"ปริศนาธรรม..๓ นิ้ว!"

<!-- Main -->
<center>[SIZE=-1][/SIZE]</center>[SIZE=-1]

[/SIZE]<center>[SIZE=-1] [/SIZE]</center>[SIZE=-1]

[/SIZE]<center><center>[SIZE=-1]
"ปริศนาธรรม..๓ นิ้ว!"
(อภิมหามงคลธรรม หน้า ๓๓๐)[/SIZE]</center></center>[SIZE=-1]

ณ วัดร้างกลางทางระหว่างมณฑล มีพระจีนผู้พี่และผู้น้องบำเพ็ญตบะอยู่..ผู้พี่นั้นใจดีมีเมตตา ส่วนผู้น้องซึ่งมีตาซ้ายบอดสนิทเหลือตาขวาตาเดียว เป็นผู้ชอบแสดงตนว่ามีภูมิธรรมสูง..ชอบลองภูมิเอาชนะผู้อื่นอยู่เป็นนิจ โดยเฉพาะอาคันตุกะผู้มาเยือน ถ้าประสงค์จะขอค้างแรมที่วัดนี้ จำต้องผ่านด่านทดสอบปริศนาธรรมกับพระผู้น้องท่านนี้เสียก่อน...................

และแล้ว วันหนึ่งมีบัณฑิตหนุ่มได้เดินทางผ่านมาใกล้ค่ำจึงเข้าพบพระผู้พี่เพื่อขอค้างแรม..เมื่อทราบกฎกติกามารยาทตามเงื่อนไขที่กล่าวแล้ว ก็นึกยิ่มย่องในใจว่าภูมิปัญญาระดับเราต้องชนะการประลองแน่ เพราะเราก็ฉลาดพอตัว! .... จึงรีบเดินไปพบพระผู้น้องทันที...! เมื่อทั้งสองประจันหน้ากันเหมือนดั่งจอมยุทธผู้กล้า ต่างสอดส่ายสายตาจับจ้องซึ่งกันและกัน...บัณฑิตหนุ่มคิดในใจว่า..(ศึกครั้งนี้ใหญ่หลวงนัก..หากแพ้เราคงจะเสียชื่อเสียงเป็นที่น่าอับอาย...ฉะนั้น การชิงลงมือก่อนย่อมได้เปรียบ!...) และแล้วบัณฑิตหนุ่มจึงเปิดฉากก่อนเริ่มบรรเลงเพลงยุทธสื่อความหมายแทนใจทันที...พร้อมรอยยิ้มที่มุมปาก...

"บัณฑิต"
....(ยกแขนขวาแล้ว "ชูนิ้วชี้" ขึ้น...หมายถึง ๑ คือ พระพุทธ !


"พระผู้น้อง"
...(ยืนจ้องหน้า...แล้วชูขึ้น ๒ นิ้ว !! )

"บัณฑิตหนุ่ม"
...(รู้สึกไม่มั่นใจ...แต่ก็ยังไม่ถอย...พร้อมกับชูขึ้น ๓ นิ้ว!!!)


"พระผู้น้อง"
...(สายตาจ้องเขม็ง...กลั้นหายใจ...แล้วยกมือขวาขึ้นกำแน่น!)

**...และแล้ว..บัณฑิตหนุ่มก็รู้สึกตะลึงกับการพ่ายแพ้อย่างหมดรูป รีบวิ่งกลับไปด้วยความอับอายในภูมิปัญญาของตนเอง...เมื่อพบพระผู้พี่จึงบอกกล่าวอำลา พร้อมกับยกย่องภูมิธรรมของพระผู้น้องว่า...

"บัณฑิตหนุ่ม"
...."เราทะนงตัวเกินไป...ชู ๑ นิ้ว ...หมายถึง พระพุทธ!...เขาก็แน่ชูกลับมา ๒ นิ้ว...หมายถึง มีพระพุทธ ก็ต้องมีพระธรรม!! เราชู ๓ นิ้ว .. หมายถึง มีพระพุทธ พระธรรม ก็ต้องมีพระสงฆ์!!! .... เขายกมือขึ้นกำแน่น...เราเพิ่งรู้เดี๋ยวนั้นเองว่า...พระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ รวมกันเป็นหนึ่งเดียว!...เราขอยอมแพ้...ผู้น้อยขออำลา...

**หลังจากบัณฑิตหนุ่มเดินลับสายตาไปแล้ว...ก็มีเสียงตะโกนขึ้นมา..."มันอยู่ไหนๆ...!?"

"พระผู้พี่"
...."ร้องเรียกทำไม..เขาไปแล้ว...เจ้าชนะเขาคงสะใจล่ะซี!....วิ่งมาหอบเชียว!?"


"พระผู้น้อง"
..."ชนะกับผีอะไรล่ะ....!...ยั้วะถึงขีดสุดแล้ว.....จะมาชกหน้ามันนี่แหละ!"

"พระผู้พี่"
...."อ้าว..มันยังไงกันละนี่....?!"

"พระผู้น้อง"
...."ท่านพี่...ลองคิดดูสิ!....ฉันไม่เคยรู้จักมันเลย..อยู่ดีๆ มันก็มายืนยิ้มเยาะชู ๑ นิ้ว ...ล้อเลียนว่าฉันมีตาเดียว...! ฉันอุตส่าห์ข่มใจนิดนึง....แถมชู ๒ นิ้ว...ว่าเขาโชคดีที่มีครบ ๒ ตา!!! มันยังดันทะลึ่งชูกลับมา ๓ นิ้ว...หาว่าฉันกับมันรวมกันแล้วมีแค่ ๓ ตา...!!!...ฉันงี้สุดทนชูกำปั้นขึ้นมา......มันก็ตกใจวิ่งหนี...ฉันก็รีบตามมาเนี่ย...โอย...เหนื่อย!"

"พระผู้พี่"
..."...!?!..."...(ส่ายหัว...)...."โอ...อมิตตาพุทธ...เวรกรรมๆ (ปัญญาสูงทั้งคู่!!)..."

(คิดอย่างไร.....ท่านผู้อ่าน)
[/SIZE]