไปอีกที่หนึ่ง เข้าไปในบ้าน มีผู้ชายอยู่หลายคนเลย
เหมือนว่ากำลังคุยกันเรื่องอะไรสักอย่าง แล้วเราก็เข้าห้องน้ำ
มีคนมาแอบดู (ในความรู้สึก) เราก็เลยตักน้ำสาดไล่ให้ไป
จากนั้น ก็เปิดประตูออกมาดูว่าเป็นใคร ได้เห็นผู้ชายเดินมาเนื้อตัวเปียกน้ำ
ตรงมาที่เรา มาดักหน้าดักหลัง เหมือนจะจับตัวให้ไ้ด้ ทำไงดีนี่
โผล่มาอีก 2 คน คอยต้อนเราให้จนมุม เราก็เลยสู้ด้วยการคว้าไม้กระดานที่อยู่ใกล้ตัว
มาป้องกันตัวเอง ชายทั้ง 3 คน หน้าตาไม่เหมือนมนุษย์ สีหน้าออกเขียวคล้ำ
มันคืออมนุษย์ เดินทื่อเข้ามาจะจับตัวเราให้ได้ เราใช้ไม้ในมือค้ำไว้ ยังไงก็สู้ไม่ได้

พวกเค้าต้องการจับตัวเราไปทำยา (อย่างกับเรื่อง พระถังซัมจั๋งเลย)
เราเห็นข้อความที่เขียนที่ไม้แผ่นนั้น เป็นข้อความจากแม่เขียนว่า
หากลูกตั้งใจที่จะบำเพ็ญทานบารมี ลูกต้องเสียสละได้แม้กระทั่งตนเอง
จึงจะถือว่าทานนั้นได้สำเร็จลง พออ่านจบ..แล้วทบทวนจนเรามีใจตั้งมั่นดีแล้ว
ก็ยกมือห้ามชายทั้ง 3 นั้น แล้วบอกว่า พวกท่านจงหยุดก่อน
การที่ท่านจะจับตัวเราไปนั้น เพื่อจะเอาไปทำอะไรสักอย่าง
ท่านต้องตัดแขน ตัดขา หรือว่าทำให้เราเจ็บหรือเปล่า
พวกเค้าบอกว่าไม่เจ็บหรอก เพราะจะเอาไปทำพิธีอะไรสักอย่างนี่แหละ
เราบอกว่าท่านไม่ต้องเข้ามาจับตัวเราหรอก เราจะไปกับท่านดีๆ
แล้วเราก็สะอื้นไห้ เมื่อนึกถึงว่าต้องเสียสละแม้กระทั่งตัวเอง
รู้สึกตัวตอนที่น้ำตาไหลค่ะ เพราะว่าร้องไห้้จริงๆ ก็เลยตื่น....จบเรื่องเล่าเช้านี้

นี่คือบททดสอบเราแน่ๆ เลย ว่าละวางได้จริงๆ แล้วหรือยัง