บุญกิริยาวัตถุ ๑๐

• <CENTER>บุญกิริยาวัตถุ ๑๐
  </CENTER>

๑. ทาน ที่จะให้ผลเกิดย่อมประกอบด้วยคุณสมบัติดังต่อไปนี้ คือ​

๑. มีศรัทธาอันถูกต้องในการสร้างทานนั้น​

๒. มีเจตนา ๔ ในการทำทานนั้น คือ​

๑. เจตนาก่อนที่จะทำทานนั้น​

๒. เจตนาขณะที่กำลังทำทานนั้น​

๓. เจตนาขณะที่ทำทานนั้นเสร็จแล้วใหม่ๆ​

๔. เจตนาที่ทำทานนั้นเสร็จไปแล้วเป็นเวลานาน​

๓. มีจิตเป็นมหากุศลดวงใดดวงหนึ่งใน ๘ ดวงในเจตนา ๔​

๔. องค์ทานที่จะทำนั้นต้องได้มาด้วยความบริสุทธิ์​

๕. องค์ทานนั้นต้องมีประโยชน์กับปฏิคาหกหรือผู้รับ​

๖. ปฏิคาหกหรือผู้รับต้องเป็นบุคคลที่สมควร ( มีคุณธรรมสูงสุด คืออริยบุคคล ต่ำสุด คือผู้มีนิจศีล)​

ผลของ ทาน​

ปฏิสนธิกาล คือ กามสุคติภูมิ อันได้แก่ ความเป็นมนุษย์ และเทวดา ๕ ชั้น ( เว้นเทวดาชั้นดุสิต )​

ปวัตติกาล​

มีกินมีใช้ด้วยวคามอุดมสมบูรณ์ตามฐานะ​

๒ ศีลที่จะให้ผลเกิดย่อมประกอบด้วยคุณสมบัติดังต่อไปนี้ คือ​

๑. มีศรัทธาอันถูกต้องในการที่จะรักษาศีลอันถูกต้อง​

๒. มีเจตนา ๔ ในการรักษาศีลนั้น คือ​

๑. เจตนาก่อนที่จะรักษาศีล​

๒. เจตนาขณะที่กำลังอยู่ในศีล​

๓. เจตนาที่พ้นจากศีลใหม่ๆ​

๔. เจตนาที่พ้นจากศีลนานแล้ว​

๓. มีจิตเป็นมหากุศลดวงใดดวงหนึ่งใน ๘ ดวงในเจตนา ๔​

๔. ศีลแต่ละตัวจะต้องมีคุณสมบัติครบถ้วนไม่ขาดตกบกพร่อง​

๕. ประเภทของศีลอย่างหยาบๆมีดังนี้คือ​

๑. นิจศีล หมายถึง ศีลที่ติดอยู่ตลอดไปโดยไม่ละทิ้ง และมีความถูกต้องครบถ้วน​

๒. อุโบสถศีล หมายถึง ศีล ๒ อันได้แก่​

๑. ปาฏิโมกขสังวร คือ ศีลทั้ง ๘ ตัว จะต้องมีครบถ้วนไม่บกพร่อง​

๒. ภาวนา คือ ในขณะที่รักษาศีลอยู่นั้นจะต้องมีการภาวนาในอนุสสติ ๕ ให้เกิดขึ้น​

ตลอดเวลาที่รักษาศีล คือ พุทธานุสสติ ธัมมานุสสติ สังฆานุสสติ สีลานุสสติ เทวตานุสสติ​

๓. วิสุทธิศีล หมายถึง ศีล ๔ อันได้แก่​

๑. ปาฏิโมกขสังวร คือ ศีลที่รักษามีกี่ตัวจะต้องครบถ้วนสมบูรณ์​

๒. อินทรีย์สังวร คือ การสำรวมทางทวาร ๖ อยู่ในความเป็นอุเบกขา​

๓. อาชีวสังวร คือ การเลี้ยงชีวิตโดยชอบ ภิกษุได้แก่การบิณฑบาต ถ้าเป็นคฤหัสถ์จะ​

ต้องเป็นสัมมาอาชีวะ​

๔. ปัจจยสังวร คือ การกินอาหารต้องพิจารณาว่ากินเพื่อดำรงชีวิตอยู่ การแต่งกายต้อง​

พิจารณาว่าแต่งกายเพื่อป้องกันอุณหภูมิร้อนเย็น และป้องกันความอุจาดลามก ที่อยู่อาศัยจะต้อง​

พิจารณาว่าเพื่อป้องกันแดดป้องกันฝน การกินยารักษาโรคต้องพิจารณาว่าเพื่อบำบัดทุกขเวทนา​

ให้ลดน้อยถอยลง จะได้ทำคุณงามความดีให้เกิดขึ้นได้​

ผลของ ศีล​

ปฏิสนธิกาล คือ กามสุคติภูมิ อันได้แก่ ความเป็นมนุษย์ และเทวดา ๕ ชั้น ( เว้นเทวดาชั้นดุสิต )​

ปวัตติกาล​

มีคนเคารพนับถือมีความสุขสบาย​

๓ ภาวนาที่จะให้ผลเกิดย่อมประกอบด้วยคุณสมบัติดังต่อไปนี้ คือ​

๑. มีศรัทธาอันถูกต้องในการที่จะสร้างภาวนาให้เกิดขึ้น​

๒. มีเจตนา ๔ ในการภาวนานั้น คือ​

๑. เจตนาก่อนภาวนา​

๒. เจตนาขณะกำลังภาวนา​

๓. เจตนาเมื่อภาวนาเสร็จแล้วใหม่ๆ​

๔. เจตนาเมื่อภาวนาเสร็จไปนานแล้ว​

๓. มีจิตเป็นมหากุศลดวงใดดวงหนึ่งใน ๘ ดวงในเจตนา ๔๔. ภาวนาอันถูกต้องในพระธรรมของพุทธศาสนา๕. มีความรู้ความหมายของบทบริกรรมภาวนานั้นว่ามีความหมายประการใดแล้วโน้มจิตตามไป​

ผลของ ภาวนา​

ปฏิสนธิกาล คือ กามสุคติภูมิ อันได้แก่ ความเป็นมนุษย์ และเทวดา ๕ ชั้น ( เว้นเทวดาชั้นดุสิต )​

ปวัตติกาล​

๑. มีจิตใจไม่วุ่นวาย​

๒. การดำรงชีวิตมีสุข​

๔. การเคารพบุคคลที่ควรเคารพหรือการอ่อนน้อมถ่อมตนที่จะให้ผลเกิดย่อมประกอบด้วยคุณสมบัติดังต่อไปนี้ คือ​

๑. มีศรัทธาอันถูกต้องในบุคคลผู้นั้น​

๒. มีเจตนา ๔ ในการเคารพหรือการอ่อนน้อมถ่อมตน คือ​

๑. เจตนาก่อนทำ​

๒. เจตนาขณะกำลังทำ​

๓. เจตนาเมื่อทำเสร็จแล้วใหม่ๆ​

๔. เจตนาเมื่อทำเสร็จแล้วเป็นเวลานาน​

๓. มีจิตเป็นมหากุศลดวงใดดวงหนึ่งใน ๘ ดวงในเจตนา ๔๔. บุคคลผู้นั้นมีคุณสมบัติอันดีทางโลกหรือทางธรรมอันถูกต้อง​

๕. เคารพโดยการอนุโมทนาในคุณงามความดีในทางโลกหรือทางธรรมอันถูกต้องของผู้นั้น​

ผลของ เคารพบุคคลที่ควรเคารพ​

ปฏิสนธิกาล คือ กามสุคติภูมิ อันได้แก่ ความเป็นมนุษย์ และเทวดา ๕ ชั้น ( เว้นเทวดาชั้นดุสิต )​

ปวัตติกาล​

มีคนเคารพนับถือยอมรับเป็นผู้นำของเขา​

๕. ขวนขวายในกิจที่ชอบที่จะให้ผลเกิดย่อมประกอบด้วยคุณสมบัติดังต่อไปนี้ คือ​

๑. มีศรัทธาอันถูกต้องในการที่จะขวนขวายในกิจที่ชอบ​

๒. มีเจตนา ๔ ในการขวนขวายในกิจที่ชอบนั้น คือ​

๑. เจตนาก่อนทำการขวนขวายในกิจที่ชอบ​

๒. เจตนาขณะทำการขวนขวายในกิจที่ชอบ​

๓. เจตนาที่ขวนขวายในกิจที่ชอบเสร็จแล้วใหม่ๆ​

๔. เจตนที่ขวนขวายในกิจที่ชอบเสร็จแล้วนาน​

๓. มีจิตเป็นมหากุศลดวงใดดวงหนึ่งใน ๘ ดวงในเจตนา ๔๔. การกระทำประโยชน์ให้เกิดขึ้นต่อส่วนรวมโดยไม่เดือดร้อนแก่ผู้ใด เช่น การทำประโยชน์ให้เกิดขึ้นต่อชาติ ศาสนา พระมหากษัตริย์​

ผลของ ขวนขวายในกิจที่ชอบ​

ปฏิสนธิกาล คือ กามสุคติภูมิ อันได้แก่ ความเป็นมนุษย์ และเทวดา ๕ ชั้น ( เว้นเทวดาชั้นดุสิต )​

ปวัตติกาล​

๑. ดำรงชีวิตด้วยความปลอดโปร่ง​

๒. มีคนช่วยเหลือและสนับสนุนในกิจการที่กระทำในชีวิต​

๖. การแผ่กุศลผลบุญที่จะให้ผลเกิดย่อมประกอบด้วยคุณสมบัติดังต่อไปนี้ คือ​

๑. มีศรัทธาอันถูกต้องที่จะให้ความเอื้อเฟื้อความสุขความสบายแก่ผู้อื่น​

๒. มีเจตนา ๔ ในการที่จะแผ่กุศลผลบุญนั้น คือ​

๑. เจตนาก่อนที่จะแผ่กุศลผลบุญนั้น​

๒. เจตนาขณะที่กำลังแผ่กุศลผลบุญนั้น​

๓. เจตนาที่แผ่กุศลผลบุญนั้นเสร็จแล้วใหม่ๆ​

๔. เจตนาที่ได้แผ่กุศลผลบุญนั้นเสร็จนานแล้ว​

๓. มีจิตเป็นมหากุศลดวงใดดวงหนึ่งใน ๘ ดวงในเจตนา ๔๔. ตนได้สร้างกุศลอันถูกต้องให้เกิดขึ้นแล้ว อันได้แก่ กามาวจรกุศล รูปาวจรกุศล อรูปาวจรกุศล โลกุตตรกุศล อันถูกต้องในพระพุทธศาสนา​

๕. การแผ่กุศลเสร็จแล้ว ควรจะได้ขออโหสิกรรมซึ่งกันและกัน ทั้งนี้เพราะผู้นั้นอาจเคยเป็น เจ้าเวรนายกรรมมาแต่ก่อนก็ได้๖. ระบุผู้ที่ควรแก่การแผ่กุศลนั้นด้วยเจตนาอันมั่นคง และสมควรแก่ฐานะที่เราจะแผ่กุศลผลบุญให้แก่เขา หรือสมควรแก่ฐานะของผู้รับจะได้รับหรือไม่​

ผลของ แผ่กุศลผลบุญ​

ปฏิสนธิกาล คือ กามสุคติภูมิ อันได้แก่ ความเป็นมนุษย์ และเทวดา ๕ ชั้น ( เว้นเทวดาชั้นดุสิต )​

ปวัตติกาล​

๑. มีผู้ยกย่องสรรเสริญ​

๒. มีกินมีใช้อันสมควรแก่ฐานะ​

๓. มีผู้เสียสละให้แก่ตน​

๗. การอนุโมทนาบุญที่จะให้ผลเกิดย่อมประกอบด้วยคุณสมบัติดังต่อไปนี้ คือ​

๑. มีศรัทธาอันถูกต้องที่ผู้นั้นกระทำคุณงามความดีอันถูกต้องในทางโลกหรือทางธรรม​

๒. มีเจตนา ๔ ในการอนุโมทนาคุณงามความดีของผู้นั้น คือ​

๑. เจตนาก่อนที่จะอนุโมทนา​

๒. เจตนาขณะที่กำลังอนุโมทนา​

๓. เจตนาขณะที่อนุโมทนาเสร็จแล้วใหม่ๆ​

๔. เจตนาขณะที่อนุโมทนาเสร็จเป็นเวลานานแล้ว​

๓. มีจิตเป็นมหากุศลดวงใดดวงหนึ่งใน ๘ ดวงในเจตนา ๔๔. รู้ว่าผู้นั้นกระทำโดยถูกต้องทั้งในทางโลกหรือทางธรรมเพื่อเป็นการสืบต่อ ๓ สถาบัน คือ ประเทศชาติ พระพุทธศาสนา องค์พระมหากษัตริย์ โดยไม่หวังประโยชน์ใดๆ ทั้งทางตรงและทางอ้อม​

๕. อนุโมทนาคุณงามความดี หรือมีความยินดีต่อการกระทำประโยชน์เพื่อส่วนรวมโดยไม่​

เบียดเบียนหรือหวังผลแต่ประการใดๆ เลย​

ผลของ การอนุโมทนาบุญ​

ปฏิสนธิกาล คือ กามสุคติภูมิ อันได้แก่ ความเป็นมนุษย์ และเทวดา ๕ ชั้น ( เว้นเทวดาชั้นดุสิต )​

ปวัตติกาล​

๑. มีผู้สรรเสริญ​

๒. ดำเนินชีวิตโดยความถูกต้อง​

๘. การฟังธรรมที่จะให้ผลเกิดย่อมประกอบด้วยคุณสมบัติดังต่อไปนี้ คือ​

๑. มีศรัทธาอันถูกต้องที่ได้ฟังธรรมในพระพุทธศาสนา​

๒. มีเจตนา ๔ ในการฟังธรรมนั้น คือ​

๑. เจตนาก่อนที่จะฟัง​

๒. เจตนาขณะที่กำลังฟังธรรม​

๓. เจตนาที่ฟังธรรมเสร็จแล้วใหม่ๆ​

๔. เจตนาที่ฟังธรรมเสร็จนานแล้ว​

๓. มีจิตเป็นมหากุศลดวงใดดวงหนึ่งใน ๘ ดวงในเจตนา ๔๔. ตั้งใจฟังด้วยความเคารพในธรรมของพุทธศาสนาและพยายามจดจำไว้​

๕. เมื่อฟังแล้วพิจารณากลั่นกรองด้วยเหตุด้วยผล และพิจารณาว่าธรรมนั้นสมควรแก่ฐานะ​

ของตัวเราที่จะประพฤติปฏิบัติได้หรือไม่​

๖. เมื่อมีข้อสงสัยก็สนทนาไต่ถามเพื่อทำความเข้าใจอันถูกต้อง​

๗. ประพฤติปฏิบัติธรรมที่ได้ฟังให้ถูกต้องตามควรแก่ฐานะ คือ การสืบต่อพระพุทธศาสนา​

นั่นเอง​

ผลของ การฟังธรรม​

ปฏิสนธิกาล คือ กามสุคติภูมิ อันได้แก่ ความเป็นมนุษย์ และเทวดา ๕ ชั้น ( เว้นเทวดาชั้นดุสิต )​

ปวัตติกาล​

มีความรู้ความเข้าใจในเรื่องต่างๆ ที่คนอื่นรู้ได้ยากแต่ตนรู้ได้โดยง่าย​

๙. การให้ธรรมเป็นทาน ที่จะให้ผลเกิดย่อมประกอบด้วยคุณสมบัติดังต่อไปนี้ คือ​

๑. มีศรัทธาอันถูกต้องเพื่อดำรงไว้ซึ่งพุทธศาสนา​

๒. มีเจตนา ๔ ในการที่ให้ธรรมอันสมควร คือ​

๑. เจตนาก่อนให้ธรรม​

๒. เจตนากำลังให้ธรรม​

๓. เจตนาที่ให้ธรรมเสร็จแล้วใหม่ๆ​

๔. เจตนาที่ให้ธรรมเสร็จนานแล้ว​

๓. มีจิตเป็นมหากุศลดวงใดดวงหนึ่งใน ๘ ดวงในเจตนา ๔๔. เป็นธรรมในพระพุทธศาสนาอันถูกต้อง​

๕. ธรรมที่ให้นั้นเป็นธรรมที่เหมาะสมและเป็นประโยชน์แก่ผู้ฟังที่จะนำไปประพฤติปฏิบัติ​

๖. ชี้แจงให้ผู้ฟังมีความเข้าใจ สามารถนำไปประพฤติปฏิบัติได้โดยถูกต้องตามฐานะ​

ผลของ การให้ธรรมเป็นทาน​

ปฏิสนธิกาล คือ กามสุคติภูมิ อันได้แก่ ความเป็นมนุษย์ และเทวดา ๕ ชั้น ( เว้นเทวดาชั้นดุสิต )​

ปวัตติกาล​

๑. มีปัญญาเฉลียวฉลาด​

๒. เข้าถึงธรรมอันถูกต้องได้โดยง่าย​

๓. มีกินมีใช้อันสมควรแก่ฐานะ​

๔. มีผู้เคารพนับถือ​

๕. ดำเนินชีวิตไปด้วยความถูกต้อง​

๑๐. ทิฏฐุชุกรรม( การทำความเห็นให้ถูก ) ที่จะให้ผลเกิดย่อมประกอบด้วยคุณสมบัติดังต่อไปนี้ คือ​

๑. มีศรัทธาอันถูกต้องโดยเชื่อพระธรรมในพุทธศาสนาแต่ละเรื่องและขั้นตอนในการที่กระทำ​

สิ่งนั้นๆ ให้ถูกต้อง​

๒. จะต้องมีการค้นคว้าในพระธรรมคำสอนอันถูกต้อง​

๓. จะต้องมีการประพฤติธรรมปฏิบัติธรรมอันสมควรแก่ธรรมและผลเกิดขึ้นแล้วจึงจะสามารถรู้ได้ว่าอย่าง​

ใดผิดอย่างใดถูก​

๔. ต้องใช้สติและปัญญาประกอบด้วยเหตุและผลแต่ละขั้นละตอน​

๕. ในเรื่องแต่ละเรื่องจะต้องพิจารณาด้วยเหตุและผลด้วยจิตเป็นอุเบกขา ทั้งในเรื่องดีและ​

เรื่องชั่ว​

๖. สิ่งที่ถูกต้องตามพระธรรมคำสอนนั่นก็คือ " ละความชั่ว ทำแต่ความดี "​

๗. เมื่อการทำความเห็นให้ถูกต้องแล้ว จะกระทำในสิ่งอันถูกต้องนั้นจะต้อง ประกอบด้วยเจตนา​

๔ อันมีจิตเป็นมหากุศลดวงใดดวงหนึ่ง ใน ๘ ดวง​

ผลของ ทิฏฐุชุกรรม​

ปฏิสนธิกาล คือ กามสุคติภูมิ อันได้แก่ ความเป็นมนุษย์ และเทวดา ๕ ชั้น ( เว้นเทวดาชั้นดุสิต )​

ปวัตติกาล​

๑. มีสติปัญญาอันว่องไว​

๒. มีความคิดความเห็นอันถูกต้องทั้งในทางโลกและทางธรรม​

 

ขอบคุณมากครับ เขียนได้กระชับและสมบูรณ์มาก ขออนุโมทนาในธรรมทานนี้

 

เหตุใดถึงเว้นการเป็นเทวดาชั้นดุสิตเหรอครับ?