ปกิณณกะธรรม

คุณ ..แบบนี้5,000 แหน่ะ เอาไปให้เพื่อนดู เพื่อนบอกสวยดี แต่กลัวฝนตกหนักๆ จะพัง ไม่คุ้มตังค์

เครดิตภาพ อินเตอร์เน็ต

 

ใช้โซ่จริงทำกะได้น้ำมันต้องการแค่ที่เกาะ
เวลาลมพัดจะได้ไม่ส่าย
ไม่พังหลอกไม่ได้รับน้ำหนัก
เป็นแค่ที่อาศัยไม่ใช้ที่พัก55

 

เพลงปรากรอบหลักการทำงานของรางน้ำโซ่55

 

ดีกว่าท่อpvcนานๆเดียวดันละกรอบ

 

ใช้ห่วงอลูมิเนียมแบบนี้ทำกะได้

 

แนะนำให้ลองไปใช้เพราะไม่เคยใช้เหมือนกัน55
ไปยึดให้ตรึงได้ดิ่งเท่านั้นเอง

 

ถึง ปลา จะอยู่ในน้ำ แต่มันก็ไม่เคยคิดว่า มีน้ำแลย
ก็เหมือน เรา ที่อยู่ใน อากาส แต่ก็ไม่รู้เลยว่า มีอากาสอยู่
ปลา และ เรา ไม่เคยสน ไม่เคยรับรู้ว่า น้ำมีอยู่
จนกระทั่ง มันว่ายพ้นน้ำขึ้นไป มันจึงค่อยๆ รู้ตัวว่า
มีอากาสรู้รอบๆตัวมัน โดยที่มันไม่เคยสนใจ

ก็เหมือนกับ ความทุกข์ของคนเรา
เราก็ไม่เคยรับรู้ว่า ความทุกข์นั้นมีจริง
เราเอาแต่ดิ้นรน หาความสุขใส่ตัว แค่นั้น
เราจำเป็นจะต้อง ฝึกให้เห็น ทุกข์ตัวจริง ให้เจอ
เราจึงจะออกจากทุกข์ได้

 

ก้อนหิน
ยิ้ม
ใส่ใจได้แต่มอง

 

ผี : ไปทำยังไงให้เค้าตามหาตัวเจอ..

หลวงพี่ : ไม่รู้สิ มีหน้าที่ช่วยก็ช่วยไป อย่าถามอะไรมาก อย่าให้อะไรมารบกวนการบำเพ็ญเพียร..

หลวงพี่ : เสร็จกิจเมื่อไหร่ เดี๋ยวจะตอบแทน สมนาคุณให้อย่างงาม..


นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า..ให้รู้จักหน้าที่ของตนและรับผิดชอบหน้าที่อย่างเต็มที่ ให้ดีที่สุด..

 

ปกิณณกะธรรม ปกิณณกะกรรม..

ทนลำบากให้ได้ ก้าวข้ามให้พ้นไปพร้อมกัน..

 

ถ้าคนในคลิปทั้งสองมาพบกัน ก็ คงดี..

 

ดอกไม้แจกัน
แฟนของเธอ
รักฉันเรียกว่าเธอ
โอ้ว่ะ55

 

ใจที่เข้าถึงความเป็นกลางจะเลิกดิ้น ใจที่ไม่ดิ้นใกล้กับมรรคผลนิพพาน

หลวงพ่อปราโมทย์: บางวันก็สุขบางวันก็ทุกข์นะ ไม่ใช่ภาวนาเอาสุขทุกวัน ไม่เอาสงบทุกวัน เอาดีทุกวันไม่ใช่

ภาวนาเพื่อให้เห็นความจริง ความสุขก็ไม่เที่ยง ความสงบก็ไม่เที่ยง กุศลทั้งหลายก็ไม่เที่ยง ภาวนาให้เห็นของจริง แรกๆ พอไปเห็นว่าความสุขก็ไม่เที่ยง ไม่ยอมรับ ไม่ชอบอยากให้เที่ยง ก็ดิ้นใหญ่เลย เห็นว่าความสงบไม่เที่ยงก็ไม่ยอมรับนะอยากให้เที่ยง เห็นว่ากุศลทั้งหลายไม่เที่ยงไม่ยอมรับ อยากให้เที่ยง ใจเราไปอยากในของที่ไม่มีจริง ใจอย่าดิ้น ดิ้นเหนื่อยเปล่า

ใจเรามีสติตามรู้กายตามรู้ใจไปเรื่อยๆ ก็จะเห็นว่าเป็นของไม่เที่ยง ของเป็นทุกข์ ของบังคับไม่ได้ทั้งหมด ความสุขก็ชั่วคราว ความทุกข์ก็ชั่วคราว กุศล อกุศลก็ชั่วคราว ถ้าเห็นอย่างนี้นะใจจะเป็นกลาง เมื่อไรใจเข้าถึงความเป็นกลางใจก็เลิกดิ้น ไม่ดิ้นแล้ว ใจที่ไม่ดิ้นเนี่ยใกล้กับมรรคผลนิพพาน เพราะนิพพานเป็นความไม่ดิ้นเรียกว่าวิสังขาร ไม่ดิ้น นิพพานไม่มีความอยาก ไม่มีความหิวเรียกว่าวิราคะ ใจมันเต็มอิ่มไม่ดิ้น ก็ใกล้ถึงนิพพาน ฉะนั้นเราภาวนาไปจนใจเราเป็นกลาง

หลวงปู่เทสก์เคยสอนหลวงพ่อนะ บอก “ผู้ใดเข้าถึงความเป็นกลางจะพ้นจากทุกข์ทั้งปวง”

เข้าถึงความเป็นกลาง เป็นกลางมีหลายแบบ เป็นกลางเพราะสมถะ อันนี้ไม่พ้นทุกข์หรอก พ้นชั่วคราว ใจเป็นกลางเพราะสมถะเป็นอุเบกขา อีกอัน เป็นกลางเพราะปัญญา ตัวนี้ตัวสำคัญเป็นกลางเพราะวิปัสสนา เห็นสุขก็ชั่วคราว ทุกข์ก็ชั่วคราว ดีชั่วก็ชั่วคราว เป็นกลาง ใจไม่ดิ้น ตอนนี้ดูไปก็ยังดิ้นไปนะ ธรรมดา ดูไปมากๆ ดูไปก็ไม่ใช่เราหรอก ก็ไม่ดิ้น

หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช
แสดงธรรมที่สำนักสงฆ์สวนสันติธรรม

 

ธรรมะจากหลวงพ่อเทียน

 

มันจะกลางแบบปุถุชนก่อนแล้วเจออริยสัจ4
แล้วถึงกลางแบบอริยชน
การเป็นอริยะชนไม่ใครกำหนดกฎเกณฑ์ใครได้
เรื่องมันกะมีแค่นี้