บาปที่เราทำกับแม่คงไม่ได้ชดใช้

สวัสดีค่าๆๆๆ rat_wting



คืออออ. แบบบว่า. มีปัญหากะแม่จ้า. อย่าถามนะว่าปัญหาอะไร. เพราะก็ไม่รู้เหมือนกัน. แหะๆ. :'( ก็แบบเอาหลักๆนะที่เรามีปัญหาคือ. เราน้อยใจสุดๆ. เขาทำตัวเหมือนจะรักเรา. บางครั้งก็รังเกียจเรา. คือไม่เข้าใจนะ. ว่าอะไร. เราเป็นแม่ลูกที่แบบไม่บอกรัก. ไม่กอด. ไม่พูดจาดีๆใส่กัน บางครั้งเราพยายามพูดสิ่งในใจออกมา แต่เขารับรู้และมองข้ามมันไป. เป็นแบบนี้จนเราเอื้อมระอาอ่ะ. ด่าเราทุกวันด่าเหมือนหมูเหมือนหมา ไม่ใช่ลูก. คือทำดีแค่ไหนต้องมีข้อต่อติค่ะ. คือไม่ใช่ว่าคิดไปเองนะค่ะ. แต่ลองมาหลายครั้งแล้ว. ทำมันทุกอย่างทำให้ดีที่สุด. ทำให้เริ่ด แต่เขากลับมองหาจุดเล็กและมาตำหนิเรา. เราผิดอะไรอ่ะ. เราไม่เข้าใจ. ของๆเราเอาไปใช้. ไม่ว่า แต่เอาไปให้คนอื่นทั้งที่เราใช้. เอ้านี่ตกลงคือไม่มีสิทธิ์เป็นเจ้าของเลยเรอะ. แต่ก็ปล่อยผ่านไปละนะ. และเราเป็นแบบไม่สุดทนจริงๆจะไม่พูดเรื่องในใจให้เขารู้นะ. คือเรายิ่งพยายามทำให้เขามากเท่าไหร่มันก็ไม่ดีพอ. มีเรื่องเดียวที่ทำดีกะเราคือ. เงิน. เวลาเรามีเงินมองเราเป็นลูก. พอเราไม่มีมองเราเป็นหมาตัวนึง. คือเจ็บและจำสุดๆ. อยากจะทำให้ครอบครัวสบาย แต่เขากลับทำให้มันไม่สบาย. ทุกวันนี้เบื่อที่ต้องทนอยู่กับเขา. เบื่อที่ต้องเจอหน้า. เบื่อที่จะเห็น.

ส่วนเขา. ไม่พูดกับเราก่อน. ไม่ช่วยเหลือเวลาเราลำบาก. เวลาเขาไม่มีเราต้องให้ต้องหามาให้. แต่พอเราไม่มีเขากลับไม่ช่วยเราเลย. ทำเหมือนเราเป็นคนอื่น. และก็ไล่ให้เราไปอยู่ที่อื่น


ส่วนอันนี้คือ. ความรู้สึกเรานะ. มันแย่มาก. เกลียดเขามาก. พูดเลย. รู้ว่าบาปรู้ว่าไม่ดี. รู้ว่าอกตัญญู. แต่จะให้ทำยังไงในเมื่อเรื่องนี้เราไม่ได้ทำไรอะไรผิดแม้แต่น้อย เราไม่รู้ด้วยซ้ำว่าทำไมอยู่ๆไม่พูดกับเรา. และเขาไม่เคยช่วยเหลือเรา เราก็จะไม่ช่วยอะไรทั้งสิ้น. ฟุ่มเฟ่อในเรื่องปัญญาอ่อน. ไอแพด. เกมส์โลกออนไลน์. โทรศัพท์ใหม่ๆ. เราเป็นวัยรุ่นเรายังยับยั้งตัวเองได้เลยเขาอายุป่านนี้ละยับยั้งไม่เปนรึยังไง และในเมื่อไล่ ก็จะไป. จะให้อยู่คนเดียวให้สมใจ. จะลาขาด. จะไม่สนใจอะไรทั้งสิ้น. เพราะในเมื่อมีอยู่แค่นี้ก็ไม่รักษากันไว้งั้นก็เชิญอยู่คนเดียวตามสบาย. เวลาจะเป็นจะตายมีใครสนใจบ้าง ไม่มีหรอก นอกจากลูกตัวเอง. คนอื่นเขามีครอบครัวเขา เขาก็เอาครอบครัวเขา ใครเขาจะมาเอา. ลำพังครอบครัวเขายังเอาไม่รอด. คิดจะพึ่งคนอื่นไม่คิดพึ่งตัวเองรึยังไง. หวังแต่น้ำบ่อหน้าหวังมาจะ20 ปีละ. ยังไม่เห็นมีน้ำในบ่อซะที.



ใครจะว่าเราก็ได้แต่เราสุดทนแล้ว. เราเลือกที่จะเงียบ. เลือกที่จะหยุดปัญญากับเขาไว้แค่นั้น. เราจะไม่พูดให้มันมีเรื่องมากมาย. เรารู้ว่าผิด แค่ไหนเรารู้ว่ามันไม่ดีขนาดไหน แต่เราก็จนปัญญากับนิสัยของเขาที่เป็นแบบนี้. เราเป็นคนไม่ยอมก็จริงถ้ามีเหตุผลกะเรายังไงเราก็คุยรู้เรื่องนี้เขาไม่มีเราก็จนปัญญา. ขอบคุณที่ให้ระบาย. ถึงจะปล่อยออกมาไม่หมดแต่ก็ยังดีที่มีคนรับฟัง.

ชีวิตนี้เรามีแค่แม่เราไม่มีพ่อเราอยากให้เขาสบาย. แต่เขามองข้ามความรู้สึกที่ดีของเรา. เขาไม่คิดรักษาเราก็ไม่รู้จะทำยังไง. เขาเคยขาดความรัก เขาก็น่าจะรู้ความรู้สึกมันเปนยังไง. แต่ตอนนี้ก็คงไม่มีประโยชน์อะไร. เพราะ. ตัดไปแล้วจริงๆ. คงไม่เชื่อมให้เป็นแบบเดิมได้. แผลยังไงมันก็มีรอย. ชีวิตนี้ทำบาปกับแม่มากนัก. ชีวิตนี้มีแต่บาปที่ทำกับแม่ทั้งนั้น. คงไม่ได้ชดใช้แน่ๆ. ขอโทษที่ไม่เข้มแข็งพอที่จะฝืนรับกับการกระทำของแม่ได้

 

เรื่องบางเรื่องก็มีเวลาของมัน ยังไม่ถึงเวลา สถานการณ์ก็ยากจะเปลี่ยน บางทีสิ่งที่ทำได้ดีที่สุดคงเป็นการทำบุญ สวดมนตร์ ปฏิบัติธรรม แล้วก็จะเข้าใจอะไรมากขึ้น อาจจะส่งผลให้เห็นทางออก

ขอเป็นกำลังใจให้นะคะ

 

อะไรที่ผ่านมาก็อย่าไปเก็บไว้ วันนี้ถ้าคุณมีลูกแล้ว คุณก็น่าจะรู้ถึงความยากลำบากในการเลี้ยงมา

แค่ให้กำเนิดมาก็บุญมากนักแล้ว อย่าเสียใจ อย่าน้อยใจเลย ต้นทุนคนเรามีมาไม่เท่ากัน

สามสิบลิขิตฟ้า เจ็ดสิบต้องฝ่าฟัน ต้องสู้ ต้องสู้จึงจะชนะ แป่ว จบด้วยเพลงซะงั้น

 

ตอนนี้ถอยห่างค่ะ. เลือกที่จะไป. ไม่อยากปะทะกับแกค่ะ. เงียบเฉย ไม่โต้ตอบค่ะ. ตอนนี้แกก็พูดบ้างนะค่ะแบบเรียกใช้งานค่ะ เราก็ทำ แค่นั้นค่ะ. เราไม่พูดตอบถ้าไม่เป็นคำถามจริงๆ จะตอบแค่ อื้ม. สั้นๆ. แบบรับรู้

ส่วนลูกก็มีแล้วค่ะ. เข้าใจว่าลำบาก. แต่เราไม่ทำกับลูกแบบนี้แน่นอนค่ะ. เพราะรู้ค่ะว่าเด็กๆเราคิดยังไง ลูกเราอาจจะคิดแบบนั้น. คือไม่ทำในสิ่งที่เสียความรู้สึกค่ะ.

 

ก็ย้ายไปอยู่ห่าง ๆ แล้วส่งเงินให้แม่ทุกเดือน

 

ฝากบทความนี้ไว้ให้อ่านจ๊ะ
หวังว่าคงช่วยคลายทุกข์ให้เจ้าของกระทู้ได้บ้าง


ฉบับที่ ๓๒ ทำยังไงดี - ทรมานใจกับการไม่รักพ่อแม่

 

กรี๊ดดดด. คิดแบบนี้อยู่ค่ะ. กะว่าไปอยู่ที่ต่างจังหวัด. และก็ส่งเงินฝากพี่สาวมาให้เขาเอา. ตัดปัญหาไปเลยแต่ยังได้ดูแล. เพราะยังไงอยู่ด้วยกันไม่ได้แน่ๆ. ทำแบบนี้ดีกว่า

 

ขอบคุณนะค่ะ. ที่นำมาให้อ่านตรงประเด็นในใจดีค่ะ. คือในใจเป็นห่วงเขานะค่ะ. สงสารเขา. เขาก็มีเราเปฺนลูกคนเดียว. แต่ทำไม ไม่รู้ ไม่รักเขาด้วยใจแบบจริงๆ บอกไม่ถูก. คือ เราได้แต่เรื่องที่เขาไม่ดูแลเราตั้งแต่เด็ก. เคยไหมแบบตอนเล็กๆ จะมีช่วงนึงที่จำภาพๆนึงได้ คือภาพที่เราจำได้ มีแต่ดุเรา บังคับเรา กระแทกรุนแรงกับ ด้วยอารมณ์ ฉุนเฉี่ยว. ตอนนั้นเราน่าจะไม่กี่ขวบเพราะรู้สึกว่าดูดขวดนม. แหะๆ. ภาพทรงจำไม่มีดีสักอันเราก็บ้า จำแต่ที่ไม่ดี รักแต่ยายค่ะเพราะยายเป็นคนดูแลเรา. เกลียดแม่ด้วยเหตุอะไรยังไม่ทราบ. ถ้าเป็นเพราะการกระทำคงไม่ใช่เพราะ เกลียดเขาตั้งแต่แรกแล้วพยายามรัก ใจเย็นๆแล้วแต่ก็ ทำไม่ได้

 

ก็ไม่แปลกหรอกค่ะที่เจ้าของกระทู้จะเกลียดแม่
ในเมื่อโดนเลี้ยงและกระทำแบบนั้นตลอดมา
แต่คนเรามีกรรมเป็นของตน ไม่มีเรื่องบังเอิญในโลกนี้
อย่างน้อยท่านก็ตั้งครรภ์ และเลี้ยงเรามาจนเติบโต ช่วยเหลือตัวเองได้
ให้อภัยท่านเถอะค่ะ แม้รักไม่ได้ก็อย่าเกลียด ความเกลียดที่มีต่อท่านจะฉุดดึงชีวิตเราให้ตกต่ำเท่านั้น
ไม่ต้องไปคาดหวังอะไรจากตัวท่านทั้งนั้น ทำหน้าที่ลูกตอบแทนพระคุณท่านให้ดีที่สุด
แล้วเราจะเป็นอิสระจากความเกลียดชังที่มีต่อท่านค่ะ

 

ขอบพระคุณค่ะ. ตอนนี้ก็ดีขึ้นค่ะ. เราเฉยให้มากค่ะตอนนี้ ดูแลลูกอย่างเดียวค่ะ. หน้าที่ตอนนี้ ตอนนี้เขากำลังลำบากค่ะ. แต่เขาไม่ยื่นมือมาหาปอนค่ะ เขายื่นหาคนอื่น. ปอนเลยเฉยค่ะ. ไม่ใช่ไม่อยากช่วยนะ แต่เขาอยากปล่อยมือปอนเอง. ตั้งใจตั้งแต่เด็กแล้วค่ะยังไงก็จะตอบแทนพระคุณ. รักไม่ได้แต่ดูแลได้ค่ะ. ขอบพระคุณนะค่ะพี่ ที่คอยแนะนำ. ทีแรกเกลียดนะ. แต่พอพี่นำมาให้อ่าน. อ่านความเห็นท่านอื่น. ดีขึ้นค่ะ. ในเมื่อเป็นลูกยังไงก็ต้องดูแลเขาค่ะ. จะไกลแค่ไหนก็ต้องดูแล ค่ะ.

 

จขกท อย่าคิดว่าแม่ทำไมไม่รักหรือรักเราไม่เท่ากันกับคนอื่นๆนะคะ เหตุที่ชีวิตเราต้องเป็นเช่นนี้คงเพราะเราเคยทำกับแม่มาอย่างนั้นในอดีต กรรมเลยทำให้ต้องมาเจอแบบนี้ เคยดูคลิปสอนธรรมะแม่ชีทศพรท่านกล่าวไว้ว่าถ้าเราคิดว่าพ่อแม่ไม่รักหรือรักเราไม่เท่ากันปุ๊บ...ผลกรรมจะทำให้คนรอบข้างเราเช่น สามีอาจจะปฏิบัติกับเราไม่ดี ไม่รักษาน้ำใจเราได้ อันนี้ดิฉันก็ไม่ได้มีภูมิธรรมสูงอะไร เพียงแต่เคยเปิดดูคลิปสอนธรรมะต่างๆมาบ้างค่ะ เป็นกำลังใจให้เด้อ

 

อาจจะใช่นะค่ะ ที่จริงปอนไม่ได้เกลียดเขามากมายอะไรนะค่ะ แค่มีอาการน้อยใจแบบรุนแรงค่ะ. แค่เข้าบ้านดึก ตามประสาเด็ก เราก็ปากพร่อย พูดมาว่า เดี๋ยวก็ไม่ได้ด่า. แค่คำนั้น. ว่าเราไม่น่าเกิดมาเป็นลูกเขา เขาพูดแบบมึงไม่น่าเกิดมาเป็นลูกกู ประมานนี้ค่ะ. และคืนนั้นทะเลาะกันทั้งคืนค่ะ เราร้องไห้จนหลับ ตอนนั้นอายุ 12. ค่ะ จำฝังใจมากๆเลย. และ ยิ่งนับวันเราก็เริ่มห่างกันเรื่อยๆ แต่อยู่ที่เดียวกันแต่ไม่พูดกันเหมือนแต่ก่อน. ปอนพยายามมองแง่ดีก็ไม่มีค่ะ. ชีวิตปอนเขาให้เกิดค่ะ. แต่เขาไม่ได้ให้อะไรไปมากกว่านั้น. และก็มีเรื่องเรียนค่ะที่เขาส่ง. นอกนั้น. ต้องมีคนอื่นมาช่วยมาให้ตลอด. มีอีกเยอะ. ไม่จบไม่สิ้นกับความรู้สึกแย่ๆแบบนี้ สักวันมันคงจะดีค่ะ. ขอบคุนนะค่ะที่เปนกำลังใจ. จะสู้ไปเรื่อยๆค่ะ. ^^

 

ถ้าจขกท มีโอกาสจะขออโหสิกรรมต่อแม่ให้ทำตามคำแนะข้างล่างนี่นะคะ พีได้มาจากอาจารย์หนิง ณัฐภูเบศร์
ให้เตรียมธูปเทียนแพ(ซื้อจากร้านสังฆทาน) พร้อมดอกมะลิ 2 พวง เตรียมน้ำไว้ล้างเท้าพร้อมผ้าแห้งไว้เช็ดเท้าด้วย เตรียมเงินเท่าที่หาได้ไม่เดือดร้อนใส่ซองแล้วเขียนหน้าซองว่า “เงินคืนพ่อแม่บางส่วน” ให้สมาทานศีลห้าแล้วกล่าวดังนี้ “ถ้าลูกได้ทำผิดกับพ่อแม่ให้ทุกข์ใจเสียใจ ไม่ว่าจะด้วยกายกรรม วจีกรรม มโนกรรม ลูกสำนึกผิดแล้ว และลูกมาขออโหสิกรรม ขอให้พ่อแม่กล่าวคำว่า อโหสิกรรมด้วย และลูกจะไม่จองเวรพ่อแม่นับแต่บัดนี้เป็นต้นไป” แล้วมอบดอกไม้ให้ท่าน ล้างเท้าให้ประณีตเสร็จแล้วเช็ดเท้าให้แห้ง ให้นำน้ำนั้นเอามาอาบล้างตัวในวันนั้นแล้วนำเงินที่ใส่ซองไว้มามอบให้ท่านแล้วต้องขอพร ให้พ่อแม่พูดคำว่า “พ่อแม่อโหสิกรรมให้ลูก ขอให้ลูกเป็นอภิชาติบุตร เป็นผู้มีความเจริญในสัมมาอาชีพและปัจจัยสี่และเป็นมนุษย์สมบัติ”

 

พออ่านว่าจะให้อโหสิกรรมนิ้ ปอนถอยละค่ะ. ยากสุดๆ สุดจะยาก. เคยทำครั้งนึงค่ะ บ่อน้ำตาแตก. คือซื้อมาพวง 5 บาทค่ะ. มาไหว้เขา. คือเคยซื้อพวงงามๆสวยๆนะค่ะแต่วันนั้นพูดออกมาว่ามึงเก็บไว้ไหว้พระมึงเหอะไม่ต้องมาไหว้กู ปอนก็เลยอดไหว้พวงสวยๆ. วันที่ปอนไหว้ ปอนซื้อพวงมาลัยมามั่ว.ๆ แบบกี่พวงไม่รู้ อยู่ๆก็ผุดมาว่า ถ้าเกินมาพวงนึงจะไหว้แม่ เกินจริงๆค่ะ. ก็เลยทำตามที่พูด. ขออโหสิกับเขาแต่เขาไม่พูดออกมาว่าอโหสินะค่ะ. เขาบอก อือ. และพยักน่า. ก็แค่นั้น.

ถ้าให้ทำอีกยากค่ะ. แต้ถ้าทำก็ทำได้ค่ะ แต่รอให้เขาดีกว่านี้ก่อน. ต่างคนต่างไม่พร้อมไหว้ไปก็เท่านั้น.

 

ที่พอแนะนำได้คืออยากให้น้องมีเมตตากับคุณแม่ค่ะ เวลามีอะไรไม่ดีเกิดขึ้น ให้คิดไว้ว่า ช่างมันเถอะนะ กรรมของเรา เราอาจจะเคยทำกรรมแบบนี้กะใครไว้เลยต้องมาชดใช้ เรากับแม่มีบุพกรรมร่วมกันมา เราเคยทำกรรมไม่ดีไว้เลยต้องมารับกรรมนั้น แต่ช่างมันเถอะ ใครจะทำไม่ดีกับเราก็ช่าง เราจะไม่ผูกพยาบาทอาฆาตใคร เดี๋ยวเราก็ตายแล้ว เราก็ตายเขาก็ตาย ต่างคนต่างมีความทุกข์ ทุกข์ตั้งแต่เกิด สิ่งที่ผ่านมาแล้วเราแก้ไขไม่ได้ก็ปล่อยมันไปเถอะ เราอยู่กับปัจจุบัน ทำปัจจุบันให้ดีพอแล้ว
อย่างไรท่านก็เป็นแม่เป็นผู้มีพระคุณ ให้ร่างกายเรามาสร้างบุญบารมี ท่านจะรักเราหรือไม่ไม่สำคัญ สำคัญที่เรารักท่านและอยากตอบแทนพระคุณของท่าน อยากให้ท่านเป็นสุข เราจะทำดีกับท่าน ส่วนท่านจะรับความปรารถนาดีของเราหรือไม่ก็เป็นเรื่องของท่าน เราจะไม่สร้างกรรมเวรกับใครต่อไป สักวันนึงเมื่อกรรมที่เรามีต่อกันมันคลายตัวลง เราก็คงอยู่กับแม่ได้อย่างเป็นสุขค่ะ

 

https://www.youtube.com/watch?v=uOdXAj0IfUQ

เพลงเพราะดีค่ะ อยากให้ได้ฟังกัน เพลงอ้อมอกแม่

 

ขอบคุณมากค่ะ. ตอนนี้ท้อแท้สุดๆ. แต่ยังไม่สุดมากนะค่ะ. มีแต่ปัญหา. ปวดหัวจัง. ไมแกรนตามเคย. กดดันตัวเองมากๆ มันจะปวดทรมานตัวเอง. ไม่คิดก็ไม่ได้ มันหลายเรื่องค่ะ. ตอนนี้อยาก. เจ็บช้ำ อยากปวดใจ. อยากร้องไห้ อยากร้องมากๆ แต่มันร้องไม่ออก คืออาการ ที่อยากจะสำลักมันออกมามันก่ำกึ่งค่ะ. ไม่ยอมออก. ได้แต่ถอนหายใจ อึดอัดสุดๆ. อยากโฮแตกค่ะ. ถ้าได้ร้อง ได้เจ็บปวดใจ. ปอนว่ามันคงจะสบายอกสบายใจ กว่านี้มากค่ะ. ตอนนี้ อะไรๆก็แย่ เหมือนเราล้มแล้ว ลุก แล้วล้ม แล้วลุกอยู่แบบนั้นค่ะ. ไม่ใส่ใจก็ทำไม่ได้ เก็บไว้ในใจคนเดียวมันเหนื่อยใจมากเลยค่ะ. โอ๊ยยย. อยากร้องไห้ อยากให้ความจุกในตัวระบาย แต่มันไม่ยอมออกมา. หนูท้อมากเรยค่ะ

 

ส่วนแม่หนูนี่ แต่ก่อนเราสนิทกันนะค่ะ. หนูนี่ตามติดเลย แต่พอยิ่งโตเรายิ่งห่าง. แต่ คือ ทุกทีจะอยู่กับยายค่ะ. ไม่ได้อยู่กับแม่ ชีวิตมีแต่ยาย. รักยายมาก. คิดถึงมาก. อยากกอด. อยากให้เขากอดมากๆ หนูอยากบอกยายว่าหนูเหนื่อย. หนูอยากไปอยู่กับยายมากเลย. ยายไม่อยู่หนูเหมือนตัวคนเดียว. ตั้งแต่ยายตายหนูก็มาอยู่กับแม่ หนูเลยติดแม่เพราะหนูไม่สนิทกะใครเลย มียาย. รองมาคือแม่ นอกนั้นไม่มี คิดถึงยายนะ มากๆด้วย. อยากจะไปอยู่คนเดียวให้มันจบซะ แต่ก็ทิ้งข้างหลังไม่ได้

ขอโทดนะค่ะ ที่ระบายแบบนี้ พูดถึงยายทีไร น้ำตาแตกค่ะ ทุกครั้งเลย. ใจจะขาด. คิดถึงมาก.

 

อาการดีขึ้นไหม หวังว่าจะสบายใจขึ้นบ้างนะคะ

 

ท่าจะเริ่มฟุ้งละ พี่ว่าน้องไปสวดมนต์บทยาวๆสักครึ่งชั่วโมงแล้วทำใจให้นิ่งๆ อยู่กับปัจจุบันอารมณ์ หรือทำสมาธิสักห้านาที สิบนาทีก็ได้ น่าจะทำให้มองเห็นทางออกของปัญหานะ จิตที่สงบชั่วขณะสามารถทำให้เกิดปัญญา เดี๋ยวหาทางออกได้ก็ไม่ต้องถามใครละ