นิพพานไม่ใช่ผู้รู้

นิพพานไม่ใช่ผู้รู้ เหนือผู้รู้ขึ้นไปอีกหาประมาณไม่ได้
ผู้รู้เด่นๆ ที่ใช้อยู่นี้ไม่ใช่ ก็คือในวงขันธ์ ความรู้อันนี้อยู่ในวงขันธ์ อันนั้นนอกจากนี้แล้วพูดไม่ได้เลย

จะขอ อุปมา ดังนี้

1. วิมุตติญาณทัสสนะ(ผู้รู้ในวิมุตติ) = ปลาที่กระโดดพ้นน้ำ มาสัมผัสอากาศเหนือน้ำ
2. สภาวะวิมุตติ = อากาศเหนือน้ำ
3. ขันธ์๕(ผู้รู้เป็นส่วนหนึ่งของขันธ์๕)+กระบวนการปฏิจสมุปบาท = น้ำ+มูถคูถ


ในชีวิตของเราปัจจุบันก็คือจมอยู่ในน้ำ+มูถคูถ (ข้อ3.)
ปฏิบัติมรรคมีองค์ 8 จนเกิดวิปัสสนาญาณ
ในขณะเกิดวิปัสสนาญาณ จิตหยั่งลงภวังค์ จะเหมือนปลาที่กำลังพุ่งขึ้นไปเหนือน้ำ พ้นจากน้ำ แล้วสัมผัสอากาศ (ข้อ 1.)
พอพ้นน้ำ ขันธ์๕ก็จะดับ กระบวนการปฏิจสมุปบาทก็ดับ มีญาณหยั่งรู้อริยสัจ สัมผัสสภาวะวิมุตติ (ข้อ 2.)
แล้วหลังจากนั้นจิตก็ขึ้นสู่วิถี ก็คือ ปลาตัวนั้นก็ตกลงมาจมอยู่ในน้ำมูถคูถ(ข้อ 3.)เหมือนเดิมแต่ไม่ติดน้ำ+มูถคูถ ซึ่งมีอยู่โดยรอบ
ก็เหมือนมีหอกข้างแคร่ ถ้ามีธรรมเป็นใหญ่ ก็จะไม่เสียท่า ไม่ถูกถูกหอกทิ่มแทงได้อีก

 

จิต(สัตว์) ในที่นี้ คือ สัตว์ผู้มีอวิชชาเป็นเครื่องกั้นมีตัณหาเป็นเครื่องผูก
สัตว์ที่ท่องเที่ยวไปใน 3 โลกตามกรรมที่ตนกระทำ

ไม่ได้เจาะจงว่าเป็นมนุษย์ค่ะ

 

จิต(สัตว์) กับ จิต(มนุษย์) ต่างกันอย่างไรครับ

 

จิต(สัตว์) กับ จิต(มนุษย์) ก็คือ ความหมายอันเดียวกันค่ะ

ที่เขียนไว้ว่า จิต(สัตว์) เพราะต้องการแยกให้เห็นชัดว่าคนละอันกับ จิต มโน วิญญาณ

ถ้าไม่แยกก็จะเกิดมีคนแย้งอีกว่าจิตเกิด-ดับ ตายทุกขณะ
แล้วไหนว่าจิตไม่ตาย ก็จะแยังกับคำสอนหลวงตาอีก ที่สอนว่าจิตไม่ตาย
ก็เลยแยกให้เห็นชัดๆ ค่ะ

 

หลายๆนิด > เยอะๆ และ ละเอียดๆ ขึ้นไปยิ่งดีค่ะ อิอิอิ

เพราะมายยังไม่ได้ศึกษาเพื่อนำเอาสภาวะต่างๆมาลงในบัญญัติศัพท์
ถ้าให้พูดบัญญัติก็คงจะมีแนวโน้มไปในทางคลาดเคลื่อนแน่นอนค่ะ
และสภาวะต่างๆก็เกิดขึ้นมานานมากแล้วกว่า 10 ปีแล้ว
ให้อ่านก็เข้าใจได้ค่ะ แต่ให้อธิบายและจับลงบัญญัติทำไม่ค่อยได้แล้วค่ะ
ลืมรายละเอียดไปหมดแล้ว ได้แต่เสียงในฟิมล์ แบบดิบๆ อย่างที่เห็น อิอิ
ปัจจุบันมีแต่ว่างๆ เพื่อให้เกิดวิปัสสนาญาณ

ที่มาที่นี่เพื่อมาทำความเข้าใจกับสภาวะที่เกิดกับตัวเอง
แต่เมื่อได้เห็นความสงสัยจากเพื่อนๆ สิ่งไหนที่พอแชร์ได้จึงได้แชร์ค่ะ
ตอนที่เกิดสภาวะต่างๆที่เล่าไปนั้น ก่อนหน้านั้นไม่เคยศึกษาธรรมะ ไม่เคยเล่นเน็ต
เคยฟังแต่พระเทศน์วันอาทิตย์หลังข่าว 8 โมงทางวิทยุ ท่านบอกว่าไม่เที่ยง
ก็รู้แค่ไม่เที่ยง แล้วขยายความไม่เที่ยง กับทุกผัสสะที่ตนเองเป็นทุกข์ เพียงเท่านั้นค่ะ

 

ความหมายอันเดียวกันผมเข้าใจครับ แต่มันต่างกันอย่างไรครับ