นิทาน เรื่อง "พญานาค"

...........................

 

...........................

 

............................................

ข้ารักแม่นาง! อย่า อย่าจากข้าไป........................... ชิ! เจ้ามนุษย์ ไม่เจียมตนเอง ฮ่าๆๆๆ
ข้าจะกลั้นใจตายนะบัดนี้!!

 

ผูกใจไว้กับสัญญาที่ไม่มีวันลบเลือนไปจากใจ ไม่ว่าชาติภพไหน
สัญญานี้จะยังคงติดตามไป...

หากตราบใดสายนทียังรี่ไหล จากมหาชลาลัยกระแสสินธุ์
เกลียวคลื่นยังกระทบฝั่งดั่งอาจิณ เป็นนิจสินตราบนั้น....ฉันรักเธอ
เช่นตะวันนั้นยังคงตรงต่อเวลา แน่นอนนัก...รักท้องฟ้าสง่าศรี
...................................................................
...................................................................
เช่นดังฉันมั่นคงตรงต่อเธอ....ฉันรักเธอเสมอๆ ชั่วนิจนิรันดร์

 

............................

 

..................................

 

เผลอเป็นไม่ได้เลย ..ท่านหน่อ มาขอความรักจากนางด้วยรึ..555

 

แต่เอ.. สงสัยจังค่ะ แม่มณีสหายสนิทมีใครบ้างนะ...

 

ศรีสุจิตรา ..อยู่ไหนค่ะ..มาหาหน่อยจ้า

ข้าและแม่มณี คิคถึงเจ้าเน้อ......

 

อุย...นิทานวันนี้ เข้มข้นหวานมันกำลังดีเลย

เหมาะสมกับมื้อกลางวันซะนี่กระไร....:cool:

 

.............................................

 

ความรักเอยยยย... เจ้าลอยลมมาหรือไร

จันทร์เทวี ยกให้แม่มณีจ้ะ :cool:


เมื่อความรักเจ้าจุกแน่นอยู่ในอก ยากจะยกจะหยิบไปให้ใครอื่น

ขอเพียงมีเจ้าให้พี่กอดทุกค่ำคืน ไม่อยากตื่นฝืนดวงใจไปจากนาง ...

 

...........................................

 

.....................................

 

ภาพนั้น ยังตราตรึงใจอยู่มิรู้ลืม .."แม้วันวารจะผ่านไป

แต่ใจข้า..หาลืมเจ้าไม่....." เสียง ท่านศรีสุจิตรา ยังคงก้องอยู่ .....

 

สวัสดีค่ะพี่ๆทุกท่าน

ฝากนิทานก่อนจะออกไปทำงานนะค่ะ

เมื่อคืนนี้ได้ไปในสถานทีแห่งหนึ่งสูงมากแต่ผู้คนแต่งกายสวยงาม

และได้เข้าไปข้างในเป็นลานกว้างมีและมีผ้าสีทองวางทีพื้น

สักครู่มีชายหนุ่มสองคนอีกคนมือถือคล้ายกลองทีไม่มีขาไม่รู้เรียกกลองอะไร

และอีกคนเดินตามหลังคนแรกออกมามือถือแบบทีหนุมานถือนะค่ะเรียกไม่ถูถ

ซ้อนกันมาและก็สวดคาถาและอีกคนก็จะหมุนสิ่งทีถือมาตาม

ยิ่งหมุนตามคาถาจะไหลออกมาเป็นสีทอง

ไปผ้าสีทองผืนนั้น

 

.......................................

 

น้องแต ค่ะใช่จักร มั๊ยค่ะ ที่หมุนๆน่ะ

 

น้องแต เมื่อคืนก็เล่าค้างไว้ค่ะ มาวันนี้ก็เล่าค้่างไว้อีกนะคะ

พี่อ่านไม่ปะติดปะต่อกันเลย ไปเที่ยวสวรรค์มาอ่ะจิ กลองบัณเฑาะ

และตรีศูร หรือเปล่าคะ? ที่หนุมานถือคือคฑาทองค่ะ

 

อ่านไป ฟังเพลงไปครับ

เจ็บแค่ไหน ต้องยอมแค่ไหนใครเขาจึงแคร์กัน
ต้องเสียใจซ้ำๆกี่วัน คนฮักกันเขาจึงจะแคร์ใจ ​

เหนื่อยรู้ไหม เมื่อใครเขาถาม ช้ำแล้วยังต้องอาย
จนน้ำตาหมดแรงจะไหล หมดกับใจที่ไม่เคยพอ
สุขใจแท้น้อกับการหลายใจ ยังจะมีใครอีกใช่ไหมใจคอ
คงไม่แคร์กันแล้วสิหนอ ทนอยู่เป็นตอที่มีลมหายใจ​

ไม่ได้ร้องไห้ไม่มีน้ำตา ไม่ได้แปลว่าไม่เจ็บรู้ไหม
เมื่อความเป็นเรามีเงาคนอื่นได้แต่ฝึกกลืนก้อนความเสียใจ
ไม่มีน้ำตาต่อหน้าใคร เพราะรู้ว่าความหมายไม่มี​

ขอร้องเขา จะห้ามใครเขา ก็คนของเราใจดี
เปิดประตูให้เขาเข้าฟรี ทุกๆทีที่มีใครมาเคาะ
สุขแท้น้อกับการหลายใจ ยังจะมีใครอีกใช่ไหมใจคอ
คงไม่แคร์กันแล้วสิหนอ ทนอยู่เหมือนตอที่มีลมหายใจ ​

ไม่ได้ร้องไห้ ไม่มีน้ำตา ไม่ได้แปลว่าไม่เจ็บรู้ไหม
เมื่อความเป็นเรามีเงาคนอื่นได้แต่ฝึกกลืนก้อนความเสียใจ
ไม่มีน้ำตาต่อหน้าใคร เพราะรู้ว่าความหมายไม่มี
อยากถอนตัวจากความรักนี้ หัวใจก็กลัวน้ำตา....​